The Dead

-

เขียนโดย TheArk

วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 04.14 น.

  2 Chapter
  5 วิจารณ์
  5,141 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 04.16 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) Travel in the hell

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ปัจจุบัน

“เฮ้ ! โทชิ อาหารกระป๋องพอมั๊ย” ผมพูดกับโทชิขณะที่อยู่ในห้องครัวเก็บของอยู่

“บ้านนายนี่มันโรงงานผลิตอาหารกระป๋องเร๊อะ กระเป๋าไม่พอละนะ” โทชิพูดกับผมก่อนที่จะหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นมาใส่อาหารเพิ่ม

“ตามที่ฉันเคยดูในหนังนะ ไอ้ศพพวกนี้ มันจะ มองไม่เห็น ไร้ความรู้สึก สามารถได้ยินเสียงอย่างเดียว”

ผมพูดขณะที่กำลังเติมน้ำใส่ขวดเปล่าที่พ่อแม่ผมชอบเก็บเอาไว้

“คาซุม่า…ซัง บ้านของเธอพอจะมีดาบหรืออะไรยาวๆคล้ายดาบมั๊ย”มิยูกิก็ถามผมด้วยเสียงอ่อนๆหน้าตาเศร้าๆเหมือนเคย

“เอิ่ม ก็พอมีอยู่นะ เป็นดาบของปู่ฉันนะ อยู่ในห้องฉันนะไปดูสิ” ก็อุ่นใจขึ้นเยอะนะถ้า มิยูกิมีดาบ เป็นแชมป์เคนโด้ด้วยนิหน่า

“ทาเคชิ ! ข้างหน้าบ้านนั่น !”คาเรน พูดกับผมด้วยความตกใจ

“อะไรหรอ” ผมก็เฉยๆเพราะบ้านผมมีรั้วเหล็กที่แข็งแรงพอกันพวกศพอยู่ ก็เลยไม่กังวลอะไรมาก

ภาพที่ผมเห็นตอนนั้น ผมเห็นเด็กผู้ชายคนนึง ซึ่งอยู่โรงเรียนเดียวกับผม น่าจะอยู่สักประมาณ ม.3

แต่ดูจากชุดที่ใส่ ไม่ใช่เด็ก ม.ปลายแน่ๆ แต่ก็ตัวใหญ่พอๆกับเด็ก ม.ปลายแหละนะ

“พี่ครับ !ช่วยผมด้วย” เด็กคนนั้นตะโกนขณะที่อยู่หน้าบ้าน

ขณะที่โทชิวิ่งไปที่จะเปิดประตูผมดึงมือโทชิไว้และพูดขึ้นว่า

“เราไม่มีกำลังพอจะดูแลคน ทั้งหมดหรอกนะ ทั้งอาหารและน้ำที่จำกั….” ผมพูดยังไม่ทันจบโทชิก็ต่อยเข้าหน้าผมและพูดขึ้นว่า

“แกมันยังเป็นคนอยู่รึเปล่า ! เห็นคนตายต่อหน้าต่อตาแกยังทำเฉยได้อีกหรอ ! ห๊ะ ทาเคะ !” โทชิตวาดใส่ผมก็เรียกชื่อของผมอย่างผิดๆ และวิ่งเข้าไปเปิดประตูรั้วให้เด็กคนนั้นเข้ามา

“ขอบคุณมากครับ” เด็กคนนั้น มีสภาพที่ ทั้งตัวเปื้อนเลือดแต่ไม่มีรอยโดนกัดหรืออะไร มือ เท้า ศอก ชุด เด็กคนนั้นเปื้อนเลือดไปทั้งตัว เหมือนเพิ่งไปต่อสู้มา เอ๊ะ เดี๋ยวดิผมรู้จักเด็กคนนี้นิหว่า ถึงเขาจะไม่รู้จักผมก็เถอะ

“ผม มางิ มาสุกะ ครับ อายุ 15 ปี รองประธานชมรมเทคควันโด้ ม.3 ห้อง A ครับ” นั่นไง กะไว้แล้ว มางิ มาสุกะ น้องชายของเพื่อนผม มางิ โทชิโร่ แต่ ตอนนี้ หมอนั่นตายไปแล้วละ เมื่อ 2 ปีก่อน โดนนักเลงกระทืบจนเข้า ICU และถึงแก่ชีวิตซึ่งหัวโจกพวกนั้นชื่อ คาซุม่า ทาเคมาระ ! พี่ชายแท้ๆ ของผม ซึ่งผมไม่มีทางยกโทษให้มันแน่

“คาซุม่าซัง ดาบเล่มนี้ เป็นดาบที่หายากมาก ซึ่งเป็นดาบของ นักดาบในตำนานคนนั้น โอซามะ สินะ” มิยูกิถือดาบในฝักลงมาหาผม ด้วยตาที่แววซะพอที่จะกินดาบเล่มนั้นได้เลย

“อ่อ โอซามะ คาซุม่า โอซามะ ปู่ฉันเองแหละ” บอกไปแล้วจะเชื่อมั๊ยเนี่ย คนที่ฟันดาบไม่เป็นอย่างผม จะมาเป็นหลานของนักดาบในตำนาน เฮ้อ อ

ตอนนี้ก็คงเก็บของกันเสร็จหมดแล้ว ผมก็ด้วย ส่วน มาสุกะ ก็เหมือนจะเตรียมของ มาอยู่แล้ว

การเดินทางในนรกบนดินมันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง !

To be continued….

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา