รุ่นพี่ค่ะ !! โปรดรับหัวใจของหนูไว้

8.7

วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.02 น.

  6 ตอน
  13 วิจารณ์
  9,828 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 16.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ไปเที่ยวกันเถอะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"นี่ ฮารูโกะ" (-___-  ) ฉันหันไปมองเพื่อนสนิทขิงฉันที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วถามว่า

"อะไรหลอ มุกิ ฉันกำลังนอนหลับสบายเลย มาปลุกฉันทำไม -*-" ฉันพูดอย่างหงุดหงิดแล้วกำลังจะนอนต่อ แต่สิ่งที่ยัยมุกิพูดนั้นมันทำให้ฉันตื่นเลยละ"ฉันจะไปเที่ยวเกาะกับพี่เคนตะ เธอจะไปไหม"

"ไปสิ ไปสิ ไปสี้ >O< ปายค่า"ฉันดีใจ กระโดดโลดเต้นใหญ่ ฉันลืมไปฉันอยู่ในห้องนิหว่า O_O

เพื่อนต่างพากันหันมามอง -0- แล้วก้อาจารอีก"นี่ ฮารูโกะ เธอเป็นอะไร ลุกขึ้นมานี่อยากตอบคำถามไช่ไหม"

อาจารมองฉันด้วยสายตาโหดร้ายย กลัวอ่าาา O_O "เอ่ออออ คือๆๆว่าๆๆ เอ่อ หนูปวดฉี่ค่ะ จะขออนุยาดไปเข้าห้องน้ำค่ะ -0-"ฉันพูดอะไรออกไป "หลอ งั้นก็รีบไปรีบมา"อาจารจ้องฉัน "คะค่ะ"ฉันรีบวิ่งออกไป เพราะเหล่าเพื่อนๆของฉันต่างพากันขำ ยัยมุกิก้ขำไปด้วย -___-'

ณ เกาะร้างแห่งหนึ่ง

ฉันไม่นึกว่าจะมาเกาะร้าง รอบๆเกาะมีแต่ป่ากับป่าแล้วก้ป่า =0='

"เอาละ เราจะทำการสำรวจเกาะร้างกันตอนกลางคืน เพื่อทดสอบความกล้า"ยัยมุกิพูดขึ้น ยัยมุกิแกก็รู้ว่าฉันกลัวผี แก จำไว้เลย ฉันพูดในใจ T^T

"น่าสนุกดีเนอะ ฮารูโกะ ^^"พี่เคนตะหันมายิ้มให้ฉัน T^T ฉันไม่อยากบอกว่ามันไม่น่าสนุกเลยเลยได้แต่ตอบไปว่า " คะค่ะ น่าสะ..สนุก ดี ^^ "(Y^Y) แงๆ อยากจะร้องไห้อ่ะ

ณ ตอนกลางคืน

"เอาละ ฉันจะปล่อยไปทีละคนนะ ให้พี่เคนตะไปก่อน ไปหาของบางอย่างที่มุกิซ่อนไว้ให้เจอ ^^"มุกิทำหน้าสนุกสนาน แต่ฉันกลัวววว T_T

"งั้นพี่ไปแล้วนะ"เขาหันมาทางฉันแล้วเขาก้ถือไฟฉายเข้าไป ฉันกลัวอ่ะ

10 นาทีผ่านไป

"เอาละ แกพร้อมไหม ฉันจะไห้แกเข้าไปแล้วนะ นี่ไฟฉายจ้ะ"แกนะแก ถ้าไม่มีพี่เคนตะฉันจะไม่มาเด็ดขาดเลยย ฉันหยิบไฟฉายแล้วเดินเข้าไป

วังเวงจังง หนาวด้วย กลัวอ่ะ T^T

คึกๆ คึกๆ ฉันตกใจหันไปส่องไฟฉายดู พุ่มไม้สั้นอยู่ "กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสส !!!!!!!! งู ช่วยด้วย พี่เคนตะช่วยฉันด้วย กรี๊สสสสส !!" ตอนนี้สติฉันไม่มีแล้ว ไฟฉายหล่นไปแล้ว ตอนนี้ฉันวิ่งอย่างเดียว และพอได้สติ ฉันบอกกับตัวเองว่า "ฉันอยู่ที่ไหน T_T" มุกิ พี่เคนตะ ช่วยฉันด้วย ฉันอยู่ตรงนี้"

แงๆ ฉันหลงทาง กลัวก็กลัว ทำไงดี

"กรี๊สสสส"ใครไม่รู้จับไหล่ฉัน ผีแน่เลยยยย กรี๊สสส ฉันเตรียมวิ่งหนี แต่ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก้พูดขึ้น

"ฮารูโกะ พี่เอง"พี่เคนตะะะะะะะ Y^Y ฉันดีใจมากจนเผลอกอดเขา -0-

แล้วเขาก้กอดฉันกลับแล้วลูบหัวฉันแล้วบอกว่า"ไม่เป็นไรนะพี่อยู่นี้แล้ว"อ๊ากกกอุ่นนน ตอนนี้ฉันไม่กลัวอะไรแล้วว มีฟามสุขขขขข >.<

"พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไงค่ะ"ฉันถามขึ้น "พี่ได้ยินเสียงกรี๊สของฮารูโกะเลยวิ่งมาดู ก็เป็นอย่างที่เหนแหละ

แล้วกรี๊สสทำไมหลอ"พี่เคนตะถามอย่างเปนห่วง"หนูเจองูค่ะ เลยวิ่งมา T^T แล้วก้หลงทางกลัวมากเลย"

เขากอดฉันแน่นขึ้นแล้วพูดว่า"ไม่ต้องกลัวพี่อยู่นี่แล้ว"

 

 

 

 

............................(โปรดติดตามตอนต่อไป)......................................

มันเริ่มแล้วววว 555 ขอหยุดไว้แค่นี้ก่อนนะค่ะ คิดไม่ออกแล้วค่ะ =w= ถ้าไม่ชอบยังไงบอกได้นะค่ะ ไม่ว่ากันค่ะ พึ้งหัดแต่ง ขอฝากด้วยนะค่ะ ^.^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา