รักสุดใจ นายดีไซเนอร์ที่รัก

"hey"นั่นคือเสียงเเรกของเช้าวันสดใสวันหนึ่ง เด็กสาวหันไปตามเสียง

"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณมินนา"เด็กสาวส่งยิ้มให้เพื่อนรัก

"เเอปเปิ้ลพรัม!!"เพื่อนสาวตะโกนใส่เด็กสาว

"ค้ะ0_o"เด็กสาวสะดุ้งตกใจ

"เลิกเรียกฉันห่างเหินเเบบนั้นได้เเ้ล้วน่ะฉันบอกให้เธอเรียกว่า'มินนา'เชยๆไม่ใช่'คุณมินนา'เรา2คนเป็นเพื่อนรักกันน่ะเเล้วเวลาตอบน่ะตอบว่าจ้ะก็พอไม่ต้องค่ะเราไม่ได้ห่างเหินกันขนาดนั้นสักหน่อย"เพื่อนสาวบ่นเด็กสาวยกใหญ่ก็ถูกเเล้วล่ะตั้งเเต่คบกันมาเด็กสาวไม่เคยเรียกเพื่อนรักของตนเองอย่างสนิทสนมเลยสักครั้งเพดราะเพื่อนสาวมักจะมกตัวอยู่กับตำราเรียน

"ค่ะเอ้ยจ้ะ"เด็กสาวยิ้มเห่ยๆเธอล้วงกระเป๋าขึ้นมาเเ้ล้วเริ่มหาของ

"เธอหาอะไรน่ะ"

"เอ่อ..หาตำราเรียนวิชาฟิซิกส์น่ะค่ะ"เด็กสาวยิ้มเห่ยๆ

"พอได้เเล้ว"เพื่อนสาวจับข้อมือของเด็กสาวมาในทันที"เธอเอาเเต่หมกตัวอยู่กับหนังสือเรียนน่ะ"

"เอ่อ..เเต่ว่า"

"บอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ไงเล่า!!"

"ค่า"เด็กสาวตอบในทัน

  เอาล่ะได้เวลาเเนะนำตัวเเ้ล้วสิน่ะฉันชื่อ'เเอปเปิ้ลพรัม'ค่ะ^^ฉันเป็นนักเรียนเฉิ่มๆค่ะไม่เป็นจุดเด่นเหมือนมินนาหรอกก็เพราะว่าหล่อนเเป็นถึง'star girl'ของโรงเรียนยังไงล่ะคว้าที่1มาครองได้ทุกๆปี

"ว้าก/กรี๊ด"ฉันกับมินนาส่งเสียงออกมาพร้อมกันเพราะอยู่ๆก็มีลูกบอลถูกเขวี้ยงมาทางนี้

"ขอโทษครับ"เด็กชายผมทองวิ่งมาทางพวกเรา

"อ้าวหนึ่ง"มินนาตกอกตกใจเล็กน้อย

"อ้าวคุณมินนา"คนที่ชื่อหนึ่งชี้หน้ามินนา

"เอ่อ..นายไม่ไปเก็บบอลเเ้ล้วเหรอ"มินนาบอกหนึ่ง

"เอ่อ..ลืมโทษทีไปน่ะ"คนที่ชื่อหนึ่งวิ่งออกไปเก็บลูกบอล

"มินนาเธอดูไม่สบายใจน่ะ"ฉันถามเพื่อนรัก

"นิดหน่อยน่ะไปกันเถอะ"

"อืม"ฉันพยักหน้าตอบตกลง

ณ โรงเรียนเบล็กเบอร์รี่สคูล(ชื่อโรงเรียนเนี่ยเหมือนยี่ห้อโทรศัพท์เลยเนาะ-_-;)

"เอ้ยนั่นมันคุณมินนานี่นาพกวเราไปหาคุณมินนากันเถอะ"อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาทุกๆคนหันมามองกันเป็นตาเดียวเเล้ววิ่งเข้ามาหามินนา

"ว้ายตายเเ้ล้ว"มินนาร้องเพราะเธอถูกเบียดตัวไปมาส่วนฉันน่ะเหรอกระเด็นออกมาจากตัวมินนาเเล้ว-_-;

"มินนาฉันไปก่อนน่ะ"ฉันส่งเสียงร้อง

"จ้าไปได้เลย"

 เฮ้อ~ฉันเบื่อเเ้ล้วก็เซ็งมากๆด้วยฉันอยากดังเหมือนมินนามั้งจังบอกตามตรงน่ะฉันอิจฉามินนาอ่ะเเต่ก็ช่วยไม่ได้เธอสวยจริงๆฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่เเ้ล้วจึงหยิบตำราเรียนขึ้นมาอ่าน

"โอ้ย/ว้าย"ฉันล้มลงไปนอนกับพื้น

"นี่เธอเดินยังไงไม่ดูทาง"เด็กหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเขาเกาหัวไปมา

"ขอโทษด้วยน่ะค่ะ"ฉันพูดเเต่ตอนนี้ฉันกำลังหาเเว่นอยู่

"อืมไม่เป็นไรหรอก...อ่ะนี่เเว่นเธอ"เขาส่งเเว่นมาให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ"ฉันหันไปหาเขาพร้อมกับส่งยิ้ม

"เธอ!!"ชายหนุ่มชี้หน้ามาทางฉัน

"อะไรเหรอค่ะ"ฉันสะดุ้ง

"เฉิมชะมัด"กรี๊ดดดดดดดเขาว่าไงน่ะ

"เอ่อ..."ฉันไม่พูดอะไรเเต่น้ำตาของฉันค่อยๆไหลรินเรื่อยๆ

"เฮ้ยๆอย่าร้องสิ"เขารีบพยุงตัวฉัน

"...."ฉันไม่ตอบ

"เอาอย่างนี้ไหม"เขายิ้มให้ฉัน"ฉันมีข้อเสนอมาให้เธอ"

"อะไรเหรอค่ะ"ฉันถามน้ำตายังคงไม่หยุดไหล

"ฉันจะทำให้เธอสวยขึ้นเเต่เธอจะต้องชนะstar girlประจำปีนี้ให้ได้"ฉันอึ้งนิดๆไม่มีทางหรอกไม่มีทางที่คนอย่างฉันจะสวยได้

"ค้ะ?"

"น่ะ"

"เอ่อ..."คิดๆูเเ้ลวถ้าสวยขึ้นเราก็จะกลายเป็นคนดัง"ตกลงค่ะ"

"โอเคถ้างั้นตอนเลิกเรียนเจอกันน่ะฉันจะไปรอที่หน้าประตูโรงเรียน"

"เอ๋?"

"เเล้วก็อย่าเฉื่อยล่ะเพราะฉันรีบ"

"ค่ะ"ฉันตอบไปในทันทีนี่ฉันจะสวยขึ้นจริงๆเหรอ