Student exchange รักวุ่นวายของยัยเด็กแลกเปลี่ยน

      หลังจากที่ฉันลาก(?)นายซาเวียร์มาแถวสวนหย่อมหลังห้องพยาบาล.. ตอนแรกฉันก็ไม่รู้เส้นทางแถวนี้หรอก! เดินมามั่วๆก็โผล่อยู่นี่ละ - -

"นี่! เธอจะปล่อยฉันได้ยัง - -?" นายซาเวียร์พูดขึ้น.. ฉันจึงรู้สึกตัวว่าตอนนี้ฉันยังกำเสื้อของเขาไว้แน่นเลยล่ะ 

"ปล่อยฉันได้แล้วมั้ง - - ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อเฟ้ยย!" เมื่อเขาพูดอีกรอบ.. ฉันจึงสะดุ้งแล้วรีบปล่อยมือที่กำเสื้อเขาออก นี่ฉันเป็นเด็กที่กำไม่ปล่อยขนาดนั้นเลยเรอะ? - - นายซาเวียร์เดินลับตาฉันแล้วล่ะ.. เขาคงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกน้ำจัง ฉันรู้สึกว่าตัวเองอยู่ที่นี่แล้วเหมือนคนโง่ เกือบโดนแกล้งแล้วมั้ยล่ะ? ถ้าเกิดไม่มีนายซาเวียร์ ถ้าเกิดฉันตัวเปียก ฉันจะอยู่ได้อีกหรือเปล่านะ? ไม่ๆๆๆๆๆ ต้องอย่าท้อสิแซนดี้! กว่าเธอจะสอบมาที่นี่ได้ ก็ยากมากแล้วนะ มาแล้วก็ต้องมาให้ตลอดรอดฝั่งสิ !!

"นี่! เธอเป็นไรมากปะ? ฉันเห็นเธอทำหน้าเหมือนจะตายตั้งแต่กำเสื้อฉันละนะ!" จู่ๆก็มีคนกระซิบหูฉัน! จะเป็นใครได้ล่ะ ก็นายซาเวียร์น่ะสิ แล้วตอนนี้เขาก็พูดไทยกับฉันน!!

"หน้าฉันเหมือนจะตายขนาดนั้นเลยหรอ? O.o" ฉันถามด้วยความสงสัย! อยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันรู้สึกว่ามีคนไทยมาอยู่เคียงข้างด้วย เวลาจะดราม่า จะได้ไม่ต้องดราม่าเป็นภาษาอังกฤษดีไปอีกแบบแฮะ!

"ช่างเถอะ! เธอไปยุ่งกับพวกนั้นทำไมน่ะ?!" ซาเวียร์ถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงปนโกรธ.. ฉันคิดว่างั้นนะ น้ำเสียงเขาดูเป็นแบบนั้น! 

"ฉันหรอ?จะไปยุ่งกับคนอื่นก่อน! - - พวกนั้นน่ะแหละเข้ามาหาฉัน แล้วก็ถามว่าฉันได้เป็นคู่นั่งกับนายหรือเปล่า พอฉันตอบว่าใช่ เขาก็เอากล่องอะไรไม่รู้มาให้ฉัน แถมใช่สมุนไรนั่นไปซื้อน้ำมาให้ฉันอีก! ฉันไม่คิดว่าเขาจะแกล้งฉันซะหน่อย - -" ฉันตอบไปตามความจริง.. ฉันนึกว่าพวกเขาจะสานมิตรภาพกับฉัน! ที่ไหนได้! เขาจะแกล้งฉัน!! :(

"ช่างเถอะ! อย่างน้อยครั้งนี้ฉันก็ช่วยเธอได้แล้ว รอบหน้าเธอคงต้องระแวงพวกผู้หญิงให้มากกว่านี้นะ!" เขาเตือนฉัน ฉันคิดว่าเขาก็ดีเหมือนกันนะ ฉันไม่น่าจะไปแกล้งเขาตอนแรกๆเลย ขอไทม์แมชชีนได้มั้ย? TT ถ้าได้นะ ฉันจะย้อนเวลาไปสานมิตรกับนายนี่ให้ดีกว่านี้เลย!!

"ขอบคุณนะ.. ^^" ฉันกล่าวขอบคุณเขาไป.. เพราะเขาพึ่งจะปกป้องฉันมา ^^

"เรื่อง? - -" เอ้ะ! บางทีฉันก็อยากจะไปถอนคำพูดเมื่อกี้นะ แหม่! - -

"ก็เรื่องเมื่อกี้นี้ไง.. แล้วฉันก็ขอโทษด้วยนะ ที่ฉันแกล้งนายเมื่อเช้าน่ะ ^/\^" เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน.. ตอนแรกที่เราคุยกัน เขานั่งกอดเข่าไม่มองหน้าฉันเลย.. ฉันว่าฉันมองหน้าเขาใกล้ๆ เขาก็หล่ออย่างที่ใครเขาว่าจริงๆนะ ฮี่ฮี่

"งั้น... ก็แทนคำขอบคุณและคำขอโทษด้วยอันนี้แล้วกัน! ^-^" เขาพูดให้ฉันสงสัย! เขาจะให้ฉันแทนคำขอขอโทษและขอบคุณยังไงกัน?  -0-!! 

"นี่นายจะให้ฉันแทนคำขอบคุณและคำขอโทษยังไงแล้ว.. นายพูดด้วยอันนี้แล้วกัน แล้วฉันจะรู้มั้ยว่าอันนี้มันคืออะไร - -!!" ฉันพูดไปด้วยอารมณ์งุนงงปนอารมณ์เสียนิดๆหน่อยๆ เขาจะพูดให้ฉันสงสัยเองทำไมล่ะ!! 

"ก็...^^" เขาพูดแล้วก็ยิ้มพร้อมกับความเงียบ - - นี่นายกำลังจะแก้แค้นคืนใช่มะ?!!

"อะไรเล่า! ก็บอกมาสิ - -" แต่ฉันก็ยังบ้าจี้ไปกับการแก้แค้นของนายนี่เฉยเลยนะ - - ฮ่าๆ

"ก็แทนด้วยนี่ไง! ^^" นายซาเวียร์พูดแล้วยิ้ม.. เขาอาศัยจังหวะที่ฉันก็กำลังเสียกับการกวนโอ้ยของเข้านั้นโน้มหน้าลงมา.. ฝังจมูกที่แก้มฉัน!! บ้าจริง! เขาหอมแก้มฉันนนน!! O.O!!

"ฉันไปก่อนนะ เจอกันคาบบ่าย บ๊ายบายยย ^-^/" เขาทำหน้ากวนโอ้ยแล้วก็วิ่งหายไป!

บ้าจริง!!!... ตอนนี้ฉันขอสตั้น 1 ล้านวินาทีไปเลยยยยยย O.O!!