ObserveR “คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!”

9.3

เขียนโดย nooonaa

วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.21 น.

  36 ตอน
  55 วิจารณ์
  63.46K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 23.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) "GangsteR อันธพาลหลังห้อง" 01 : ไอ้หล่อขั้นบ้า

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

By nooonaa

 

 

"GangsteR อันธพาลหลังห้อง" 01 : ไอ้หล่อขั้นบ้า

 

+เจมส์คุง+

 

~ก่อนเปิดเรียนหนึ่งวัน~


"สัดเจมส์ ย้ายก้นงอนๆของมึงมาเล่นไพ่กับพวกกูดิ๊"

ขวับ!

"งอนบ้านพ่องมึงสิ!" ผมหันไปจิกตาใส่ไอ้เพื่อนเวรที่ชวนผมเล่นเกมส์บ้าบอคอแตกของพวกมัน แต่พอผมด่า...กลับทำให้พวกมันตลกจนท้องคับท้องแข็ง

ผมว่าผมก็โหดนะ แต่แม่งเพื่อนในแก๊งไม่ยักจะกลัวผมเลยสักนิด

นี่กูเป็นถึงรองหัวหน้าแก๊งนะ 'แก๊งอันธพาลหนังห้อง' อะ หัดกลัวกูกันบ้างดิ

"ไม่ต้องมาทำเป็นค้อน ยิ่งค้อนยิ่งเหมือนตุ๊ดว่ะ ฮ่าๆ"

สันดารแม่งเลว

"สัด! เดี๋ยวมึงไม่ตายดีไอ้ห่าพีช" แม่งกวนตีนกูตลอด ไม่ว่าเป็นตุ๊ดก็ชอบเอาหน้าผมไปตัดต่อกับพวกผู้หญิงโป๊

ไอ้หื่น!

กูออกจะแมน แต่ชอบยัดเยี้ยดสิ่งชั่วๆให้กู

"ฮ่าๆ" เสียงพวกมันหัวเราะผมจนเลือดเริ่มขึ้นหน้า ผมเลยโป้ยไปทางเทพบุตรในคาบสัตว์นรก ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่า...ไอ้สัตว์นรกในคาบเทพบุตรสุดหล่อ

"ชวนไอ้เฮียร์เล่นดิ กูไม่อยากเล่นเกมส์บ้าๆของพวกมึง" แต่ละเกมส์แม่งโคตรจะสร้างสรรค์ ใครแพ้ก็ให้ทำตามคำสั่งที่ตั้งไว้ แล้วดูแต่ล่ะคำสั่งนะ ไม่ไปจูบตูดหมาก็เอาขี้ไปปาหน้าบ้านอาจารย์ใหญ่ สร้างสรรค์สุดๆเด็กไทย ผมละเบื่อพวกมันจริงๆ

พอผมชี้ไปที่ร่างสูงที่เอาแต่ยืนมองออกไปที่นอกหน้าต่างหน้าบ้านตัวเองร่วมชั่วโมงๆ เพื่อนๆต่างก็ยิ้มกริ่มให้กันเหมือนรู้ว่ามันกำลังทำอะไรก่อนที่ไอ้ต้นจะเป็นคนที่เดินเข้าไปกอดคออีกคน

"รอดูเมียมึงรึไง" เพียงแค่นั้น...สายตามหาดุของไอ้เฮียร์ก็ตวัดใส่ซะเล่นเอาอีกคนสะดุ้งตัวเฮือก

"กูพูดเล่นน่า" มันรีบแก้ตัวใหญ่ก่อนจะเอามือที่กอดคออีกคนออก

"อาเฮีย มาเล่นไพ่หน่อยดิ ขาขาดวะ" คราวนี้ไอ้พีชเลยช่วยไอ้ต้นโดยการชวนเจ้าของบ้านให้มาเล่นไพ่ โดยที่ผมก็เอาแต่ถักเปียให้ตัวเล็กลูกชายสุดที่รักของเจ้าบ้านคนนั้นเพราะรู้ว่าอย่างไงมันก็ไม่มีทางตกลง

จ้างให้มันก็ไม่เล่น ถ้าของรางวัลไม่น่าสนใจพอสำหรับมัน

"โอ๊ะโอ...นั่นใครวะ" อยู่ๆไอ้นัทก็โพลงขึ้นมาก่อนคนที่เหลือจะวิ่งกู่ไปที่หน้าต่างบานนั้น

มาแล้วสินะ...คนที่มึงรอ

"น่ารักวะ ยิ่งโตแม่งก็ยิ่งน่ารัก ว่าปะอาเฮีย" ผมเหลือบมองไอ้พีชที่กล้าพูดประโยคนั้นโดยที่ไม่คิดจะกลัวตายสักนิด ก่อนที่ไอ้นัทจะดีดนิ่วดังเปาะ

"กูคิดออกแล้ว ดัมมี่! ใครแพ้ต้องไปจีบไอ้อ่อนนั่น"

!!!

"ไอ้สัด! ของกู ห้ามยุ่ง!" เสียงตวาดลั่นบ้านทันทีก่อนจะมือใหญ่จะกระชากคอเสื้อไอ้นัทจนอีกคนปลิวว่อน

"อะไรๆ มึงชอบมันรึไง"

"ปะ ป่าว" ตาดุนั้นดูหลุกหลิกเล็กน้อยก่อนจะกลับมานิ่งเหมือนเดิม

อย่าโกหกเลยมึง พวกกูน่ะรู้กันอยู่แล้ว ไม่งั้นมันไม่ตั้งเกมส์บ้าๆนี้ขึ้นมาหรอก

"ก็มึงพูดอยู่ว่ามันเป็นของมึง"

"มึงมั่ว" มันผลักอีกคนออกก่อนจะเดินกลับมานั่งบนโซฟาข้างๆผม

"หึ ไม่ได้ชอบก็มาเล่นไพ่กับกูดิ"

ไอ้นี่แม่งเลว กะเอาอาเฮียอย่างมันจนตรอกงั้นสิ งั้นเดี๋ยวมึงจะได้รู้

แล้วร่างสูงของไอ้เฮียร์ก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินไปร่วมวงกับพวกมัน แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด

มันแพ้

หึ...อาเฮียอันธพาลหลังห้องอย่างมึง แพ้ใครเป็นด้วยงั้นหรอวะ ถ้ามึงไม่จงใจ

"ไอ้สัด มึงแม่งเล่นงี้ก็ไม่มันส์สิวะ" เสียงไอ้พีชโวยวายลั่นห้องจนตัวเล็กสะดุ้งตื่น ไอ้เฮียร์มันก็แค่ชายตามองก่อนจะหันมาทางผม

"พรุ่งนี้ ทำฉลากหมายเลขเจ็ดให้กูด้วย"

หึ...เอางั้นเลยวะ

งั้นกูก็ขออวยพรให้มึงโชคดี...ผงฝุ่น

 

~วันเปิดเรียน~


"ไอ้เฮียร์ มึงจะทำอะไรคิดให้ดีๆนะเว้ย กูไม่อยากเห็นมันตายนะ ยิ่งอ่อนปวกเปียกแบบนั้น"

"กูดูแลมันเองน่า" กูรู้ว่ามึงจะทำอย่างที่พูด แต่มึงก็รู้อยู่นี่หว่า ว่าแฟนคลับมึงยิ่งกว่านางร้ายในละคร ไม่งั้นมึงคงไม่ทนเก็บความรู้สึกมาจนถึงมอหกอย่างนี้หรอก

"มึงคิดจะทำอะไรกันแน่"

"....." ถ้าเงียบแบบนี้กูก็พอเจ้าใจแล้วล่ะ

"เพราะมันใช่มั้ย มึงถึงยอมออกมาจากมุมมืด" เพราะไอ้สัตว์นั่นกำลังจะเอามันไปจากชีวิตมึงอีกอย่างใช่มั้ย

"กูก็แค่...."

ไม่อยากเสียมันไปสินะ

"เอาเถอะ มึงจะทำอะไรก็ระวังแรงมึงหน่อยละกัน แรงมึงยิ่งเหมือนช้างพันตัวอยู่"

"อืม" มันตอบรับแค่นั้นก่อนที่มันจะเปิดประตูห้องออก

ครืด!

เสียงครืดของประตูเลื่อนก็ถูกเปิดโดนเท้าใหญ่อย่างดัง จนทุกคนในห้องพร้อมใจกันหันไปมองมาทางเรา ผมก็ทำเป็นไม่นู้สึกรู้สาอะไรก่อนจะเดินแยกไปที่นั่งที่ว่างอยู่ ก่อนสายตาดุของไอ้เฮียร์จะกราดมองทั่วห้องเพื่อหาใครบางคนที่จับได้หมายเลขเจ็ด

หมายเลขเจ็ด...ของ...หมายเลขแปด

แล้วสุดท้ายสายตานั้นก็มาหยุดที่มัน ร่างเล็กผิวขาวจนซีดนั้นบ่งบอกว่าอีกคนมีร่างกายที่ไม่แข็งแรงจนคนอย่างไอ้เฮียร์ไม่กล้าแม้แต่จะเข้าใกล้ เพราะมันกลัวว่าตัวเองจะทำให้อีกคนเจ็บ แต่พอหาเจอ...มันก็เอาแต่มองใบหน้าใสอยู่อย่างนั้นก่อนที่รอยยิ้มปีศาจจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง

แล้วขายาวนั้นก็สาวก้าวเข้าไปใกล้ก่อนจะหยุดอยู่ข้างตัวร่างบางผิวขาวใสอย่างกับผู้หญิง ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าใจมันคงเต้นแรงมากที่วันนี้มันได้มองหน้าอีกคนตรงๆ ยิ่งมันเอาแต่ยืนจ้องแบบนี้ก็ยิ่งแสดงอาการเหมือนดีใจอะไรสักอย่างอย่างเก็บไม่มิด

สามปีสินะ...สามปีที่มึงรอคอย ไอ้เฮียร์

กูยินดีกับมึงจริงๆ

ผมยังคงเฝ้ามองมันอยู่ห่างๆก่อนจะที่อีกคนจะใช้มือใหญ่ตบลงบนโต๊ะผมอย่างแรงเพื่อเรียกความสนใจ

ปัง!!!

ร่างบางสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปมองมันควับ แล้วรอยยิ้มปีศาจนั้นก็กลับมาอีกครั้ง

"มึงคือคนโชคดีสำหรับเทอมนี้ใช่มะ"

โชคดีหรอวะไอ้เลว มึงล็อกเบอร์ชัดๆ ถ้ามึงไม่ล็อก...คนอย่างมึงจะกล้าเข้าใกล้มันมั้ย

ไอ้พวกเก่งแต่กับคนอื่น แต่กับไอ้แค่คนที่มึงแอบชอบ...ทำตัวอย่างกับไอ้พวกตาขาว

หึ

ใช่ครับ มันเป็นอย่างที่ทุกคนคิด...มันชอบผงฝุ่นตั้งแต่มอสี่ ตอนแรกๆมันก็เกเรแถวเลวตัวพ่อ อะไรที่ขึ้นชื่อว่าชั่วแม่งทำหมด เลวแบบขนาดที่ว่าอย่าบอกใครเชียว แต่มันยังดีนะที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ทุกคนเลยนับถือมันเป็นอาเฮียกันถ้วนหน้า แต่พอมันเห็นไอ้อ่อนนั่นกำลังนั่งเล่นอยู่กับลูกหมาในร้านขายสัตว์ก็ทำเอาโลกเลวๆของมันพังครื่น ผมไม่รู้เพราะอะไร อันธพาลอย่างมันถึงเปลี่ยนไปเป็นอีกคนช่วงพริบตาเดียว

เพียงแค่ได้เจอไอ้เตี้ยนั่นเท่านั้นเอง

หลังจากวันนั้นมันก็ไม่ค่อยเข้าแก๊งแล้วเอาแต่ไปยืนรอร่างบางอยู่หน้าร้านทุกวัน จนวันหนึ่งมีคนมาขอซื้อลูกหมาเซ็นเบอร์นาร์ดตัวนั้นที่ไอ้ฝุ่นเล่นอยู่ทุกวัน มันเลยรีบชิงซื้อตัดหน้าลูกค้าคนนั้นด้วยราคาที่แพงกว่าสองเท่า ถึงแม้ว่ามันจะแพงในสายตาคนอื่นๆและจะหาว่ามันโง่ แต่สำหรับมัน...โคตรจะคุ้ม

เมื่อได้ลูกหมาตัวนั้นมา มันก็เฝ้าดูแลลูกชายของมันอย่างกับพระเจ้า บางทีผมก็แซวมัน ที่มันไม่สามารถดูแลไอ้ฝุ่นได้ ถึงเอาลูกหมาตัวนี้มาดูแลแทน และนั่นก็เป็นที่มาของคำว่า 'ตัวเล็ก'

ตัวเล็กชื่อของลูกหมาตัวนั้น และเป็นตัวเล็กที่เป็นตัวแทนผงฝุ่น...ของไอ้เฮียร์

ตอนนี้มันคงถึงเวลาของมึงแล้วสินะ ที่มันจะมาเป็นของมึงสักที

 

ครืดๆๆๆ

อะไรอีกวะ!

ผมผงกหัวขึ้นมาจากหมอนก่อนจะคว้าโทรศัพท์มี่วางไปข้างๆขึ้นมาดู

'Boss'

"มีไร!"

(อยู่ไหน)

"สัด! อยู่บ้านดิ กูจะนอนเว้ย!" หัวกูเพิ่งได้แตะหมอนยังไม่ถึงวิ นี่มึงจะชวนกูออกเที่ยวอีกแล้วรึไง

(ดีๆ เดี๋ยวกูไปรับ)

ติ๊ด

แม่ง! กูไม่ไป!!

แล้วมันก็วางสายผมไปเลยครับ มึงนี่กวนตีนกูสุดๆเลยวะไอ้เฮียร์ ทำไมชอบหนีบกูไปเป็นไม้กันหมาตลอดเลยวะ

ไม่นานมันก็ขับรถคันแพงมหาโคตรแพงมารับผมก่อนจะพาไปที่ร้านหมูกะทะแถวบ้านมัน ตอนแรกก็งงว่าพามาที่นี่ทำไม แต่พอเห็นใบหน้าขาวสวยของไอ้ฝุ่น ผมก็ร้องอ๋อทันที

มึงพากูมาเพราะไอ้นี่ใช่มะ แต่เดี๋ยวนะ...ไอ้นั่นใคร

ผมหรี่ตามองร่างสูงใหญ่กว่าไอ้เฮียร์หลายเท่าที่กำลังอ้าปากรับหมูที่ถูกย่างจนสุกจากไอ้ฝุ่นก่อนตัวมันเองจะแกะกุ้งให้อีกคนกินบ้าง

หวานเว่อร์...จะอ้วกว่ะ

"แฟนกันหรอวะไอ้เฮียร์" ผมถามเพื่อนรักที่นั่งข้างๆอย่างไม่ได้ตั้งใจ เลยทำให้เสียงที่ออกมานั้นดังกว่าปกติ จนคนทั้งสองที่พวกเราแอบดูอยู่หันมามองผมขวับ ก่อนที่ตาผมจะสบเข้ากับดวงตากลมโตสวยของอีกคนอย่างจัง

หล่อ...นี่คือคำเดียวที่ผมสามารถอธิบายกับไอ้หล่อขั้นบ้านั่นได้

หล่อจนผมแปลกใจว่าทำไมมันถึงเป็นแฟนไอ้ฝุ่น

"เพื่อนมึงหรอไอ้ฝุ่น" ไอ้หล่อบ้านั่นถามอย่างสงสัยก่อนจะจ้องตาผมเขม็ง ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกคันตีนยิบๆทันที

"เพื่อนในห้องน่ะ"

"มองไรวะ มึงหาเรื่องรึไง!" ผมเหลืออดเมื่อมันยิ้มใส่ผมอย่างกรุ่มกริ่ม เลยตะโกนถามใส่หน้ามันแม่งเลย กูไม่ใช่พวกหงอขี้กลัวนะเว้ย แต่มันกลับเอาแต่มองผมนิ่งพร้อมกับเลียริมฝีปากบางแผล่บ

กวนตีนสัด!

"ปากหมานี่หว่า"

ไอ้เหี้.ย!

"มึงด่าใคร!" อย่าคิดว่ากูกลัวมึงนะเว้ย เดี๋ยวเจอตีนกู!

"แล้วไอ้นั่นมันชื่ออะไร" มันใช้กุ้งที่ยังแกะไม่เสร็จชี้ไปทางผมก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่มแปลกๆใส่อีก

กูชักทนไม่ไหวแล้วนะ ขนาดผมด่าขนาดนี้แต่มันยังคงถามผมเสียงนิ่ง เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด

"เจมส์ครับ พวกอันตพาลหลังห้อง ไอ้ขี้เหล่หัวเทานั่นก็ด้วยชื่อเหี้.ย"

"เจมส์หรอ..." พอมันรู้ชื่อผมมันก็จงใจลากเสียงยียวนจนผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ ก่อนมันจะใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างกวนตีน

"ทำไม มึงเป็นไรกับชื่อกู! แล้วคิดว่าหล่อหรือสัด" ถึงเอาแต่ยิ้มสวยใส่กูแบบนั้น ขอบอก! กูไม่เคลิ้ม!

"หึ..." แต่มันแค่หึในลำคอเล็กน้อยก่อนจะกลับมานั่งแกะกุ้งให้ไอ้เตี้ยนั่นต่อ โดยที่ตายังคงเอาแต่จ้องมองผม

และนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังยังไงไม่รู้อะ มันแปลกๆเหมือนผมจะต้องเจออะไรแน่ แล้วทำไมมันยังไม่เลิกมองวะ ยิ่งคิ้วมันเลิกขึ้นกวนตีนผมเต็มที่ก็เล่นเอาผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย

รังสีมึงแปลกชอบกล

"พี่ถ่าน ผมไปฉี่ก่อนนะ" อยู่ๆไอ้เตี้ยก็ลุกขึ้นก่อนจะวิ่งออกจากโต๊ะไป ผมก็มองตามโดยมีไอ้เฮียร์รีบลุกตามไปอีกคน ผมเองก็ถอนหายใจออกตามกับท่าทีบ้าๆบอๆของพวกมันสองคน แต่พอผมหันกลับมาที่โต๊ะ ก็เจอใบหน้าหล่อของอีกคนที่ห่างเพียงแค่ตะเกียบคั่นทันที

เห้ย!!

"มึง!"

"จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิครับน้องเจมส์"

อะไรของมันวะ

ผมรีบผลักหน้ามันออกแต่อีกคนกลับคว้ามือผมไปกุมไว้แน่นก่อนจะยื่นหน้ามาซะชิด

ชิดขนาดที่เรียกว่า...หอม

"สัด!! ออกไปนะเว้ย!" คราวนี้ผมผลักมันออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีก่อนจะรีบตะครุบแก้มตัวเองไว้แน่น

สัดเอ้ย! มึงหอมแก้มกู!

"หอมวะ ขนาดแก้มยังหอมเลย แล้วถ้าเป็นปากของน้องเจมส์...จะหวานปะ"

"สัด! ตายซะเถอะมึง!!"

พรึบ!!

จุ๊บ!

อึ้ง!

ผมนิ่งค้างเติ่งทำอะไรไม่ถูก เมื่อมันจงใจหลบผมได้ทันก่อนที่ผมจัได้ซัดหมัดใส่ มันพลิกตัวหนีก่อนจะจงใจเข้ามากดจูบที่ริมฝีปากผมทันที

"หว่า...โดนเดี๋ยวเดียวเองอะ มาให้กูจูบใหม่ดิ๊"

จุ๊บ

ตึกตักๆ

หัวใจ...ผม

"อะไรกันครับน้องเจมส์ ถูกใจจูบกูหรอครับ นิ่งเชียว" แล้วนิ้วเรียวก็เข้ามาเกลี่ยแก้มผมซ้ำไปซ้ำมาเบาๆ

ถูกใจ...งั้นหรอ

ไม่ใช่...หรอกมั้ง ก็แค่ตกใจ

ใช่! มันไม่มีทางที่คนอย่างกูจะชอบจูบของมึง!

"ออกไปนะเว้ย!" พอตั้งสติได้ผมก็เตะเข้าที่หน้าขาของมันก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะล้มตัวลงกลับไปนั่งที่ตัวเอง ผมเองก็หายใจหอบก่อนที่ไอ้เตี้ยจะวิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้วพูดบอกมันด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง

"ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป พี่ถ่านไปรับผมที่โรงเรียนด้วยนะครับ"

ผมหันไปมองทางด้านหลังทันทีที่ได้ยินแบบนั้นก่อนจะพบไอ้เฮียร์ที่เดินตามมันออกมา แต่สีหน้าของมันนี่บ่งบอกได้อย่างดีว่าโดนอีกคนโกรธมาแน่

พอไอ้ฝุ่นมันลากพี่มันกลับได้ ผมก็เรียกอีกคนให้กลับมานั่งก่อนจะเทน้ำแดงของชอบให้มันดื่ม

"ทะเลาะหรอวะ"

"อืม...กูไม่น่าหึงไม่เข้าเรื่อง"

สมน้ำหน้า

"แล้วจะเอาไงต่อ มันบอกไอ้หล่อนั่นให้ไปรับทุกวันแล้วนะ แล้วอย่างนี้มึงจะได้อยู่กับมันหรอ" อุตส่าใจแข็งทำเป็นโหดใส่เพื่อบังคับให้มันกลับบ้านด้วยได้แล้ว ก็ยังไปทำให้เขาโกรธอีก มึงนี่จีบไม่ได้เรื่อง...ไม่เหมือนตอนไปต่อยกับคนอื่นเลยวะ

"นั่นดิ กูเครียดเลยเนี่ย" แล้วมันก็ฟุบลงกับโต๊ะอย่างหมดสภาพทันที ผมเลยตบบ่ามันเบาๆเพื่อปลอบใจไปพลางๆ ก่อนมันจะชวนผมกลับบ้าน

ความรักเนี่ยนะ...เข้าใจยากจริงๆ

กูขอโสดอย่างนี้น่ะ...ดีแล้ว

 

 

++++++++++++++++++++++++++++
140123

 

ฮาโหลอาโลฮ่า! 55 สวัสดีจร้า วันนี้เอาเจมส์คุงมาฝาก ตามคำเรียกร้องงงงงง ก็จะแต่งสองคู่นี้ไปเรื่อยๆเลยนะ สลับกันไป ไม่ใข่แค่ตอนพิเศษนะ จะเป็นตอนเต็มนร้า

ปล. เม้นด้วยๆๆๆๆ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา