รักหวานแหววของยัยแว่นน้อย
เขียนโดย 
Piyapat
วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.55 น.
แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) เธอรักฉันเท่าไหน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความกรึ้งงงงง เสียงนาฬิกาปลุกเจ้าเดิมมันพยายามปลุกฉันให้ตื่นจากฝันดั่งทุกวัน
แต่วันนี้ฉันเค้าขึ้นฮาร์ดคอวันนี้วันเสาร์นี่ปลุกทำไมฟะฉันปิดนาฬิกาปลุกและโยนมันออกไป...
เสียงของท่านแม่ตระโกนมาว่า"พลอยยยย แมนมาหาลูก"
หืมมมม ไม่เชื่อหรอกน่ากึกก เสียงกลอนประตูดังขึ้น ร่างของแมนย่างเข้ามาใกล้ๆ
"ที่รักเธอตื่นได้แล้วนะ"สิ้นเสียงของหนุ่มเจ้าทะเล้นเขาเอาหน้ามาใกล้ๆและก็หอมแก้มฉัน!!!
พรึ่บ!!! ฉันตื่นขึ้นอย่างแท้จริง ทุกสิ่งยังเหมือนเดิม เสียงนาฬิกาปลุกเจ้าเก่าร้อง
แต่มีแต่แมนเท่านั้นที่ไม่เหมือนดั่งฝัน..
"เฮอะ อาบน้ำดีกว่า"
ยัยแว่นน้อยนั่นก็คือฉันลุกขึ้น
ตึ้งงงงง..โทรศัพท์ของฉันดังขึ้นเลขหมายปลายทางคือแมนแฟนหนุ่มของฉัน
"ฮ่ะ ฮัลโหลที่รัก"
"ทำไมทำเสียงอย่างนั้นล่ะพึ่งตื่นหรอ"
"งื้อ"
"แหม ขี้เซาจังวันนี้เราจะไปเซ็นทรัลกันหนิ"
"เอ้ยยย จริงด้วยงั้นแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันจะรีบอาบน้ำกินข้าว"
"อ่าา เรารออยู่ที่หน้าโรงเรียนละกัน"
ตื้ดดดดดดดดปลายสายตัดสายใส่เลยแฮะ
ณ โรงเรียน
"แมน รอนานมั้ยโทษทีนะที่มาช้า"ฉันพูดพร้อมทำตัวดุ๊กดิ๊ก
"ไม่เป็นไรหรอกแค่จิ๊บๆ พลอย..เธอสวยจัง"แมนชมฉัน
"ป้ะ ไปกัน"
เหมือนดั่งวาร์ปไปฉันและแมนได้มาถึงเซ็นทรัล
"ดูหนังกัน"
"เอาเรื่องไรดีล่ะแมน"
"เรื่อง.......ละกันสนุกดีนะนั่งที่นั่งหลังๆนะ"
"อ้อก็ได้ ป้ะ"
ฉันและแมนเราได้เข้าไปจองบัตรหนังที่หนังด้านหนังสุดเลยแมนบอกว่า
ชอบนั่งหลังๆคนน้อยๆโรแมนติกดี
ในโรงหนัง..
เรื่องของปลิมและพีร์ผุดเข้ามาในหัวปลิมบอกว่าเวลาพีร์จะหอมแก้ม
ต้องขออนุญาติก่อนทุกครั้งและถ้าปลิมไม่ให้พีร์ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
ฉันอยากให้แมนขอหอมแก้มบ้างจัง...
"พลอย..เรามีไรจะบอกเอาหน้ามาใกล้ๆสิ"แมนพูดพร้อมเอามือโอบฉัน
"ห้ะว่าไง"ฉันโยกตัวไปใกล้ๆ
ทันใดนั้นแมนได้นำปากของเขามาบรรจบลงที่แก้มของฉัน >///<
"บ้าาา ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะจูบแก้มเนี่ย ตอนที่พีร์จะหอมแก้มปลิมยังขอก่อนเลยนะ"
"บอกทำไมล่ะถ้าขืนบอกแบบไอ้พีร์ก็อดหน่ะสิ"และแมนก็เอามือโอบฉันแน่นขึ้น
"แต่ก็ดีนะ"ฉันเอ่ยกับตัวเองอย่างแผ่วเบาและเอามือทั้งสองดึงหน้าผากแมนมาหอม
ผมของแมนหอมกลิ่นแชมพูมาก อิอิอิ ฉันเขินจัง
ปลิมเคยบอกว่าที่ไม่ยอมให้พีร์หอมแก้มเพราะตอนนั้นมีคนอยู่
แต่พอไม่มีคนอยู่จัดหนักเลย..เอ่อ..ไอ่คำว่าจัดหนักนี่คือหอมแก้มนะอย่าคิดลึก....
ถ้าขืนทำแบบนั้นผู้ชายเขารอไม่ไหวหรอกโดยเฉพาะแมนชายผู้ทะเล้น..
แต่ก็ไม่ทุกคนนะ พีร์ยังไม่ลวนลามปลิมเลยขนาดอยู่2ต่อสอง คนดีหว่ะ.....
หลังจากกลับเซ็นทรัลแมนมาส่งฉันที่หน้าบ้านและไม่ลืมที่จะหอมแก้มก่อนไป
"อ้าวต้นหอม เราแฟนพลอยนะ"แมนพูดกับหมาพันธฺุ์บางแก้วของฉัน
"หอมพ่อสิ"ฉันพูดติดตลก ฮ่าๆ
ความสุขเหมือนติดเจ็ทตอนนี้แมนได้กลับบ้านไปแล้ว
ตอนนี้ใบหน้าอันยิ้มกริ่มของฉันมันยิ่งยิ้มเลย คิดถึงแมนอ่าาา ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
