Hireko Story เรื่องราวของฮิรีโกะ

6.6

เขียนโดย ShineLove

วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 01.32 น.

12 ตอน

9 วิจารณ์

17.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

9) ช่วงเวลาสั้นๆแต่ความทรงจำนั้นตลอดไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

---------------------------------------------------------------------------------

หลังจากเมื่อวานเมื่อโซเฟียได้เรียกทูตเฟอร์เวียออกมา ตอน 06.00 เช้า ก็ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับคุณพ่อของฉัน ..

ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงเหม่อคิดถึงเรื่องๆของแม่แทบทุกวัน ถึงฉันคิดไปมันคงช่วยอะไรไม่ได้เเล้วหล่ะ...

"สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณฮิรีโกะ" ทูตแห่งกาลเวลาเฟอร์เวีย มาปรากฎตัวต่อหน้าฉัน
"สวัสดีเช่นกันค่ะ" ฉันทักทาย
"เเล้ว ท่านโซเฟียไปไหนเเล้วหล่ะค่ะ" ทูตเฟอร์เวีย
"ไปเที่ยวเล่นข้างนอกหนะ เดี๋ยวก็คงกลับมา" ฉัน

"มาเเล้วจ้า ..ขึกๆๆ" เธอกล่าวพร้อมกับเปิดประตูเลื่อนเสียงดัง
"วันนี้อากาศเป็นยังไงบ้าง โซเฟีย" ฉัน
"อากาศเหมือนมีเมฆครื้มๆนิดหน่อย แต่โดยรวมก็โอเคดีนะ ^^" โซเฟีย
"สวัสดีค่ะ ท่านโซเฟีย ฉันได้ข้อมูลมาเเล้วค่ะ" ทูตเฟอร์เวียพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็น
"ขอบคุณนะ ไหนลองเล่ามาซิ" โซเฟีย
"ตอนนี้ พ่อของคุณฮิรีโกะ อายุ 63 ปี อยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น อยู่จังหวัดไซตามะ" ทูตเฟอร์เวีย
"เเล้วฉันมีโอกาสเจอพ่อของฉันหรือเปล่า?" ฉันถาม
"เมื่อคุณเดินทางกลับประเทศญี่ปุ่นและเดินทางขึ้นสู่จังหวัดไซตามะ โปรดจำไว้ว่าคุณจะพบกับสิ่งเลวร้ายสิ่งหนึ่ง" เฟอร์เวียพูดอย่างปริศนา
"สามารถบอกฉันไ้ด้ไหม?" ฉันสงสัย
"เมื่อถึงที่นั่น คุณก็จะรู้เอง.." เฟอร์เวียพูดด้วยความปริศนาเช่นเดิม
"ขอบคุณมาก ทูตโซเฟีย ไปพักผ่อนได้เเล้วหล่ะ" โซเฟีย
"ถ้ามีอะไรก็สามารถเรียกฉันได้ตลอดเวลาค่ะ ด้วยความยินดีค่ะ" เฟอร์เวียกล่าว

เเละเเล้วร่างของทูตแห่งความทรงจำและกาลเวลาเฟอร์เวียก็หายไป..

"เราจะออกเดินทางกันวันนี้นะ ฮิรีโกะ" โซเฟีย
"พร้อมเสมอ :) แต่..ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ที่นี่แค่ 2-3 วันก็เถอะนะ ฉันก็ยังมีความทรงจำที่ดีกับสถานที่นี้มาก.." ฉันพูด
"ฉันเข้าใจเธอนะ" โซเฟีย
"อืม..ไม่เป็นไร งั้นเราเก็บของกันเถอะ" ฉันพูด
"เดี๋ยวฉันเก็บให้นะ" โซเฟียพูดพร้อมกับใช้เวทย์มนต์ร่ายของทุกอย่างไปอยู่ในกระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ
"ขอบใจมากเลยนะ โซเฟีย" ฉัน
"อื๊ม..:)" โซเฟีย

หลังจากนั้น ฉันและโซเฟียจึงไปบอกกับคุณเจมส์และคุณมิสึตะ รวมถึงชายด์และคินดี้ด้วย ว่าเราทั้งสองจะต้องไปเเล้ว... ไปตามหาพ่อของฉัน คนนั้น... และตอนนี้พวกเราทั้งหมดก็อยู่ที่ประตูหน้าบ้าน

"เธอจะไปจริงๆหรือชายด์" ชายด์พูดด้วยความสลดใจ
"อืม ใช่เเล้วหล่ะ" ฉันพูด
"เเล้วเธอจะเดินทางไปยังไงหล่ะ" คุณมิสึตะ
"นั่นสินะ" คุณเจมส์พูด
"โซเฟีย เธอร่ายเวทย์มนต์ให้ฉันไปที่ญี่ปุ่นเลยได้ไหม" ฉันถามโซเฟีย
"อืม..คงไม่ไ้ด้หรอกนะ ถ้าฉันใช้พลังเคลื่อนย้ายจากสวิตเซอร์แลนด์ไปยังญี่ปุ่น ก็คงต้องสูญเสียพลังมากเลยหล่ะ บางทีพลังในตัวฉันก็อาจหมดเลยก็ได้นะ" โซเฟีย
"งั้น ไปโดยเครื่องบินได้ไหมหล่ะ ฮิรีโกะ"ชายด์แนะนำ
"ก็คงได้อยู่หรอกนะ ตอนนี้ฉันไม่มีเงินติดตัวเลย" ฉันพูด
"เอาเงินของฉันไปนะ" ชายด์พูดพร้อมกับควักเงินจำนวนค่อนข้างมากมาให้ฉัน
"นี่ชายด์! เงินขนาดนี้เลยหรอ!" ฉันพูดกับชายด์
"นี่เป็นเงินเดือนที่ฉันเก็บมาตลอด 4-5 เดือนที่ผ่านมาฉันคิดว่าคงจะพอสำหรับค่าเครื่องบิน และค่าอื่นๆ" ชายด์
"ขอบคุณมากนะ ที่เธอต้องลำบากขนาดนี้เพื่อฉัน" ฉันขอบคุณชายด์
"ไม่เ็ป็นไรหรอก ก็เธอจะไปเเล้ว ฉันก็พยายามเพื่อเธอนะ" ชายด์
"โอเค ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะ สำหรับบ้านหลังนี้ ขอบคุณมากนะคะ คุณเจมส์ คุณมิสึตะ ที่คอยดูแลหนูมาตลอด .." ฉัน
"ไม่เป็นไรจ่ะ" ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
"ขอบคุณเธอนะเจ้าคินดี้ ที่เป็นความอบอุ่นให้ฉัน"
"เมี๊ยว" คินดี้
"ฉันคงต้องไปเเล้วหล่ะ ดูแลรักษาสุขภาพให้ดีด้วยนะ พระเจ้าคุ้มครองนะ" ฉันกล่าวคำอวยพร แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลลงอาบแก้มของฉัน
"เดี๋ยวก่อน" ทุกคนพูดพร้อมกันแล้ววิ่งเข้ามากอดฉัน ร้องไห้กับฉัน..มันช่างเป็นเรื่องราวที่แสนดีมากมายเลยจริงๆ ฉันไม่อยากออกไปจากที่นี่เลย ฉันคิดถึงทุกคนมากๆ .. ฉันหลับตานึกถึงเรื่องราวในช่วงเวลาสั้นๆที่เราเคยทำอะไรหลายอย่างร่วมกัน ในบ้านหลังนี้...

แล้วฉันก็ค่อยๆเดินออกจากบ้าน โบกมือให้กับทุกคน และทุกคนก็โบกมือให้ฉัน ฉันยิ้มให้กับทุกคน
และก็ฝากน้ำตาแห่งความสุขไว้ ที่บ้านแห่งนี้ .. พร้อมคำอวยพรสุดท้าย

"ขอให้มีความสุขมากๆนะ" ฉันตะโกน
"เช่นกันจ้า แล้วอย่าลืมกันนะ" ชายด์ตะโกนกลับ
"ฉันจะไม่มีวันลืม ทุกคนแน่ๆเลยน๊า!" ฉันตะโกนอีกครั้ง
"หวังว่าเราจะได้พบกันอีกนะ บาย~!" ชายด์บอกลาเป็นครั้งสุดท้าย
":)" ฉันยิ้มพร้อมกับน้ำตา

เเละเเล้วฉันก็มุ่งหน้าเดินไปกับโซเฟีย เป้าหมายที่ฉันต้องไปต่อจากนี้ คือสนามบินในเมือง...

--------------------------------------------------------------------------------