ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

41

เขินฉันหรอ ?

 

=_= นี่เริ่มบทใหม่ทีไรฉันต้องกำลังลืมตาทุกทีสิน้ะ (อย่าเรื่องมากสิเดี๋ยวให้อาร์กอนเป็นนางเอกซะเลย - -+ )ยอมแล้วจ้า TOT

 

“ฟื้นแล้วหรอยัยเพี้ยน”นั่นไง ตื่นมาก็พบกับเสียงกวนประสาทเลยเลยแฮะ

 

“O_O อาร์กอน !”ฉันเพิ่งนึกได้ว่าต่อสู้กับอาร์กอนอยู่นิ่ แล้วฉันก็หมดสติไป อาร์กอนอยู่ไหนล่ะ ฉันจะฆ่ามัน ย้ากกก !! ไหน ๆ (- -*   ) (    *- -)

 

“นิ่เธอเพี้ยนอีกแล้วใช่ไหม ก็เธอเป็นคนฆ่ามันเองนิ่ แล้วเธอจะมองหาอะไร- -+”

 

“เอ้าหรอ ฉันฆ่ามันตายแล้วหรอ !”ฉันสะดุ้งลุกขึ้นนั่งทันที “โอ้ย ! แขนฉัน ..”ฉันหันไปมองที่ต้นแขนก็พบว่ามันมีผ้าพันแผลพันอยู่แต่ตอนนี้เลือดซึมออกมาเล็กน้อย

 

“ระวังหน่อยสิ แผลเธอยังไม่หายดีนะ ยัยซุ่มซ่าม !”เค้าดุฉันอ่ะ TOT เอรอสพยุงฉันให้นอนลงช้า ๆ อีกครั้ง

 

“แล้วนี่นายไม่เป็นอะไรเลยหรอ ?”ฉันถามในขณะที่เค้ากำลังห่มผ้าให้ฉัน

 

“เสียใจด้วยนะที่ไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ฉันสบายดี ^^ ”เค้ายิ้มร่าเริง

 

“นายไปเจออะไรมาบ้าง ?”

 

“ก็แบบทดสอบถามตอบ”

 

“ถาม ตอบ ?”ฉันทวนคำ

 

“ใช่ อยากเห็นไหมล่ะ ?”เค้าพูดเสร็จก็เดินไปหยิบรีโมททีวีที่มันทำจากลูกแก้วขนาดยักษ์ ซึ่งตั้งอยู่ตรงหน้าฉันนี่เอง นี่ฉันอยู่โรงบาลเซนต์ฟอร์ดหรอเนี่ย ฉันอ่านชุดที่ฉันใส่เอยู่ โรงบาลเซนต์ฟอร์ด คือโรงบาลที่ดีที่สุดของเมืองวามารีน มีทั้งสนามเด็กเล่น เมืองหิมะ ทะเล น้ำตกหิมพานต์ ฉันใฝ่ฝันอยากมาเที่ยวที่นี่สักครั้งเลยแหละ (โรงบาลเนี่ยนะ- -+) อย่างน้อยก็ไม่เหมือนกับโลกมนุษย์หรอกน่า ที่มีแต่สีขาว อะไรก็ไม่รู้ ชิ - -+

 

ภาพปรากฏแล้ว หลังจากที่กดรีโมทนั่นเอรอสก็กลับมานั่งที่เดิม ฉันกำลังเห็นภาพที่หมอนั่นนั่งทายคำถามกับพ่อมดรุ่นเดอะโครตเฒ่าคนนึง ประมานว่าแก่มากอะนะ

 

“ถ้าเจ้าตอบคำถามของข้าไม่ได้เจ้าจะตกรอบเข้าใจใช่ไหม งั่ก ๆ ?”ตาแก่หัวใสวิ้งพูด ด้วยอาการเหงือกสั่น

 

“เข้าใจ - -”ดูสีหน้าหมอนี่สิ บอกบุญไม่รับเอาซะเลย

 

“ปลาอะไรบินได้ งั่ก ๆ ”ทำไมเอรอสได้แบบทดสอบง่ายขนาดนี้ ฉันจะฟ้องสภาปหวีนา แง !! >O<

 

“ปรากฏว่าเป็นนกครับ !”เอรอสใช้เวลาคิดไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ตอบออกมาอย่างฉะฉาน

 

“ถะ....ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ !! คุณได้ผ่านเข้ารอบต่อไป งั่ก ๆ ”นี่ฉันนั่งดูรายการอะไรอยู่รึป่าว -.-

   (  -   -* ) สีหน้าเอรอส บ่งบอกว่าไม่ไดมีความสนุกแม้แต่นิดเดียว

 

“เบคแฮมโดนใบแดงแล้วไปไหน ?”

 

“ไปเป็นทหาร - -”

 

“ผะ....ถะ...ถูกต้องแล้วคร้าบบบบ ! โอ้โหเก่งจริง ๆ เลยนะเจ้าเนี่ยตอบคำถามข้าถูกไป 2 ข้อแล้ว งั่ก ๆ >O<”

 

“เหอะ - -”นี่หัวเราะของนายใช่ไหม ?

 

“มีนกเกาะอยู่บนกิ่งไม้ 3 ตัว นายพรานยิงปืนดังปั้งๆมีนกตัวหนึ่งตกลงมา ตัวหนึ่งบินหนีไป แต่อีกตัวหนึ่งเกาะอยู่ที่เดิม เพราะอะไร?”

 

“ตัวหนึ่งตาย อีกตัวไปแจ้งตำรวจ ตัวที่อยู่บนกิ่งไม้คอยเป็นพยาน - -”ถูกไหมน้า

 

“ถะ....ผะ....ถะ....ถูกต้องอีกแล้วคร้าบบบ >O< คุณผ่านการทดสอบยินดีด้วยนะค้าบบบบบ โบกมือให้กล้องหน่อยครับบ”

 

“- -//”(โบกมือ)

 

แว้บ ! จบข่าว !

 

“แค่เนี้ย ! ของนายนี่มันหมูชะมัด นายรู้ไหมว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง !! >O<”

 

“รู้สิ ฉันดูวีดีโอของเธอแล้วด้วย สนุกมากเลยนะขอบอก เธอเหมือนกับเจ้าแม่ยากูซ่ายังไงยังงั้นเลย 555”เอรอสหัวเราะท้องแข็ง หนอยย ! แทนที่จะเป็นห่วงแต่ดันมาหัวเราะฉัน ฉันโกรธนายแล้ว 

 

“อะ อ้าว ไม่ตลกหรอ ฉันขอโทษนะแมรี่ ฉันหัวเราะจริงใจมากไปหน่อยแค่นั้นเอง หายโกรธเถอะนะเด็กดีไม่ร้องนะไม่ร้อง ^^”

 

“ฉันไม่ได้ร้องซะหน่อย ”ฉันทำหน้าบึ้งกอดอกหันหลังให้ตาบ้า

 

“แต่เธองอนฉันเหมือนเด็ก ๆ ”เอรอสเดินอ้อมเตียงมาอีกฝั่ง ฉันจึงหันตัวหนีอีก

 

“นี่เธอรู้ไหม ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ในแบบทดสอบบ้า ๆ นั่นฉันเป็นห่วงเธอมากนะ ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง เธอไม่เห็นสีหน้าของฉันรึไง ?”เอรอสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

“นายพูดจริงหรอ >_o ”ฉันค่อย ๆ หันหน้ากลับมาหาเค้า

 

“จริงสิ ยัยเพี้ยน ฉันตกใจมากเลยรู้ไหม ทันทีที่ฉันรู้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บหน่ะ (.  .   )”เอรอสหลบสายตาไปทางอื่นทันทีที่พูดจบ  นี่เค้าเขินฉันหรอเนี่ย

 

“ฉันก็คิดว่านายจะไม่เป็นห่วงฉันซะอีก”ฉันบอก

 

“นี่เธออยากให้ฉันเป็นห่วงหรอ ”เอรอสพูดยิ้มเจ้าเล่ห์

 

“บะ..บ้า >//< ป่าวซะหน่อย ใครอยากให้นายเป็นห่วงกัน”

 

“แก้มเธอแดงนะ”ฉันรีบเอามือปิดแก้มทันที

 

“โอ้ย ! ”ทันทีที่ฉันยกมือขึ้นมาแผลที่ต้นแขนก็อักเสบขึ้นมาอีก

 

“ระวังหน่อยสิ เห็นไหมเลือดเธอซึมอีกแล้ว”เอรอสเข้ามาประครองแขนฉัน

 

“ขะ..ขอบคุณนะ -///- ”ฉันพูดเก้ ๆ กัง ๆให้ตายสิ ฉันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เอาซะเลย

 

“ฉันว่าจะถามเธอนานแล้ว ทำไมตอนอยู่บนโลกมนุษย์เธอถึงมีเลือดสีแดงล่ะ แต่นี่เธอเลือดสีดำนะ”

 

“อ๋อ ร่างกายฉันก็ปรับสภาพตามพื้นที่ที่อยู่นะ ถ้าฉันเลือดสีดำที่โลกมนุษย์ฉันก็แย่น่ะสิ ความแตกหมดพอดี -.-”

 

“อ้ะ ...แอ้ม ขอรบกวนเวลาหน่อยนะจ้ะ หนุ่มหล่อสาวสวย ^^”

 

ระหว่างที่ฉันกำลังสนทนากับเอรอสอยู่นั้นก็มีบุคคลปริศนาเข้ามาซะก่อน ผู้หญิงอายุวัยกลางคนใส่แว่นหนาเตอะ ถือสมุดเล่มหนึ่งเดือนเข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตู เมืองนี้เค้าสอนมารยาทกันมั้ยย้ะ - -+

 

“เชิญค่ะ ^^”ปากไม่ตรงกับจายย -0-

 

“ข้าคือตัวแทนจากนายกรัฐมนตรีชารู กามานเนอร์น้ะจ้ะ ตอนนี้พวกเจ้าคือผู้แข่งขันสองคนสุดท้าย แล้วเจ้า คุณแมรี่เมส  ลอว์เรนซ์ ^^/ ”

 

“ขะ..ข้าหรอ”ฉันชี้นิ้วที่ตัวเอง

 

“ใช่แล้วจ้ะ เจ้าคือผู้แข่งขันที่มีอันดับอยู่ที่ 5 จากผู้แข่งขันทั้งหมด 1113 คน ”

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  !!!! จริงหรอคะ >O<”ฉันกรี๊ดออกมาสุดเสียง นี่ฉันเก่งขนาดนี้หรอเนี่ย หรือจะเป็นเพราะหน้าตาอันสวยสะอาดของฉันต้องใช่แน่ ๆ ทีนี้ล่ะ คนทั้งเมืองก็จะโหวตให้ฉันเป็นสาวฮอตที่สุดของโลกเวทมนต์ โฮะ ๆ >O<

 

“เอิ่ม...ส่วนคุณเอริกสัน เอเวลล์ คุณอยู่ในอันดับที่ 13 น้ะจ้ะ เลขสวยใช่ไหม คะแนนโหวตของเจ้ามาแรงมากเลยนะตอนนี้ ^^ ”โหย อะไรกัน ฉันไม่เห็นว่าเอรอสจะได้บู๊เลยสักนิด แต่คะแนนกำลังมาแรงหรอ ใช้หน้าตาชัด ๆ  ชิ - -+

 

“เฮ้ อย่ามองข้าแบบนั้นสิ ข้าใช้ความสามารถนะ ^O^”เอรอสทำหน้าภูมิใจสุด ๆ

 

“เอาล่ะ พวกเจ้าเตรียมตัวได้ ทางกระทรวงจะให้เจ้าพักอีก 2 วัน แล้วถึงจะเริ่มแบบทดสอบต่อไป ส่วนคุณแมรี่เมส ข้าคิดว่าคุณคงจะได้ออกจากโรงพยาบาลในเย็นวันนี้นะจ้ะ”

 

“เดี๋ยวสิ แผลของยัยนี่ เอ้ย !สหายของข้ายังไม่หายดีเลยนะ”เกือบไปแล้วนะตาบ้า - -

 

“ไม่ต้องห่วง ที่นี่เรามีหมอที่เก่งที่สุด ^^”เธอพูดทิ้งคำไว้แค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไป

 

ทันทีที่นางเดินออกไปก็มีคุณหมอเดินสวนเข้ามา

 

“เอาล่ะ ได้เวลารักษาแล้วนะคุณแมรี่เมส อาจจะเจ็บหน่อย แต่ก็แค่นิดเดียวล่ะนะ ;) ”คุณหมอหยิบถุงมือมาสวมแล้วขยิบตาให้ฉัน เป็นเชิงว่าจิ๊บจ๋อยมากเรื่องแค่นี้

 

“ค่ะ ^O^”ฉันยิ้มร่าเริงสุด ๆ เจ็บนิดเดียวไม่เป็นไรหรอกน่า ถึงฉันจะกลัวหมอมากก็เถอะ -0-

 

เอรอสขยับไปยืนอยู่อีกฝั่งเพื่อหมอจะรักษาได้สะดวก โดยไม่ลืมที่จะจับมือฉันไว้หนึ่งข้างเพื่อเป็นกำลังใจ อร้าย >///<

 

“บลา ๆๆ   บลา ๆ ”หมอท่องคาถา ที่ฉันเองก็ฟังไม่ออก ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่า

 

“กรี๊ด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ”หมอโกหกช้านนนนนนนนนนนนน >O<