P R I E S T ศึกชิงบัลลังก์สรรค์

                     ''ติ๊ด ! ติ๊ด ! ติี๊ด ! เสียงของนาฬิกาปลุกดังขึ้นจากในห้องนอนของร็อคซานส์ และเขาตื่นขึ้นด้วยทีท่าที่เหนื่อยมากและต้องขุดคิดอะไรบ้างอย่างจากเมื่อวานหลังจากที่เขาได้เข้าห้องตัวเองและเก็บของแล้วนั้น ก็ได้มีคำประกาศออกมาว่า ประกาศ ประกาศ ขอเชิญ อาลีนาเร ร็อคซานส์ที่ห้องบรรชาการของเราด้วย ขอเชิญ อาลีนาเร ร็อคซานส์ที่ห้องบรรชาการด้วย หลังจากคำประกาศนั้น ผมก็เปิดประตูออกนอกห้องแล้วผู้คนมากมายก็จับตามาที่ผมและ ซุบซิบ กันและสักพัก เซอเกย์ ก็เดินมาพร้อมกับ แจ๊ก และคุณ เอ็มบอกผมว่าให้รีบไปที่ห้องบรรชาการเพราะผู้นำสูงสุดของพวกเราอยากพบร็อคซานส์

เมื่อวานก่อนสักประมาณ 8 ชั่วโมงที่แล้ว...

                      ''เกิดเรื่องไรขึ้นน่ะ !! ''ผมทำหน้างง

                      ''คือว่าน่ะครับ พอผู้นำทั้ง 7 ของเรารู้ว่าคุณมาก็เลยเรียกประชุมแผน สงครามน่ะครับเพราะแผนสงครามเราก็จะเริ่มในไม่ช้านี้แล้วน่ะครับ'' เมื่อ แจ๊ก พูดคำว่าสงครามออกมาทั้งผมและเซอเกย์ก็ต้องตกใจในคำพูดนั้นเพราะว่าผมไม่เคยทำสงครามมาก่อนและเซอเกย์ก็คงรู้ถึงการศูนย์เสียในสงครามดีเลยตกใจ

                      ''อะไรนะ สงคราม !!! ''เซอเกย์ทำหน้าตกใจ

                      "นี่พวกคุณรู้ถึงความศูนย์ในสงครามหรือไม่เนีย รู้มั้ยว่ามันจะเกิดโศงอนาคตกรรมอะไรขึ้นบ้าง''เซอเกย์ที่เคยผ่านศึกมาย่อมที่จะรู้ถึงเรื่องนี้ดีจึงบอกถึงการศูนย์เสีย

                      "เรื่องนี้พวกคุณไม่มีสิทธิเลือก หลอกนะครับ"มีคนเดินมาจากด้านหลังของพวกเรา

                      "หัวหน้าทำไมมาที่นี่ล่ะครับ หน้าจะไปรอที่ห้องบรรชาการนะครับ"แจ๊กพูดเหมือนรู้ว่าคนผู้นี้คือใครกัน

                      "ไม่ดีกว่าเพราะว่า ถ้าฉันรอแล้วเดียวจะมากันไม่ถึงน่ะ "คนที่เราไม่รู้จักพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเยือกเย็น

                      "ขอแนะนำให้พวกคุณรู้จักนะครับ นี่คือผู้บรรชาการของฐานทัพลับของเราเรา ท่าน เซลเวอร์ ซัฟเวอร์ "

                     "คุณน่ะเหรอที่ได้ชื่อว่า บาสโทเด้ ที่แข็งแกร่งที่สุดในฐานทัพนี้ ผมได้รู้เรื่องคุณมากเลยล่ะรวมถึงที่คุณสู้กับกองทัพ ฟินส์ 200 นายจนสามารถเอาชนะ หัวหน้าหน่วยที่ 5 ของกองกำลัง ฟินส์ ได้ ผมนับถือคุณจริงๆครับ"ซัฟเวอร์ ขำเล็กน้อย

                     "ฮ่าฮ่าฮ่า ผมน่ะไม่แกร่งขนาดนั้นหลอกผมก็แค่ยึดมั่นว่าจะต้องช่วยคุณ ลิมส์ ให้ได้ก็แค่นั้นเองครับไม่มีไรมากกว่านั้นหลอก"ซัฟเวอร์ขำและพูดแบบไม่ถือตัว

                     "ยังไงก็ขอเชิญทุกคนมาที่ห้องบรรชาการก่อนนะครับ" ซัฟเวอร์พูดจบก็เดินนำไปโดยมีพวกผมเดินตามมาติดๆ และมาถึงที่ห้องบรรชาการ ที่นั้นเป็นห้องใหญ่และกล้างที่โต๊ะตัวยาววางอยู่กลางห้องและมีเก้าอีอีกประมาณสัก 10 กว่าตัววางอยู่ และที่โต๊ะในห้องมีคนนั่งอยู่จำนวนหนึ่งทุกคนดูเหมือนจะเป็นผู้มีอิธิพลของที่นี่ทั้งหมด

                     "นั่งลงก่อนเลยนะครับ"ผมนั่งลงตรงเก้าอีที่อยู่ฝั่งขวา ส่วน เซอเกย์นั่งลงตรงเก้าอีตัวซ้ายมือผม

                     "แล้วที่เรียกพวกผมมาที่นี่มีอะไรล่ะครับ ?"ผมพูดขึ้น

                     "อ่า...คุณคือ อาลีนาเร ร็อคซานส์ จริงๆเพราะผมสับผัสได้ถึงพลังอันหน้ากลัวของคุณเลยล่ะ ถ้าจะให้พูดเรื่องนี้ล่ะก็นะครับ ต้องพูดเข้าประเด็ดกันเลยแหละครับ "ผู้ชายที่ดูแก่นิดหน่อยมีหนวดมีเคราสีข้าวพูดขึ้น

                     "อ่า...เรื่องนั้นผมจะขอพูดเองนะครับ คือว่าพวกเรานั้นตรวจพบว่า กษัตริย์ของพวกเรา อาลีนาเร ลิมส์ ยังไม่ตายและถูกซอนไว้ในไหนสักแห่งในกองบรรชาการของพวกนั้น และ พวกเรายังพบถึง Regalia แห่งสรรค์ในที่ๆนึงที่พวกเราไม่รู้แต่ว่า คุณ ร็อคซานส์ คุณมีแผนที่ของมัน เราเลยจะเปลียนแผนจากที่แค่จะช่วย กษัตริย์ แต่เพิ่มแผนการ เอา Regalia แห่งสรรค์ มาเพื่อเป็นกำลังสำคัญของพวกเรา และตอนนี้คุณคือผู้นำของพวกเรา"ทุกคนลุกขึ้นและกล้มหัวเล็กน้อยให้ผม

                     "นี่พวกคุณเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับ ฝีมือของผมน่ะยังไม่ถึงบาสโทเด้เลยนะครับแล้วผมจะไปเป็นผู้นำใครได้ล่ะครับบ้ารึเปล่าพวกคุณ ไอเรื่องที่ว่าให้ผมไปหา Regalia แห่งท้องฟ้าน่ะผมไม่ว่าอะไรหลอกนะพวกถึงที่จะเป็นกำลังเพื่อช่วยพ่อด้วย แต่เรื่องผู้นำนี้ขอผ่าน"ผมพูดในเชิงปฏิเสธที่จะเป็นผู้นำ

                     "คุณน่ะไม่ได้เป็นคนธรรมดาหลอกนะครับ คุณที่ Regalia อยู่กับตัวถึง 2 ชิ้น ที่พ่อของคุณไว้มา นั้นก็หมายถึงสัญญาลักษณ์ของ บาสโทเด้ แล้วล่ะครับ แต่อยู่ที่ว่าคุณจะใช้มันได้แค่ไหนเท่านั้นเองครับ"ผู้ชายอีกคนนึงที่หนุ่มหน่อยพูดกล่อมผม

                    "พวกคุณบ้ากันไปใหญ่แล้ว"ผมลุกจากเก้าอี้แล้วเดินทำถ้าจะออกจาก แต่แล้วอยู่ดีๆก็มีมีดมาจ่อที่คอของผมและพูดขึ้นว่า

                   "สัตว์กินหญ้าที่อ่อนแอน่ะ ยังไงก็เปลียนมาเป็นสัตว์กินเนื้อไม่ได้หลอก จงเลือกซะสิว่าตัวเองจะเป็นสัตว์กินหญ้าหรือกินเนื้อ ถ้าคิดที่จะเป็นสัตว์กินหญ้าฉันก็จะฆ่าแกสะเพราะ่ว่าอยู่ไปก็มีแต่เป็นตัวถ่วง"ตอนนี้ใจของผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่มและเพราะว่าสายตาของคนผู้นี้ดูเหมื่อนจะเอาจริงมากๆ

                   "ปล่อยเขาได้แล้ว โรส ร็อคซานส์เขาคงต้องการเวลาที่จะคิดน่ะ"หลังจากนั้นมีดก็ถูกถอนออกจากคอของผม และผมก็เดินออกจากห้องนั้นโดนมีเซอเกย์เดินมาติดๆ

                   "เฮ้ !!! ร็อคซานส์นายเป็นอะไรมากรึเปล่า ฉันว่านายควรจะรับตำแหน่งนี้ไว้นะ"เซอเกย์เสนอแนะนำ

                   "เซอเกย์ ฉันขออยู่คนเดียวสักพักเพราะมีอะไรที่ต้องคิดน่ะ"เซอเกย์พยักรับและผมก็เดินเข้าห้องไป

หลังจากนั้นผมคิดว่า จากนี้ผมควรจะทำไงดีเพราะว่าตำแหน่งที่หนักขนาดนี้เพราะว่าถ้ารับก็เหมือนรับชีวิตของทุกคนมา และที่คนนั้นพูดว่า จะเป็นสัตว์กินหญ้าที่อ่อนแอหรือสัตว์กินเนื้อนั้น ผมเข้าไปความหมายของมันดี แต่ว่าหลังจากนั้นผมไม่คิดไรต่อ อาบน้ำและเปลียนเสือผ้าแล้วผมก็ตกลงตรงเตียงและหลับไป ..... ในฝันผมเห็นถึงสงครามที่เลวร้ายกองกำลังของเรานั้นไม่สามารถที่จะสู้ ฟินส์ได้เลยแม่แต่น้อย และผมก็เห็นว่า เซอเกย์ ตายต่อหน้าต่อตาในนั้น เด็ก ผู้หญิง ตายหมด ผมตื่นมาด้วยความตกใจตอนนี้ผมนึกได้ว่าต้องทำยังไงบ้างแล้วล่ะ ผมจึงตัดสิ้นใจที่ รับตำแหน่ง

ปัจุบัน...

ผมเดินออกจากห้องและตรงไปที่ห้องบรรชาการที่นั้นมีผู้นำที่เจอคราวก่อนอยู่ทุึกคน และทุกคนก็หันมามองที่ผมและคนที่เอามีดจอคอผมก็พูดขึ้นว่า "คิดได้แล้วเหรอจะเลือกอะไรน่ะ"

                      "ฉันขอรับตำแหน่งหนัวหน้าไว้ เพราะฉันคือสัตว์กินเนื้อไงล่ะ"หลังจากนั้นทุกคนในห้องก็ยิ้มเล็กๆและคนที่เอามีดจอคอผมก็พูดขึ้นอีกครั้ง

                       "นายนี่มันหน้าสนใจจริงๆเลยนะ ฮ่าฮ่าๆๆ ยินดีตอนรับนะครับหนัวหน้า !!!"