นายวายร้าย กับ ยัยตัวแสบ

เปรม: อืมจิงต้องถามเค้าด้วยมันถึงจะเปนธรรม

เมย์: ตกลงว่างัยเรื่องของนายกะยัยฝ่าย

เปรม: เราสองคนเปนแฟนกันชัดป่ะ

เมย์/พิม/ยู/แบงค์: ชัดว่ะ

ฝ่าย: เปรมนายอ่ะ

แชมป์: คุยกันจนลืมปัยรึป่าวว่ามีคัยยืนอยู่ตรงนี้

เมย์: ไม่ได้ลืมค่ะ แต่ไม่อยากจำปัยดีกว่า เออพี่แชมป์ค่ะเมย์อยากหั้ยพี่ฟังงเพลงนี้จังเลยค่ะ

แล้วเมย์ก้อหยิบโทรสับขึ้นมาแล้วก้อเปิดเพลงที่จะหั้ยแชมป์ฟังนั้นก้อคือ

จากวันนี้จากตรงนี้นาทีนี้จำเอาไว้ว่าคนนี้ไม่ได้เหงาเพราะฉันทิ้งเรื่องเก่าๆและฉันคบคนใหม่แทนเธอแล้วก้อไม่ต้องรับรู้ฉันเคยรักรักเธอยังงัยก็ไม่ต้องรับรู้ทัมร้ายฉันร้ายแรงเท่ารัยก็ไม่ต้องรับรู้ทิ้งฉันแล้วฉันเปนยังงัยรู้ปัยก้อเท่านั้นแค่คนรักที่ล่นหายแค่ความรักนั้นผ่านปัยเหมือนต้องเข้าข่ายถึงทุกครั้งฉันจะหมดแรงมันก้อมีบ้างทีที่ต้องแพ้ก้อแค่น้ำตาที่มันไหลแค่นอนพักไม่นานมันก้อซ้ำปัยหยดที่เสียหั้ยกับเธอปัยบอกเลยฉันก้อแค่เสียจัยแต่ไม่แคร์

แชมป์: แน่จัยน่ะว่าไม่แคร์

เมย์: แน่จัยค่ะเพราะคนอย่างเมย์ถ้าคิดจะเลิกกะคัยสักคนเมย์ก้อจะไม่กลับปัยหาคนที่เมย์ได้บอกเลิกหรอกค่ะเพราะเมย์ไม่โง่ที่จะกลับปัยทัมหั้ยตัวเองต้องเสียจัยอีกเปนอันขาด

เมื่อเมย์พูดจบก้อเดินปัยที่รถ

เมย์: แบงค์ปัยกันเถอะ

แบงค์: เมย์ไม่เปนอารายใช่ป่ะ

เมย์: ไม่ เมย์ไม่ได้เปนอาราย เมย์สบายดี

แบงค์: เมย์แน่จัยนะ

เมย์: ฮืมๆ แบงค์เมย์เจ็บอ่ะ

แบงค์: ไม่เปนอารายแล้วนะ อย่าร้องเธอยังมีฉันอยู่ตรงนี้นะ

เมย์: อืม

แล้วเมย์ก้อหลับปัย  สักพักก้อมาถึง

แบงค์: เมย์ เมย์ตื่นได้แล้วถึงแล้วครับ

เมย์: อืมถึงแล้วหรอ

แบงค์: ใช่ถึงแล้ว ปัยที่เรือกัน

เมย์: ปัยทัมมัยอ่ะ

แบงค์: ก้อเราจะต้องนั่งเรือปัยที่เกาะของฉันงัย ปัยได้แล้ว พวกเพื่อนรออยู่

เมย์: อืม

ฝ้าย: แม้ กว่าจะมาได้ ปัยสวีทกันที่ไหนมาย่ะ

พิม: ใช่สวีทกัน ไม่เกรงจัยคัยเลยนะ

เปรม: พอๆ รีบขึ้นนเรือได้แล้ว

ยู: นั้นดิพวกเรารอกันจนเมื่อยหมดแล้วนะ

แบงค์: เออๆ มาคร๊าบที่รัก

เปรม: ทีกับเพื่อนพูดมึงพูดกู แต่ทีกับเมียพูดคร๊าบ

เมย์: ฝ้ายแกช่วยตบปากแฟนแกหน่อยดิ

ฝ้าย: ทัมมัยฉันต้องตบด้วย

เมย์: แกไม่ตบใช่ป่ะ

ฝ้าย: ใช่