Queen Girl รักร้ายๆของยัยจอมหยิ่ง (ชื่อเรื่องตั้งโดย-popoppa)
เขียนโดย 
1nyp
วันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.56 น.
แก้ไขเมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2556 10.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) 4
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ4
“มอร์ฟีน O___O” แอ็กคอร์ด สบถขึ้นเมื่อเห็นหน้าฉัน
เพล้ง ~!!
แก้วเหล้า และหัวของแอ็กคอร์ด แตกด้วยฝีมือของฉันเอง
“กรี้ด!! น้องคะ” พี่พนักงานคนเมื่อกี้ โวยวายก่อนจะทำทีเดินไปเปิดประตูเรียกเพื่อนของแอ็กคอร์ด
“จะไปไหนพี่!!!” สปิ้นรีบเดินไปหาพี่คนนั้นก่อนจะยืนบังประตูไว้
บังเอิญว่าประตูที่นี่มีผ้าม่านบังเอาไว้ จึงทำให้คนข้างนอกมองเห็นข้างในร้านไม่ชัด และกระจกของทางร้านก็เป็นแบบเก็บเสียง คนข้างนอกจึงไม่ได้ยินเสียงของคนข้างในเช่นกัน
“โอ้ย!!” แอ็กคอร์ด ร้องตะโกน แล้ว เอามือกุมหัวตัวเองส่วนที่แตก
ฉันใช้โอกาสที่แอ็กคอร์ด มัวแต่ห่วงว่าเลือดตัวเองจะออก โดยไม่ได้สนใจว่าเท้าของฉันกำลังจะลงไปที่ลำคอของเค้า
ปึก!
แอ็กคอร์ดตกจากเก้าอี้ที่เค้านั่งแล้วลงไปกองกับพื้น ด้วยแรงเตะของฉันเอง
“หมาลอบกัดนี่หว่า!!” แอ็กคอร์ดพูดขึ้น ก่อนจะค่อยๆยันตัวเองให้ลุกขึ้นมา
ปึก!
เค้าล้มไปกองกับพื้นอีกครั้งด้วยแรง ถีบ ของฉันที่อัดเข้าไปเต็มๆ กลางหน้าอก
“เป็นไรไปแอ็กคอร์ด...ทีนี้รู้หรือยังว่า เจ็บ มันเป็นยังไง^^”
“แค่ก~แค่ก...เด็น!!!”แอ็กคอร์ดตะโกนเรียกเพื่อนที่ตอนนี้น่าจะอยู่ที่ไหนสักแห่งของหน้าร้าน
ปึก!....ปึก~ ปึก
ฉันฟาดแข้ง ที่เรียวสวยของฉันลงไปที่ท้ายทอยของเค้าอย่างเต็มแรง อีกสามที หวังจะทำให้แอ็กคอร์ดสลบลง
“แค่ก~แค่ก” แอ็ดคอร์ดนอน สลึมสลือ สายตาเหม่อลอยไปมาเหมือนคนกำลังจะหมดสติ
“แอ็กคอร์ด” ฉันเอ่ย
ปึก!
“นี่สำหรับความแค้นที่นายชิงเสื้อนักเรียนของฉันไป”
ปึก!
“และนี่..สำหรับความแค้นที่นายทำให้ฉันโดนไล่ออกจากโรงเรียน” ฉันเตะเข้าที่หน้าท้องของแอ็กคอร์ดอีกสองที แล้วบรรยายความแค้นที่ฉันตั้งใจจะบอกกับแอ็กคอร์ด ก่อนที่เค้าจะหมดสติไป
“เพน..เฟีย..ถอดเสื้อมันมาให้ฉัน” ฉันหันไปบอก กับเพื่อนสาวสองคนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่อย่างเงียบๆ ก่อนจะหันไปพูดกับซาร์ซีน
“พอได้แล้วซาร์ซีน..จบแค่นี้แล้วกัน” จบคำพูดของฉัน ซาร์ซีน ก็เก็บโทรศัพท์ที่ใช้ถ่ายวีดีโอคลิป เมื่อกี้นี้ ใส่กระเป๋ากระโปรงทันที
“เฮ้ยO___O!!” ฉันอุทานขึ้นเมื่อหันไปเห็นร่างของพนักงานขายนอนหมดสติอยู่ที่พื้นหน้าประตูถึง 3 คน
“เธอไม่ยอมฟัง..ฉันเลย..ต้องทำแบบนี้ไม่งั้นพวกข้างนอกได้รู้เรื่องแน่” สปิ้น
กล่าว
“ชั่งมันเถอะ..เฟีย..เพน เสร็จหรือยัง” ฉันหันไปถามเพื่อนอีกสองคนที่กำลังถอดเสื้อแอ็กคอร์ดอยู่
“แจ็กเก็ตนี่..เอาหรือเปล่า” เพนถามขึ้น
“เอาซิ..ถือดีดีหละอย่าให้พวกเพื่อนมันข้างนอกเห็นแจ็กเก็ตเด็ดขาด!!!!!!!”พูดจบฉันก็เปิดประตู แล้วเดินออกมาจากร้านทันที
“อ้าว~….ฟีน มากินข้าวหรอ^^” ทันทีที่ฉันและพวกพ้อง ก้าวขาออกมาจากร้าน ชายคุ้นหน้าคุ้นตานามว่าฟ๊อนก็เอ่ยปากทักทายฉันทันที
“อื้ม...นายก็..มากินข้าวเหมือนกันหรอ^^” ฉันทักทายฟ๊อนตอบอย่างอารมณ์ดี
“อ้อ..ไม่หรอก มางานวันเกิดเพื่อน..พอดีมีสาวน่ารักๆ คนหนึ่ง จะบอกอะไรกับมัน..พวกเราก็เลยออกมาก่อน...ไม่รู้ป่านนี้บอกเสร็จหรือยัง”
“อ้องั้นหรอ^^...ถ้าอย่างงั้น ฉันของอวยพรให้เพื่อนของนายหน่อยแล้วกัน” ฉันกล่าว
“ได้สิ..แล้วฉันจะบอกมันให้นะ^^”
“ขอให้..เพื่อนของนาย..หลับสบายๆ.. ไปและฟ๊อน แล้วเจอกัน^^//” พูดจบฉันก็หันไปมองหน้าเด็น ก่อนจะพบว่าเค้าก็มองฉันอยู่เหมือนกัน “ หึ ”ฉันแค่นหัวเราะออกมาก่อนจะเดินตามเพื่อนๆของฉันไปที่รถของตังเองทันที
*เช้าวันรุ่งขึ้น
ณ.โรงเรียน คีโนลาสโมลีเซ้น
ฉันก้าวเข้ามาในห้องเรียนเพียงคนเดียวเหมือนเช่นเคย แต่ ที่นั่งของฉันกลับย้ายมาอยู่ข้างหลัง
; มันก็น่าดีใจอยู่หรอกที่ฉันได้มานั่งข้างหลังห้องคนเดียว ถ้าบนโต๊ะเรียนของฉันไม่มีคราบสกปรกแบบนี้ ทั้งคราบนม น้ำ เศษขนมและอีกหลายๆอย่างที่ฉันไม่รู้ว่ามันคือคราบอะไร และฉันมั่นใจว่า นี่ต้องเป็นฝีมือของยัยสามตัวนั่น และมันยิ่งทำให้ฉันแค้นยัยพวกนั่นมากขึ้น อีกไม่นานหรอกพวกเธอ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย มอร์ฟีนคนนี้พร้อมจะขัดคำสั่งแม่แล้ว!!
“ให้ฉันช่วยมั้ย??” ฉันหันไปหาตันเสียงที่กล่าวขึ้น (เธอคนเมื่อวานนี้ ที่จะตัดผมของฉันนี่นา -0-)
“ก็ดี!...ทำให้สะอาดๆหละ” พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องเรียนไปทันที
“นี่หนะหรอ..โรงเรียนประจำจังหวัด ไม่มีอะไรที่ต่างไปจากโรงเรียนเล็กๆอื่นๆเลย ” ฉันบ่นในขณะที่กำลังเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย
“มอร์ฟีน!!”
ควับ~
ฉันหันไปหาเสียงเรียกที่ฉันเดินผ่านมาเมื่อครู่ อย่างรวดเร็ว
“อ้าวฟ๊อน...นายเองหรอ^^”
“เมื่อวานฝีมือเธอหรอ” ฟ๊อนถามขึ้นด้วยสีหน้าเครียดๆ เค้าดูจริงจังกว่าตอนที่พยายามจะทักฉันเมื่อหลายๆที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด
“มันจะไม่ใช่ได้ยังไงวะ..มึงไม่ได้ยินที่ไอ้แอ็กคอร์ด มันบอกหรือไง!!”
“เด็น!!”ฉันสบถชื่อของเค้าออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“อยู่โรงเรียนทำเป็นเรียนร้อยน่ารัก..แต่พอ ออกนอกโรงเรียน ก็เป็นนางมาร”
“พูดอะไรของนายหนะ!!” ฉันหันไปตวาดเด็นอย่างหงุดหงิด
“หรือไม่จริง..ทีพวกยัย ออร์แกน แทบจะจิกหัวเธอตบ เธอยังไม่ตอบโต้”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย!!”
“อย่าคิดว่า ไอ้แอ็กคอร์ดเพื่อนฉันมันจะยอมนะ !!”
“งั้น..ก็อย่าคิดว่าฉันจะยอม เหมือนกัน”
“เหอะ..อย่าตบตาคนอื่นนักเลย..ยังไงสักวันสันดารลึกๆในตัวเธอมันก็ต้องออกมาอยู่ดี”
“มันจะมากไปแล้วนะ!!”
“พอได้แล้วเด็น” ฟ๊อนกล่าว
“ผู้หญิงเถื่อน!!!!” พูดจบเค้าก็เดินหนีฉันไป
“เฮ้ย..มีสิทธ์อะไรมาว่าฉัน งี้วะ” ฉันตะโกนตามหลังเค้าไปติดๆ
“เธอ..โอเคนะ” ฟ๊อนหันมาถามฉัน
ฉันไม่ได้ตอบอะไรเค้า แล้วเดินหนีเค้ากลับไปยังห้องเรียนตามเดิม
“ O_O”เหลือเชื่อ ยัยปัญญาอ่อนนั่นมันทำความสะอาดโต๊ะฉัน จนไม่เหลือคราบอะไรเลย
ฉันใช้สายตากวาดไปรอบๆห้องเพื่อนหาเธอคนนั่น แต่ก็ไม่เห็น
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
