ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

8.4

เขียนโดย BloodyMary

วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.30 น.

  53 ตอน
  145 วิจารณ์
  61.77K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

32) หอยทากกินคน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 32

หอยทากกินคน

ตุ้บ ! โอ้ยยยยยยยยยยยย !!

 

"เป็นอะไรหรือป่าวหน่ะยัยเพี้ยน ร้องเหมือนกำลังจะตายอย่างงั้นแหละ - -"

 

"หนอยยยยย !! แล้วฉันจะตายก็เพราะใครกันล่ะยะ !? "

 

"นิ่เธอกล้าพูดกับผู้มีพระคุณของเธออย่างนี้หรอ ?"

 

"เหอะ กล้าพูดนะยะ ก็เพราะนายนั่นแหละฉันถึงต้องมาอยู่ที่นี่ ! ถ้ำที่มีแต่ความมืด แถมมีกลิ่นสาบสาง แล้วยังมีก้อนกลม ๆ เต็มไปหมดอีก ยี้ >O< "ฉันพูดพร้อมกับโยนก้อนกลม ๆ นั่นให้เอรอส น่าขยะแขยงชะมัด -0-

 

"เห้ย ! " "เป็นบ้าอะไรของนาย อย่าบอกนะว่าเจอไส้เดือนตัวเท่าขี้มดน่ะ - -^ "ถ้าร้องเพราะเรื่องแค่นี้ล่ะก็แม่จะเอาจับยัดไส้ปากเลยคอยดูเส้ >O<

 

"เธอก็เอาไปดูเองแล้วกัน"พูดจบเอรอสก็โยนก้อนกลม ๆ ที่ฉันเพิ่งจะส่งให้เค้าเมื่อกี้คืนให้

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดด ดด !!

 

"น่ะ..นี่มัน หัวคนนี่นา !! "ฉันปามันลงพื้นทันที งั้นแสดงวา่าก้อนกลม ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ฉันมากมายนี่ก็ไม่ใช่ก้อนหิน แต่ว่า..เป็นโครงกระดูก !! ฉันรีบวิ่งไปหลบหลังเอรอสทันที แม่จ๋าหนูกลั ว TOT

 

"555 ไงล่ะ ยิ้มไม่ออกเลยสิน้ะ นี่ถ้าให้ฉันเดาคงเป็นรังของสัตว์ประหลาดอะไรสักตัว และมันก็เป็นสัตว์กินเนื้อซะด้วยสิ ^^ "

 

"จะโดนจับกินเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นายยังมีหน้ามายิ้มอีกน้ะ - -++++ "ให้ตายสิ ถ้ามีสัตว์ประหลาดออกมาล่ะก็ฉันจะจับเอรอสโยนใส่ปากมันก่อน แล้วฉันก็จะมีเวลาหนี โฮะ ๆ ฉลาดจริง ๆ >O<

 

"อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้เธอจับฉันโยนให้สัตว์ระหลาดกินฟรี ๆ แล้วให้เธอมีเวลาชิ่งหนีนะจะบอกให้ - -^"เอรอสพูดอย่างรู้ทัน

 

"นายรู้ได้ไงอ่ะ O_O"

 

"นี่เธอคิดแบบนั้จนริง ๆ หรอเนี่ย !? "

 

"แหะ ๆ ^^' บะ..บ้า ! ใครจะทำกับนายแบบนั้นได้ลงคอล่ะ >O< "นายนี่เป็นหมอดูหรือไงกันเนี่ย เดาใจฉันออกด้วย -0-

 

"ถ้าเธอคิดแบบนั้นจริง ๆ ล่ะก็เธอนั่นแหละจะเป็นคนถูกโยน - -* "เอรอสพูดสีหน้าเหี้ยมเกรียยม สายตาเจ้าเล่ห์บ่งบอกว่าเค้าไม่ได้ล้อเล่น

 

"เฮือก T^T นะ..นายล้อฉันเล่นใช่ม้า -0- "

 

"เธอคิดว่าฉันจะทำแบบนั้นกับเธอรึไง ยัยบ๊องเอ้ย ! "พูดเฉย ๆ ไม่ว่าเอานิ้วมาดีดหน้าผากฉันอีก ฮึ่ย ! อย่าให้ถึงตาฉันบ้างก็แล้วกัน คนเจ้าเล่ห์

 

กร๊าชชชชชชชชชชชชชชชชช  ชช  !!

 

อยู่ดี ๆ ก็มีเสียงคำรามของสัตว์ดังขึ้นข้างหลังของฉันกับเอรอสมันดังมาจากซอกผนังเล็ก ๆ ที่ขดกันอยู่ด้านในผนังถ้ำ ฉันกับเอรอสจึงค่อย ๆ หันไปตามเสียงช้า ๆ

 

“นะ...นั่นมัน ตัวอะไรอ่ะ !!" เอรอสถามด้วยสภาพหน้าตาบิดเบี้ยว สายจาจับจ้องไปยังสัตว์ประหลาดที่ดูยังไง๊ยังไงก็คือ หอยทาก -0- มันมีขนาดตัวใหญ่มากกกกกกก  ใหญ่กว่ามดนิดเดียว แล้วจะตกใจทำไม - -^

 

“555  นายร้องยังกับเจอมังกรอย่างงั้นแหละ  นี่มันหอยทากนะ นายร้องซะโอเว่อร์เชียว  >O< ”ฉันชี้ไปที่หอยทากแล้วหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหล  สีหน้าเอรอสเมื่อกี๊นี้ ฉันหน้าจะเอากล้องมาถ่ายเก็บไว้ แล้วเอาไปให้สาว ๆ ในสต็อกของหมอนี่ดูนะ ฮ่าๆ ตลกเป็นบ้า >O<

 

“เธอแน่ใจหรอว่ามันเป็นแค่หอยทากธรรมดา ๆ น่ะ ! หันไปดูใหม่ไปยัยเซ่อ !! ”อะไรของเขา  มันก็แค่หอยทากธรรมดาหล่ะน่า (- -  )

 

O[[]]O !! < ---- ฉันเอง

 

“มะ..ไม่จริงอ่ะ ! ”

 

หอยทากที่เมื่อกี้ตัวใหญ่กว่ามดนิดเดียวแต่เมื่อมันยิงฟันโชว์ฟันอันขาวจั้ว แต่เกรอะกรังไปด้วยคราบเลือดของแม่มดพ่อมดคนอื่นที่หลงเข้ามา มันค่อย ๆ กระดึ้บตัวเองช้า ๆ ไปยังซากศพที่กองไว้กับพื้นแล้วกระโจนเข้าร่างศพทันที แค่พริบตาเดียวกระดูกก็ร่วงลงมาเป็นกอง  บร๊ะเจ้าจอร์จมันยอดมากกกก  !!

 

“นี่มันตัวอาร๊าย ย ย ยย ย  >O<  ! ”

 

“นี่เธอไม่รู้จักอย่างงั้นหรอ ?! ”เอรอสทำหน้าเหวอ แล้วดึงฉันเข้าไปใกล้เค้ามากขึ้นอีก

 

“เกิดจากท้องพ่อท้องแม่ฉันก็เพิ่งเคยเห็นหอยทากกินคนนี่แหละ แง ๆ TOT ”ฉันบอกแล้วกระชับแขนเอรอสให้แน่นกว่าเดิม

 

“แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ ? จริงสิ ! เธอมีเวทย์มนต์นิ่ เอามันออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์สิ ” จริงด้วยฉันมีเวทมนต์ *0* ว่าแต่จะใช้คาถาอะไรดีอ่ะ   ?

 

“ไม่ได้หรอก  ตอนนี้หัวสมองฉันตื้อไปหมดเลยอ่ะ คิดไม่ออก -0- ”

 

“โธ่เว้ย ! ”เอรอสสบถเสียงดัง

 

“เอาไงดีอ่ะ มันคลานมาแล้วอ่ะ TToTT ”

 

ฉันกับเอรอสค่อย ๆ ก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่ามันอาจจะมีครอบครัวอยู่ด้วยก็เป็นได้ แต่เอ๊ะรู้สึกเหมือนแผ่นหลังของฉันจะไปชนเข้ากับผนังถ้ำ ห้ะ ! ผนังถ้ำงั้นหรอ O_O แสดงว่า ...

 

“ไม่น้า ฉันยังไม่อยากตาย แง ๆ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย >O< ”ฉันร้องไห้น้ำหูน้ำมูกไหล แง ๆ นี่ฉันต้องกลายเป็นผีเฝ้าถ้ำหรอเนี่ย ไม่เอาน้า TOT

 

“หยุดร้องไห้ได้แล้วน่ายัยบ๊องฉันไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรง่าย ๆ หรอกน่า ! ให้ตายเถอะเอกลายเป็นเด็กขี้แยตั้งแต่เมื่อไหร่ห้ะ !  ”เอรอสหันมาพูดกับฉันด้วยสีหน้าจริงจังอย่างที่หาดูไม่ได้บ่อยนัก

 

“นายจะไม่ยอมให้ฉันเป็นไรจริง ๆ น่ะหรอ *0* ”

 

“แน่นอนสิ อย่าร้องไห้เลยน้ะ :) ”เอรอสส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ฉัน พร้อมเอานิ้วเรียวยาวของเขามาปาดน้ำตาให้ฉัน

 

“อื้ม  ฉันเชื่อใจนาย ว่าแต่แผนว่าไงอ่ะ ^O^  ”

 

“ยังคิดไม่ออกน่ะ ^^ ”

 

“ห้ะ ! ”ฉันขอถอนคำพูดนะบัดนาววว  แง ๆ เตรียมตัวตายรอบสอง TOT

 

“นิ่ กอดฉันที !”

 

“วะ..ว่าไงน้ะ !!?”

 

“กอดฉันที ! ”

 

“อะไรของนาย มาโรคจิตอะไรตอนนี้เนี่ย ไอ้ตัวหอยทากมันจะเขมือบเราแล้วนะ >O< ”

 

“ฉันบอกให้กอดฉันไงเล่ายัยเพี้ยน !! ”

 

ระ..รู้แล้วล่ะน่า เอาก็เอาว่ะ ฟึ่บ ฉันปล่อยมือที่เกาะเอรอสอยู่แล้วสวมกอดเขาจากด้านข้างทันที เอรอสเอามือข้างหนึ่งโอบไหล่ฉันไว้  ส่วนอีกข้างก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมา..

 

O_O ไม้กายสิทธิ์ !

 

“โอราเซตเซนเวล อาบาคูติเกอัซคาเบี่ยน  ! ”

 

แสงสีดำพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์มันตรงไปยังร่างของหอยทากน้อย ที่มีหน้าตาหน้าเกลียดหน้ากลัว ควันสีดำปะทะเข้ากับร่างของหอยทากเกิดเป็นเสียงดัง บึ้ม ! ควันมากมายที่พุ่งออกมาหายไปในพริบตาเหลือเพียงแต่ซากหอยทากและสะเก็ดเลือดที่กายเป็นผงสีเขียวเท่านั้น !

 

“O[]O !! นายทำมันได้ยังไงกันน่ะ ! คาถาขั้นสูงที่มีน้อยคนในโลกพ่อมดที่จะทำได้แล้วอีกอย่างนายเป็นแค่มนุษย์  มนุษย์เท่านั้น -0- ”

 

“ฉะ..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  อยู่ดี ๆ ฉันก็เหมือนเห็นภาพของหนังสือเก่าแก่เล่มหนึ่งเปิดออกมันมีตัวหนังสือที่ฉันเองก็ไม่เคยเห็น แต่ฉันกลับอ่านมันออกได้อย่างง่ายดาย”สีหน้าเอรอสเองก็บ่งบอกว่าเขาเองก็แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

“งั้นแสดงว่านายก็ไม่ใช่มนุษย์หน่ะสิ่ -0- ”เป็นไปไม่ได้ จะไปมีเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน

 

“บ้าน่า เธอคิดมากไปรึเปล่าแมรี่ บางทีฉันอาจจะแค่ฟลุ๊คก็ได้ ^^ ”แหม  รอยยิ้มของนายทำเอาฉันเชื่อเลยล่ะย่ะ - -

 

“เอาเถอะเรื่องนั้นฉันว่าเราค่อยคุยหลังจากที่ออกไปจากที่นี่กันเถอะ ”เอิ่มม...”ว่าแต่เมื่อกี้ฉันก็ขอบใจนายมากนะที่ช่วยฉันไว้น่ะ -//- ”บ้าจริงคนอย่างแมรี่เนี่ยนะมาเอ่ยคำขอบคุณให้อีตาบ้าเอรอส แต่เพราะหมอนี่ฉันถึงรอดตายมาตั้งหลายครั้ง ก็แค่พูดคำขอบคุณแบบโลกมนุษย์เพราะเอรอสอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตมาช่วยฉันไว้

“นิ่ลองไปทางนั้นไหมล่ะฉันว่าต้องมีทางออกแน่ ๆ เลย ”พูดจบฉันก็วิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่ได้นะเราจะรักเค้าไปมากว่านี้ไม่ได้ ไม่งั้นเราคงต้องตายอยู่ที่นี่แน่ ๆ โอ้ย ! หัวใจฉัน ...

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา