ของขวัญของฉัน คือ เธอ

" เบลล่า เบลล่า! "

" หือ? อ้าว! เจมส์ เรา....เราออกมาแล้วเหรอ "   ตอนนี้ที่ที่ฉันอยู่สว่างแล้วรอบตัวก็มีเครื่องเล่นเต็มไปหมดและข้างๆฉันก็มีเจมส์ที่นั่งพัดและเอายาดมจ่อจมูกฉันไว้อยู่ นี้ฉันสลบไปเหรอเนียะ?

" เบลล่าเป็นไงบ้าง ตอนแรกเธอก็ดีๆอยู่ แล้วจู่ๆ เธอก็สลบไปเพราะหายใจไม่ออก "
" เหรอ? ฉันจำอะไรไม่ค่อยได้เลยอ่ะ จำได้ว่านายกอดฉันแน่นมาก แล้วนายก็พาฉันเดินออกมาแล้วฉันก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย "

" ฉันขอโทษ นะ เบลล่าฉัน....ฉะ...ฉัน...คือ... "

" มีอะไรว่ามาสิ "

" คือ...ฉัน...ห่วงเธอมากไปนะ กลัวเธอเป็นอะไรไปเลยกอดเธอแน่นไป "

" เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอก "   ห่วง? ทำไมฉันรู้สึกดีกับคำ คำนี้จัง

" เอ่อ! แล้วพรีมกับพี่เกรทล่ะ "

" อ่อ...เขาไปซื้อน้ำ นั้นไงมาแล้ว "

" เบลล่า แกฟื้นแล้ว เป็นไงบ้าง "

" ฉันดีขึ้นแล้ว แล้วแกเป็นไงบ้างฉันได้ยิ่งเสียงแกกรี๊ดแล้วเสียงก็หายไป "

" ก็ฉันตกใจเลยสลบไปตั้งแต่ต้นทางแล้ว พี่เกรทเขาเลย...เลย... "

" เลย...อะไร "

" พี่เลยอุ้มน้องพรีมออกมานะ พี่ต้องขอโทษด้วยนะที่พี่ไม่ได้ตะโกนบอก ว่าจะตะโกนบอกแต่หันไปก็ไม่เจอทั้งสองคนแล้ว "

" อ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ "

" ฉันว่าเรากลับกันเถอะนี้ก็จะเย็นแล้ว แกอ่ะสลบไปเป็นชั่วโมง ฉันใจหายหมด เนียะฉันว่าถ้าไปซื้อน้ำมาประคบแก ถ้าแกยังไม่ฟื้นจะพาไป โรง'บาล แล้วเนียะ "

" ขอโทษด้วยนะ วุ่นวายกันหมดเลย "

" ไม่เป็นไร ไว้วันหน้าค่อยมาใหม่ก็ได้ "

" งั้นพี่ว่าเราไปกินข้าวแล้วกลับบ้านกันไหมครับ "

" ค่ะ "

" ครับ แล้วเราจะกินที่ไหนดีล่ะ "

" กินแถวนี้แหละ "

" ป่ะไปกัน "   พรีมพยุงฉันลุกแล้วพาเดินไปที่รถ

 เรา 4 คนมาร้านที่อยู่แถวนี้ ร้านอาหารธรรมดาๆ แต่อร่อยมาก >< 

" เบลล่า อร่อยใช่ไหม "

" อือ อร่อยมากเลย "   เจมส์ถามแล้วเขาก็ยิ้มอบอุ่นให้ฉัน แล้วเขาก็เดินไปที่รถพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นนั้น

 หลังจากเรากินอาหารกันเสร็จ พี่เกรทก็ไปส่งพรีมที่บ้าน และส่งฉันหน้าบ้านแล้วขับรถเข้าบ้านตัวเองไป

--------------------------------------------------

ปนย.ต้องขอโทษที่นิยายอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง ติได้ค่ะ พึ่งแต่งเป็นครั้งแรก