คาสโนวี่น่าใส่เดิมพันหัวใจนายเพลย์บอย

                                                   ตอนที่

                                                   ครั้งแรก

"อิน มีคนมาหาแกนะ"ยัยนานาเพิ่งมาถึงโรงเรียนบอกว่ามีคนมาหาฉันไงหรอ

"ใครหรอ  อยู่ไหนล่ะ"

"หน้าห้องนะ แต่แกไม่ต้องไปก็ได้นะ ฉันว่ามันไม่จำเป็น"อะไรของยัยนี้บอกว่ามีคนมาหาฉัน แต่ไม่ให้ฉันไปเจอ  แปลกคน

"ยัยโกงฉันนี้ยัยนานา"ออฉันพอจะรู้แล้วว่าทำไมยัยนี้ไม่ยอมให้ฉันไปเจอ ที่แท้ก็ออกัส(แฟนเก่า)นี้เอง

"นายมาทำอะไรที่นี่ "`ฉัน

"อิน เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม  ฉันขอโทษในสิ่งที่ฉันทำลงไป"ออกัส

"ทีตอนทำไม่รู้จักคิด "นานา

"ฉันกลับไปหานายไม่ได้หรอ เพราะฉันคบกับเพ้นต์บอลแล้ว"ฉัน

"ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่านายนั้นเจ้าชู้เพลย์บอย"ออกัส

"ถึงเขาจะเจ้าชู้แต่เขาก็ไม่เคยคบใครพร้อมกันทีล่หลายคน"ฉัน

  หลังเรียนเลิก

"อินให้ฉันไปส่งนะ"

"นี้นายอีกแล้วหรอ ออกัสยัยอินมันไม่กลับไปคบกับนายหรอนะพอนายทำกับมันไว้้หนักเกินกว่าที่จะรับไหวแล้ว  ไปเถอะอิน"

"อินเดียว   คุยกันก่อน"

[บันทึกพิเศษ:เพ้นต์บอล]

วันผมนัดให้ยัยตัวแสบมาเจอที่สวนสาธารณะของหมู่บ้านหลังเรียนเรียนผมมารอเธอก่อนเรื่องเมื่อวานก่อนรบกวนใจผมมากไม่ใช่เรื่องที่ยัยนั้นรู้จักกับแม่ผมหรอนะ แต่เป็นเรื่องยัยนั่นกับไอ้กัสผมเพิ่งรู้ว่าสองคนนั้นเคยคบกันและมันก็เป็นเรื่องทำให้ไอ้กัสมายืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้

"นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี้"

"ฉันรู้เพราะอินบอกกับฉับว่าจะมาหาแฟนของเธอที่สวนสาธรณะแห่งนี้ แล้วฉันก็คิดว่าผู้ชายคนนัั้นต้องเป็นแก ไอ้เพ้นต์"

"แล้วแกมีอะไรกับฉัน"ยัยตัวแสบนี้ บ้าจริงๆทำไมต้องบอกกับไอ้กัสว่าผมเป็นแฟนเธอถึงผมอยากจะเป็นก็เถอะแต่ยัยนั้ยกลับพูดออกมาทั้งที่ฟื้อใจตัวเอง ผมรู้ว่ายัยนั้นไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอ แต่ที่เธอทำไปคงจะประชดไอ้กัสแค่นั้นและ ผมคิกว่า เธอยังรักหมอนี้อยู่

"ฉันอยากจะขออินคืน"

"แต่อินไม่ใช่สิ่งของ"อีกด้านหนึ่งของสวนสาธรณะพินอินกับนานาแอบยืนฟังเพ้นต์บอลกับออกัสคุยกันอยู่

"ใช่ฉันรู้ว่าอินไม่ใช่สิ่งของแต่ฉันของเถอะ  เห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่ฉันกับแกเคยมีมา"

"ฉันยอม ....ยอมให้แกมาโดยตลอดแต่ผู้หญิงคนนี้  ฉันคงยอมให้แกไม่ได้"

"แกรักเธอไงหรอ  แกเคยรักใครเป็นด้วยหรอ"

"ฉันไม่รู้หรอนะแต่ก่อนฉันเป็นยังไง  แต่ตอนนี้ฉันรักเธอ  ฉันรักพินอิน  กัสนายจะต่อยฉันก็ยอม   แต่ที่ฉันยอมไม่ได้คืนปล่อยพินอินให้กับแก"

"ไม่ฉันจะไม่ปล่อยอินให้แกเด็ดขาด ไอ้เพ้นต์ "  ผวัก  ผวัก!!! ออกัสเข้าใกล้เพ้นต์แล้วอัดมัดใส่เพ้นต์สองมัด แต่เพ้นต์หรอจะให้ต่อยฟรีๆ เพ้นต์สวนกลับไปสองมัดเช่นกัน แล้วก็เกิดการต่อยกันแบบไม่มีใครยอมใครเลยจนมีคนวิ่งเข้ามาห้ามและคนคนนั้นกลับทำให้เพ้นต์ที่กำลังจะต่อยกัสชะงัดทำให้กัสสวนกลับจนทำให้เพ้นต์งายหลังเลยทีเดียว 

"พอได้แล้วเพ้นต์ นี้นาทำอะไร  "

"อิน เธอมาตั้งแต่เมื่อไร"ผมเพิ่งเห็นว่าอินกับนานามา  และสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกพูดไม่ค่อย และเสียใจมากที่สุดคือ  อินไม่แม้จะหันกลับมามองผมเลยเธอกลับไปหาไอ้กัส 

"กัสเป็นไงบ้าง  ไหวไหม เดียวฉันไปส่งที่บ้าน"

"อืม"

หลังจากที่อินพาไอ้กัสไปส่งบ้านผมจึงไปนั่งที่โต๊ะแถวนั้น  ยัยนาจึงเดินเข้าหาผม

"เป็นไง  เจ็บมากไหม"

"ไม่หรอ ไม่รู้สึกเลยต่างหาก "

"ฉันไม่ได้หมายถึงแผลแก ฉันหมายถึงหัวใจแกนะเจ็บมากไหม"

"....ทำไม....ทำไมนาทำไม....ทำไมยัยนั้นไม่เคยลืมไอ้กัสได้เลยทำไม......"

"นายเข้าใจผิดแล้วล่ะ"

"ไม่ฉันเข้าใจทุกอย่างดี  ฉันเข้าใจ  ยัยนั้นไม่เคยลืมรักที่เธอเคยมีเลย...."

"ไม่หรอ ทุกอย่างที่อินทำไปมีเหตุผล"

"เหตุผลที่จะได้ไปจากฉันงั้นหรอ  หึ"

"เดียวแกก็จะเข้าใจเอง"

"อึก .............ฉันทำไมได้  ทำไม่ได้  ยัยนั้นเป็นคนแรกที่ทำฉันเป็นนี้ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยนา....."

"ถ้าแกอยากร้องแกก็ร้องมาเถอะฉันจะอยู่เป็นเพื่อนแกเอง"

อึก อึก  ผมไม่รู้ว่าผมรักเธอตั้งแรกเมื่อไรแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมรักเธอผมไม่อยากปล่อยเธอให้ใครแต่สิ่งที่ผมทำได้ก็คืนปล่อยเธอไปตามที่เธอต้องการ  ผมจะไม่ไปรบกวนเธออีกและผมจะไม่ไปให้เธอเห็นน่าอีก  ผมคงทำได้แค่นี้  

                                                            [จบบันทึก:เพ้นต์บอล]