รักวุ่นๆสาวจอมจุ้นกับหนุ่มน่ารัก

9.2

เขียนโดย pu_mong

วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.02 น.

  19 chapter
  13 วิจารณ์
  19.90K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2556 01.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

3

ทางกลับบ้าน

วันต่อมา...

วันนี้ถ้าฉันต้องไปโรงเรียนกลับหมอนั่นนะ เพื่อนๆฉันต้องเห็นแน่นอนว่ามาด้วยกัน ฮึ่ย! ทำไงดีนะเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ ฉันคดขณะเดินลงมาทานอาหารเช้ากับน้าโรส คุณอาไพศาล สามีของน้าโรส แม่ของฉัน น้องของฟรอยด์ ชื่อฟางเป็นเด็กน้อยที่น่ารักที่ผิดกับพี่โดยสิ้นเชิง -*- และฟรอยด์ ฉันเดินมานั่งข้างแม่ตอนนี้เหลือแต่ฟรอยด์ที่ยังไม่ลงมา 

"เฟย์จ้ะ เดี๋ยวตอนกลับบ้านกลับพร้อมฟรอยด์นะ เพราะแถวนี้มีคนแปลกหน้าเยอะ ^^" น้าโรสพูด

"แล่วหนูรู้ทางไปโรงเรียนแล้วยังล่ะ " คุณอาไพศาลพูด

"ยังค่ะ ^^" ฉันตอบคุณอาไพศาลไป

"งั้นเดี๋ยวไปพร้อมฟรอยด์นะจ้ะ ^^ "น้าโรสพูดขณะที่ฟรอยด์ลงมาพอดี

"แม่ครับ วันนี้ผมไม่หิวผมไปก่อนนะครับ " ฟรอยด์พูดพร้อมสวัสดีคุณอา คุณน้า และแม่ของฉัน หมอนี่นิสัยเสียจริงๆ

"เดี๋ยวก่อนสิลูก รอเฟย์ด้วย เฟย์ยังไม่รู้ทางไปโรงเรียนเลยนะ" น้าโรสพูด ทำให้ฟรอยด์หันมาหาฉัน

"ตามมาสิ " เขาพูดพร้อมเดินไปที่มอร์เตอร์ไซด์ของเขา

"มัวนั่งอยู่ทำไมล่ะ ตามฟรอยด์ไปสิ"แม่ของฉันทัก ทำให้ฉันหยิบกระเป๋ามาสะพายหลังและตามเขาไป 

"อยู่ใกล้โรงเรียนทำไมต้องขี่มอร์เตอร์ไซด์ด้วย เปลืองน้ำมัน" ฉันพูดพร้อมกอดอกยืนรอให้เขาจัดการเกี่ยวกับรถให้เสร็จ

"รู้จักคำว่าเทห์ บ้างไหม " เขาหันมามองหน้าฉัน และสตาร์ทรถ

"..." ฉัน

"จะไปไหม " เขาถามฉัน ทำให้ฉันต้องซ้อนท้ายเขา ตอนนี้ถึงหน้าโรงเรียนอีกฝั่งแล้ว เหลือแต่ย้อนรถไปทางหน้าโรงเรียนโดยตรง

"นาย จอดตรงนี้เเหละ " ฉันพูด ทำให้เขาหยุดรถ

"ทำไม"

"ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าเรามาด้วยกัน และอยู่บ้านเดียวกัน "

"ตามใจ" เขาพูดพร้อมขับรถต่อไป และฉันก็เดินข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่ง

 

กริ๊งงง

เสียงออดดัง สัญญาณบ่งบอกว่าเลิกเรียนแล้ว ฉันต้องกลับบ้านพร้อมกับฟรอยด์ แต่ฉันไม่อยากกลับด้วยกันก็เลยกลับคนเดียว เนื่องจากรู้ทางแล้ว 

"แก วันนี้ไปกินไอติมกันไหม" เสียงยัยโบว์ เพื่อนสนิทของฉันชวนฉัน 

"แกจะไปกับ บอส ล่ะสิ -*-" ฉันหันไปตอบ

"แหม รู้ทันนะ ^^"

"ฉันไม่ไป ไม่อยากเป็น กขค ^^" ฉันพูดพร้อมโบกมือให้กับโบว์ และเดินกลับบ้านตามทางที่มาเมื่อเช้า ตอนนี้ก็ 6 โมงเย็นแล้วด้วย รีบกลับดีกว่า ฉันเดินเร็วขึ้น แต่ทางก็มืดลงเรื่อยๆเหลือแสงจากเสาไฟฟ้าเท่านั้น มันยิ่งทำให้ทางเปลี่ยวขึ้น ฉันกระชับกระเป๋าให้แน่น และรีบเดินไป 

 

ตึก ตึก ตึก...

 

เสียงคนเดินมาจากด้านหลังฉัน ทำให้ฉันกลัวขึ้นและเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น

 

ตึก ตึก ตึก...

 

เสียงคนเดินด้านหลังเร่งฝีเท้า อย่างกับว่าต้องตามฉันให้ทัน

ฉันเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ถูกคนด้านหลังคว้ามือฉันไว้เสียก่อน ฉันหันไปมองพบว่าเป็นลุงแก่ๆคนหนึ่งที่แต่งตัวคล้ายโจร

"ส่งเงินมาให้หมด!!!" เสียงลุงพูดขึ้น

"หนูไม่มีค่ะ " ฉันพูดด้วยความกลัว

"เอากระเป๋ามานี่!!" คุณลุงพูดพร้อมดึงกระเป๋าของฉันไป แต่ฉันดึงกลับมาเสียก่อน

"ไม่นะลุง!!"

"ปล่อย!!" คุณลุงมีแรงมากกว่าฉันทำให้ฉันปล่อยไป และมองลุงค้นกระเป๋า แต่ก็ไม่พบอะไรมีแค่หนังสือเรียนกับดินสอปากกาเท่านั้น ทำให้คุณลุงหันมามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง แต่ฉันรีบวิ่งหนีแต่คุณลุงวิ่งมาทันเสียก่อน และมาบีบคอฉัน ฉันร้องให้ออกมาโดยไม่รู้ตัว 

 

ุตุบ!

 

ฉันลืมตาขึ้นและเห็นฟรอยด์ต่อยลุงนั่นไปครั้งนึง ทำให้ลุงนั่นล้มไปกับพื้น และวิ่งกลับไป เขาหันมาหาฉัน

"ยัยบ้า ทำไมไม่กลับกับฉัน ถ้าแม่ฉันไม่บอกก็ไม่รู้นะเนี่ย" เขามาหยุดตรงหน้าฉัน น้ำตาฉันก็ไหลไม่หยุด

"ทีเรืองอื่นเก่งไม่ใช่เหรอ ^^" เขาหันมายิ้มให้ฉัน

"..."

 ฉันกอดเขาไปและร้องให้หนักขึ้น เขาเอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ 

"ไม่เป็นไรแล้ว " เขาบอกกับฉันเบาๆ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา