wonderful secret มหัศจรรย์รักลับ

บทนำ

นักกีฬาโรงเรียนที่สาวๆใฝ่ฝัน

‘ซวบ’

           เสียงลูกบาสลูกโตสีส้มที่ถูกโยนลงห่วงอย่างแม่นยำ เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวแท้สาวเทียมกรี๊ดกันดังสนั่นทำเอาขี้หูของ

 นังสาว เอ๊ย นางสาว  ปภาวรินทร์ ที่แอบหลับอยู่หลังห้องเรียนต๊กกใจตื่นขึ้นมาทันใด

“นี่ยัยหยงแกแอบหลับในห้องเรียนอีกแล้วน้ะเดี๊ยวโดนเจ๊สมหญิงเล่นหรอก”

         ยัยครีมเค้กเพื่อนซี้ปึ้กของฉันที่นั่งจดคำบ่นของอาจาร์ยในวิชาภาษาอังกฤษอย่างเมาส์มันส์สะกิดฉัน ให้ลุกขึ้นนั่งดีๆหลังจากหลับไปเป็นเวลานาน อ้อ อีกอย่าง นอกจาก ปาวรินทร์จะเป็นชื่อจริงของฉันแล้ว ชื่อเล่นของฉันที่ ป้ะป๋า  ก้ะ แมจ๋าช่วยกันตั้งให้คือ ปั้นหยง สุดแสนจะเริศสะแมนแตนที่ไม่เข้ากับหน้าตาสุดแสนจะขี้เหร่ของฉันซักนิด -..-

“ปภาวรินทร์ นฤประภายืนขึ้นจ้ะ “

      เสียงเจ๊สมหญิงที่สอนวิชาอังกฤษเรียกชื่อฉันและยัยเค้กเสียงดังสนั่นทำเอา บรรดาเพื่อนในห้องสดุ้งไปตามๆกัน ไม่น้า T^T

“ค้ะอาจาร์ย”

  “คำนี้อ่านว่าอะไรจ๊ะนฤประภา”

      เจ้สมหญิงชี้ขึ้นไปบนกระดานที่อัดแน่นไปด้วยตัวหนังสือ และคำศัพท์มากมายให้ยัยเค้กตอบ

“ วันเดอร์ฟูลเลิฟค่ะ”

      ยัยเค้กตอบไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจก่อนจะยักคิ้วอย่างกวนๆ ให้เพื่อน อ้อลืมบอกไปฉันก้ะยัยเค้กท็อปอังกฤษมาตั้งแต่ม. ต้นแล้วหล่ะ

“ ปภาวรินทร์แปลจ้ะ”

  “มหัศจรรย์แห่งรักค่ะอาจารย์”

 ฉันก็ตอบไปอย่างมั่นใจเช่นกันทำเอาเจ้สมหญิงแกเงิบไปและหันไปสอนต่ออย่างเงียบๆ

  “เอาหล่ะจ้ะนักเรียน บทที่ 15 Woderful love มหัศจรรย์แห่งรัก ... บลาๆ “

  “ หยง เมื่อคืนเนี้ย ฉันได้ดูซีรียส์เรื่องนึงนางเอกเล่นบาสโคตรเท่ห์เลยหว่ะ “

    หลังจากที่เจ้สมหญิงไม่สามารถเอาผิดฉันทั้งสองได้ ยัยเค้กก็หันมาตั้งวงเม้าท์แตกกับฉันอีกครั้ง

“ ฉันอยากสูงอีกนิดน้ะเค้ก เราหากีฬาเล่นกันป้ะ “

 พอยัยเค้กพูดเรื่องซีรีย์สขึ้นมาทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเล่นกีฬาที่ว่าจะชวนกันเล่นหลายรอบแล้วขึ้นมาได้ทันใด

“ ก็ดีอ้ะแก แต่ขอไม่เล่นสนามในโรงเรียนได้ป้ะฉันกลัวอ้ะ สนามศูนย์ข้างๆก็โอน้ะหยง”

 “แล้วแต่ เย็นนี้ไปตลาดกันม้ะหาดูว่าอยากเล่นไรดี”

 ยัยเค้กพยักหน้าเบาๆ  ก่อนหันไปสนใจบทเรียนที่เจ้สมหญิงสอนต่อ ปล่อยให้ฉันคิดมากอยู่คนเดียว -..-

 ‘ นี่ก็อายุอานาม 17 เข้าไปแล้วทำไมฉันยังไม่สวยเหมือนคนอื่นเขาเสียที ขาวแบบซีดๆ หน้าตาก็จืดชืด เตี้ยก็เตี้ย

 กร๊าซซซซ ไม่ไม่ๆ ได้เวลาปฎิวัติตัวเองใหม่แล้วปั้นหยง สู้ฮึบ “

    “ กรี๊ดดด พี่ แม็กซ์ กรี๊ด แม๊กซั่ม บาสสส กรี๊ดดดดดดด “

เอิ่ม เสียงบรรดาชะนีที่ล้อมวงอยู่หน้าประตูโรงเรียนทำเอาฉันและยัยเค้กหยุดชะงักทันที อ๋อยย นางชะนี

“ ใครอ้ะแก หน้าโรงเรียนนั่น “

 ฉันสกิดยัยเค้กหยิกๆ เพราะมันเอาแต่ต่อสายคุยก้ะใครซักคนอยู่ แฟนแกใช่ม้ะ ฮ้า !

“ อ๋อ พี่แม็กซั่ม กับ พี่บาส นักบาสโรงเรียนหน่ะ “

 “ อ่อ ปะหน้าโรงเรียนคนเริ่มซาแล้วออกเถอะ”

 ฉันจูงมือยัยแก้มเดินแทรกฝูงชะนีที่กรี๊ดกร๊าดดด รุ่นพี่เหยงๆอยู่หน้าโรงเรียน โดยแอบเห็นร่างสูงๆ ของ พี่แม็กซั่ม หรือ พี่บาสคนใดคนหนึ่งแว่บๆ อยู่ไกล .. เหอะก็แค่นักกีฬาโรงเรียนที่หล่อมาก !!