รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ

ผมเดินกลับมาทำงานตามปกติพวกสาวก็ยังมาล้อมหน้าล้อมหลังผมเหมือนเดิมถ้าเป็นเมื่อชั่วโมงก่อนผมคงจะชอบอยู่หรอกที่มีสาวๆมาคอยเอาใจ แต่พอผมหันไปภาพของน้องมันที่แขนแดงเถือก มือสั่นจนน่ากลัวอารมณ์โมโหที่ผมคิดว่าหายไปก็กลับมาอีกทำให้ผมเผลอทำในสิ่งที่น้อยคนหนักจะได้เห็นจากผม นั่นคือการระเบิดอารมณ์ต่อหน้าคนเยอะๆ

"เลิกมาวุ่นวายกับพี่สักที!จะไปไหนก็ไป งานนะมีทำไมไม่ไปทำมาสุมหัวกันอยู่ได้ มันน่ารำคาญนะรู้มั้ย ไปให้พ้นๆหน้าเลยไป!"เคยไม่ครับเรารู้ว่าไม่ควรทำแต่ห้ามตัวเองไม่ให้ทำไม่ได้ ภาพตอนที่ผมทำแผลที่แขนที่โดนตระกร้าบาดจนเลือดออกซิบๆ อาการสั่นแรงๆของมือมัน รอยยิ้มที่พร่ำบอกว่าไม่เป็นไรทั้งที่อาการมัน้อง ทุกอย่างที่น้องมันแสดงออกมามันทำให้ผมโมโหคนที่ปล่อยให้น้องมันต้องทำงานคนเดียวแล้วตัวเองมานั่งบ้าผู้ชาย มันทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ ตอนนี้น้องมันได้แต่นั่งอึ้งทำตาโตเพราะไม่เคยเห็นผมฟิวส์ขาดมาก่อน

"พี่พูดขนาดนี้ยังไม่ไปกันอีก ไปสิ!"

"อะ เอ่อ คะค่ะไปแล้วค่ะพี่พาส"วิ่งแตกกระจายกันไปคนละทิศละทาง

"เฮ้ยไอ้พาสมึงพูดแรงไปป่ะว่ะ"

"ก็กูพูดเรื่องจริง แม่งเอาแต่บ้าผู้ชาย"

"เฮ้ย มึง สงบสติอารมณ์หน่อย"ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแค่เห็นภาพน้องมันแวบเข้ามาในหัวเพียงแวบเดียวอารมณ์ผมก็ควบคุมไม่ได้อีกเลย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมปล่อยให้น้องมันเข้ามามีอิทธิพลต่อผมมากขนาดนี้

"ไอ้พาส ไอ้พาส"

"ว่าไงไอ้ทราย ถ้าจะมาล้อ กูขอบอกเลยว่าอย่ากูอารมณ์ไม่ดีอยู่"

"เออกูรู้แต่กูไม่ได้มากวน กูจะมาบอกว่าโรงไม้ที่เราใช้เก็บไม้นะไฟมันไหม้ไม้หมดเลยตอนนี้ชาวบ้านกำลังช่วยกันดับไฟอยู่"

"แล้วทำไมมึงไม่พูดให้ไว้กว่านี้ว่ะ"ผมออกตัววิ่งไปยังโรงเก็บไม้ทันที โรงเก็บไม้นี้พวกชาวบ้านสร้างขึ้นเอาไว้เก็บไม้ทำอาคารด้านบนของโรงเรียน เราเพิ่งไปซื้อมาจากพ่อค้าประจำจังหวัดติดต่อไว้นานกว่าจะได้ไม้เยอะขนาดนี้ ถ้าหากไหม้หมดล่ะก็โครงการนี้จบแน่ ผมวิ่งมาถึงยังโรงเก็บไม้แล้วเห็นชาวบ้านช่วยกันวิ่งตักน้ำจากลำธารใกล้ๆมาช่วยกันดับไฟพวกผมก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปช่วยกันดับไฟทันที ช่วยกันคนละไม้ละมือไม่นานพวกเราก็ช่วยกันดับไฟได้สำเร็จ ไม้ถูกไฟไห้ไปกว่าครึ่งทำให้ตอนนี้เราพบปัญหาใหม่คือจำนวนไม้มีไม่พอ เลยต้องมานั่งจับกลุ่มเคลียดกันอีกรอบ

"พี่ๆค่ะน้ำค่ะ" ผมหันไปทางต้นเสียงไอ้น้องวอวนี่เอง

"อ้าวน้องวิว กลับมาทำงานเนี่ยหายดีแล้วหรอ"

"อ๋อค่ะ วิวดีขึ้นมากแล้วค่ะ"

"พี่บอกทำไมไม่ฟัง"ผมเดินไปยืนอยู่หลังน้องมันเลยครับ ดื้อจริงๆบอกให้พักก็ไม่ฟัง ผมกระชากทั้งถาดน้ำส่งให้ไอ้ทรายและกรชากแขนน้องมันมาด้วย

"พี่ถาม"

"ก็พี่พาสบอกให้อยู่ถึงเที่ยงนี่มันก็เลยเที่ยงมาตั้งห้านาทีแล้วนะค่ะ"ผมก้มดูนาฬิกา เออจริงแหะ ผมเลยค่อยคลายมือออกจากแขนน้องมัน

"เออ ไอ้พาสมึงช่วยเลิกยุ่งกับน้องกูสักห้านาทีแล้วมาคิดกันดีกว่าว่าจะไปหาไม้มาจากไหน"

"เอาแล้วๆพี่เมียทะเลาะกับน้องเขยนิยายหลังข่าวเริ่มแล้วไง"

"ไอ้เชี่ยมอสเดี๋ยวมึงจะโดนไม่ใช่น้อย หุบตูดไปเลยมึง"

"อุ๊ยน่ากลัวจุงเบย กูขอโทษครับไอ้คุณพาส"

"แล้วพี่พาสทำอะไรกันอยู่หรอค่ะ"

"อ๋อไม่มีอะไรหรอกวิวพี่กำลังปรึกษากันเรื่องหาไม้มาแทนไม้ที่โดนไฟไหม้ไปนะ"

"แล้วคิดออกรึยังค่ะ"

"ยังเลยพี่ก็ยังจนปัญญากันอยู่เลย ไอ้ไม้ที่ไหม้ไปนะกว่าพวกพี่จะรวบรวมมาได้ก็เป็นเดือน"

"เออจริงสิพี่ปอนด์ พี่ปอนด์จำพ่อเลี้ยงอนันต์ที่เค้ามางานวันเกิดพ่อเราเมื่อปีก่อนได้มั้ย"

"อ๋อจำได้สิ ว่าแต่แกถามทำไม"

"ก็น้องได้ยินพ่อบอกว่าพ่อเลี้ยงเค้าเปิดโรงไม้อยู่แถวอำเภอนี้นะ"

"เออจริงด้วย ไอ้พาสพ่อเลี้ยงอนันต์เพื่อนพ่อกูนะเค้าเปิดโรงไม้อยู่ที่อำเภอนี้แหละบางทีถ้าพวกเราไปถามอาจจะได้ไม้มาก็ได้"

"จริงหรอว่ะ"

"เออจริง แต่ว่าคงต้องให้ยัยวิวเป็นคนไปเจรจานะ"

"ทำไมว่ะ"

"ก็เพราะพ่อเลี้ยงอนันต์เค้าชอบยัยวิวนะสิมึงรับรองถ้าไอ้วิวไปนะได้มาทั้งโรงไม้แน่"

"ห่ะอะไรนะ"

"จริงเค้าเคยขอยัยวิวกับพ่อกูด้วยนะ"มันรู้สึกตะหงิดๆเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้วแหะ

"พีปอนด์!"

"จริงน้องวิว ว้าวเสน่ห์แรงนะเรามีพ่อเลี้ยงเจ้าของโรงไม้มาจีบด้วย"

"เออคือว่า..."

"แกไปนั่นแหละดีแล้ววิว ว่าไงไอ้พาสกูจะได้ไปหารถ"

"เออเอางั้นก็ได้ แต่เดี๋ญวกูไปคนเดียวก็ได้"

"ได้ไงมึงรู้จักทางหรอ"

"ไม่รู้แต่เดี๋ยวกูให้ชาวบ้านพาไปก็ได้"

"อย่ามาหวงของตอนนี้ เอาเรื่องงานไว้ก่อน"มันมากระซิบพอให้ได้ยินกันแค่สองคนอยากเถียงกลับนะใครๆหวงของผมแสดงออกแบบยั้ยหรอ ไม่เห็นรู้สึกตัวเลยแหะว่าแสดงออกไปแต่ช่างเถอะกลับมาเข้างานกันต่อดีกว่าสุดท้ายผมก็ต้องไปกับน้องมันสองคนเพราะรถกระบะที่หามาได้ดันมีแค่สองที่นั่งนะเลยต้องไปกันสองคนเพราะก็ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเอาคนอื่นไปให้หนักรถนิว่ามั้ยล่ะ(มิใช่ว่าแกอยากอยู่กับหนูวิวสองคนหรอกนะ)