Love Story บทเรียนรักไม่รู้จบ

เขียนโดย EMMAAh

วันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 16.31 น.

6 chapter

0 วิจารณ์

11.14K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2556 08.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) Love Story ( I ) 05 END [ 100 % ]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

----------------------------
Love Story ( I ) 05

       ''นี่... เมื่อคืน... มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ!?''ดูเหมือนคำถามของฉันจะทำให้เอเดนอึ้งอยู่3วินาที ใช่! มันแค่3วินาทีจริงๆ
       ''แล้วเธอ จำอะไรได้บ้างล่ะ? เมื่อคืน...''เอเดนย้อมถามฉัน ฉันพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน แล้วก็ต้องอายจนแดงหน้าแดงไปหมด
       ''ไอ้บ้าเอเดน! นายมันแย่ที่สุด!''
       ฉันพยายามดิ้นจะหลุดพ้นออกอ้อมแขนแกร่ง แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลดี เพราะเมื่อฉันดิ้นหลุดจากอ้อมแขนของเขาข้อเท้าฉันก็พลิกทันที
       ''กรี๊ด!!''เสียงกรี๊ดของฉันดังลั่น เมื่อทั้งตัวของฉันกำลังล้มไปกองกับพื้นห้องน้ำ
       ''เฮ้ย!''เอเดนตกใจรีบคว้าตัวฉันไว้แต่นั่นก็ทำให้เขาล้มลงไปกองบนพื้นแทนโดยมีฉันนอนทับตัวเขาอยู่
       ''โอ๊ย!''
       ''เอเดน! นายเป็นยังไงบ้าง''ฉันพยายามจะลุกขึ้นแต่ทำไม่ได้ ฉันใช้แขนทั้งสองข้างให้ดันตัวลุกขึ้นมาไม่ได้ .. ฉันรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูกจนร้องไห้ออกมา
       ''ฮือ... เอเดน! อย่าเพิ่งตายนะ! ใครก็ได้ช่วยด้วย ฮือ...''
       ''อย่า...อย่าร้องไห้สิ''นิ้วเรียวยาวช่วยเช็ดน้ำตาฉันที่กำลังไหลอย่างไร้สาเหตุ
       ''ฮือ...''
       ''ฉันยังไม่ตาย.. หยุดร้องเถอะ''เอเดน อุ้มฉันไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับพยุงตัวลุกขึ้น สิ่งที่เขาทำมันทำให้ฉันรู้สึกผิดมากๆที่ไม่ได้เป็นคนช่วยพยุงเขาด้วยตัวเอง ทั้งๆที่เขาต้องเจ็บเพราะฉัน
       ''ฉัน..ขอโทษ ฮึก.. ฉันทำผิด...ทุกเรื่องเลย...ฮือ''
       ''ฉันมากกว่าที่ต้องขอโทษเธอเรื่องเมื่อคืน''
       ''แต่ฉันทำผิดกับนายเยอะกว่านะ!''
       ''สรุปอยากเป็นคนผิดเองว่างั้น?''
       ''ฉัน...''
       ''ว่าไงครับ?''เอเดนพูดพลางยิ้มทะเล้น
       ''คือ.. ฉัน''
       ''หืม? จะบอกรักฉันเหรอสวีท? ไม่ต้องอายหรอกน่า บอกมาเลย''
       ''ไอ้บ้า!! ฉันปวดฉี่ต่างหากย่ะ!''ฉันหยุดร้องไห้และให้เอเดนพาเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระให้เสร็จ
       ''แล้วจะถอดกางเกงยังไง?''เอเดนถามตรงจุด T___T ทำไมเกิดมาเป็นสวีทมันซวยอย่างนี้เนี่ย?
       ''นายมันบ้าที่สุดเอเดน!!''เขายิ้มรับและช่วยอำนวยความสะดวกฉัน ... ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเต็มใจมากแค่ไหน !

       หลังจากฉันรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่3-4วันคุณหมอก็อนุญาตให้ฉันกลับบ้านได้ พอฉันกลับไปถึงบ้านพ่อกับแม่ฉันก็ถามสารพัดว่าเกิดอะไรขึ้น เอเดนทำให้ฉันตัดสินใจบอกเรื่องราวทั้งหมดกับพ่อแม่ พวกท่านเข้าใจฉันมากกว่าที่คิดและย้ายโรงเรียนให้ฉันทันที
       อุปสรรคในการเรียนของฉันไม่ใช่เรื่องเพื่อนอีกต่อไปแต่เป็นเรื่องแขนและมือ ที่ยังไม่หายดี ฉันต้องเป็นแบบนี้ไปอีกสัก1เดือน ซึ่งเพื่อนใหม่ของฉันก็คอยช่วยเหลือทุกๆอย่าง
       ''สวีท! ไปกินข้าวกัน'' ซินเนีย เพื่อน ใหม่ของฉัน.. เธอเป็นนักเต้นที่มีผิวขาวอมชมพู ผมเป็นสีทองประกาย และดูจะสดใสร่าเริงอยู่ตลอดเวลา ถึงเธอจะมีผมสีทองแต่เธอก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่โง่เหมือนในข่าวลือสมัยโบราณ
       ''นี่ๆๆ คิดอะไรอยู่คะคุณสวีท หรือว่า.. คิดถึงแฟนที่เรียนมหาลัยKอยู่??''เธอเดินมาตรงหน้าฉันแล้วทำท่าทางล้อเลียน
       ''บ้าน่า! ฉันแค่คิดว่าเธอทำตัวร่าเริงเกินไปน่ะสิ''
       ''เวลาเต้นน่ะ ถ้าเราไม่ยิ้มคนอื่นที่ดูก็พลอยเซ็งไปด้วยนะ'' 'แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้เต้นอยู่นี่นา' ฉันค้านในใจ
       ''เอาเถอะ ไปกินข้าวกัน''

       ตกเย็นเอเดนจะมารับฉันทุกๆวันโดยที่แวะรับเฟอร์รารี่จากโรงเรียนเก่าของฉัน ก่อนแล้วเลยมารับฉัน พ่อกับแม่ของฉันรับรู้ว่าเรากำลังคบกันอยู่พวกท่านก็ดูจะแฮปปี้มากๆเพราะ เอเดนเข้ากับพ่อแม่ฉันได้ดีทีเดียว
       ส่วนซินเนียเพื่อนใหม่ของฉันเธอต้องซ้อมเต้นทุกๆวันเพื่อเข้าแข่งขันในงาน วันปิดภาคเรียน กำลังวุ่นกับการหาคู่เต้นอยู่ เธอค่อนข้างจะเลือกเยอะนิดหน่อย =__=;
       หลังจากที่ฉันย้ายโรงเรียนมาฉันยังไม่มีโอกาสได้เจอกับโอลิเวียร์และเพื่อน ร่วมชั้นคนอื่นๆอีกซึ่งฉันคิดว่านั่นมันเป็นเรื่องที่ดีมากๆ
       ''คิดอะไรอยู่หืม?''
       เอเดนมาพอดีหมดเวลาของฉันแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ฉันอยากรู้จริงๆว่าเฟอร์รารี่กับโจฮานจะลงเอยกันยังไงทุกคนคงคิด เหมือนฉันใช้มั้ย? :)

-complete-

chapter 4

สารบัญ

chapter 6