School fun โรงเรียนหรรษา ก๊วนป่วนจอมยุ่ง

10.0

เขียนโดย สาวน้อยผมทอง

วันที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.54 น.

  7 ตอน
  3 วิจารณ์
  9,357 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2556 21.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) เด็กชายที่แสนดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เอาไงดี นัทป่วยซะแล้ว คุณป้าสะอึ้งก็ไม่สนใจ

งานนี้นันธารับบทเด่นเต็มๆ!!!!(ตอนนี้เกิดขึ้นในวันหยุด)

ติดตามชมค่า

__________________

"ตื่นได้แล้ว!!!!ยัยรัท!!!!!!"

เสียงของคุณป้าสะอึ้งยังคงดังขึ้นเรื่อยๆและยังคงเรียกชื่อนัทแบบผิดๆตามเคย

"วันนี้หนูขอนอนต่อนิดหน่อยค่ะ ปวดหัวนิดหน่อย"

"เออ จะขี้เกียจอยู่บ้านก็แล้วแต่แกล่ะ หายเมื่อไหร่ก็ทำงานบ้านด้วย"

"ค่ะ"

'เมื่อวานไม่น่าตากฝนเล้ย คุณป้าสะอึ้งวันนี้ไปงานแต่งนี่นา อยู่บ้านคนเดียวล่ะเซ็งเลย ไปกินยาซักหน่อยดีกว่า'

ตึก ตึก

'หมึนหัวจังเลยแฮะ ตู้ยาอยู่ไหนนะ '

"อือ....ปวด...ปวดหัว...จัง"

โครม!

ร่างบางล้มลงไปสายตาที่พร่ามัวเริ่มแปรเปลื่อนเป็นความมืดดำไปหมด

-บ้านนันธา-

Nanta say::

เฮือก!!!รู้สึกแปลกๆจัง...อยู่ดีๆหน้าพี่สาวคนนั้นก็แว้บขึ้นมาซะงั้น...ทานข้าวเช้าเสร็จแล้วแวะโทรหาหน่อยดีกว่า

"เป็นอะไรรึ นันธา"

"เปล่าครับ"

คนที่เรียกผมคือคุณพ่อ...คุณพ่อบุญธรรมของผมผมเป็นเด็กกำพร้าครับ ตอนอายุ5ขวบก็มีคนรับผมไปเลี้ยง ความจริงสถานเลี้ยง

เด็กกำพร้าก็ไม่ได้เลวร้ายนะครับ แค่ความเป็นอยู่มันลำบากเท่านั้นเอง ตอนนี้อยู่ที่นี่ผมก็สบายแล้วครับ

"โทรหาพี่นัทหน่อยดีกว่า"

"โทรหาใครรึ นันธา"

"พี่ที่โรงเรียนน่ะครับ ความจริงก็อายุเท่ากันแหละครับ แต่ผมชอบเรียกเขาว่าพี่น่ะ  เขาหน้าตาเหมือนผมเปี๊ยบเลยครับ"

"ฮ่าๆๆแบบนี้อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญที่หน้าเหลือเชื่อจริงๆ"

ตู๊ด ตู๊ด ไม่มีการตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก..

โทรไม่ติด ชักเป็นห่วงจริงๆแล้วสิ เฮ้อ โทรไปหาพี่ใยบัวดีกว่าเพื่อรู้ที่อยู่พี่นัท อ๋อ! ผมลืมบอกไปเลย!ผมได้เบอร์โทรทุกๆคนตอนทำ

รายงานกลุ่มน่ะครับเหอะๆ

-ฮัลโหล ใครน่ะ-

"นันธาครับ พี่ใยบัว"

-อ๋อ นันธาเองเหรอ มีอะไรเปล่า-

"ขอที่อยู่พี่นัทหน่อยครับ"

-ที่อยู่นัทเหรอ อ๋อ อยู่ที่บลาๆๆๆๆๆๆน่ะ โอเคไหม-

"ครับ ขอบคุณครับ"

-อ๊ะ เดี๋ยวๆ นายจะเอาที่อยู่นัทไปทำไมกัน-

"ไม่ต้องรู้หรอกครับ"

-เอ๊ะๆ มีพิรุธ-

"แค่นี้นะครับ"

-อื้อ-

....

ทำไมทางไปบ้านพี่นัทมันไกลอย่างเน้!!!!!!!!! แต่ต้องอดทนล่ะนะ เฮ้อ

-ณ บ้านของนัท-

โอย..เดินทางไกลจริงๆเลย 

กิ๊งก๊อง กิ๊งก๊อง

"..."

มีใครอยู่ไหมเนี่ย ประตูบ้านไม่ได้ล็อกด้วย เข้าบ้านไปเลยดีกว่า หวังว่าพี่นัทไม่คิดว่าผมเป็นโขมยหรอกนะ=_=

"สวัสดีครับ..."

ไม่มีใครอยู่บ้านเลย หรือว่าพี่นัทออกไปข้างนอกกันแน่นะ อืมๆเดินไปรอบก่อนดีกว่า

ชั้นหนึ่ง

บ้านใหญ่จริงๆ(แต่บ้านนายใหญ่กว่า-ไรเตอร์)ไม่ใช่แล้ว!!!!เราต้องหาพี่นัทสิ!!!!!

ชั้นสอง

หาพี่นัทไม่เจอ!!!!ดูทีละห้องเลยละกัน

แอ๊ดดดดด

"พ..พี่นัท!!!!!"

ตัวร้อนเชียวแฮะสงสัยเป็นไข้ พาไปนอนที่เตียงก่อนดีกว่า

ตุบ

"อือ..ใครน่ะ"

"นันธาเองครับ"

"อือ....นันธามาได้ไงน่ะ....."

"ก็นั่งรถมาไงครับ"

"...ขอยาหน่อย"

"ครับๆ"

แอ๊ดดดด

อืม..บ้านพี่นัทใหญ่วี้เราจะหายาเจอไหมนี่=[]=!!!!!เหอๆ

อืมห้องนี้ก็ไม่ใช่ ห้องนี้ก็...อ๊ะ เจอแล้ว

"ยาลดไข้ ยาลดไข้ อ๊ะ นี่ไง!"

แอ๊ดดดด

"พี่นัทครับ นี่ยากับน้ำครับ"

"ขอบคุณจ้ะ"

อึกๆๆ

"ฉันขอนอนพักก่อนนะ"

"ครับ"

แอ๊ดดดด

อืมๆ คนป่วยก็ต้องทานข้าวต้มสิ 

-ห้องครัว-

"คุณพ่อเคยบอกให้ใส่เกลือนิดหน่อยสินะ"

อย่าคิดว่าผมเป็นลูกคุณหนูนะครับ!!!!!!ผมก็ทำงานบ้านเป็นนะ และอย่าหาว่าผมเหมือนผู้หญิง!!!!!

"อืม..ข้าวต้มเสร็จแล้วเอาไปให้พี่นัทดีกว่า"

แอ๊ดดดด(เสียงประตูมันช่าง....หลอนเหลือเกิน)

"พี่นัทครับข้าวต้มครับ"

"อืม"

"อะ..ผมป้อนให้"

"ไม่เอาน่า ฉันกินเองได้"

"คนป่วยก็ต้องอยู่เฉยๆสิครับ"

"ก็ได้"

ผ่านไปสักพัก

ตอนนี้นันธาอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด(ป้อนข้าวต้มเสร็จแล้ว)

แอ๊ดดดด(เสียงประตูแบบนี้อีกแล้ว!!!!)

"อ้าว พี่นัท หายป่วยแล้วหรือครับ?"

"จ้า"

"อ่านหนังสืออะไรอยู่น่ะ"

"นวนิยายน่ะครับ ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าบ้านพี่นัทมีบ้านสุมดด้วย"

"นี่ไม่ใช่บ้านฉันนะ"

"อ้าว?"

"คุณแม่ของฉันเพิ่งเสีย ฉันเลยต้องมาอยู่กับคุณป้าสะอึ้งน่ะ แล้วนายล่ะ?"

"ผมอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพออายุ5ปี คุณพ่อก็รับผมไปเลี้ยงครับ"

"งั้นเหรอ...อากาศอบจังเลยนะ ร้อนจริงๆ เปิดหน้าต่างหน่อยดีกว่า"

พึ่บ 

"นี่เย็นแล้วเหรอเนี่ย"

ฟิ้ว ฟิ้ว

"หือ?"

"อ้าว!บ้านพี่นัทปลูกต้นนางพญาเสือโคร่งด้วยเหรอครับ"

http://www.keedkean.com

http://www.keedkean.com

"ต้นนางพญาเสือโคร่ง??"

"ไม่รู้จักเหรอครับ มันคล้ายๆต้นซากุระน่ะ"

"ซากุระ?"

"นี่ไงครับในหนังสือ"

http://www.keedkean.comhttp://www.keedkean.com

"โอ้โห!เหมือนกันจนแทบแยกไม่ออกเลย"

"แบบนี้ไงล่ะครับ ต้นนางพญาเสือโคร่งถึงได้ชื่อว่าซากุระเมืองไทย"

"ฮะๆ"

"ฮะๆ"

....

"ผมไปล่ะนะครับ"

"จ้า แวะมาหาบ้างนะ"

"แน่นอนครับ"

______

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา