ศึก กำปั้นนักเรียนพันธุ์โหด
เขียนโดย 
Mhie
วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.35 น.
แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 22.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) ล้มยักษ์....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ...เห้ยเก่งแกห้ามประมาทนะถึงแม้ว่ามันจะเคยแพ้ไอหมีมาแล้วครั้งนึงแต่แกก็ยังไม่เคยลองสู้กับมัน
ฉะนั้นระวังตัวให้ดีด้วยล่ะ...เออน่าเป้ชั้นน่ะระวังตัวตลอดเวลาอยู่แล้วไม่่ต้องเป็นห่วง...อืมก็ดี....
....งั้นชั้นไปก่อนนะ..อืม...ผู้บรรยาย:โย่วๆๆๆๆๆๆ เอาล่ะครับและแล้วก็มาถึงคู่ที่สองของวันนี้....
ขอเชิญทุกท่าน พับกบ เอ๊ยพับเก็บ เอ๊ยพัดกับ เอ๊ยพบกับ เอ๊ย ถูกแล้ว....แหมๆผมตื่นเต้นซะจน
พูดผิดพูดถูกเลยครับท่านผู้ชม เอาล่ะขอเชิญทั้งสองคนออกมาข้างหน้าด้วยครับ.......ตึกๆๆๆๆๆ
....ไงไอหัวตั้งได้ข่าว ว่าแกเรียนคาราเต้มานี่ชั้นชักอยากเห็นแล้วว่าคาราเต้ของแกจะสู้ลูกบ้าของ
ชั้นได้หรือเปล่า...เดี๋ยวแกก็จะรู้เอง...เห๊อะก็มาสิฟ้ะไอหัวตั้ง...
เอาล่ะถ้าพร้อมกันแล้ว....เริ่มได้ค๊าบบบบบ.......ตึกๆๆย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
โอ้ววววทุกท่าน เก่งเป็นฝ่ายเปิดงานก่อนเลยครับบุกเข้าเล่นงานเบิร์นแบบไม่ให้ตั้งตัวเลยยยยยยย
ย๊ากกกกกกกตายซะเถอะแก.............ผั๊ววววววววว!!!!อ๊ะอะไรกัน...เห๊อะมีแค่นี้เองหรอวะ..
...ว่าไงนะ...เห็นคุยโวโอ้อวดชั้นนึกว่าแกมีดีสักแค่ไหน ที่แท้ก็กระจอก...ห๊ะ...ฮึ่ยยยยยย่๊ะ.....
อ๊ากกกกกกกก อ่ะโอ้ยยยยยย หนอยแก ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกก...ฮึบฮ่า ย่าาาาาาาาาาาาา
อุ่กโอยยย(อะไรกันวะไอบ้านี้ทั้งที่โดนเราเล่นงานไปตั้งเยอะแต่ทำไม มันถึงได้เคลื่อนไหวร่างกาย
เร็วขนาดนี้)....ฮ่าาาาาาาาาาาาาา...พรึ่บบบบบบบ...อ๊ะอ๊าาาาา....
โอ้โหววว เก่งโดนลูกเตะของเบิร์นเข้าไป จนตอนนี้เค้าร่วงลงไปนอนกับพื้นแล้วครับ......
เห้ยเก่ง...ไอบ้ากาม...อ๊ะโอ้ย...โห้ววววเก่งลุกขึ้นแล้วครับบบ...
อ๊ะโอ๊ยไอบ้าหัวตั้งมันเตะแรงฉะมัดเลยถ้าเมื่อกี๊เราเอาเข่ามากันไม่ทันคงเสร็จมันไปแล้วแน่ๆอ๊ะโอ๊ย
แขนเราไม่มีแรงขยับเลย โถ่โว้ยจะทำยังไงดีถ้าแพ้ทั้งอย่างนี้ล่ะก็แย่แน่...
ปอนด์: เก่งพอเถอะ..พอได้แล้วการต่อสู้จบแล้ว...ห๊ะว่าไงนะ มันยังไม่จบนะชั้นยังไหว.....
พอเถอะน่า ถ้าขืนนายฝืนต่อไปล่ะก็นายอาจบาดเจ็บมากกว่านี้นะ...แต่ว่าอ๊ะโอ๊ยย ทำอะไรของแก
ไอหัวตั้ง..แกน่ะพอแค่นี้เถอะสภาพแกตอนนี้น่ะสู้ไปก็ตายเปล่า..ว่าไงนะแก..แขนนี่สินะ...
อ๊ะโอ๊ยยยย..ว่าแล้วแขนแกหักจริงๆซะด้วย...อ๊ะอูยย...นี่นาย(ปอนด์)...พามันไปพักได้แล้ว
...ดะได้ มาเก่งนายพักได้แล้ว ที่เหลือชั้นจัดการเอง...อ่ะอืมม...
อ่ะอ้าวววววววววเกิดอะไรขึ้นกันครับ จู่ๆผู้ต่อสู้ เก่งก็เดินออกจากสนามซะงั้น.......
อ๋อๆผมมีรายงานใหม่เข้ามาครับว่า ผู้ต่อสู้เก่งขอถอนตัวเนื่องจากบาดเจ็บที่แขนซ้ายครับ....
งั้นก็เท่ากับว่าทั้งสองฝ่ายเสมอกันแล้วในตอนนี้ครับ...
งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขอเชิญ คู่ที่สาม ออกมาเลยครับ
......เป้: ปอนด์นายไหวนะ...อืมก็คิดว่าไหวนะสภาพเราดีขึ้นมากแล้วล่ะ...อืมระวังตัวด้วยนะ
....ตึกๆๆๆๆ....เห้ยยย ไหงเพื่อนแกถึงถอนตัวได้วะเห็นคุยว่าเจ๋ง555โดนเตะทีเดียวถอนตัวเลย
....แกหุบปากเถอะ ถ้าไม่หุบชั้นจะซัดแกเดี๋ยวนี้.....หรอๆๆ กลัวตายล่ะแน่จริงก็เข้ามา...
...เอาล่ะครับ ถ้าพร้อมแล้วก็ ระ....ช้าก่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
หะหา นี่นายเป็นใครกัน จู่ๆมาแย่ง ไมค์ของผมไป โทดทีๆขอชั้นพูดหน่อย ดะได้ครับ
....แฮ๊ะแฮ่มมม ก่อกแก่กๆ อ่าา.... ไอพวกบ้าเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ใครบอกให้พวกแกมาที่นี่กันห๊ะ ถ้าตายไปแล้วชั้นจะทำยังไงฟ้ะไอกร๊วกเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย
....ปอนด์: หมี .....ไอบ้านั่นมาจนได้นะ...ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอี๊ยดดดดดดดดดดด
แฮ่กๆๆๆๆๆ เหนื่อยว๊อยยย...หมีนายมาได้ไง...ก็วิ่งมาไงฟ้ะจาก สวนสาธารณะ เลยนะเฟ้ย
...พวกแกบ้าไปแล้วหรอฟ้ะ มาที่นี่ให้พวกมันรุมยำอ่ะห๊ะ...เอ่อคือ....พอๆแกไม่ต้องพูดแล้ว
ที่เหลือชั้นจะจัดการเอง ไอ้คนตัวสูงใหญ่ นั่นใช่มั้ยที่เป็นหัวหน้า ...ชะใช่..ดี..........
อ๊ะอ้าววว ทางฝั่งเด็กใหม่ เปลื่ยนคนมาสู้แล้วครับเป็น ผู้ชายที่มาแย่งไมค์ผมเมื่อกี๊ครับ
เขาจะมี ลีลาการต่อสู้แบบไหน เดี๋ยวเราคงจะได้รู้กันครับ...
...เห๊อะ แกเองน่ะหรอนึกว่าไปมุดหัวอยู่ไหน...ใช่ชั้นเองไม่ได้ไปมุดหัวเฟ้ยไปนอนหลับตะหาก
...เรื่องนั้นใครจะไปอยากรู้กันฟ้ะ...ก็ชั้นอยากบอกแกมีอะไรมั้ย.....หนอยแก
เอาล่ะ ถ้าพร้อมแล้ว เริ่มมได้้้.................................
(ปอนด์:ผลการต่อสู้ครั้งนั้น ทำเอาผู้คนที่มาชมการต่อสู้ อึ๊งไปตามๆกัน หมีเอาชนะบิวได้แบบที่
ทุกคนคาดไม่ถึง เขาน๊อคบิวด้วยการกระโดดถีบอย่างแรงเข้าที่หน้าของบิว บิวล้มลงไปที่พื้น
ทันใดนั้นเสียงเชียร์ ที่ดั่งสนั่นก่อนหน้านี้ก็ เงียบสงัดลงไปประมาณ สิบวินาที .....
จากนั้นก็มีเสียง ปรบมือเบาๆ ตามมา และค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆๆๆๆ จนลั่นสนาม ฟุตบอล
ทุกคนส่งเสียง โห่ร้อง แสดงความดีใจ อย่างล้นหลาม ขนะที่ตัวผมเอง ก็ยังกลั้นความดีใจ ไว้
ไม่อยู่ ผมกับเป้วิ่งเข้าไปแสดงความดีใจกับหมี แล้วพูดพร้อมกับเป้ ว่า แกสุดยอดดดดดดดดด
หมอนั่น ยิ้มให้ผมแล้วพูดว่า ของมันแน่อยู่แ้ล้วเฟ้ย^^ 
โปรดติดตาม ตอนต่อไป^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
