Song for her บทเพลงสื่อความในใจ

"เฟย์!!!! เมื่อกี้ยังอยู่ข้างนินอยู่เลยไม่ใช่รึไง T^T" นิกะตระโกนถามเฟย์ ในขณะที่ตัวเองวิ่งหนีเรอยู่

"เฟย์เปลี่ยนใจแล้ว ไปข่าวไปเลยก็ดีเหมือนกัน ดังทางลัดไง >< เผื่อเฟย์จะดังไปด้วย อิอิ" เฟย์ตระโกนตอบเพื่อนสาวพร้อมกับหัวเราะกับภาพตรงหน้า

หมับ!! เมื่อชายหนุ่ม จับแฟนสาว(ในอนาคต)ได้ ก็กระชับให้อยู่ในอ้อมกอดทันที

"จับได้แล้ว มาม่ะ มาให้เค้าจูบซะดีๆ >3< " ชายหนุ่มเลื่อนหน้าของตนเข้ามาใกล้หน้าของแฟนสาว(ในอนาคต)เรื่อยๆ เรื่อยๆ จน.............

กรี๊ดดดดดดดดดดดด~~~~!!!! พี่เรจะทำอะไรพี่นิกะคะนั้น!! >///o///<

เสียงของแฟนคลับ ก็มาขัดจังหวะของทั้งสองซะก่อน

"เฮ้อ~~~ เสียดายจัง -^- จะมาขัดจังหวะทำไมนะ อีกนิดเดียวเอง" เรบ่นเบาๆ อย่างเสียดาย และก็ปล่อยให้นิกะเป็นอิสระ

"ขอบคุณน้า ทุกคนช่วยชีวิตของพี่ได้พอดีเลย" นิกะเอ่ยออกมาอย่างโล่งใจ

"ทุกคนอ่า เรงอนทุกคนเลย โป้ง~~~ เรกำลังจะได้จูบอยู่แล้วเชียว เชอะ!!" เรเอ่ยออกมาแบบงอนๆ แล้วก็เชิดใส่พวกแฟนๆ

"โอ๋ๆ อย่างอนนะคะพี่เร 5555"แฟนคลับคนนึงพูดออกมา แต่ก็อดหลุดขำออกมาไม่ได้อยู่ดี

"ไม่ต้องมายุ่งกับเรเลย เรงอนทุกคนแล้ว ไม่ต้องมาง้อด้วย"แล้วชายหนุ่มก็เดินกับที่พักทันที

"ซวยแล้วสิ แฟนๆโดนเรงอนซะแล้ว"เฟย์ที่เงียบก็พูดออกมา

"พี่เฟย์อ่ะ ไม่ต้องมาย้ำเลย ชิ!"แฟนคลับคนนึงเอ่ยขึ้นมา และแสดงท่าทางเหมือนเศร้าๆ

"พี่นิกะคะ ไม่ง้อพี่เรให้หน่อยสิคะ นะนะ"แฟนคลับคนนึงในกลุ่ม เดินมากอดแขนนิกะ แล้วพูดแบบอ้อนๆ

"นะนะ น้าคะพี่นิกะ" เหล่าแฟนๆที่เหลือ ก็เดินมาทางนิกะ แล้วก็จับแขน อ้อนนิกะกันใหญ่ แล้วคนแบบนิกะหนะหรอจะยอม.....

"ก็ได้จ๊ะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ" สุดท้าย หญิงสาวก็แพ้สายตาที่เหมือนลูกแมวน้อยของเหล่าแฟนๆ และหลังจากที่จากที่หญิงสาวพูดเสร็จ ก็เดินไปใส่รองเท้า และเก็บเสื้อที่พื้น และเดินกลับที่พักของตน

"อ้าว!!! ทิ้งกันเลยหรอนิน นิน!!! นิน!!!" เฟย์ที่โดนทิ้ง ก็ได้แต่ตระโกนไล่หลังเพื่อนไป

"คริๆ โดนทิ้งซะแล้ว กรี๊ดดดดดด"ในระหว่างที่แฟนๆพูดอยู่ เฟย์ก็ซาดน้ำไปที่แฟนๆ

"5555 เปียกหมดเลยอ่า พี่ขอโทษน้า ><"

"พี่เฟย์อ่า เล่นแบบนี้ใช่มั้ย ได้!! พวกเรา รุม!!!" แล้วแฟนๆกับเฟย์ก็เล่นน้ำไปด้วยกัน และมันก็มีแต่เสียงหัวเราะ

ทางด้าน RN

Nika World

สวัสดีจ้า นิกะเองนะ หลังจากที่ฉันเดินออกจากกลุ่มแฟนคลับ ก็เดินกลับมาที่พัก กลับไปที่ห้องของตัวเองอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ฉันก็มาหาเรที่ห้อง ซึ่งตอนนี้ฉันอยู่หน้าห้องของเรแล้ว

ก๊อกๆ ฉันเคาะไปที่ประตู

"เร นี่นินเองนะ เรเปิดประตูให้นินหน่อยสิ"ฉันตระโกนออกไป สักพัก เรก็ออกมาเปิดประตูให้โดยไม่พูดอะไร เรอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว แต่หน้าของเค้ายังดูงอนๆอยู่ แล้วเรก็เดินถอยหลังออกไป สองก้าว เหมือนบอกเป็นนัยๆว่า ให้เข้าไปได้

"เรเป็นอะไรไป?"ฉันเอ่ยถามขึ้น หลังจากที่เข้ามาให้ห้องของเรแล้ว และเดินตามเรมานั่งที่เตียง [แหนะๆ จะทำไรกันอ่ะ -.,- //DD]

".............."และนี่คือสิ่งที่ฉันได้คืนมา - -

"เรคะ อย่าทำแบบนี้สิ นินไม่สบายใจรู้มั้ยคะ"ฉันก็พูดหวานๆใส่เรไป เผื่อเรจะใจอ้อนบ้าง

".............."แต่มันไม่ได้ผล.... เอิ่มหรือมันจะดีขึ้น? ที่ฉันเริ่มลังเล ไม่ใช่อะไร เพราะเปลี่ยนจากนั่ง กลายเป็นนอนหนุนตักฉันแทน โดยหันเข้าหน้าท้องของฉัน [เฮ้ย!!!//DD]

"เรเป็นอะไรไปคะ หืม~~~~?"ฉันเอียงคอถามเขา

".............."เขาก็ยังคงไม่ตอบ แต่เอามือทั้งสองข้างมากอดเอวฉันไว้ และเอาหน้าซุกไว้ตรงหน้าท้องของฉัน[เริ่มเยอะ -.,-//DD]

"ระระ เรคะ เรเป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับนิน อย่าทำแบบนี้สิ นินไม่สบายใจเลยนะคะ"ฉันก็ยังคงถามเขาต่อไป ทำตัวเหมือนไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่ใจ หวั่นไหว ไม่สบายใจ กับการกระทำของเขามากเพียงใด

".............."ยังคงเงียบเหมือนเดิม แต่เขา จากที่หลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้น และมองมาที่หน้าฉัน

"เร มีอะไรก็พูดกับนินสิคะ เป็นอะไรไป"

".........นิน หอมแก้มเรหน่อยสิ"ในที่สุด เขาก็ยอมพูดกับฉัน แค่นี้ฉันก็สบายใจขึ้นมามากแล้วหละ

"ถ้าเพื่อให้เรยอมคุยกับนินหละก็ แค่นี้เอง สบายมากค่ะ"

ฟอด~~~~~~~~~~

หลังจากที่ฉันพูดเสร็จ ก็ก้มลงหอมแก้มของเร

"พอใจหรือยังคะ?"ฉันถามเร

"นิน~~ เรอยากมีลูก"อ๋อ ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ห๊ะ!!!!!

"เรพูดอะไรออกมาหนะ!! เรายังเด็กอยู่เลยนะ"

"ไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้ แต่เรอยากมีลูกจริงๆนะ อยากมีกับนิกะ"เฮ้ย!!! อยู่ๆเป็นอะไรขึ้นมาหละเนี่ย.... หรือจะเป็นเรื่องนั้น..

"เร... ยังไม่ลืมเรื่องในวันนั้นใช่มั้ย?"ฉันเอ่ยถามขึ้น

"เรลืมไม่ลงหรอก ก็... มันคล้ายๆกับชีวิตองเรตอนเด็กเลยนี่"เรพูดออกมาแบบเศร้าๆ

"เด็กคนนั้น ไปสบายแล้วนะ พ่อกับแม่ของเขา ก็ได้รับผลแห่งกรรมไปแล้ว เรควรจะลืมมันได้แล้วนะ"ทุกคนคงสงสัย ว่าเราคุยเรื่องอะไรกัน ฉันจะเล่าให้ฟังเอง

เมื่อ 3 ปีที่แล้ว พวกเรา เฟย์ เร และฉัน ไปคอนเสิร์ตต่างจังหวัด หลังจากที่จบงานคอนเสิร์ตแล้ว พวกเราสามคนก็ไปเดินเล่นกัน ก็ไปเจอกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง กำลังถูกผู้หญิงคนหนึ่งที่เด็กคนนั้นเรียกว่า 'แม่' ทำร้ายร่างกาย เมื่อเรเห็นแบบนั้น ก็รีบวิ่งเข้าไปช่วย แต่แม่ของเด็กคนนั้นก็ยังคงไม่ยอม ลากตัวของเด็กคนนั้น ที่มีแต่น้ำตา และแผลเต็มตัว

ฉันเอง ก็ทนไม่ไหว เลยวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับให้เงินไป 20,000 บาท [O-O//DD] แล้วบอกว่า

"ให้ไปสงบสติอารมณ์ให้ดีก่อน ส่วนเด็กคนนี้ ฉันจะขอคุยด้วย" เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้เงินไป ก็รีบวิ่งไปที่อื่น พร้อมตระโกนว่า

"ที่รักคะ ฉันได้เงินแล้วค่ะ ฉันได้เงินมาแล้ว"

พวกฉันพาเด็กไปทำแผลที่ คลีนิคใกล้ๆ

"เรื่องมันเป็นยังไง เล่าให้พี่ๆฟังได้มั้ย พี่จะได้ช่วยหนูได้"เฟย์เอ่ยขึ้นมา แต่เด็กคนนี้ก็ไม่ยอมพูดอะไรเลย จนคุณหมอมาเล่าให้ฟังว่า

แม่ของเด็กคนนี้ ให้เด็กไปขอทานทุกวัน วันไหนไม่ได้เงินมา ก็จะทุบตี และทำร้ายเอาอย่างที่เห็น พวกเราเห็นก็สงสาร พามาทำแผลทุกที จะให้กินข้าว เด็กก็เอาแต่พูดว่า เอาไปให้พ่อกับแม่ได้มั้ย แล้วก็จะไม่ยอมกิน ถ้าพ่อแม่ของตนไม่ได้กินด้วย

"แล้วพ่อแม่เขาทำงานอะไรคะ" ฉันถามขึ้น

"ไม่ได้ทำงานอะไรหรอก พ่อก็กินเหล้า เมายา มีกิ๊ก ไม่สนใจลูกเมีย แม่ก็อยากให้ผัวรัก เลยต้องหาเงิน บังคับให้ลูกไปขอทาน หวังว่า ถ้าหาเงินมาให้ผัวได้ ผัวจะกลับมารักตนเหมือนเดิม ผัวมัน พอได้เงิน ก็ยังทำตัวเหมือนเดิม ถ้าไม่ได้เงิน ก็จะตบเมีย ตบลูกตัวเอง"

เมื่อพวกเรารู้แบบนั้นก็เศร้าใจ แต่ท่าทีของเรนี่สิ เรเมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้ ถึงเขาจะไม่ได้จนหรือโดนบังคับให้ขอทานแบบนี้ แต่ก็โดนพ่อแม่ทำร้ายร่างกายอยู่ทุกวัน

เขาคงะนึกถึงเมื่อก่อนสินะ พวกเราก็หาทางช่วยเด็กคนนี้ทุกวิธี ทุกทาง จนมาถึงตอนจบของเรื่อง พ่อของเด็กทนไม่ไหว หนีออกจากบ้าน แม่ที่วิ่งตามมา ก็จะโดนรถชน แต่เด็กวิ่งเข้าไปผลักแม่ของตน จนโดนรถชน.... เสียชีวิต ส่วนแม่ของเด็กนั้น ก็เสียสติ เข้าโรงพยาบาล พ่อของเด็ก โดนตำรวจจับ ข้อหาทำทารุณกรรมเด็ก ค้ายาบ้า ฆ่าคน ทำร้ายเจ้าหน้าที่ ติดคุกตลอดชีวิต....

"เร... สบายใจเถอะนะ เด็กคนนั้นคงมาเกิดแล้ว อย่าคิดมากเลยนะ"ฉันพยายามปลอบใจเรต่อไป

"นิน... เรอยากมีลูกจริงๆนะ"เรพูดขึ้น พร้อมกับลุกขึ้น แล้วนั่งจ้องตากับฉัน

"....งั้นเอาแบบนี้สิ หลังจากเสร็จงานนี้แล้ว เราไปสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้ากัน เราเอาเด็กมาเลี้ยงสักสอง สามคน ดีมั้ย? ใช้ชื่อของแม่นินก็ได้"หลังจากที่เงียบอยู่นาน ฉันก็ตัดสิ้นใจได้ และเสนอให้กับเร

"จริงนะ จริงๆนะ ^^ นินพูดจริงใช่มั้ย"เรพูดออกมาแบบดีใจ สีหน้าเค้าดีขึ้นมาก

"จริงสิคะ คุณพ่อก็รีบๆนอนซะนะคะ พรุ่งนี้เรามางาน จบงานนี้ เราไปกันเลย OK มั้ยคะ ^-^"ฉันบอกเรพร้อมกับรอยยิ้ม

"ครับ วันนี้คุณแม่มาน้อยกับคุณพ่อได้มั้ยครับ"นั้นไง หายเศร้าปุ๊ป หางานมาให้เราปั๊ป

"มะ... ก็ได้คะ ^^" " ฉันแทบจะกลืนคำที่จะพูดไม่ทัน เมื่อเห็นสายตาเหมือนลูกแมวของเร

"งั้นคุณนอนลงสิคะ" เมื่อฉันพูดเสร็จ เรก็ล้มตัวนอนที่เตียง ฉันเองก็ไปนั่งข้างๆเขา จุ๊บไปที่หน้าผากหนึ่งที และล้มตัวนอนข้างเขา

จบไปอีกตอนนนนน คิดถึงกันบ้างมั้ยยยยย

เราพึ่งปิดเทอมแหละ ตอนนี้ พยายามอัพให้ยาวๆเลย เพื่อทดแทนวันเวลาที่ห่างหายไป เศร้าใจนะ คนเม้นน้อยมาก ได้พอมาอ่านเม้นเก่าๆ ก็มีกำลังใจขึ้นมา อย่างน้อยก็ยังมีคนอ่านนิยายของเค้าอยู่

เม้น+โหวต เยอะๆเลยน้าาาาาาาาาาา

คนละ สามสี่เม้น เพื่อเป็นกำลังใจให้เค้านะ แชร์เรื่องนี้ให้เพื่อนๆมาอ่านกันเยอะๆเลยน้าาาาาาาาา

รักรีดเดอร์ค่าาา

(เรื่องนี้ไม่แน่น้า อาจมี NC ก็ได้ - ., -)