ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

7.7

เขียนโดย Sai_BR

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 11.46 น.

33 chapter

211 วิจารณ์

57.53K อ่าน

19) เลิกยุ่งกันซะที!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

... : แค่นี้มันยังไม่พอหรอกนะ พวกเราจัดการเลย

ฟาง : ฉันก็ทำตามที่พวกเธอบอกแล้วไง ทำไมเธอยังไม่เลิกยุ่งกับฉันอีกเกล

เกล : แกเลิกยุ่งกับพวกนั้นก็จริง แต่ใช่ว่าพวกนั้นจะเลิกยุ่งกับแกซักหน่อย

ฟาง : แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง

แบม : แค่นี้ยังต้องถาม เธอก็ทำให้พวกนั้นเลิกยุ่งกับแกสิ!!

เมื่อพวกนั้นพูดจบไม่รอฟังคำพูดจากปากของฉัน พวกนั้นรุมตบ ทึ้งหัว และทำร้ายร่างกายอีกสารพัด หลังจากพวกนั้นรุมฉันจนพอใจแล้ว ก็เดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

... : ฟาง เป็นยังไงบ้าง!!

เสียงของขนมจีนตะโกนออกมาจากด้านนอก พร้อมกับฉันที่ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังวิ่งเข้ามา

ฟาง : หยุดอยู่ตรงนั้นนะขนมจีน!!

ฉันรีบตะโกนห้ามไม่ให้ขนมจีนเข้ามา

ขนมจีน : ทำไมหล่ะฟาง ฉันจะเข้าไปช่วยเธอนะ

ฟาง : ได้โปรด ขอร้องเถอะนะจีน ฉันไม่อยากให้เธอเห็นฉันในสภาพนี้จริงๆ

ขนมจีน : ถ้าเธอไม่ให้ฉันเข้าไปฉันจะช่วยเธอได้ยังไงหล่ะฟาง ฉันเป็นห่วงเธอนะ

ฟาง : ถ้าเธอเป็นห่วงฉัน ขอร้องเถอะนะ เธอช่วยเดินกลับไปที่หอพักแล้วอยู่ให้ปกติที่สุด เหมือนกับเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ได้โปรดเถอะนะ

ขนมจีน : ทำไม! พวกนั้นทำกับเธอถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะใจดีอยู่อีกเหรอ

ฟาง : ฉันไม่ได้ใจดี แต่ฉันแค่ทำอะไรไม่ได้ ขอร้องล่ะจีน ไปเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม

ขนมจีน : เอ่อ...ก็ได้ ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ แต่ฟางเธอจำไว้เลยนะ ว่าไม่ว่าใครจะไม่สนใจเธอ ขอให้เธอรู้ไว้เลยนะ ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ ฉันจะคอยช่วยเหลือเธอเสมอ ถ้ามีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ

ฟาง : ขอบใจนะ จีน

ขนมจีน : ไม่เป็นไรหรอก งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ ดูแลตัวเองด้วยหล่ะ

เมื่อขนมจีนพูดจบ ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังออกจากจุดนี้ไปเรื่อย จนฉันที่แน่ใจแล้วว่าขนมจีนได้เดินออกไปแล้ว ก็ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นอย่างยากลำบาก พร้อมกับค่อยๆหอบร่างกายอันเจ็บปวดกลับไปที่หอ

... : พี่ฟาง!! ทำไมพี่เป็นแบบนี้ ใครทำพี่

เมื่อฉันเปิดเข้าไปในห้อง เฟย์ที่เห็นฉันเดินเข้ามาในสภาพที่ไม่เต็มร้อย จึงถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วง

... : ใครเป็นอะไรเหรอเฟย์/เฟย์เย่

เสียงของป๊อปปี้และเขื่อนดังขึ้น พร้อมกับเดินเข้ามาภายในห้อง เมื่อหันมาเห็นฉันที่ยืนอยู่ที่ประตู ถึงกับตาโตด้วยความอึ้ง

ป๊อปปี้ : ฟาง เธอเป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ

ป๊อปปี้พูดพร้อมกับค่อยๆเดินเข้ามาหาฉัน

ฟาง : หยุด! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าเข้ามานะ

ป๊อปปี้ : ทำไมล่ะฟาง พวกเราเป็นห่วงเธอนะ

ฟาง : ถ้าเป็นห่วงฉันก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก ฉันอุตส่าห์ทำเรื่องย้ายห้องเพื่อหนีพวกนาย แล้วพวกนายยังจะมายุ่งกับฉันอีกทำไม!!!

เขื่อน : ฟาง ทำไมพูดแบบนี้หล่ะ

เขื่อนทักขึ้นเมื่อฉันพูดประโยคที่ใครๆก็รู้ว่าพูดออกไปแล้วต้องทำร้ายจิตใจคนฟังเป็นอย่างมาก ตอนนี้เฟย์ที่ได้ยินฉันพูดออกไปแบบนั้น ถึงกับน้ำตาไหล

ฟาง : ทำไมจะพูดไม่ได้ ในเมื่อมันคือเรื่องจริง!!