กลร้อน เล่ห์รักชีค

บทที่ 8

พอฉันหายดีก็ติดต่อพี่คนนั้นทันที  เธอดีใจมากรีบมากอดมาหอมฉันยกใหญ่เธอบอกว่าถ้าไม่มีฉันงานของเธอก็คงไม่สำเร็จและพ่อของเธอก็จะได้เลิกดูถูกเสียทีคุยกันสักพักเธอก็หยิบเช็คเงินสดกรอกตัวเลขที่ต้องการจากนั้นเธอจึงจูงมือฉันเข้าไปห้องแห่งหนึ่ง

“ไม่ต้องกลัวสาวน้อย แค่เข็มเดียวเท่านั้น”  ฉันกลืนน้ำลายลงคอพลางพยักหน้าหงึกหงักๆฉันหลับตาปี๋แล้วยืนแขนให้พี่คนสวย

จิ๊ด...

“เสร็จแล้วจ๊ะ”

ฉันลืมตากระพริบปริบๆมองร่างกายตัวเองก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเออเนอะ ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยนี่อีกอย่างพี่คนนี้ฉีดยามือเบาจริงๆไม่เจ็บสักนิด พี่คนนั้นเธอสังเกตอาการอีกสักพักแล้วถอดหายใจออกมาจากนั้นเธอก็ถอดหายใจผิดหวังนิดๆ

“อีกอาทิตย์ มาหาพี่อีกนะจะได้ฉีดอีกเข็ม แล้วถ้าเกิดอาการแปลกๆอะไรขึ้นมาโทรมาหาพี่นะจ๊ะ”

1 อทิตย์ผ่านไป...

“เป็นไงจ๊ะ ที่ผ่านมามีอะไรเกิดขึ้นไหม”  ฉันมาหาเธอคนนั้นอีกครั้งหนึ่งว่าแต่ฉันรู้จักเธอคนนี้เกือบอาทิตย์สองอาทิตย์แล้วยังไม่รู้จักเธอเลย

“พี่ค่ะ เออคือ...”

“ว่าไงค่ะ”

เธอคนนั้นถามด้วยสายตาเปล่งประกายเหมือนรอให้ฉันพูดอะไรออกมางั้นละ จะเป็นไรไหมนะถ้าฉันจะถามชื่อเธอออกไปเธอคงไม่ผิดหวังหรอกแต่ฉันว่าตอนนี้คงไม่เหมาะ

“ไม่มีอะไรค่ะ แฮะๆ”

“น้องแน่ใจนะค่ะ เอ่อที่ไม่บอกอะไรพี่เช่นน้องมีอาการอะไรแปลกๆ เอ่อน้องเป็นไข้หรืออาการข้างเคียงอย่างอื่นอ่ะค่ะ”  เธอคนนั้นดูผิดหวังพอสมควรก่อนจะถอดหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าฉันไม่พูดอะไรต่อ

“โอเคจ๊ะ พี่ว่าเราฉีดเข็มที่สองดีกว่า”

เธอเซ็นใบเงินสดให้เสร็จยืนบิดตัวไปมาสักพักก่อนเดินนำฉันไปที่ห้องทดลองแห่งนั้น

“กลับบ้านปลอดภัยนะ...อย่าลืมนะ มีอาการแปลกๆโทรมาหาฉันทันที”  เธอเดินมาส่งฉันที่หน้าบ้านพลางลูบแขนฉันอย่างอาลัยก่อนจะชะงักไปนิดหนึ่งที่เห็นรถเก๋งคันหรูมาเทียบจอดใกล้ๆเท็กซี่ของฉัน

“เฮอะ วันนี้วันโลกาวินากหรือไงนะ ที่พ่อมาถึงนี่ได้”

ฉันหันมาตามรถเก๋งคันนั้นอย่างสนใจ แล้วสังเกตดูบุรุษสูงวัยที่ก้าวลงมาจากรถด้วยท่าทางสง่างามคนขับรถก้มหัวให้หลังจากที่เปิดประตูให้เสร็จ

“เอาละ น้องสาวที่น่ารักเธอไปได้แล้วจ๊ะ นี่มันเย็นแล้วนะ” 

“ฉันเอ่อ...ฉันอยากรู้ชื่อคุณค่ะ  ฉันชื่อเรระดานะค่ะ เรียกสั้นๆว่าดา”

“นั้นสินะ เราทำงานกันเกือบอาทิตย์แล้วยังไม่รู้จักกันเลย”

“ฉันชื่อด้า ชื่อจริง...”

“จะคุยกันอีกนานไหม พวกเธอเห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง”  เสียงดังปานฟ้าผ่าดังขึ้นจากชายสูงวัยที่ยืนข้างรถ โดยขัดจังหวะที่ลูกของตัวเองกำลังแนะนำชื่อ

“โอเคๆ อีกห้านาทีค่ะ”

พี่ด้าหันไปตะโกนใส่พ่อของตัวเองก่อนหันมาส่งฉันอีกครั้ง

“มีอะไรติดต่อพี่นะน้องดา กริ๊งๆตลอด 24 ชั่วโมงจ๊ะ”

....................................

ค่ะจบไปแล้วๆ

เป็นไงค่ะสนุกไหมเอ่ย

รอติดตามกันตอนต่อไปนะค่ะ

อย่าลืมเม้นๆด้วเน้อ