ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

23

หัวใจสีแดง.

 

“O_O เอรอส ! ”ฉันเด้งตัวอัตโนมัติทันทีที่รู้สึกตัว (o_O )( O_o) ฉันมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องสีขาวล้วน ห้องทั้งห้องตกแต่งด้วยโทนสีขาว มีแค่โซฟาเท่านั้นที่เป็นสีฟ้า ซึ่งไม่มีใครอยู่ในห้องเลย โอ้ย ! ปวดหัวจังเลย นี่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย

 

แอดดดดด ดด

 

o_O ฉันหันไปทางต้นเสียงก็พบกับสาวสวยในชุดสีขาวทั้งชุด เธอใส่หมวกรูปทรงประหลาดเกล้าผมอย่างเรียบร้อย อย่าบอกนะว่าฉันตายแล้ว TOT นี่ฉันอยู่บนสวรรค์หรอเนี่ย ฉันยกมือกุมขมับแล้วดิ้นเร่า ๆ อยู่บนเตียงสีขาว >O<

 

“อย่าขยับตัวมากสิค่ะคุน แมรี่เมส”สาวสวยรีบวางสมุดลงบนโต๊ะหัวเตียงแล้วรีบวิ่งมาดูอาการฉัน นั่นมันบัญชีหนังหมาใช่ไหม จะมาลงโทษฉันใช่ม้ายย ย ย ย >O<

 

“อย่าขยับสิค่ะ เดี๋ยวคุณจะปวดหัวนะคะ ”สาวสวยรีบจับมือฉันเอาไว้เพื่อให้ฉันสงบ แล้วเธอก็เดินไปกดปุ่มอะไรสักอย่างแล้วพูด “คุณหมอค่ะคนไข้ห้อง 4029 ฟื้นแล้วค่ะ รีบเข้ามาดูอาการด่วนเลยนะคะ”

 

                “นี่เธอพูดกับกำแพงได้หรอ แล้วคนไข้ที่หมายพูดนี่หมายถึงฉันหรอ O_O ”ฉันหยุดดิ้นแล้วนั่งจ้องเธอทันที

 

                “เอิ่ม..นี่เป็นวอลล์ที่ใช้สื่อสารกับคุณหมอค่ะ ( - -“ )”เธอชี้ไปยังปุ่มที่เธอกดเมื่อกี๊ เอ้าหรอก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ ก็ใครมันจะไปเข้าจายยยยย >O<

 

                “แล้วที่นี่ที่ไหนแล้วคุณเป็นใครแล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วเอรอสล่ะแล้วฉันยังไม่ตายใช่ไหมแล้วฉันจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่แล้วฉันเป็นอะไรอ่ะ O[]O ”ฉันยิงคำถามรัวใส่สาวสวย ก็คนมันสงสัยนิ่ -0-

 

                “เอิ่ม...ที่นี่คือโรงพยายาลหัวหินค่ะแล้วฉันก็เป็นนางพยายาลมีชาวประมงพาคุณมาส่งที่นี่ค่ะส่วนเอรอสฉันไม่รู้จักแต่ถ้าคุณหมายถึงหนุ่มหน้าตาหน้ากินที่ถูกส่งมาพร้อมกับคุณเค้าพักอยู่ห้องถัดไปค่ะส่วนที่ถามว่ายังไม่ตายใช่ไหมคำตอบคือใช่ค่ะแล้ว..”

 

                “เย้ ๆ ฉันยังไม่ตาย”ฉันพูดขัดสาวสวยที่เรียกตัวเองว่านางพยาบาลจริงสิศาสตราจารย์แอมเบิร์ที่สอนวิชามนุษย์ศาสตร์เคยสอนนี่นาว่ามนุษย์โลกมีโรงพยาบาลใช้รักษาคนเจ็บ   ว่าแต่ผู้ชายหน้าตาหน้ากินนี่มันเอรอสรึเปล่านะ ? ใช่สิ ! ต้องใช่เค้าแน่ งั้นแสดงว่าเค้าก็ต้องเป็นคนไข้เหมือนกับฉันสิ

”แล้วเค้าเป็นอะไร ? ”ยังไม่ทันที่นางพยาบาลจะตอบก็มีคนผลักประตูเข้ามาซะก่อน

 

                แอดดดดดด ดด

 

                แล้วก็มีตาลุงหัวล้านใสวิ๊ง แต่งตัวดูสะอาดสะอ้านใส่เสื้อชิ้ตสีขาวแล้วมีเสื้อโค้ชคลุมทับอีกตัว นี่คงจะเรียกว่าหมอสินะ ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะยะ - - +

 

“ขอโทษนะครับ พอดีห้องข้าง ๆ อาการทรุดหนักเลยต้องรีบไปดูก่อนแต่อาการก็ไม่รอด U_U ”หมอพูดหน้าเศร้าพลางเดินไปหยิบเอกสารจากนางพยาบาลเพื่อดูประวัติของฉัน แล้วถ้าฉันเกิดอาการหนักบ้างล่ะ ฮึ่ย !

 

“ไม่เป็นรัยค่ะ ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากอยู่แล้ว ^^ ‘ ”ปากกับใจไม่ตรงกัน ^^ * หมอเดินมาใกล้ ๆ ฉันแล้วจับข้อมือฉันเบา ๆ เสร็จแล้วก็เอาสายอะไรสักอย่างที่คล้องไว้กับคอมาโดนตรงหน้าอกฉัน หลอกแตะอั๋งรึเปล่าเนี่ย >O<

 

“อาการของคุณปลอดภัยแล้วนะครับโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก คงเป็นเพราะแฟนของคุณให้อากาศก่อนที่คุณทั้งคู่จะจมลงใต้น้ำ แต่ก็โชคดีมากนะครับที่มีเรือประมงผ่านมาเห็นเจ็ทสกีคว่ำอยู่เลยเกณฑ์ลูกเรือลงไปช่วยไว้ทัน คุณนี่โชคดีจริง ๆ ^^ ” ว่าไงนะ O_O เอรอสลงมาช่วยฉันอีกรอบอย่างงั้นหรอ ฉันอุตส่าห์ถีบให้นายรอดแล้วนะ !!

 

“เจ็ทสกี ? ”

 

“ครับเจ็ทสกี มันก็คล้าย ๆ กับกับมอเตอร์ไซต์แต่มันใช้วิ่งในน้ำหน่ะครับ แฟนคุณคงเห็นว่าคุณว่ายน้ำไปไกลเลยขี่เจ็ทสกีออกไปตาม  แต่โชคไม่ดีที่ว่าแฟนคุณขับมันเร็วเกินอัตราเครื่องเลยแฮงค์หน่ะครับ ”คุณหมอพูดพลางขีด ๆ เชียน ๆ ในใบเอกสาร

 

“แล้วตอนนี้เค้าอยู่ไหนค่ะ !! ”ฉันถามหมอเสียงดัง แทบจะกลายเป็นตะคอก

 

“คะ...เค้าอยู่ห้องข้าง ๆ คุณครับ ”หมอรีบตอบ ห้ะ O_O ห้องข้าง ๆ ก็เมื่อกี๊คุณหมอบอกว่าห้องข้าง ๆ อาการทรุดหนักนี่นา ไม่น้า >O< ฉันรีบลุกพรวดออกจากห้องทันที แต่เมื่อเปิดประตูออกมาฉันก็แทบจะยืนไม่ไหว เหมือนมีใครเอาค้อนอันใหญ่มาทุบหัวตลอดเวลา TOT ฉันรีบตะเกียกตะกายเดินไปห้องข้าง ๆ ทันที แล้วเมื่อมองผ่านกระจกใสช่องเท่าตูดมดเข้าไปก็เห็นร่างที่ถูกผ้าคลุมสีขาวคลุมอยู่ ไม่ ! ฉันแทบทรุดอยู่หน้าห้อง ฉันรีบผลักประตูแล้ววิ่งเข้าไปโอบร่างเอรอสไว้

 

“ฮือ ๆ นายจะต้องไม่ตายนะเอรอส TOT นายจะต้องอยู่กับฉันเส้ !! ฉันไม่ได้ช่วยนายเพื่อให้นายมาตายนะ ! ฟื้น ๆ ฉันบอกให้นายฟื้น ฮือ ๆ ”นี่นายคงจะตายมาหลายชั่วโมงแล้วสินะ ตัวถึงได้แข็งขนาดนี้ Y_Y ฉันนี่มันเลวจริง ๆ ฉันเงยหน้ามองร่างที่ถูกผ้าคลุมไว้ตรงหน้าอีกครั้ง “ทำไมคนปากกล้ามันหายไปไหนแล้ว !! นายตืนขึ้นมากวนประสาทฉันสิ ฮือ ๆ TOT ฉันบอกนายฟื้น ... ฟื้นสิ..ฮือ ออ ..”แล้วทั้งห้องเหลือเพียงฉันเหลือแค่ฉัน….แล้วร่างของฉันก็ร่วงลงสู่พื้น ฉันไม่คิดจะยืนขึ้นอีก ไม่มีนายฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริง ๆ “ นี่สินะที่เรียกว่า รัก” ฉันหลับตาลงแล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย..

 

=_= ฉันลืมตาขึ้นมาก็เจอกับห้องห้องเดิม เพดานสีขาว กำแพงสีขาว เตียงสีขาว แล้วความว่างเปล่าของหัวใจ น้ำตารินไหลลงมาอีกครั้ง..เอรอส จากฉันไปแล้ว จากฉันไปจริง ๆ Y_Y มือข้างขวาของฉันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ฉันจึงยกมือข้างซ้ายมาปาดน้ำตาบ้าง เนื่องจากข้างขวามือเปื่อยหมดแล้ว นี่ฉันคงจะร้องไห้หนักจริง ๆสินะ

 

อ๊ะ ! ทำไมมือฉันมันอุ่น ๆ อ่ะ ? ยกไม่ขึ้นด้วยฉันจึงหันไปมอง O_O

 

“ตาเถรชนต้นเสา ล้มตัวหงายท้องตึงตัง ! จ๊ากกกกกกกกกกกกกก O[]O ผีหลอกช่วยด้วยยยยยยยย !! ”ฉันรีบดึงมืออกจากผีร้ายแล้ววิ่งไปหลบมุมห้องทันที แงๆ TOT

 

“ออกไปนะเจ้าผีร้ายชิ่ว ๆ ” ฉันหลับหูหลับตาไล่ทรุดตัวลงนั่งพนมมือ

 

“นี่เธอเป็นบ้าไรเนี่ยยัยเพี้ยน ผีเผอที่ไหนเล่าฉันเอง - -+ ”เสียงนี่มัน..

 

O_O

 

“เอรอส !! ” ฉันรีบวิ่งไปกอดคนตรงหน้าทันที ฮือ ๆ “ฉันนึกว่านายตายแล้วซะอีก TOT “ฮือ ๆ นายกลับมาหาฉันแล้วจริง ๆ ด้วย เอรอสกอดตอบแล้วค่อย ๆ ดึงตัวฉันออก

 

“ถ้าฉันตายเธอก็ร้องไห้ตายตามฉันไปอีกคนน่ะสิ ^^”เอรอสเอื้อมมือมาปาดน้ำตาฉันอย่างแผ่วเบา ฮึก ๆ

 

“คนบ้า ! ใครจะไปร้องไห้ให้นายกัน >O< ”ฉันรีบปัดมือเอรอสออก แล้วเช็ดน้ำตาออกให้หมด

 

“ก็เธอนั่นแหละยัยขี้แย ^^ ”

 

"อย่ามาขยี้หัวฉันสิ ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ ผมฉันหมดสวยพอดี ชิส์ !>3<

"

แอดดดด ดดด

 

 

ฉันกับเอรอสหันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน o_O อ๊ะ ! คุณหมอนางพยาบาลด้วย

 

“ฟื้นแล้วหรอครับคุณแมรี่ หลับไปนานเลยนะครับตั้งสองวัน ^^”

 

“สองวัน ! ”

 

“ครับ สองวัน ^^” คุณหมอเดินมาตรวจอาการฉันเหมือนเดิมแล้วเขียนอาการของฉันลงไปในสมุดบันทึก”อาการเบื้องต้นของคุณดีขึ้นมากแล้วล่ะครับช่วงนี้ก็กินเยอะ ๆ หน่อยก็แล้วกันนะครับ เพราะขาดอาหารไปหลายวันน้ำเกลืออาจทดแทนได้ไม่เต็มที่ พักอีกสองสามวันก็กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ ^^ ”คุณหมอพูดกับฉันอย่างใจดี ดีใจจังเลยจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว >O<

 

“ทีนี้คุณก็คงเข้ารับการรักษาได้สักทีนะครับคุณเอรอส ถ้าช้าไปกว่านี้อาจจะเกิดผลร้ายได้นะครับ”คุณหมอหันไปพูดกับเอรอสด้วยท่าทางเคร่งขรึม เอรอสบาดเจ็บงั้นหรอ O_O ฉันหันไปสำรวจเอรอสทันที ฉันไม่เห็นความผิดปกติเลยนอกจากร่างกายที่ดูซูบซีดลงเอรอสยืนก้มหน้านิ่ง นี่นายจงใจหลบสายตาฉันหรอ - -*

 

“เอรอสเป็นอะไรหรอค่ะ”ฉันหันไปถามหมอ หมอทำสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถามของฉัน

 

“แฟนของคุณเป็นโรค...”

 

“หยุดนะหมอ ! ”เอรอสตะคอกใส่หมออย่างอดกลั้น

 

“นี่นายจะมาปิดบังฉันไม่ได้นะ !! ”ฉันตะคอกเอรอสบ้าง “คุณหมอค่ะบอกมานะว่าเอรอสเป็นอะไร !!?”ฉันหันมาถามหมอเสียงดังอย่างคาดคั้นต้องการคำตอบ

 

“เอ่อคือ..”หมอหันไปสบตากับเอรอสแล้วกระอึกกระอัก

 

“ฉันบอกให้บอกมายังไงล่ะค่ะหมอ !! ”ฉันตะคอกหมอสุดเสียง “โอ้ย ! ”เอรอสรีบเข้ามาประคองฉันทันที รู้สึกเหมือนห้องพยาบาลหมุนอยู่เลย @_@

 

“พักผ่อนไปเถอะเธอหน่ะ ไม่ต้องมาสนใจเรื่องของฉันหรอกน่า ฉันจะป็นอะไรได้ ฉันแข็งแรงจะตาย ^^ ”เอรอสยิ้มจนปากแทบฉีกถึงใบหู นายไม่ต้องมาฝืนยิ้มให้ฉันหรอกเอรอส แต่ฉันก็ทำเป็นเชื่อเขาเพื่อเขาจะได้ออกไปปรึกษากับหมอ เอรอสพาฉันมานอนบนเตียงแล้วห่มผ้าให้

 

“นอนซะยัยเพี้ยน ฉันออกไปคุยกับหมอเกี่ยวกับอาการของเธอก่อนนะ ^^ ”เอรอสส่งซิกให้หมอเดินตามเค้าออกไปเหลือไว้แต่นางพยาบาลสาวสวย นายคิดว่าฉันโง่หรอ >O< เรื่องแค่นี้ฉันสืบเองก็ได้ !

 

“คุณพยาบาลจะไปไหนค่ะ ! ”ฉันถามเสียงดัง เพราะนางพยาบาลกำลังจะเดินตามคุณหมอออกไป ฉันรู้หรอกน่าเธอจะเลี่ยงไม่ตอบคำถามฉันสินะ - -*

 

“เอ่อ...รู้สึกว่าจะมีคนไข้ฉุก..”

 

“ไม่มีคนไข้ฉุกเฉินที่ไหนหรอกค่ะ !! ตอบคำถามที่ฉันอยากรู้เถอะนะค่ะ ฉันขอร้อง ! ”ฉันพูดทำหน้าเศร้า หน้าที่ฉันไม่ได้ปั้นแต่งเหมือนครั้งก่อน ๆ นางพยาบาลคงเห็นใจจึงเล่าให้ฟัง

 

“แต่คุณแมรี่อย่าไปบอกคุณหมอนะคะว่าดิฉันบอก”ฉันพยักหน้า”คุณเอรอสเป็นโรค water casino haran ค่ะ”เอิ่ม...มันมีโรคแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรอ - -+

 

”อย่าทำสายตาแบบนั้นสิค่ะ เอาง่าย ๆ เลย คือคุณเอรอสเป็นโรคแพ้น้ำทะเลหน่ะคะ แค่ไอน้ำทะเลโดนที่ตัวคุณเอรอสก็จะมีผื่นขึ้นเต็มตัว แต่ก็ไม่ร้ายแรงเท่าอยู่ในน้ำนานเกือบชั่วโมงนะคะ ถึงภายนอกจะไม่มีปฏิกิริยาแต่ภายในถูกเซลล์ร้ายคุกคามอยู่ แล้วยิ่งถ้าไม่รับการรักษาโดยเร็วร่างกายก็อาจรับไม่ไหวและตายในที่สุด ตลอดสองวันนี้คุณหมอพยายามเกลี้ยกล่อมคุณเอรอสหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ คุณเอรอสบอกว่าจะรอคุณแมรี่ฟื้นก่อน เพราะกลัวว่าถ้าคุณฟื้นแล้วไม่เจอเค้าจะร้องไห้หนักจนเป็นลมล้มไปอีก”น้ำตาฉันไหลอาบแก้ม T_T นี่นายทำเพื่อฉันอีกแล้วหรอ?

“อ้อ ! แล้ววันนั้นที่คุณรีบวิ่งพรวดออกไปคงจะคิดว่าคุณเอรอสเสียชีวิตแล้วสินะคะ คุณหมอก็รั้งไว้ไม่ทันจะบอกว่าคนที่ตายมันคือห้องอีกข้างหนึ่งไม่ใช่ห้องของคุณเอรอส เมื่อตามเข้าไปก็พบว่าคุณนอนร้องไห้สลบอยู่ที่พื้น คุณเอรอสรู้เข้าก็ต่อว่าคุณหมอใหญ่เลยแล้วก็ไม่ออกจากห้องนี้แม้แต่วินาทีเดียว คุณนี่เป็นคนที่โชคดีจริง ๆ มีแฟนที่น่ารักซะขนาดนี้ ^^ ”นางพยาบาลเล่าให้ฉันฟังจนหมดเปลือก นางพยาบาลคงเห็นว่าฉันอยากอยู่คนเดียวจึงหันไปเก็บเครื่องมือแล้วเดินออกไปเงียบ ๆ

 

          ทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็นแต่ก็ลงไปช่วย ทั้งที่แพ้น้ำทะเลแต่ก็พามาเที่ยวทะเล ทั้งที่รู้ว่าโดนน้ำทะเลไม่ได้แต่ก็โดดลงไป ทั้งที่มีโรคร้ายแต่ก็ไม่กลัว ทั้งที่นายกวนประสาทฉันตลอดเวลาแต่ก็ดีกับฉันถึงขนาดนี้ ฮือ ๆ แล้วฉันจะหลอกให้นายมารักแล้วทิ้งนายไปได้ยัง ฮือ ๆ ฉันทำผิดกับนายมากจริง ๆ ฮือ T_T

วิ้ง ~

อยู่ดี ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงประหลาด เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็ต้องรีบลนลานปาดน้ำหูน้ำตา OoO เมื่อปรับกระจกม่านตาชัดขึ้นก็พบกับ หัวใจสีแดง O_O หัวใจที่ไม่อยากเห็น หัวใจสีแด๊ง ง ง งง >O< มันโผล่มาแล้ว !! ฉันรีบเอาข้อมือตัวเองมาเช็ดกับเสื้อ แต่เช็ดเท่าไรก็เช็ดไม่ออก TOT มีหวังคราวนี้ฉันได้ตายจริง ๆ แน่ แล้วถ้าลีเวลล์รู้ล่ะ !! โอ้ม้ายก็อดดดดด >O<