ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

51

เธอคือผู้หญิงของฉัน.

 

“เกรย์ยังไม่ลงมาหรอคะ ?”

 

ฉันหันไปถามป้านอริสที่กำลังจัดเตรียมอาหารให้ฉัน ตั้งแต่กลับมาจากเส้นทางที่ถูกลืมเกรย์ก็เอาแต่หลบหน้าฉันไม่ยอมลงมาเจอ หรือพูดคุยอะไรกับฉันเลย นี่เขาคงจะโกรธเกลียดฉันจริง ๆ สินะ

 

“คุณหนูบอกว่าจะไม่ลงมาทานอาหารที่ห้องอาหารแต่จะให้ป้ายกอาหารขึ้นไปให้แทนน่ะคะ คุณหนูแมรี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ^_^”ป้านอริสพูดจบก็ยกถาดอาหารออกไปจากห้องอาหาร

 

กะอีแค่เข้าใจผิดนิดเดียวทำไมต้องงอนทำเป็นเรื่องใหญ่โตด้วยนะ เป็นใครก็ต้องเข้าใจแบบนั้นทั้งนั้นแหละก็เล่นผลักจมผนังขนาดนั้น -_- คนนะไม่ใช่นุ่น ชิ! อยากงงอนก็งอนไปเลยฉันไม่ง้อนายหรอก!!

 

“เกรย์ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่านายแบบนั้นนะ เราดีกันเถอะน้า T_T”

 

ปากอย่างใจอย่างจริง ๆ เลยฉัน ทำไมฉันต้องมาง้อไอ้ซาตานอำมหิตอย่างหมอนี่ด้วยเนี่ย ฉันยืนแหกปากอยู่หน้าห้องของเกรย์ครึ่งค่อนวันแต่หมอนี่ก็ใจแข็งชะมัดไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ฉันชักจะหมดความอดทนแล้วนะ!

 

“นิ่! ถ้านายไม่ออกมาฉันจะโกรธนายแล้วนะ”ฉันใช้มือทุบประตูเสียดังลั่นไปทั่วคฤหาสน์

 

“นั่นเธอทำอะไรของเธอ”เกรย์ที่โผล่มาจากด้านหลังถาม

 

“นะ...นายไม่ได้อยู่ในห้องหรอกหรอ O_O”

 

“ฉันออกไปซ้อมร่ายเวทย์ข้างนอกเธอไม่รู้หรือไง ป้านอริสไม่ได้บอกเธอหรอ?”

 

ถ้าบอกแล้วฉันจะมายืนทุบประตูทำซากแมวอะไรล่ะห้ะ -_-*

 

“แล้วเธอมาทำอะไรหน้าห้องฉัน?”

 

“ฉันเดินผ่านมาแล้วบังเอิญอยากคุยกับนายเรื่องเอรสอส”

 

“งั้นหรอ”เกรย์ตอบสั้น ๆ แล้วเปลี่ยนสีหน้าเรียบเฉย เรียบซะจนฉันกลัว

 

“นายบอกว่านายจะช่วยฉัน แต่ฉันไม่เห็นนายจะทำอะไรเลย”

 

“ไม่ต้องทำอะไรหรอก เดี๋ยวมันก็มา”เกรย์พูดจบก็ผลักฉันให้พ้นทางแล้วเดินเข้าห้องไป

นี่ฉันผิดอีกแล้วสินะ T^T

 

ฉันเดินผ่านหอนาฬิกาที่ตั้งอยู่กลางห้องโถงก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว นี่ฉันยืนเคาะอยู่หน้าห้องหมอนั่นตั้งเป็นหลายชั่วโมงหรอเนี่ย ถึงว่าเสียงฉันหายหมดแล้ว ไม่อยู่ในห้องก็ไม่ยอมบอกปล่อยให้เรียกปากเปียกปากแฉะอยู่ได้ น่าอายจะมัด!

 

ฉันยืนสูดอากาศอยู่นอกระเบียงห้องของตัวเอง ทำไมคืนนี้ฉันนอนไม่หลับนะ ทั้งๆที่ก็เกือบจะตี2แล้วแท้ ๆ เห้อ! ป่านนี้พาส ซัน ลีจะเป็นยังไงบ้างนะ คงต้องตามหาฉันจนหัวปั่นแล้วแน่ ๆ เลย ฉันนี่ทำให้พวกนายเดือดร้อนเสมอเลยสิ ขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ

 

“ฉันว่าแล้วว่าเธอจะต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งรอฉันมาช่วยแน่ ๆ”

 

O_O

 

ร่างปริศนากระโดดจากขอบระเบียงและเบี่ยงตัวเข้ามายืนในระเบียงอย่างรวดเร็ว ใครกันน่ะ? ฉันรีบปาดน้ำตาออกเพราะมองไม่ชัด เมื่อขจัดคราบน้ำตาออกไปจากดวงตากลมโตของฉันหมดจดแล้วก็พบว่าเขานั่นเอง คนที่ใจฉันเรียกร้อง เป็นนายจริง ๆ ด้วย!

 

“เอรอส!”ฉันพูดได้แค่นั้นก็ถลาเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง”ฉันคิดว่านายจะไม่มาแล้วซะอีก T^T”ฉันกอดเขาแน่นมากแน่นจนฉันเองก็แทบจะหายใจไม่ออก

 

 

ก็คนมันคิดถึงนิ่!

 

“จะไม่มาได้ยังไง หัวใจฉันอยู่ที่นี่นิ่ J”เอรอสคลายกอดออกพร้อมกับใช้ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาปาดหยดน้ำใส ๆ ที่เมื่อกี้ฉันเช็ดออกหมดแล้วแต่มันก็ยังไหลลงมาอีกด้วยความคิดถึง

 

“น้ำเน่าชะมัด >_<”ฉันชกไปที่หน้าอกคนตรงหน้า ด้วยความหมั่นไส้

 

“เห้ ฉันเจ็บนะยัยเพี้ยน ขอซึ้งหน่อยไม่ได้รึไง”เอรอสโวยวาย

 

“นี่ ๆ ฉันก็มีตัวตนนะ”

 

“เมอร่า! เธอมาได้ยังไงเนี่ย”

 

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะเราต้องรีบหนีกันแล้ว”เมอร่าพูดจบก็หันไปเอาผ้าม่านผ้าปูเตียงมามัดติดกันก่อนจะผูกไว้กับระเบียงแล้วโยนมันลงไป

 

เอรอสดึงมือฉัน ทว่า...

 

“เร็วสิแมรี่ เราต้องรีบหนีนะ”

 

“ฉันไปไม่ได้...”

 

“ทำไมล่ะ ? ”

 

“เพราะว่าแมรี่คือผู้หญิงของฉันยังไงล่ะ”

 

O_O นี่แกรย์เข้ามาในห้องของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูแม้แต่น้อย ถึงจะอยู่ที่ระเบียงแต่ประตูหนักเท่าฝาบ้านขนาดนั้นยังไงก็ต้องได้ยินอยู่แล้ว

 

“ไอ้หน้าอำมหิตนี่ใคร !?”

 

นายอย่าเรียกตามฉันแบบนี้สิ -0-

 

“ระวังปากของแกให้ดีไอ้มนุษย์โง่เขลา”เกรย์โกรธจนแผ่รังสีอำมหิตออกมาฉันรู้สึกได้ถึงพลังเวทย์แข็งแกร่งที่กำลังพุ่งพล่านอยู่ในตัวของเขา

 

“มนุษย์?”เมอร่าอุทาน

 

“เรื่องนั้นฉันอธิบายได้”เอรอสหันไปบอกเมอร่าก่อนที่เอจะสติแตก ว่าคนที่อยู่ด้วยมาตั้งนานคือมนุษย์

 

“เอรอสนายฟังฉันนะ คน ๆ นี้จะช่วยพานายไปหาแม่ของนายได้”

 

“ฉันไปหาแม่ของฉันเองได้ แมรี่เธอไปกับฉัน”เอรอสยังพยายามดึงมือของฉันไม่ยอมปล่อย

 

“ไม่เอรอส! นายต้องให้เกรย์ช่วยเขาจะช่วยให้นายได้เจอแม่และ....”ฉันนิ่งไม่สามารถพูดต่อได้ รู้สึกเหมือนน้ำท่วมปาก

 

“ไม่แมรี่ เธอฟังฉันเธอต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้”เอรอสดึงฉันอย่างแรงแต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ทำตามใจเขาอีกแล้ว ฉันสะบัดข้อมือเอรอสออกอย่างแรงและมันก็หลุดจากพันธนาการของเขา เอรอสมองฉันอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

 

“ที่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อนนายนะเอรอส นายต้องฟังฉัน! ความฝันของนายคือการที่จะได้พบแม่สักครั้งและนั่นฉันกำลังทำให้นายอยู่ แต่นายต้องสัญญากับฉันเมื่อนายพบแม่นายแล้วนายจะต้องกลับโลกมนุษย์ นายเข้าใจที่ฉันพูดมั้ย?”

 

“เธอจะกลับไปกับฉันใช่มั้ย?”เอรอสถามด้วยสีหน้าจริงจัง นัยน์ตาสีฟ้าทรงพลังนั้นจ้องมองฉันอย่างต้องการความหวัง

 

“ไม่เอรอส ฉันต้องอยู่ที่นี่”

 

“งั้นฉันก็จะอยู่กับเธอที่นี่”เอรอสเดินมาบีบมือฉันไว้แล้วทำท่าทางดื้อเหมือนเด็ก ๆ ติดพี่เลี้ยง

 

“ไม่เอรอสนายต้องกลับไป”

 

“งั้นเธอก็ต้องกลับไป”

 

“เอรอสนายไม่เข้าใจฉันไม่...”

 

“แมรี่จะไม่ไปไหนกับใครทั้งนั้น ยัยนี่จะแต่งงานกับฉันและเราจะอยู่ที่นี่ด้วยกัน”เกรย์ช่วยพูดตัดบท แต่ถ้าจะช่วยแบบนี้นายช่วยหุบปากซะจะดีกว่า

 

“เธอจะแต่งงานกับมันหรอ!”

 

“คือฉัน....”

 

“นี่แกหูหนวกรึไงวะ”ดวงตาสีแดงของเกรย์ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง

 

“หนอยยยย ...!!”เอรอสเตรียมจะถลาเข้าหาเกรย์แต่ฉันเอาตัวกันไว้ก่อน ส่วนเมอร่าก็ช่วยดึงอีกแรง

 

“เอรอสนายฟังฉัน ฉันจะไปกับนายโอเค้? ฉันจะกลับไปกับนาย โอเคมั้ย?”

 

“เธอจะไม่...”

 

ฉันรีบหันควับไปมองเกรย์ทันที และสายตาของฉันมันก็ทำให้เขาหุบปาก ฉันรู้ว่าเค้าคงรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่

 

“เธอสัญญากับฉันนะแมรี่”เอรอสจับมือทั้งสองข้างของฉัน

 

“ฉันสัญญา”เมื่อพูดจบเอรอสก็ดึงตัวฉันเข้ากอดทันที

 

 

ฉันสัญญา...