แคทรีนา คุณหนูไฮโซ อีโก้จัด

       ช่วงเดือนธันวาคม ในฤดูแห่งเทศกาลของความสุข คริสต์มาส หลายต่อหลายคนอาจขอหยุดพักยาวเพื่อมาให้เวลากับครอบครัวและเตรียมงาน คริสต์มาส  ต้นสนขนาดใหญ่หลายต้นถูกนำมาประดับไว้ตามแหล่งนัดพบสำคัญๆ บรรดาพนักงานเก็บกวาดต่างเร่งกันทำความสะอาดพื้นถนนที่ปกคลุมไปด้วยหิมะขาว โพลน ผู้คนที่สัญจรไปมาต่างยิ้มเริงรื่นสีหน้าชื่นบาน ต้อนรับเทศกาลแห่งความสุข โดยเฉพาะที่เมืองแจคสันวิลล์ ที่ดูเหมือนว่าจะครึกครื้นกว่าทุกๆปีเพราะปีนี้ผู้ว่ารัฐฟลอริด้าจะมาร่วม งาน ณ ที่แห่งนี้ด้วย ทุกอย่างดูลงตัวเพอร์เฟคไปหมด แต่ทว่า...  หากใครเคยเดินผ่านบ้านหลังใหญ่ของตระกูลคอนเนอร์  รับรองได้เลยว่าความสุขที่คุณมีอยู่จะถูกบดบังด้วยเสียงเกรี้ยวกราดของสอง สามีภรรยา บราวน์และคอนเนอร์ ที่เป็นประจำอยู่เกือบทุกวันไม่เว้นเทศกาลสำคัญๆซึ่งวันนี้ก็เช่นกัน 

            โครม! เคร้ง!

   “เงียบไปเลยนะคุณบราวน์”  เสียงตะโกนเกรี้ยวกราดของนางคอนเนอร์ดังขึ้น

   “คุณก็หยุดอาละวาดสักทีซิ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ หัดมีเหตุผลซะบ้าง” เสียงของนายบราวน์ท้วง

   “มีเหตุผลอย่างงั้นเหรอ? ที่คุณทำเนี่ยมันมีเหตุผลนักใช่มั้ย หา! ” นางคอนเนอร์พูดต่อ “ไปเล่นหุ้นไม่พอ ยังต่อด้วยการพนันอีก รู้มั้ยว่าเงินในบัญชีที่มีอยู่หลายล้านมันมลายหายไปเพราะหนี้พนันของคุณ แล้วนี่อะไร ยังจะมาสร้างความเดือดร้อนโดยการจำนองบ้านไว้อีกเหรอ คุณมันเลวที่สุด ”

        “ เอาน่าคุณ มันไม่ได้ถึงกับเลวร้ายอะไรแบบนั้น มันไม่ใช่ว่าจะถูกยึดวันสองวันนี้ซะหน่อย” เขาพูดพลางเดินเข้ามาโอบไหล่ภรรยาสุดที่รัก แต่ก็ถูกสะบัดออกทันที “ พูดง่ายดีนะ ใช่สิมันไม่ใช่บ้านของคุณ มันบ้านของฉันคุณจะมาเดือดร้อนอะไรด้วย”  พูดจบเธอก็หยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อโค้ทสีน้ำตาลที่สวมอยู่ และขว้างมันไปปะทะที่อกของสามีเต็มๆก่อนจะร่วงลงสู่พื้น

         “อ่านซะ” เธอพูด  นายบราวน์หันมาสบตาเธอก่อนจะลงไปหยิบของที่วางอยู่บนพื้น มันคือกระดาษแผ่นสีขาวที่ถูกพับไว้หลายทบ เขากางมันออกและไล่สายตาไปทีละบรรทัดอย่างเชื่องช้า  เขาลดกระดาษลงทันทีที่อ่านจบและเงยหน้าขึ้นมองภรรยาที่ยืนทำหน้าบูดบึ้งก่อน จะพูดขึ้นด้วยคำพูดสั้นๆเพียง2พยางค์  “เวรเอ๊ย!”

       “ใช่ เวร เวรจริงๆที่ฉันเลือกคบคุณ แคทรีนาพูดถูกว่าคุณไม่สมควรที่จะมาเป็นพ่อเลี้ยงของเธอ ฉันมันโง่เองที่เอาแมงดาเกาะผู้หญิงกินอย่างคุณมาเป็นสามี”

  “ฮะ? กล้าดียังไงมาว่าฉันเป็นแมงดา ยัยแร้งทึ้ง” นายบราวน์ที่เคยนิ่งสงบบัดนี้สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันทีที่ถูกประนามว่า แมงดา

 “กรี้ดดดดดดดดดด! แร้งทึ้งยังงั้นเหรอ แล้วใครหน้าไหนมันเอาแร้งทึ้งเป็นเมีย ” เธอพูดและหยิบไม้กอล์ฟที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมาเตรียมพร้อมจะฟาดใส่คนตรงหน้า

 “ฉัน จะไม่ทนกับคุณอีกต่อไป เชิญคุณอยู่ตามสบายเลย ฉันกับลูกจะไปอยู่กับพี่สาวที่อังกฤษ ” พูดจบเธอก็เดินหันหลังไปพร้อมไม้กอล์ฟ ทิ้งประโยคสุดท้ายให้คนที่กำลังจะเป็นอดีตสามีขุ่นใจ

         ฉันชื่อ แคทรีน่า คอนเนอร์ เป็นลูกสาวของคุณนาย รอเลนซ์ คอนเนอร์  อดีตเศรษฐีสุดไฮโซประจำเมืองแจคสันวิลล์ ครอบครัวของฉันเป็นที่รู้จักกันดีในย่านนี้ ทุกคนในตระกูลคอนเนอร์คือบุคคลที่ล้วนแต่มีชื่อเสียงไม่ว่า จะเป็นด้านการศึกษา แฟชั่น วงการศิลปิน วงการกีฬา และฉันก็คือลูกหลานของบุคคลเหล่านั้น ประวัติฉันน่ะดีเลิศ เป็นนักเรียนท็อปคลาสประจำโรงเรียนไฮสคูลหญิงล้วนชื่อดังด้านศิลปะแห่งหนึ่ง ในรัฐฟลอริด้า และยังเป็นไฮโซระดับแนวหน้าอีกด้วย แต่ถึงแม้ชีวิตของฉันจะเพียบพร้อมเพียงใด แต่จุดด้อยที่สุดของครอบครัวเราคือการขาดหัวหน้าครอบครัวที่แท้จริง

            “แคทรีน่า แม่เข้าไปได้ไหม” คุณนายคอนเนอร์ที่อารมณ์ขุ่นค้างพยายามพูดกับฉันที่อยู่ภายในห้องด้วยเสียงเรียบ

            “ก็เข้ามาสิคะ นี่มันใช่บ้านหนูซะที่ไหน”

            “นี่แคทรีน่า แม่เข้าใจนะว่าลูกรู้สึกยังไง ” แม่พูดพร้อมกับลูบที่บ่าของฉันอย่างเบาๆ

            “หนูไม่สนหรอกนะว่าไอ้บ้านหลังนี้มันจะเป็นยังไง แต่หนูเบื่อกับการย้ายไปย้ายมา นี่หนูเพิ่งกลับจากอังกฤษได้ปีเดียว แม่ก็กลับไปอังกฤษอีกแล้ว หนูไม่เอาแล้วนะแม่ย้ายไปคนเดียวเหอะ เดี๋ยวหนูหา   คอนโดสักห้องอยู่ก็ได้” ฉันเอ่ยพร้อมปัดมือของคุณนายคอนเนอร์ออกจากบ่า

            “ไม่ เราไม่ได้ไปอังกฤษ”

            “ไหนแม่บอกว่า...”

            “ชู่ววววว...”

            “นี่เป็นแผน” คุณนายคอนเนอร์พูดด้วยเสียงกระซิบหลังจากที่ปรามฉันได้

            “แม่ไม่ต้องการให้เขาตามเราไปอีก อย่างน้อยถ้าเขาจะตามไปง้อแม่ เขาก็ต้องนั่งเครื่องไปอังกฤษ โดยเปล่าประโยชน์ ” เธอพูดต่อ “เพราะเราจะไปไอโอวากัน”