รอยแค้น แสนรัก

เมื่อถึงวันงาน

ทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตา ผู้คนมากมายทั้งเพื่อนต้นเพื่อนฟ้าและก็เพื่อนคุณแม่ของต้น รวมถึงพิพัฒน์และพิมพ์ลภัทรก็มางานนี้ด้วย

"ขอบคุณนะครับที่มาร่วมงาน"ต้นบอกพัฒน์และพิมพ์

"ไม่เป็นไรครับ"พัฒน์ตอบ

ต้นขึ้นไปขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมงานบนเวทีและเชิญคนในครอบครัวร่วมอวยพรและต้อนรับการกลับมาของรณพีร์ รวมทั้งนายลเรืองโรจน์ขึ้นเวที ทุกคนเงียบสงัด นายพลอวยพรและต้อนรับลูกชายที่กลับมาบ้าน ความรู้สึกนี้ทำให้ต้นและพ่อเข้าใจกันมากขึ้น ขณะที่กล่าวอวยพรอยู่นั้นทันนายพลหันไปเห็นพัฒน์และพิมพ์ รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เมื่อกล่าวอวยพรจบก็ถึงเวลาปาร์ตี้

เผอิญฟ้าก็ได้เจอพัฒน์ก็นึกจำได้ขึ้นมา "พี่ต้นคะ ไอ้บ้านี่แหละค่ัะ ที่ชนฟ้าล้มที่ห้างแล้วยังมาว่าฟ้าอีก"

"นี่คุณมารยาทต่ำนี่เอง เขาเชิญคุณมางานนี้ด้วยเหรอหรือเชิญผิดคน"พัฒน์ตอบโต้

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ฟ้ากรี๊ดลั่นงานจนทุกคนหันมามอง

"นี่มันงานของพี่ชายชั้นย่ะ ใครเชิญนายมาไม่ทราบ"

"อ๋อ ยัยบ้านี่น้องคุณต้นเหรอครับ นิสัย......เหมือนกันเลย"

"พี่พัฒน์ทำไมว่าเขาอย่างนั้นล่ะคะ"พิมพ์ว่าพี่ชาย

"นี่คุณพัฒน์ มันจะมากเกินไปแล้วนะครับ นี่น้องสาวผม"ต้นว่าพัฒน์

"ใช่.....แล้วผู้หญิงคนนี้ใคร หึ..ช่างเลือกนะ"ฟ้าเสริม

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ นี่น้องสาวของผม อย่ามายุ่งกับน้องสาวผม"

"ทำไมจะยุ่งไม่ได้"ฟ้าพูดจบก็ตรงไปผลักพิมพ์ลภัทรจนล้มลง พัฒน์เห็นจึงตรงไปที่ฟ้าแต่ต้นกันไว้ พัฒน์จึงรีบไปประคองพิมพ์ลภัทรลุกขึ้น

"คุณต้นกรุณาสั่งสอนน้องสาวของคุณด้วยนะว่า อย่าเป็นหมาบ้ากัดคนอื่นเขาไปทั่ว" พูดจบพัฒน์ก็ประคองพิมพ์ออกจากงานท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย ฟ้าจะตามไปแต่ต้นห้ามไว้  งานปาร์ตี้คืนนั้นจึงจบไม่ดีนัก