Sulfur Love (RE-Write)

“เช็ดเลือดซิครับ”

มือเรียวยื่นผ้าเช็ดหน้าสีเข้มให้คนตัวสูงที่ยืนพิงกำแพงอยู่หน้าห้องที่เพิ่งเกิดเหตุการณ์ชุลมุนเมื่อครู่    ใบหน้าหล่อหันมาสบตาผู้ชายที่เรียกเขาแบบลอยๆก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้านั่นมาซับเลือดบนใบหน้า

“ขอบใจ”

ร่างสูงเอ่ยเบาๆ  แต่คนข้างๆกลับเดินเมินเขาไปเหมือนเขาไม่มีตัวตน    ร่างสูงยิ้มเบาๆก่อนเดินตามคนที่ตัวเตี้ยกว่าเขาเล็กน้อยไป

....ถ้าฉันชอบนายแทนซัลได้ก็คงดีสินะ....

 

 

 

 

“กินอีกมั้ย” 

ผมถามคนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้     พี่เซลพยายามจะพูดบอกแต่ฝรั่งยังเต็มปากพี่มันอยู่เลย

“ไม่ต้องตอบๆ  เดี๋ยวติดคอตาย-o-”

พี่มันยิ้มให้ผม  เหอะถ้าตายไปซัลจะทำไงเล่า   โชคดีที่พี่เซลไม่เป็นอะไรมากแค่นอนโรง’บาลคืนสองคืน   แต่หมอบอกว่าถ้ามาไม่ทันอาจจะต้องตัด...ทิ้ง  แบบนั้นพี่เซลคงบ้าตายแน่ๆเลย

 

แอ๊ด~

 

เสียงประตูห้องเปิดกว้างออกก่อนที่ร่างสูงโปร่งของใครคนนึงจะก้าวเข้ามา  คนที่ผมไม่อยากเจอเลย

“ฉัน....มาขอโทษนาย”

พี่ซีก้าวเท้ามาใกล้เตียงพี่เซล    ผมจ้องหน้าพี่ซีไม่วางตา  จะมาทำอะไรพี่เซลอีกละ  มาขอโทษน่ะมันไม่สายไปหน่อยหรอ   ทำไมตอนทำไม่รู้จักคิด!!

“ซัล  เดี๋ยวหน้าแก่”

พี่เซลบอกพลางดึงแก้มผมไปมา

“พี่รู้ว่าซัลยังโกรธพี่อยู่...”

พี่ซียิ้มบางๆแล้วหันมามองผม  

“แต่พี่ก็อยากมาขอโทษซัลกับแฟนซัลก่อนที่พี่.....จะไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส”

ผมเบิกตากว้างขึ้น   ไปเรียนต่อ!  แต่ไม่บอกผมล่วงหน้าเลยหรอ  อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ!!

“พี่ไม่เคยบอกผมเลยนะว่าพี่จะไปต่างประเทศ!!”  ผมโวยวาย

“เรื่องมันเพิ่งได้รับการอนุมัติน่ะ  แต่ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษซัลด้วยนะเรื่องเมื่อวันนั้น...”

พี่ซีพูดเสียงเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน   เรื่องวันนั้นที่พี่ทำแบบนั้นกับผมใช่มั้ย   ผมมองดูใบหน้าสำนึกผิดที่ฉาบใบหน้าหล่อใสไว้    พี่ไม่ได้เล่นละครตบตาผมใช่มั้ยพี่ซี

“ฉันต้องขอโทษนายด้วย  ที่ทำให้นายต้องเข้าโรง’บาลแบบนี้”  พี่ซีพูดต่อ

“ผมไม่โกรธรุ่นพี่เรื่องนี้หรอก  แต่ผมโกรธที่พี่ทำแบบนั้นกับซัล” พี่เซลว่า

“ฉันคงเป็นพี่ที่เลวมากเลยสินะ  ทำได้แม้แต่น้องตัวเอง...”

“ผมอยากให้รุ่นพี่ยอมรับในตัวผม....ผมจะดูแลซัลให้ดีที่สุด”

คนพูดธรรมดาที่ทำเอาหัวใจผมเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ    คำพูดแบบนี้มันเหมือนจะขอแต่งงานเลยนะ !!

“ฉันรู้แล้วเรื่องนั้นน่ะ   ถึงจะได้ซัลมาเป็นของฉัน  แต่ฉันคงสู้นายไม่ได้อยู่ดี   เพราะงั้น.....ฝากซัลด้วยนะ”

พี่ซีฉีกยิ้มเล็กน้อยถึงพี่เขาจะยิ้มอยู่แต่นัยน์ตาของเขาดูเศร้ามาก    ถ้าพี่ซียอมรับพี่เซลแล้วก็ดี  มันก็เป็นอย่างที่พี่พูดแหละครับ    ถึงยังไงพี่ซีก็เทียบกับพี่เซลไม่ได้    พี่เซลมันบ้ากว่าตั้งเยอะแถมหื่นอีกต่างหาก   พี่ซีหันมายิ้มให้ผมอีกรอบก่อนโบกมือลาผม

“ไปก่อนนะ  ซัล”

ร่างสูงโปร่งก้าวเท้าเดินไปเรื่อยๆ  

.....ผมยกโทษให้พี่ซีได้มั้ยนะ.....

ผมใช้ความเงียบคิดทบทวนกับตัวเอง    ผมก็ไม่ได้อยากหมางเมินพี่เขาแบบนี้    โดยพื้นฐานแล้วพี่ซีก็ไม่ใช่คนเลวอะไร   แค่ถูกคนไม่ดีชักนำเท่านั้นเอง   ถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากสูญเสียพี่ชายคนสำคัญของผมไปเหมือนกัน

 

หมับ!

 

ผมวิ่งไปดึงเสื้อพี่ซีไว้   พี่เขาหันมามองผมพลางเจือยิ้มบางๆ   ผมไม่อยากสูญเสีย  ไม่อยากสูญเสียอะไรทั้งนั้น!!

“พี่ซี.....ซื้อของมาฝากผมด้วยนะ”

บร๊ะเจ้า!!  ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย   ซื้อของงั้นหรอบ้าแล้ว ><   ผมไม่รู้จะพูดยังไงดีอ่ะ

“อ่อ..อืม^^”

พี่เข้าใจมั้ยละ  ผมไม่ได้โกรธพี่แล้ว   เรื่องที่พี่ทำกับผม   ถ้าการให้อภัยมันทำให้พี่ยังสามารถมาเจอกับผมได้  ผมก็เลือกให้อภัยพี่ชายของผมดีกว่า

“พี่ซี...  ตลอดมาที่เราอยู่บ้านเดียวกัน   ผมสนุกมากเป็นครั้งแรกเลยที่ผมรู้สึกเหมือนมีพี่ชายเหมือนคนอื่นเขา   ถ้าผมจะขออะไรอีกอย่างพี่จะว่าอะไรผมมั้ย   ผมขอให้พี่.....เป็นพี่ชายของผมได้มั้ย..”

พี่ซียิ้มอ่อนโยนให้ผมอีกรอบ   รอยยิ้มนี้ที่พี่มักยิ้มให้ผมเสมอ   ผมเผลอยิ้มตามเหมือนรู้คำตอบนั้นที่เขาจะตอบผม

“ได้สิ   พี่รักซัลนะ^^”

“เป็นพี่ชายแล้วมาบอกรักน้องแบบนี้หรอครับ-_-+”  พี่เซลบ่น

“พี่ชายบอกรักน้องชายมันผิดหรอ”

“เป็นให้จริงนะ  อย่ามาเนียนแอ้มซัลละ-*-”

“อืม  พี่ไปละนะ^^”

พี่ซีหันมาบอกผม     ผมทำอะไรให้พี่ซีได้มั่งนะ...-.-

 

ฟอด!

 

ผมเขย่งหอมแก้มพี่ซีไปทีนึง  ถือว่ารับขวัญพี่ชายแล้วกัน   ผมอยากทำแบบนี้มานานแล้วละคิดว่าถ้ามีน้องชายหรือพี่ชายซักคนผมจะหอมแก้มเช้าก่อนไปเรียนทุกวันๆเลย

“เดินทางปลอดภัยนะครับ^^”

“ถ้ารู้ว่าเป็นพี่ชายมันดีแบบนี้พี่เป็นตั้งแต่แรกคงดีเนอะ^^”

“ผมเชื่อว่าต้องมีคนดีๆรอพี่อยู่แน่ๆ....สักวันเขาคนนั้นจะปรากฏตัวต่อหน้าพี่แน่นอนครับ^^”

ผมไม่ต้องเสียพี่ซีแล้ว   หวังว่าต่อจากนี้ทุกอย่างจะราบรื่นขึ้นนะ   เหอะๆ  มันจะราบรื่นก็ต่อเมื่อไม่มียัยเนยนั่น!!

“เรื่องเนย  พี่เซลจะเอายังไง”  ผมถาม

“ส่งซัลไปตบดีมั้ย”  พี่เซล

“ผมจริงจังนะ>O<!!”

“จริงๆเนยก็น่าสงสารนะ..”

“-*-”

“เรื่องนี้พ่อพี่จะจัดการให้    ซัลไม่ต้องห่วง  เนยจะไม่มายุ่งกับเราอีกแล้ว  พ่อเนยเขารับปากแล้ว”

“ให้มันจริงเถอะ-*-”

พี่เซลยิ้มแล้วดึงแก้มผมเล่นไปมา     อยากจะรู้เหมือนกันว่าพ่อพี่จะจัดการยังไงน่ะ   คนที่เอาไปฆ่าก็ไม่น่าตายแบบนั้น   

 

 

 

 

[Xenon]

 

          ผมเดินออกมาจากโรงพยาบาลหลังจากไปกล่าวขอโทษซัลกับแฟนซัล     คนรักกันเขามีความเชื่อใจกันมากขนาดไหนกันนะ   เชื่อใจกันมากจนผมเข้าไปแทรกเซงไม่ได้เลย   ความสัมพันธ์ของสองคนนั้นมันแนบแน่นซะจนไม่มีช่องว่างให้ผมเลย  

                 “พี่เซลต้องมาทันแน่นอน!”

            ดวงตาที่แน่วแน่ของซัลในตอนนั้นทำให้ผมรู้สึกแพ้ผู้ชายคนนั้นขึ้นมาทันที  และก็แพ้จริงๆ   ตอนนี้ผมคงทำได้แค่คุยกับซัลในฐานะพี่ชายอย่างที่ซัลต้องการ   บอกตรงๆว่าผมอิจฉาผู้ชายคนนั้น  เขาได้ทุกสิ่งที่ผมต้องการไปแม้แต่ซัลเขาก็ได้ไป   แต่ก็สมควร....ผมรู้ตัวแล้วว่าผมไม่คู่ควรกับซัลซักนิด   

“ผมเชื่อว่าต้องมีคนดีๆรอพี่อยู่แน่ๆ....สักวันเขาคนนั้นจะปรากฏตัวต่อหน้าพี่แน่นอนครับ^^”

....แล้วคนนั้นมันใครกันละ....

 

ตึง!

 

“เชี่ยเอ้ยแด กตังค์กูอีกละ  แม่ งเส็งเคร็งชิบ!!”

ผมมองไปทางหน้าร้านเกมส์เซนเตอร์ข้างทางที่มีใครบางคนกำลังเตะตู้กดน้ำอยู่อย่าบ้าคลั่ง

 

ปึง!

 

แกร๊ง!

 

ผมเดินเข้าไปทุบข้างตู้ให้น้องคนนั้นแล้วกระป๋องน้ำมันก็ไหลออก

“เตะตรงนั้นมันคงจะออกมาให้หรอกนะ”

น้องเขาเตะแถวล่างๆน้ำมันจะออกมาได้ยังไงกันละ   ผมหยิบกระป๋องน้ำสีน้ำเงินส่งในรุ่นน้องที่ยืนคิ้วขมวด    ผมทำอะไรผิดหรอ-_-?

“ขอบคุณ”

น้องคนนั้นก้มหัวให้ผมเล็กน้อยแล้วก็เดินไป    เดี๋ยวสิผมยังไม่รู้จักชื่อน้องเขาเลย    ช่างมันเถอะแต่ดูเหมือนจะเดินไปทางเดินกันเดี๋ยวค่อยถามก็ได้   

“ตามมาทำไม”

น้องเขาหันมามองหน้าผมแล้วก็ขมวดคิ้วอีกแล้ว

“นี่มันทางกลับบ้านพี่” 

ผมบอก  น้องเขาทำหน้าเหมือนระลึกชาติได้ก่อนจะเดินเลี้ยวมุมหลบไปอีกทาง

“เดี๋ยวสิน้อง!”  ผมเรียก

“มีอะไรครับ -*-”

ผมทำตัวน่ารำคาญมากเลยหรอน้องเขาถึงคิ้วชนกันอีกแล้ว-_-;

“เรื่องผ้าเช็ดหน้านั่น.....ขอบใจมากนะ^^”

ผมยิ้มให้น้องเขา  น้องเขาพยักหน้าเล็กน้อย(ส่งๆซะมากกว่า) แล้วหันหลังจะเดินไป    จะรีบไปไหนกันเนี่ย

“ผ้าเช็ดหน้า!  เดียวพี่เอามาคืนให้  แต่อีก2ปีนะ^^;” 

ก็ต้องไปเรียนการแสดงที่โน่นสองปีนี่นาแล้วผมก็แพคกระเป๋าเรียบร้อยเตรียมไปสนามบินเย็นนี้แล้วด้วย

“เอาไปเลย  เดี๋ยวผมซื้อใหม่ 20 บาทเอง”  น้องคนนั้นบอก

“นี่!  น้องชื่ออะไรน่ะ”  ผมถาม

“น่ารำคาญจังเลยนะ -*-”

ฉึก!  โดนไปแล้วหนึ่งดอก   นี่ผมน่ารำคาญจริงๆหรอ  เพิ่งเคยมีคนพูดกับผมแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย-o-;

“วิว!  ไปได้ยังเรียกอยู่ได้ -*-”

น้องเขาบอก   ทำไมชอบขมวดคิ้วจังนะเสียดายหน้าตาออกดูดีอยู่  หุ่นก็สูงใช้ได้แต่เตี้ยกว่าผมนิดหน่อย

“ยังไม่ให้ไป^^”   ผมบอก

“-*-”

“ไปเที่ยวด้วยกันหน่อยสิ”

“-*-”

“วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พี่จะได้อยู่ไทยแล้วนะ   พาไปเที่ยวหน่อยสิ^^”

“รถเมล์ -*-”

เป็นเด็กที่แปลกๆดีนะ   ถึงจะรำคาญแต่ถนอมจิตใจคนอื่นไม่เป็นบ้างหรอ  จะตรงไปไหน

“จะไปไหนละ-_-”  วิวถาม

“สนามหลวงแล้วกัน^^”  ผมบอก

“ร้อนตายชัก  ไปที่มันนอนสบายๆหน่อยสิ”

“โรงแรมมั้ย^^”

“-*-”

“ฮ่าๆ  ล้อเล่นน่า^^”

ผมยืนมองหน้าน้องเขาที่ยับยู่ยี่อยู่ตลอดมันคงจะดีกว่านี้ถ้าน้องเขายิ้มซะบ้าง    แต่ไม่ว่าผมจะเล่นมุกอะไรไปน้องเขาก็ดูจะเบื่อหน่ายผมเข้าไปอีก    น้องเขาเคยหัวเราะบ้างหรือป่าวเนี่ย   เป็นพวกตายด้านสินะ -_-?

“วิวจะไปไหนก็ตามใจวิวเถอะ  พี่ขอเดินไปด้วยก็พอ^^”  ผมบอก

“เรียกน้องก็ดีแล้ว   เรียกชื่อแล้วขนลุกแปลกๆ-*-”

“พี่น่าขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรอ-o-;”

“นานๆทีจะมีคนเรียกชื่อแบบเพราะๆน่ะ-_-”

“แบบที่ซัลเรียกน่ะหรอ ไอ้!”

“หยุดเลย-_-”

“ฮ่าๆ  เดินดิ”

“ก็มาเดินข้างๆผมสิ  เดินตามอย่างนั้นมันเหมือนโรคจิต-_-”

อยู่กับน้องเขาแล้วผมเห็นด้านแย่ๆของตัวเองเยอะแยะเลยแหะ   เริ่มอยากรู้แล้วว่าตอนนี้ผมมีอะไรดีๆหลงเหลืออยู่ในตัวบ้างมั้ย-o-;;

“วิว!”

“บอกว่าให้เรียกน้องไง-*-”

น้องเขาอารมณ์เสียอีกแล้ว   ผมวางมือบนหน้าผากเหนือคิ้วน้องเขา   น้องเขาทำหน้างงๆจะปัดมือผมออก

“ทำหน้าดีๆหน่อยสิ   ระวังหน้าแก่”  ผมบอก

“ช่างหน้าผมสิ-*-”

“แบบนี้ดีกว่าตั้งเยอะ^^”

ผมดึงแก้มวิวให้ยืดออกเหมือนคนยิ้ม(หรือแยกเขี้ยวกันนะ)   น้องเขาก็สะบัดหน้าหลบแล้วก็ดึงแก้มตัวเองเหมือนจะขยับให้หน้าเข้าที่  ฮ่าๆ  น่ารักเหมือนกันนะน้องคนนี้   ไม่รู้เหมือนกันว่าคนดีๆที่ซัลบอกจะใช้น้องคนนี้หรือป่าว   แต่สำหรับน้องเขาผมว่าก็น่าจะดีนะ   ไม่รู้จักกันแท้ๆแถมผมยังไปทำไม่ดีกับเพื่อนน้องเขาอีกแต่น้องเขาก็ยังมีน้ำใจให้ผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือด

.....ทำไมเจอกันช้าแบบนี้.....

ผมไม่รู้ว่าจะใช่คนๆนั้นมั้ย   แต่ความรู้สึกผมมันบอกว่าถ้าเป็นน้องคนนี้ละก็....ต้องทำให้ผมลืมซัลได้แน่ๆ...   วันนี้ก็จะไปอยู่ไกลน้องเขาแล้วซะด้วยสิ   ถ้ากลับมาแล้วน้องเขามีแฟนไปแล้วผมก็ต้องกินแห้วรอบสอง   ผมอยากลองดูกับน้องคนนี้

“วิว”

น้องวิวหันหน้ามองผมนิ่งพยายามไม่ขมวดคิ้ว   แต่คิ้วน้องเขากระตุกไปมา  ถ้าผมหลุดขำไปจะโดนด่ามั้ยเนี่ย

“เรียกอยู่ได้  ชักรำคาญมากแล้วนะ  เรียกแล้วไม่พูดต่อเนี่ย -_-”

ผมแกะสร้อยห้อยจี้หยกของตัวเองออกมาก่อนจะเอามันวางไว้บนมือของวิว   กั๊กได้ก็กั๊กไว้ก่อน  ไว้กลับมาค่อยสานต่อคงจะไม่สาย  ถ้าไม่ตกเครื่องบินตายซะก่อนนะ

“ฝากไว้ได้มั้ย”  ผมถาม

“ไปฝากซัลสิ”  น้องวิวบอก

“พี่อยากฝากไว้ที่วิว”

“ถ้าหายไม่รู้ด้วยนะ  ผมไม่ค่อยรักษาของ-_-”

“อีกสองปีจะมาเอา”

“ยุ่งยากชะมัด  เอาติดตัวไปสิ-o-!”

“มันอยู่ร้อนๆมานาน  ถ้าไปเจออากาศหนาวแล้วมันแตกขึ้นมาทำไงละ”

เป็นข้ออ้างที่ฟังดูปัญญาอ่อนสิ้นดี  หยกมันจะแตกได้ไงวะไม่ได้ไปอยู่ขั้วโลกซะหน่อย-_-;

“เออๆ” 

น้องวิวบอก  ตอบดีๆไม่เป็นหรือไง   แต่ช่างเหอะปลากินเบ็ดแล้วละ

“กลัวหายชะมัด  เพราะงั้นเอาเบอร์  เมล์  ที่อยู่มาด้วยจะได้ไปเอาถูก” ผมบอก

“ยุ่งยากจริง -*-!”

“พี่จะโทรมาเช็คทุกวันว่ามันอยู่ดีหรือป่าว”

“โยนทิ้งน้ำซะดีมั้ย-*-”

“เอามาเร็วๆ”

ผมบอกแล้วยื่นโทรศัพท์ให้น้องเขากรอกข้อมูล   น้องวิวทำหน้าหน่ายๆแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี   ถ้าผมจะลองมีรักครั้งใหม่กับเด็กคนนี้คงไม่เป็นไรใช่มั้ย

“เอ้า!”

วิวคืนมือถือให้ผม   ขอถ่ายรูปหน่อยสิ  เผื่อกลับมาแล้วจำหน้าไม่ได้   ผมเข้าเมนูกล้องก่อนจะล็อคคอคนข้างๆที่ยืนทำหน้าเบื่อโลกมาเข้าเฟรม

“หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม^^”

“เฮ้ย!  ทำไรเนี่ย>O<!!”

วิวโวยวาย  ทำหน้าแบบอื่นก็เป็นด้วยหรอนึกว่าขมวดคิ้วเป็นอย่างเดียว  ฮ่าๆ   ผมมองดูรูปที่จอ   รูปผมที่ยืนยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆกับวิวที่ทำหน้าเหวอเหมือนตกใจอะไรบางอย่าง  

“จะยืนอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย  ไปได้หรือยัง-o-”

วิวหันมาเรียกผม 

“ผมเชื่อว่าต้องมีคนดีๆรอพี่อยู่แน่ๆ....สักวันเขาคนนั้นจะปรากฏตัวต่อหน้าพี่แน่นอนครับ^^”

กลีบดอกไม้สีชมพูอ่อนปลิวไปมาเป็นแบร็กกราวน์ให้วิวที่กำลังยืนอยู่    ถ้าเราเจอคนที่ใช่ความรู้สึกทุกอย่างมันจะบอกเราเอง  

.....ถ้าวิวจะได้เป็นแฟนผมขอให้วิวสะดุดใบไม้.....

ผมขออะไรปัญญาอ่อนไปมั้ย  ใครมันจะสะดุดใบไม้ได้

 

ตุ้บ!

 

คนข้างหน้าผมอยู่ดีๆก็หลุดหายไปจากระดับสายตาผม   น้องเขาลุกขึ้นมาพลางปัดฝุ่นที่กางเกงแก้เก้อ    ใบหน้าเรียวหันมาเม้มปากเขินอายใส่ผมแล้วรีบตีหน้านิ่ง   คงกลัวว่าผมจะขำมันสินะ  ฮ่าๆ  แต่ว่า....สะดุดใบไม้จริงๆด้วย^^