Origin D.I.S ห้ามใจยังไงไม่ให้(ลวง)รักเธอ

2 เดือนก่อนหน้า

"นี่แพน พรอมก่อนไปโรงหนังฉันขอแวะ WG Town ก่อนนะ หรือว่าแกสองคนจะไปก่อนฉันก็ได้" เกรซ่าพูดเสียงใสพลางส่งยิ้มมาให้

"ไปทำไม!!! แล้วแกไปรู้จักกับไอ้บริษัท WG Town นั้นได้ยังไง...หยุด...ฉันรู้ว่าแกจะพูดว่า'บริษัทออกใหญ่และดังขนาดนั้นใครไม่รู้จักก็เฉยสะบัดน่ัะสิ'" แพน หรือ แพนเดอร์ เพื่อนชายที่สนิทสุดๆของฉันและยัยเกรซ่า พูดเสียงล้อเลียนเกรซ่าพลางทำท่ากระเง้ากระงอดใส่เกรซ่าที่ยืนเหวอกับอาการของเพื่อน

"รู้แล้วยังจะถาม"ซ่าว่า

"แล้วแกมีธุระอะไรกับไอ้บริษัทคนดังนั้นนะ"แพนพูดพร้อมกับเสหน้าไปทางอื่น

"ใช่...แกมีธุระอะไรที่นั้นแล้วทำไมต้องมาไปวันนี้ด้วย?"ฉันถามซ่าบ้างหลังจากที่คิดว่าไม่น่ามีเหตุผลอะไรที่ทำให้ยัยซ่าต้องไปที่นั่น

"เอาไว้ขึ้นรถก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะเล่าแบบละเอียดยิบเลย เนอะ"เกรซ่าว่าพร้อมกับดึงแขนฉันและแพนเดอร์ให้ขึ้นรถจากัวร์คันหรูของเธอ แล้วบึ่งออกมาอย่างสุดซิ่ง เธอขับไปเรื่อยๆโดยที่ยังไม่ได้เล่าอะไรให้ฉันกับไอ้แพนฟังจนติดไฟแดงนั่นล่ะเธอถึงเพิ่งเอ่ย

"คือ ที่รู้ๆกันใช่ป่ะว่าไอ้บริษัทนั่นนะทำเกี่ยวกับพวกดารา นักร้อง นักแสดงแล้วก็นางแบบโฆษณาอะไรเถือกนั่น" เธอหยุดพูดพลางมองกระจกส่องหลังแล้วสบสายตากับแพนที่สบตอบเธอกลับไปแบบนิ่งๆเธอจึงเบนสายตามาหาฉันพลางทำหน้ากลืนไม่เข้าค่ายไม่ออก แล้วฉันจะทำไงได้ฉันก็อยากรู้เหมือนกับไอ้แพนที่นั่งนิ่งรอฟังยัยซ่าพูด ฉันจึงได้แต่ยักคิ้วกวนๆไปให้มันทีหนึ่ง มันถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดต่อ

"ก็น่ะ...พี่ผู้จัดการส่วนตัวของฉันเขาไปรับงานจากบริษัทนี้มาแล้วเขาก็นัดให้มาคุยงานกันวันนี้ ถ้าฉันไม่มามันก็ไม่ได้เพราะงานนี้มันสำคัญกับฉันจริงๆ แล้วพวกแกก็รู้ว่าฉันมีจ็อบเป็นนางแบบน่ะ ถึงฉันจะรวยแต่ฉันก็ไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่น่ะ"เธอพูดจบก็ออกรถทันทีที่ไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วจึงพูดต่อเมื่อเห็นว่าฉันและแพนยังเงียบ

"เฮ้ย ทำไมแกสองคนเงียบอ่ะ ถ้าพวกแกไม่ให้ฉันไป..."เกรซ่าพูดยังไม่ทันจบแพนก็พูดแทรกขึ้นมา

"เธอจะไม่ไปใช่ไหม?"แพนถามเพื่อความแน่ใจ

"ฉันก็จะไปน่ะสิ งานนี้สำคัญมากเว้ย มันจะแจ้งเกิดฉัน"เกรซ่าพูดพร้อมกับยิ้มแย้ม นั่นสิถ้ายัยนี่อยากทำอะไรขึ้นมาก็คงห้ามไม่ได้

"แค่นี้ยังดังไม่พอรึไง ยัยคุณหนูไฮโซ"แพนพูดพลางส่งเสียงหัวเราะไปให้

"ไมว่าไงใช่ไหมถ้าฉันจะไปที่นั่นก่อนนะแต่ถึงพวกแกไม่ให้ไป...ก็คงไม่ทันแล้ว"ทันทีที่มันพูดจบก็เลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงหน้าบริษัทเรียบร้อยแล้ว เสียงานแล้วเจ้าค่ะลืมแนะกระแซะตัวไปเจ้าฮะ  ฉันมีชื่อว่าพรอมนา สาวซ่าสุดมั่น เรียนอยู่มหาลัยฯปี 1 มีเพื่อนที่สนิทใจอยู่สองคนคือ ยัยปากกรรไกรไวอาก้า เกรซ่าสุดเปรี้ยว กับไอ้แพนเดอร์ สุดหล่อแสนงอนโคตรๆๆบอย

"แล้วยังจะถาม" ฉันว่าให้เพื่อนตัวแสบก่อนจะก้าวเท้าลงจากรถแล้วเดินเข้าตึก แบบใครช้าลากหญ้าไปแดก

"กรี๊ดดด นี่ยัยพรอมแกจะรีบไปขอหวยรึไงย่ะ" เกรซ่าว่าพร้อมกับวิ่งมาหน้าแทบแหก แล้วตามมาด้วยไอ้แพนที่เดินมาแบบสโลโมชั่นมันคิดว่ามันกำลังถ่ายแบบรึไงฟะ แล้วแบบมันจะมาแบบเป็นผู้เป็นคนไม่ได้รึไงก็รู้ว่าหล่อนนะสวยหล่อแต่เธอ...มากไปป่ะ

"แืฮกๆๆๆ โอ็ยเหนื่อยชิบ ไม่น่าวิ่งมาเลยตู"ซ่าบ่นพลางมองซ้ายมองขวาสงกะสัยมองหาผู้จัดการชัวร์

"งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ฉันว่าพร้อมกับส่งกระเป๋าไปให้แพน

"เอ๊ะ เจอแล้ว เข้านานๆหน่อยก็ได้นะ" เหอะใครเขาอยากเข้าห้องน้ำนานๆแบบแกกันล่ะย่ะ หลังจากที่ซ่าเดินไปหาผู้จัดการแล้วฉันตึงหันมามองหน้าไอ้เพื่อนสุกหล่อที่มองหาอะไรก็ไม่รู้ แต่ช่างมัน แหมดูสิชะนีมองไอ้นี่ตาแทบหลุดแหน่

"นี่แพน...แพน..ไอ้แพนโว้ย!!"ฉันเรียกไอ้แพนสุดเสียงจนมันสะดุ้งหันขวับมามองที่ฉันทันที

"เฮ้ยจะตะโกนทำไมกันอยู่กันแค่คืบ ตกใจหมด"

"ก็ฉันเรียกแกตั้งนานแกก็มัวแต่เหมอฉันก็ต้องตะโกนนะสิดีนะที่แกได้ยินแล้ว นี่ถ้าฉันเรียกแกอีกทีไม่หันได้เจอไข่แตกแน่"ฉันพูดพลางทำทีมองลงไปที่เป้าของแพนทันที มันจึงรีบเอามือกุมเป้าเป็นทหารฝึกหัดทันที ตลกว่ะ

"แล้วเรียกฉันทำไม"มันว่าแล้วกลับมาหันซ้ายหันขวาเหมือนเดิมมันมีอะไรน่าสนใจนักเนี้ย

"ก็ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ"

"ทำไมจะให้ฉันไปเข้าเป็นเพื่อนเหรอ"

"เป็นเพื่อนกะผีนะสิ เอ้า เอาไป"ฉันพูดแล้วยื่นกระเป๋าไปให้แพน

"ทำไมไม่หันพกกระเป๋าเข้าห้องแบบยัยซ่าบ้างยัยพรอม มันเหนื่อยฉันเว้ย"แพนว่าพร้อมกับรับกระเป๋าไปถือไว้แบบส่งๆ ฉันจึงยักไหล่ให้มันแล้วปลีกตัวไปเข้าห้องนำ้ทันที แม่งฉี่จะราดอยู่มะล่อมมะล่อแล้วเนี้ย ขื่นช้ามีหวังแหกแน่(หน้า) แล้วห้องนำ้มันไปทางไหนเนี้ย!!!!!