SunSet's love

                                                 วันเฮงซวย

ผมขี่มอไซต์มาจนถึงโรงเรียน ที่นี่น่าจะเป็นที่เริ่มต้นชีวิตที่ดี(?) มั้ง กว่าจะเข้าโรงเรียนนี้ต้องใช้เส้นสุดๆเลย เพราะที่นี่รับเฉพาะเด็ก ม.ต้น มาจากที่นี่เท่านั้น แต่พ่อผมใหญ่เลยยัดผมเข้ามาได้ รู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่หน้าห้องแล้ว แหะๆ ^^

"มาแล้วหรอ นายเปี๊ยก ฮ่าๆ ตัวเล็กดีเนอะ"

ครูที่ยืนอยู่หน้าห้องเอ่ยถามผม

"สวัสดีครับ"

ผมก็ไหว้เขาตามมารยาท

"เอ้าๆ มาแนะนำตัวตรงนี้ นักเรียนวันนี้มีนักเรียนเข้าใหม่ ฝากดูแลด้วยนะ"

ผมเดินไปตรงที่คุณครูบอก แล้วจุดสนใจคือผมทั้งหมด เวลาคนอื่นมองผมรู้สึกหายใจไม่ออกยังไงไม่รู้สิ

"ดีครับ ผมซัลเฟอร์ เรียกซัลเฉยๆ ก็ได้ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ "

"ได้สิจ้ะ พี่จะดูแลทั้งเนื้อทั้งตัวเลย"

เสียงหัวโจกในห้องเอ่ยพูดอย่างกวน

"นี้นายกิตติพันธ์ หุบปากไปเลยนะ เลิกแซวเพื่อนได้แล้ว" ครูตวาดแล้ว ฮ่าๆ ^^'

ไปนั่งตรงรืมหน้าต่างโน่นไป

ผมเดินไปยังตรงที่ริมหน้าต่าง พร้อมยิ้มทักทายเพื่อนๆ ในห้องบางคนก็ยิ้มตอบ บางคนก็เมิน เฮ้อ ซะงั้น

"เริ่มเรียนได้ เปิดหนังสือได้แล้ว เอามากันหรือป่าว ? "

เสียงครูถามขึ้น

"อยู่บ้านครับ มันหนักอ่ะครู"

"งั้นเก็บไว้ให้พ่อแม่แกเรียนละกัน"

"โห แรงอะครู O.o "

แล้วเสียงหัวเราะก็ดังก้องขึ้นทันที ฮ่าๆ ผมเองก็อดหัวเราะไม่ได้เลยแฮะ ครูตอบได้โดนใจผมมากเลยอะ

12:30

นี้พวกนายเรานั่งด้วยคนดิ :3

พวกนั้นมองหน้าผมแล้วบอกว่า

"ไปยกโต๊ะมาดิ"

"มึงจะบ้าหรือป่าวแขนแค่นั้นเด่ะแขนก็หลุดหรอก"

ผมหันไปยกโต๊ะมาเพื่อแสดงฝีมือ 

"ง่อว เก่งหนิ่หว่า"

นี้ตัวเล็กเด่ะต้องไปหาเข้าชมรมนะ

"อื้อๆ "

.

.

.

.

.

?