Another Story of Snowwhite

"เราเจอเธอบาดเจ็บอยู่ เลยช่วยเธอไว้น่ะ"ใคร

บางคนพูดขึ้น

"ยังไงก็ฝากดูแลเธอหน่อยนะ กรัม เดี๋ยวพวก

เราจะเข้าไปในเมืองซักหน่อย"

คนมาใหม่ไม่พูดอะไร เบแต่ขมวดคิ้วและพยัก

หน้า หลังจากทุกคนออกไปกันจนหมด เขาก็

เข้าไปดูผู้หญิงคนนั้นใกล้ๆ เขาก็คิดได้ว่าผู้

หญิงคนนี้คือ ไวท์ ซีวาเรีย ที่เขาเป็นคนยิงเอง

กับมือและนำมาทิ้งไว้ในป่านี้ ในหัวของเขา

ตอนนี้คิดได้แค่ บ้าจริง! ถ้าเขาไม่ขี้เกียจนัก

ตัวปัญหานี่ก็คงไม่ย้อนกลับมาหาเขาถึงบ้าน

ขนาดนี้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาจึงเริ่มตระหนัก

ว่าเขาควรกำจัดเธอให้สิ้นซาก มือหนาค่อยๆ

เลื่อนไปหยิบปืนที่พกติดตัวไว้เสมอ แต่กลับ

ต้องชะงักเมื่อตาคู่สวยค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆ แขน

เรียวถูกยกขึ้นเท้ากับฟูกฟูนุ่มเพื่อที่จะลุกขึ้น 

แต่ร่างบางทำได้เพียงแค่กระถดขึ้นนั่งก็ต้อง

หยุดชะงักเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่ไหปาร้าด้าน

ขวา เธอค่อยๆก้มลงไปมองที่แผลและพบว่า

คอเสื้อของเธอถูกตัดเป็นทางยาวเพื่อให้ทำ

แผลได้ถนัด แผลของเธอก็ถูกปิดด้วยผ้าพัน

แผลอย่างดี และดูเหมือนเลือดจะหยุดแล้ว เธอ

เงยหน้าขึ้นและพบกับชายตรงหน้า ... ไม่ต้อง

คิดหรือนึกอะไรทั้งสิ้น เธอจำได้ทันทีว่าเขาคือ

คนที่ถูกส่งมาสังหารเธอ ร่างบางรีบคว้าแจกัน

ที่อยู่บนโต๊ะหัวเตียงมาขว้างใส่หัวชายตรงหน้า

ทันที แจกันที่กระแทกโดนหัวเขาสร้างบาดแผล

ให้เลือดไหลออกมาเป็นทาง และหล่นลงแตก

อยู่ที่พื้น ส่วนหญิงสาวเจ้าปัญหาก็วิ่งไปในห้อง

ครัวและหยิบมีดขึ้นมาเป็นอาวุธ

"โอ๊ย! ยัยบ้าเอ๊ย ฉันเอาเธอตายแน่!"เขาตวาด

ลั่น สร้างความกลัวให้กับร่างบางเป็นอย่าง

มาก เธอรู้ตัวดีว่าตอนนี้ไม่อาจสู้อะไรได้ 

มือขวาข้างที่ถนัดยังยกไม่ได้เลย แถมร่างสูง

ยังค่อยๆก้าวเข้ามาอีกต่างหาก