Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

               ฉันไปตามเสียงประตูที่เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงโปร่งที่สวนเพียงกางเกงขาสั้นสีดำเปลือยท่อนบนเดินเข้ามาในห้อง ผมสีดำสนิทของเขาเปียกน้ำหมาด ๆ คงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จล่ะมั้ง และไหนจะออร่าความขาวที่พุ่งกระฉูดจนฉันแทบหงายท้องตึงทั้งที่ยังคุยโทรศัพท์อยู่

               อีตาโทโมะ...มันเข้ามาทำอะไรในห้องของฉัน!!!

"แค่นี้ก่อนนะยัยเฟย์ ไว้ฉันจะโทรหาใหม่ -_-+ พอดีงานเข้านิดหน่อย" ฉันพูดจบก็วางสายโทรศัพท์แล้วหันไปฟาดงัวฟาดงาใส่ไอ้บ้าโทโมะที่ยืนหน้าสลอยอยู่ทันที "ออกไปจากห้องของฉันนะยะ! แล้วก็ห้ามเข้าห้องฉันก่อนจะได้รับอนุญาตด้วย!!!"

"หืม ว่าไงนะ" หันมาทำหน้าวอนทีนอย่างถึงที่สุด

"นะ...นี่นายรู้จักคำว่ามายาทบ้างมั้ยฮะโทโมะ!"

"ของพรรค์นั้นมันสำคัญนักรึไง"ไม่พูดเปล่า ทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่ม ๆ (ของฉัน) อย่างสบายใจเฉิ่มอารมณ์ดีอีกด้วย

               อะ...ไอ้...ไอ้หน้าด้านนนนนนนนนนนนน!!

               ตุ้บๆๆ ตุบตับๆๆ

"เฮ้ย ๆ ทำบ้าอะไรของเธอเนี้ย!!" โทโมะรีบเด้งตัวขึ้นมาทันทีเมื่อฉันใช้หมอนข้างฟาดรัว ๆ ลงที่กลางลำตัว(หรือซิกส์แพ็ค -///-)

"บอกให้ออกไปก็ออกไปเซ่!"

"อย่ามาทำหน้าซีเรียสไปหน่อยเลยน่า ตอนเด็ก ๆก็นอนห้องเดียวกันไม่ใช่รึงไง"

"แล้วมันก็เป็นนายอีกนั่นแหละที่อยากย้ายไปนอนอยู่คนเดียวน่ะ ฉะนั้นนานมีห้องส่วนตัวแล้วก็ไปนอนอยู่ห้องนายเซ่!"

"ก็ห้องนอนของฉันโดนไอ้พวกนั้นยึดไปแล้วอ่า เอาเถอะน่ะ แค่คืนเดียวเอง" อีตาโทโมะว่าพลางตบเตียงปุ ๆ เป็นเชิงให้ฉันเข้าไปนอนข้าง ๆส่วนฉันก็มองเขาด้วยแววตาราวกันจะหักคอเขาให้ตายคามือ อีตาบ้านี้มันน่าถีบให้ปลิวออกนอกโลกไปเลยจริง ๆ

"นายก็ไปนอนกับพวกเพื่อนๆ นายเด้ มาเบียดอะไรกับฉันมิทราบ :(!"

"วู้ววว ไร้สาระนอนดีกว่า"ไม่ว่าเปล่าทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม ๆ ของฉันอีกด้วย

"ไอ้...ไอ้...=()=/!"

               กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ แกไปฝึกนิสสัยชั่ว ๆ แบบนี้มาจากที่หนายยยย!(ฉันจะไปบ้าง)

"ปิดไฟให้ด้วยนะ"

"ปิดบ้านอาม่านายดิ! -_-++ลุกขึ้นมาคุยกันให้รุู้เรื่องเด๋ยวนี้นะยะ!" ฉันขู่ฟ่อ ๆ ลิ้นแยดออมาเป็นสองแฉก พร้อมทั้งพยายามดึงผ้าห่มออกจากคนตัวสูง ในขณะที่โทโมะก็พยายามยื้อผ้าห่มไว้ไม่ให้ฉันดึงออกได้ จนมันดูเหมือนเป็นสงครามแย่งผ้าห่มขนาดย่อม ๆ ระหว่างฉันกับเขาไปซะแล้ว

"ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะยะ"ดึง ๆ ลาก ๆ

               "ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว อย่ามากวนได้ป่ะ" เขายื้อผ้าห่มเอาไว้แน่นเลยอ่ะ ทำไมหมอนี้แรงควายจังวะคะ -_-!~

"ง่วงก็กลับไปนอนห้องตัวเองสิว้อยย T_T"

"จะให้ฉันไปนอนเบียดกับไอ้พวกนั้นรึไง ไม่เอาหรอก"

"แต่นี้มันห้องฉัน!!"

"แล้วไง"

"ลุกเดี๋ยวนี้!!"

"ไม่ :p"

               โทโมะโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มพลางแลบลิ้นอย่างกวรปะสาท ทำเอาฉันแทบปรอทแตกหักเปราะอย่างไม่เหลือเยื่อใย =_='

"ไอ้บ้าโทโมะ ฉันบอกให้ลุกขึ้นม้าาาาาาา~!!!" ฉันพยายามทุบมือให้เขาคลายมืออกจากผ้าห่มเพื่อที่ฉันจะดึงมันออกอย่างง่ายดาย ทว่าดูเหมือนพละกำลังของฉันจะไม่สะกิดผิวหนังของเขาเลยด้วยซ้ำ ฉันหยุดหอบแฮก ๆ ด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนที่เขาจโผล่ออกมาแล้วยักคิ้วใส่ฉัน

             นิสัย...TTOTT!!"

"เอ้า ๆ ถอดใจแล้วรึไงน้องสาวววว"

              หน็อยยยยยย! หมอนี่ชักจะท้าทายฉันมาเกินไปแล้ว! "ใครถอดใจกันยะ -_-^ ยังไงฉันต้องลากนายออกจาห้องฉันให้ได้"

"ก็ลองดูซี้~~"

               ตอนนี้อาร่าดำมือแผ่กระจายไปรอบตัวฉันแล้วละ ถ้าฉันลากหมอนี้ออกไปไม่ได้ ฉันจะฆ่ามันทิ้งตรงนี้ซะเลย!!

พึ่บ!

"เฮ้ย ๆๆๆ!"

"อ๊ะ!"

พลั่ก!

               ร่างของฉันเสียหลักและถูกกระชากไปตามแรงของโทโมะที่พยายามยื้อผ้าห่ม(ของฉันอีกและ)อย่างสุดกำลัง(หมอนี้ต้องกินความเข้าไปแหงๆ) เนื่องจากฉันเองก็พยายามรวบรวมแรงแล้วดึงมันกลับมาเช่นกัน ทำให้ตอนนี้ฉันฉันตกอยุ่ที่สภาพ(ไม่เอื้ออำนวยเอาซะเลยวะ)คร่อมร่างโปร่งอยู่เต็ม ๆโดยมีผ้านวมคั่นกลาง โทโมะกระพริบตาปริบ ๆ จ้องฉันนิ่ง เช่นเดียวกับที่ฉันได้ตาค้างพูดอะไรไม่ออกเลย  ถ้ามีคนเข้ามาในระหว่างนี้ฉันว่าเขาตอนคิดเลยเถิดไปไหนแต่ไหนแน่ ๆ :(

...

...

"ฮึ..." โทโมะเป็นคนตั้งสติได้ก่อน เขาลุกขึ้นและเผชิญหน้ากับฉันพลางเอามือทั้งสองข้ามพาดเอวฉันไว้ เขากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากทั้ง ๆ ที่นั่งอยู่ใต้ร่างของฉัน ก่อนจะ...

ขวับ!

พลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉันแทน!!

"OoO!!"

":p" ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่โทโมะที่ฉันรู้จักเสียแล้ว

ไอ้หมอนี้.......... มันเป็นคร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!

วันนี้อัพตอนที่สามแย้ววววววววววววววว YUY'

ยังไง ๆก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะ

ไม่รู้ว่ามันคนชอบรึเปล่า -3-

เห้นเม้นน้อยซะเหลือเกิน ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วย