Werewolf เผ่าพันธุ์อันตราย เจ้าชายหมาป่า

-

เขียนโดย Mizeyoumory

วันที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.04 น.

  4 chapter
  1 วิจารณ์
  9,228 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 22.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

บทนำ

     เมืองฟรอนด์ที่มีแต่รอยยิ้มจากผู้คนที่อาศัยถิ่นฐานอยู่ที่นั้น ภายใต้ความอุดมสมบูรณ์ถูก

 

ปกครองด้วยกษัตริย์ผู้มีอำนาจพระนามว่าพีเรียล มีพระมเหสีงดงามราวภาพวาดพระนามว่าโอ

 

เรน่ารวมทั้งเจ้าชายองค์น้อยที่ใบหน้างดงามละม้ายคล้ายกับพระมเหสีพระนามว่าธีโอน่า

     

 

     "กรี๊ดดดดด"เสียงกรีดร้องโหยหวนราวกับถูกเผาในกองเพลิงดังระงมไปทั่วทุกสารทิศ และ

 

ดังพอที่กษัตริย์พีเรียลจะทรงได้ยินเสียด้วย

     

 

     "ขอเดชะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วพะยะคะ"ทหารผู้มีหน้าที่คุ้มกันบริเวณรอบเมืองรีบวิ่งเข้ามา

 

กราบกราบทูลพระองค์ทันที

     

 

     "เกิดเรื่องอันใดขึ้น!"

     

     

     "บัดนี้มีอสูรกายบุกเมืองเข้ามาจับชาวบ้านกินหมดเลยพะยะคะ"

     

     

     "ว่าไงนะ!"เอ่ยด้วยความตกพระทัย กษัตริย์พีเรียลเรียกพลกำลังทหารเตรียมจัดการอสูรกายทันที

     

 

     "ท่า่นพี่!"เสียงพระมเหสีเอ่ยขึ้นด้วยความเหนื่อยหอบจากที่ทรงวิ่งมา

     

 

     "โอเรน่า"นัตย์ตาคมถอดพระเนตรลงมายังร่างเล็กที่อยู่ด้านหลังพระมเหสีโอเรน่า พระเนตรสีเขียว

 

     มรกตสั่นระริกด้วยความหวั่นกลัว

     

 

     "...ท่านพ่อ"ร่างเล็กเอ่ยเสียงสั่น ถอดพระเนตรมองกษัตริย์พีเรียล

     

 

     "เจ้าไม่ต้องกังวล ธีโอน่า"เสียงอ่อนโยนเอ่ยขึ้น พระหัตถ์ลูบพระเกศาสีเทา

     

 

     "หม่อนฉันก็จะรอท่านพี่เจ้าค่ะ"

     

 

     เมื่อกษัตริย์แห่งเมืองฟรอนด์ลงไปเสียการต่อสู้และร้องโหยหวนก็ดังระงมสลับกันไปมา 

 

 

องค์ชายธีโอน่ากอดผู้เป็นแม่แน่นด้วยความกลัว

     

 

     "ท่านพ่อจะต้องปลอดภัยแน่นอน"

     

 

     "โบร๋ววววว"เสียงร้องโหยหวนของสัตว์ดังไปทั่ว ร่างเล็กสะดุ้งก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ด้านหอปราสาท

 

 

พลางถอดพระเนตรลงมายังเบื้องล่าง สุนัขหมาป่าตัวใหญ่กว่าปกติที่เขาเคยเห็นกำลังดิ้นทุรนทุราย

 

 

อยู่อย่างน่าเวทนาในกองเพลิงไฟที่กษัตริย์พีเรียลเป็นคนทำ ฝูงสุนัขหมาป่าตัวอื่นๆ พยายามวิ่งเข้าไป

 

ช่วยหากแต่กลับถูกทหารยิ่งลูกธนูอาบยาพิษใส่อย่างไม่ปรานี สุนัขหมาป่าขนสีดำคลับกัดทหารที่

 

กันท่าอย่างมากมายออกไป พยายามวิ่งเข้าไปหาตัวที่นอนดิ้นอย่างทรมานหากแต่กลับถูกลูกธนูยิ่งไม่

 

ยั้งกว่าสิบดอกร่างทั้งร่างทรุดลงทันที หมาป่าบางตัววิ่งหนีเพื่อการมีชีวิตรอดต่อไปแต่กลับบางตัวกลับ

 

ยอมเสี่ยงตายเพื่อช่วยเพื่อนของมัน ความทรมานของทั้งสองตัวเกินกว่าที่จะอดทนได้ สุนัขหมาป่าทั้ง

 

สองนอนแน่นิ่งก่อนจะสิ้นลมหายใจไปในทันที 

 

 

     ร่างเล็กสั่นระริกด้วยความกลัวหากแต่พระเนตรกลับสบตาเข้ากับสุนัขหมาป่าอีกตัวที่มีขนสีน้ำตาล

 

อ่อนขนมันวาว ดวงตาคมมองมาทางเจ้าชายธีโอน่าทำให้พระองค์ถึงกับเสียวสันหลังก่อนที่มันจะวิ่งเข้า

 

ป่าทึบไปอย่างรวดเร็ว

 

 

     "วิ่งมาที่นี่ทำไม ธีโอน่า"

 

 

     "ท่านแม่!"ร่างเล็กสะดุ้งด้วยความตกพระทัยก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

 

 

     "ท่านพ่อของเจ้าปลอดภัยดีแล้วนะ"พระมเหสีแย้มพระสรวจด้วยความดีพระทัย

 

 

     "...ฮะท่านแม่"ร่างเล็กแย้มพระสรวลบ้างอย่างโล่งอก หากแต่ลึกๆ แล้วกลับอดที่จะถอดพระเนตร

 

ไปมองที่ที่หมาป่าตัวนั้นเคยมองพระองค์อยู่ไม่ได้เลย

 

 

     ...ดวงตาแบบนั้น น่ากลัวเหลือเกิน...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา