Because Love You เพราะรักเธอจึงเผลอแกล้ง

หลายวันผ่านมาชีวิตฉันสงบขึ้นเยอะ ^^ แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่! จู่เหล่าบรรดาแฟนคลับนายเมฆก็พากันมากรู่อยู่ที่โต๊ะฉัน ส่วนคนที่เป็นปัญหาที่สุดคือยัยหัวหน้าแฟนคลับนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน ยัยดาวนั้นเองที่เคยมีเรื่องกันมาก่อน -0- ไม่จบไม่สิ้นสักที นี้มันตอนเช้านะยะ

"ฉันเคยบอกเธอไปแล้วนะว่าไม่ให้เข้าใกล้ท่านเมฆของฉันงัย ทำไมเธอไม่ทำตามห๊ะ!! -*-" หล่อนส่งสายตาจิกกัด แบบว่ากัดไม่ปล่อยด้วย ดีนะที่นายนั้นยังไม่มาโรงเรียนขอจัดการให้จบๆเถอะ -0-

"ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอบอก ฉันไม่ใช่ทาสเธอนะ -*- " ฉันพูดขณะที่กำลังจัดของเตรียมเรียนวิชาแรก ทำไมยัยนี้ต้องมาขัดขว้างคนจะเรียนด้วยนะ -*- เซงแต่เช้าเลยฉัน !!

"เธอไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยนะ สุดท้ายเธอก็อยากที่จะนั่งข้างท่านเมฆเพื่อที่จะเกาะกระแสให้เธอดังด้วยใช่ไหม -*- " ยัยนี้ไม่ลดละความพยายามที่จะจ้องหน้าฉัน 

"นิ ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นขนาดยังไม่ดังชีวิตฉันยังไม่ปกติขนาดนี้เลย และฉันจะอยากดังไปทำไมห๊ะ!!! -0-*" ฉันเริ่มรำคาญยัยนี้มากขึ้นทุกที ทำไมต้องมาพัวพันกะเรื่องแบบนี้ แล้วตอนนี้เพื่อนฟ้าสุดที่รักฉันอยู่ไหนเีนี่ย ปกติเธอจะมาเช้ากว่าฉันนี้

"นิพวกเธอทำอะไรกันน่ะ !" หึหึในที่สุดตัวการเรื่องนี้ก็มาสักที มาเคลียเองล่ะกันนะ -0-

"ท่านเมฆค่ะ มาแล้วหรอค่ะ ^^" แหม่ที่กับนายเมฆละยิ้มหน้าบานเชียวทีกับฉันนะทำหน้าบึ้งยังกะไปกินนมบูดมาแหนะ -3- 

"อืม มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?!" นายเมฆทำหน้างง เมื่อบรรดาแฟนๆเขารุมเกาะโต๊ะฉันอยู่ ป้ายฟงป้ายไฟมาพร้อมเชียว กะขอลายเซ็นต์เลยไหมเนี่ย -0- ยังกะดารา โด่~ ไม่เห็นหน้าสนเลย

"นี้มันมีเรื่องอะไรกันเนี่ย เกิดอะไรขึ้น?" เสียงที่ไพเราะสะเนาะหูเช่นนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายลม กรี๊ดดด~ นายลมช่วยฉันด้วย T^T ฉันโดนรุมโทรม (ไปยังงัยล่ะนั้น -0-)

"ฝนเธอเป็นอะไรไหม?" นายเมฆตาตื่นมาดูฉัน โยนกระเป๋าไปกระแทกพิ้นอย่างไม่ใยดีมัน ท่าทางมันแพงนะนั้น -0- แต่จะว่าไปคนที่ฉันอยากให้มามันไม่ใช่นายย่ะ -*- นายลมต่างหากที่ฉันต้องการ -3-

"ไม่อ่า ไม่เป็นไร -0- " ฉันทำหน้าเบื่อขี้หน้าใส่หมอนั้นท่าทางงงสุดขีด

"แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้นทำไม คนมารุมอยู่ที่โต๊ะเธอเยอะจัง 0.0"

"นายก็ลองถามยัยนั้นดูสิ -3- ฉันเบื่อและไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น" ฉันเบือนหน้าหนีแล้วส่งสายตาไปหายัยดาวให้รู้ว่าเป็นยัยนั้น หึ! เคลียกันเองล่ะ

"ฝน ถ้าเธอเบื่อล่ะก็เธอก็ออกห่างๆท่านเมฆสิ จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับเรื่องแบบนี้ ^_^" ใบหน้าเปื้อนยิ้มของยัยนั้นมันแฝงด้วยใบหน้าที่อยากให้ฉันออกห่างๆนายเมฆ หึ!

"เธอจะให้ฉันทำไงล่ะ ในเมื่อที่นั่งฉันกับนายนี้ติดกัน -0-" ฉันชี้แจงไป แต่ดูเหมือนยัยนี้เตรียมการมาเรียบร้อยว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ความร้ายกาจของยัยนี้ยกให้เลย -0-b

"หึ ง่ายๆเลยเปลี่ยนที่นั่งงัย เปลี่ยนกับฉันและเธอเชื่อได้เลยนะว่าฉันจะไม่ไปเกี่ยวข้องกับเธออีกเลย เป็นงัยข้อเสนอก็ง่ายๆนะเธอจะรับไหม ^_^" ตอนนี้คำประกาศของยัยนั้นกระจายดังไปทั่วห้องจนคนต่างๆเริ่มหันมาทางพวกเรา เหมือนคนประหลาดและต้องการรู้คำตอบของฉัน 

"ได้สิ ฉันยังงัยก็ได้ -3-" เมื่อทุกคนรู้คำตอบของฉันก็หันกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันเก็บของแล้วกำลังลุกออกจากที่นั่ง จู่ๆก็มีมือนึงมารั้งแกมบีบแขนฉันไว้ 

ฉันหันไปทางคนที่จับแขนไว้ ปรากฏว่านายนั้นคือนายเมฆ ทำไม ทำไมนายนั้นต้องรั้งฉันไว้ล่ะ ใบหน้าของเขาตอนนี้ฉันไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดยังงัย ฉันจ้องหน้าเขาอย่างงงๆก่อนที่เขาจะพูดขึ้น ด้วยสีหน้าจริงจังจนหน้ากลัว

"ฉันจะไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น เพราะเธอคือ..." เขานิ่งไป และปล่อยประโยคสุดท้ายที่ยังไม่สมบูรณ์ นายจะพูดอะไรน่ะ ฉันคือ...คืออะไร

"ยัยนี้คืออะไร มันสำคัญอะไรทำไมถึงไม่ให้เปลี่ยนที่นั่งล่ะ!!! " ยัยดาวตะคอกใส่เมฆ จนหลายๆคนหันมามองใหม่อีกรอบครั้งนี้คำตอบคงไม่ใช่ของฉันแต่เป็นของนายเมฆและฉันเหมือนกันที่อยากจะรู้คำตอบนั้น 

"ก็เธอคือ คือ คือ ตุ๊กตาของฉัน ใช่ๆเธอคือตุ๊กตาของฉัน ใครก็ห้ามแตะต้องหรือรังแกเด็ดขาด" นายนั้น หึ่ม!! -*- ไม่หน้าไปหลงกับคำพูดนั้นเลยนึกว่า มันจะแบบ หึ้ย! ช่างมัน - -* หึ้ย~ตายแล้ว นะนายลมทำไมทำหน้าตกใจอย่างงั้นล่ะ T^T ไม่นะนายเมฆ นายทำลายความฝันเล็กๆของฉัน ส่วนอีกคนนึงที่เพิ่งโผล่มาไม่นาน ยืนตกใจด้วยใบหน้าที่นิ่ง สายตามองมาที่ฉันอย่างตกใจ ดวงตาสั่นละริก ในที่สุดน้ำใสๆที่ตาก็ได้ไหลออกมา คนคนนั้นคือเพื่อนคนแรกของฉันที่ได้มาเรียนที่นี้ ฟ้านั้นเอง และเธอก็ได้เดินออกนอกห้องไป ไม่นะฟ้ามันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น

ฉันกำลังจะเดินตามฟ้าไปแต่ไอ้มือเจ้ากรรมยังไม่ปล่อยจากฉัน และยังโดนกระชากกลับไปที่เดิมอีกด้วย หึ้ย!!! วันนี้มันอะไรกันเนี่ย   

"นายนี้มันเรื่องอะ... อืมๆ อืมมม " นายนั้นปิดปากฉันไว้และกระซิบว่า 'ตามน้ำไปก่อน' ใครอยากจะไปตามน้ำกับนายห๊ะ! นายมันไม่รู้เรื่องอะไรเลย

งับ!!! >++< "ปล่อยนะ ไอ้บ้า!! หึ้ย!มานี้เลย" ฉันกัดมือที่ปิดปากฉันไว้แล้วคว้ามือนายเมฆวิ่งออกมา ผ่านหน้านายลม เขาหันหน้าตาม สีหน้าเขาไม่ต่างจากอีกหลายๆคนที่อึ้ง! งง! และหลายๆคนที่มีความรู้สึกเครียดแค้น เช่น แฟนคลับนายนั้น โดยเฉพาะยัยดาวที่จ้องหน้ามาอย่างโกรธแค้นแทบจะแค้นไปยันชาติหน้าได้เลย และฉันคิดงัยลากนายนี้มาด้วยเนี่ย

"นิ เธอจะวิ่งไปอีกนานไหม? - -" จากมือที่เขาถูกลากกลับกลายเป็นฉันถูกมือเขาดึงให้ชะงัก ตอนนี้ในหัวฉันมีแต่เรื่องวุ่นวายมากมายให้คิด ทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเนี่ย

"นายทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ขึ้นมา รู้ไหมนายทำอะไรลงไปมั่งน่ะ และนายไม่คิดรึงัยว่าคนอื่นเขาจะคิดว่าฉันเป็นคนยังงัยน่ะ นายจะแก้มันยังงัยห๊ะ!!" ฉันตะคอกใส่นายนั้นไปหลายชุด กับคำถามอีกหลายอย่างตอนนี้ฉันไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว

"ฉันพยายามจะช่วยเธอนะ ไม่ได้..."

"นิ นายจะช่วยหรือให้มันหนักกว่าเดิมกันแน่ รู้ไหมว่าลมจะคิดกับฉันยังงัยน่ะ!!! อุ๊บ 0.0" ตายแล้วเผลอพูดอะไรออกไปเนี่ย -/-

"มะ...ไม่ใช่นะคือ คือ"

"หึ เธอชอบไอ้ลมหรอ"

"มะ...ไม่ใช่นะ คือว่า มัน -///-" เขาเดินหันหนีไปไม่ฟังคำใดทั้งสิ้นที่ฉันจะพูด

"นายเมฆ นายเมฆ นายเป็นอะไรน่ะ นี้อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ นินาย! ได้ยินไหมเนี่ย" ฉันวิ่งตามไปแล้วขว้าแขนไว้ แต่นายนั้นสะบัดออก ตัวฉันถูกกระแทกกับขอบโต๊ะแหลมๆ ได้แผลอีกแล้วสิเรา T^T นี้มันวันไรเนี่ย เลือดยังไหลอยู่ไม่หยุดนายนั้นไม่มีทีท่าจะหันมาดูผลงานที่ทำไว้กะฉันเลยนะ -*- 

นี้มันวันอะไรน่ะ มีแต่เรื่องร้ายๆไม่หยุดทำไม มันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทั้งเพื่อนที่ฉันรัก ทั้งคนที่ฉันชอบ และยังนายนั้น แขนของฉันมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย สับสนไปหมดแล้วนะ!!!!

สวัสดีค่ะ ไม่ได้อัพนานเอาเนื้อเรื่องไปเต็มๆเลยค่ะ บทนี้แต่งนานมาก 555 ขอบคุณที่อ่านมาเรื่อยนะค่ะ ^^