Love is come around เมื่อความรักหมุนรอบสองเรา

Chapter1 มองไปก็มีแต่ฝนโปรยปราย
ซ่า ซ่า ซ่าาา หืมมมม หืมมมมมม เปรี้ยงงง
เฮ้อออ วันนี้มันวันอะไรเนี่ยห้ะฝนดันมาตกอะไรตอนนี้
แล้วฉันจะกลับบ้านยังไงเล่า ตอนนี้มันจะทุ่มนึงแล้วนะ โห้ยยย
"โอะโอ้ยยย. แม่ค๊ณณณ!!! ใจเย็นก็ได้เดี๋ยวฝนก็หยุตกน่า เลิกทำหน้ายุ่งได้แล้ว" ครูสอน
พิเศษของฉันพูดพรางปลอบใจ แตโธ่วว มาตกแบบนี้ก็มีเซ้งบ้างถูกไหม
"เฮ้อ จะได้กลับบ้านไหมวันนี้เนี่ย ครูมาสอนโจทย์อันนี้ฆ่าเวลารอล้ะกันนะคะ" ช่วยไม่ได้หนิฝนตกฉันก็ต้ตืดแหงกอยู่ที่แคนทีนมหาลัยทำโจทย์ไปเรื่อยๆล้ะกัน แต่ทว้า
'ตื๊ดตือื๊ดดดตืออออตือดี่ตะดิ๊ดติ๊ดตือตะดือ'

ครโทรมาหน่ะ ไหนดูหน่ิยสิ้. โอ้วววววว เย้
พระเจ้ายังคงมีเมตตากับฉันอยุ่ะ คนที่โทรมาคือแม่นั้นเอง แถบร้องไห้
"ฮัลโหล."
"ฮัลโฟฃ ตอนนี้ลูกถึงที่ไหนแล้วเนี่ย" จะบอกว่ายังไม่ได้ไปไฟนค่ะเลยค่ะแม่
"ยังอยู่แคนทีนิยู่เบยค่ะแม ฝนมันตกอ่ะค้ะ มีฟ้าด้วย กลับออกไม่ได้อ่พค้ะตอนนี้"แอบเรียกคะแนนความสงสารนิดตึง แม่จะได้ให้พี่เบียร์มารับ
"อุ้ย ตายยล้ะลูก. พี่เบียร์ไม่อยุ่ด้วยน่ะสิเบียร์พึ่งออกจากหบ้านไเมื่อกี้อ่ะลูก"
อ้าวเห้ยฉันก็ซวยนะสิ โธ่ ฝนนะฝน
"งั้นเดี๋ยวรอให้มันหยุดตกก็ได้ค่ะ แล้วดาค่อยกลับ" ต้องกลับเองให้ได้
"โอ้ย แล้วทำไมไม่รีบบอกให้เร็วกว่านี้ห้ะลูก พี่เบียร์จะได้แวะไปรับก่อนน่ะ " ถ้าฉันรู้ว่าฝนมันจะตกคงโทรไปหาตั้งแต่หกโมงกว่าแล้วเถอะ T..T
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฝนคงหยุดตกแล้วแหละค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ" โธ่ สุดท้ายฉันก็ต้องกลับเอง ไม่เป็นไรภาวนาให้ฟ้าฝนรีบหยุดตกล้ะกัน
"พี่มารับไม่ได้หรอจ้ะ"ครูก็ตอกยำ้เด็กจังเลยง่าา
"ค่ะ T^T คงต้องรอฝนหยุดตกแล้วค่อยกลับอ่าคัะ" เห้ออ ซวยจริงๆ
"ไม่เป็นไรๆ เดี่ยวครูนั่งเป็นเพื่อนล่ะกันนะ หอครูอยุ่ใกล้ๆแค่นี้เอง" โฮ้ววว ซาบซึ้งมากค่ะ
"ขอบคุณมากค่ะ ครูไม่มีรีบใช้ไหมค่ะ"
"ไม่รีบหรอก ครูได้เรื่อยๆเลยนะ"
"ขอบคุณนะคะครู *^*"
"แล้วนี่หิวหรือเปล่าเนี่ยเราอ่ะ"
"ยังไม่หิวเลยค่ะ กลัวฟ้าจนไม่อยากกืนอะไรมากกว่า" ฉันเป็นโรคกลัวเสียงฟ้าน่ะค่ะ เลยทำอะไรไม่ค่อยถูก
"55555 มาทะ..."ในระหว่างที่ครูกำลังจะพูด 'ตื๊ดตือื๊ดดดตืออออตือดี่ตะดิ๊ดติ๊ดตือตะดือ'
เสียงโทรศัพท์มาอี๊กกก ฟ้าร้องขนาดนี้ ฉันกลัวนะว้อยย ดูสิใครเนี่ยยยย เห้ยยยย ฉันแถบจะกริ๊ดเมื่อเบอร์ที่โทรเข้าคือเบอร์ของพี่เบียร์ อ้ากก โทรมาแล้นน
"ฮะฮะฮัล..."ฉันกำลจะฮัลโหลนะ
"ฮัลโหลล!!!! อยู่ไหนเนี่ย ทำไมถึงไม่โทรบอกตั้งแต่หกโมงห้ะ แล้วนีาพี่ออกมาข้างนอกแล้วดนี่ย จะแวะรับได้ยังไง" ฉันยังไม่ทันฮัลโหลเสร็จเลย มาเป้นชุดเลยนะ
"ก็ตอนนั้นฝนมันยังไม่ตกหนิ มันพึ่งมาตกเองแต่ตกแรงมว้ากกก" ฉันเลยพูดออกไปตามตรง
"แล้วยังไงเนี่ยห้ะ หื้มมม สร้างแต่เรื่อง" บ่นอยุ่ได้ปัดโธ่วว
"เดี๋ยวดากลับเองได้ เดี่ยวฝนคงหยุดตกล้ะค่ะ พี่เบียร์ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวดารีบกลับ" ฉันคงต้องกลับเองแหละจริงๆ
"เออๆ โอเคค ถ้ายังไม่กลับให้โทรหาพี่เลยนะ"
สั่งจัง บ่นจังงงง
"โอเคค่ะ แค่นี้น้าา ตื๊ด~" ฉันวางสายจากพี่เบียร์และถอนหายใจออกมา เห้อ รอฝนหยุดตกล้ะกัน
"พี่โทรมาหรอ"ครูแอบฟังหรอเนียย-.,-
"ใช่ค่ะ พี่ชายไม่ว่างมาอ่ะค้ะ เดี่ยวคงรอฝนซา"
"โอเคมาทำโจทย์อันนี้ก่อนล้ะ" ทำคณิตคั่นเวลาไปล้ะกัน
นี่มันทุ่มกว่าล้ะนะ ฝนก็ยัฃกระหนำ่ลงมาอยู่ดี เฮ้อรอต่อไป
"โอ้ว ฝนยังไม่หยุดสักทีเนอะ โซดาจะกลับบ้านยังเนี่ย"นั่นสิ แล้วฉันจะกลับยังไง
'ตื๊ดตือื๊ดดดตืออออตือดี่ตะดิ๊ดติ๊ดตือตะดือ' ใครโทรมาาา
"ฮัลโหล. ฝนหยุดตกหรือยัง"
"อ๋อ ยังเลยอ่ะ ฝนมันไม่หยุดสักที"
"แล้วจะเอายังไงอ่ะ ตอนนี้พี่กำลังจะไปเซ็นอ่ะ จะให้พี่แวะไปรับแล้วเดินเซ็นด้วยกันแป๊ปนึงก่อนได้ไหม" จะบ้าหรือไฃเล่าให้ไปเดินกัลพวกพี่เค้าด้วยคงอึดอัดน่าดู
"เห้ยงั้นไม่เป่นไร เดี่ยวฝนคงหยุดล้ะค่ะ "ฉันรีบปฎิเสธฉันไม่แน่ใจด้วยว่า พี่เบียร์นั่งรถเพื่อยไปด้วยหรือเปล่า
"โอเคค. รีบกลับบนะ ถ้ายังกลับไม่ได้ รีบโทรมาล่ะ ถ้าอยู่คนเดียวบอกพี่เลยนะ"โห้ว มีเป็นเป็นใยด้วย555 แต่พี่เบียร์คงไม่ได้นั่งรถเพื่อนไปหรอกมั้งง ไม่งั้นจะแวะรับได้ไงกันเล่า แต่พักหลังนี่ก็ไม่ค่อยเอารถตัวเองออกเที่ยวนี่นา แต่ชั่งเถอะยังไงฉันก็ไม่ได้กลับด้วยอบู่แล้วหนิ
"โอเคเลย ไม่ต้องเป็นนะพี่เบียร์ เดี๋ยวฝนหยุดตกแล้วดาจะรีบกลับเลยค่ะ"ฉันบอกพี่เบียร์ให้หายห่วงฉันได้แต่ใจจริงอยากให้มารับจะตาย
"โอเค ถ้า2ทุ่มครึ่งแล้วยังไม่กลับโทรหาพี่ด่วนเลยนะโซดา"พี่เบียร์พูดเสียงเข้ม
"ได้เลยย ถ้ามันยังงกลับไม่ได้เดี๋ยวดารีบโทรไปหา"
"ดีมาก งั้นแค่นี้ก่อนนะ "พี่เบียร์พูดก่อนวางสาย
"ค่าา ติ๊ดดด~"แล้วฉันก็วางสายใจฉันไม่ได้จดจ่อกับโจทย์เลยสักนิด เพราะมัวแต่รอให้ฝนหยุดตก 555 ไม่งั้นฉันก็กลับบ้านไม่ได้น่ะสิ และแล้วครูสอนพิเศษก็ถามว่า
"หิวหรือเปล่าเนี่ยย.เดี๋ยวครูไปซื้อไรให้กินมั้ย "ครุถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ไม่เป็นไนค่ะ ทำโจทย์ต่อดีกว่า"ความจริงก็หิวนะ แต่ ณ ตอนนี้ฉันไม่มีรมณ์กิน ครูคงเป็นห่วงเพราะวันนี้ฉันอัดขนมมานิดเดียวครูคงเห็นใจ
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง นี่มันทุ่มครึ่งแล้วนะ ทำไมฝนไม่หยุดสักทีห้ะ ฉันก็อยากกลับบ้านแล้วนะ ฮื่อออ ตกแรงเฉยๆฉันจะนั่งรถฝ่าไปล้ะนะ แต่มีฟ้าแรงด้วยน่ะสิ ไม่กล้าออกไปไหนเลย โฮร่วว แต่ไม่เป็นไรคงใกล้หยุดล้ะแหละ โฮะ โอะ
"แฮร่ "อ้ากกกกกกเสียใครอ่ะ อยู่ๆก็โพล่ขึ้นมาข้างๆหูฉัน
"กริ๊ดดดดกด"ใครไม่รู้อยู่ดีดีก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เฉยเลย
"ปัดโถ่ ไอ้ไก่ต้มม แกมาแกล้งเด็กทำไมห้ะ"
เอ๊ะ ไก่ต้มคือใครน่ะ
"55555555 แกล้งนิดแกล้งหน่อยไง แล้วนี่ทำไมไม่กลับบ้านสีกทีเนี่ย"ที่แท้ก็คือเพื่อนของครูที่สอนพิเศษนี่เอง
"ก็ฝนตกอยู่แกเห็นไหมล้ะ "
"เออ จริงด้วยว่ะ ตกหนักเนอะ แล้วน้องเค้ากลับยังไงเนี่ย"พี่ไก่ต้มหันมาถาม
"เอ่อออ...คงต้องรอให้ฝนหยุดตกก่อนอ่ะค้ะ ถึงจะกลับบ้านได้"ฉันบอกไก่ต้มนั้นไป
"อ๋ออออ นี่จะไปเซเว่นจะเอาไรไหม" พี่ไก่ต้มนี่มีนำ้ใจจังเลยนะเนี่ย แต่ครูสอนพิเศษฉันส่ายหัวพร้อมพูดว่า
"ไม่เอา ไม่อยากกิน"อื้มมมม แหมะ 555
"โอเคดดีเลยย. งั้นเดี๋ยวมานะ "พี่ไก่ต้มพูดทำหน้ากวนๆ แล้วเดินไปเซเว่น ลืมบอกไปว่าสถานที่ที่ฉันเรียนพิเศษนั้น คือที่มหาลัยค่ะ ฉันนั่งเรียนในแคนทีนขอฃมหาลัย ซึ่งจะมีคนพลุกพล่าน และพี่นักศึกษา มากมายเดินให้ทั่ว และครูที่สอนฉันก็ยังเป็นนักศึกษาอยู่ค่ะ แต่การันตีเรื่องการสอนค่ะ ว่าเริศมากก เวลาหลังเลิกเรียนฉันก็จะนั่งรถมาเรียนกับยัยเมลล์นะ แต่วันนี้แม่ยัยนั้นมารับตั้งแต่เลิกเรียนฉันเลยต้องนั่งอยู่ที่แคนทีอย่างปลาวเปลี่ยว ไม่ใช่ว่าไอ้เมลล์มันไมชวนให้กลับบ้านด้วยกันนะ มันชวนแล้วแต่ฉันอยากนั่งทำการบ้านของฉันให้เสร็จก่อน ตอนนั้นฟ้ายังแลปกติไม่มีไรมากมาย ฉันไม่รู้หนิว่าฝนจะตกลงมา โธ่ เธอพลาดล้ะโซดา
"มาแล้ววววววว "พี่ไก่ต้มพูดเสียงดังพร้อมกับวางแก้วนำ้กรัฟ ของเซเว่นลงบนโต๊ะฝั่งครูสอนพิเศษของฉัน
"เอ่ออ ซื้อมาทำไมเนี่ย"ครูฉันทำหน้าแปลกๆ เอ้าเค้าอุตส่าห์ซื้อให้ ครูหนิ
"เอ้าาา ก็แกชอบกินกรัฟไม่ใช่หรอ ฉันเห็นแกไม่มีไนกินที่โต๊ะอุตส่าห์ซื้อมาฝากก"โธ่ พี่ไก่ต้มนี่น่ารักจังเลยย มีนำ้ใจฝุดๆ
"เอิ่บ ขอบคุณนะย่ะ ฉันสอนต่อนะยะ เด็กเค้าต้องทำรายงานส่ง "ครูขอบคุณพี่ไก่ต้มพร้อมทำหน้าเซ็งใส่555 ครูฉันนิ หยิ่งเหมือนกันเนอะ
"จ้ะ เชิญตามสบายเดี๋ยวเราไปนั่งกับโต๊ะนู่นก็ได้"พี่ไก่ต้มพูดและทำหน้างอนๆ
"ไปนั่งไกลไกลเลยไป"ครูไล่เค้าทำไมมม ครูใจร้ายจัง
"มาหาโจทย์ต่อกันดีกว่านะโซดา อันนี้มันต้องแสดงวิธีทำไหมโซดา"ครูเปลี้ยนโหมดไวจัง ฮ่าาา
"ต้องค่ะ "
"อ๋อ งั้นเดี๋ยวครูทำวิธีทำให้บางข้อจะได้เสร็จไวไวเนอะ "ซาบซึ้งจังงงงงงง
"โอเคเลยค่ะ เดี๋ยวดาทำโจทย์ข้อนี่ล้ะกันนะคะ ครูทำข้อนั้นนะคะ "ฉันเลยแบ่งโจทย์กันทำกับครูสอนพิเศษ
"โอเคเลยจ้ะ"ครูตอบรับพร้อมจับดินสอขึ้นและคิดเลข
เอ๊ะ แต่ข้อนี้มันทำยังไงกัน อ๋อออ รู้ล้ะถอดค่ารูทออกก่อนแหะๆ เพี๊ยนล้ะฉันนน.
พอนั่งทำไปได้สักพักนึง ครูก็บ่นอุบอิบว่า
"จะซื้อมาทำไมเนี่ยยยย โฮ~~~~~"เอ้าา ครุหนิเค้าอุตส้าห์ซื้อมาให้นะ
"อ้าวว ทำไมอ่ะค้ะ ลดนำ้หนักอยู่หรอฉันถามด้วยความงงงวย อะไรของครูกัน
"เปล่า ไม่ใช่ ครูไม่ชอบกินนำ้กรัฟไง" ครูพูดกระซิบเพระกลัวพี่ไก่ต้มได้ยิน เพราะเค้านั่งโต๊ะข้างๆ
"อ้าวว. แล้วพี่ไก่ต้มเค้าไม่รู่หรอคะ แต่ครูกินไม่ได้เลยหรอ"ฉันถามด้วยความสงสัย
"ก็คือว่า ปกติครูจะกินคูลลี่เฟรซ นำ้ชามะนาว แล้วไอ้ไก่ต้มนี่มันจะซื้อ กรัฟมาตลอดเลย ที่ครูไม่กินกรัฟเพราะว่าครูกินแล้วมันแสบคอ แต่ไม่รู้มันยังไงเหมือนกันนะ"ฮ่าๆ เหตุผลตลกจังง่ะ
"555555555"ฉันขำแล้วครูก็พูดต่อ
"แต่มันมีเหตุการณ์ ไม่รู้สินะ มันคิดอะไรคือ ครูก้ซื้อชามะนาวมาใช่มั้ยแล้วครูทำหก ครูก็ควำ่หน้าลงกับโต๊ะ เพราะครูอยากกินมากก แต่มันดันหก แล้วไอ้ไก่จ้มมันก็พูดว่า 'อะไรกันไม่ได้กินกรัฟแค่วันเดียวเอง' คือครูก้งงว่ามันคิดอะไรของมัน แต่คือมันแยกไม่ออกเหรอ ชามะนาวกับเป๊ปซี่เนี่ย เป๊ปซี่เวลามันหกมันจะมีฟองอากาศใช่มั้ยแต่นี่มันไม่มีอ่ะ โอ้ยย ปวดหัววกับมัน"ยิ่งฟังเหตุผลฉันยิ่งขำออกมา พี่ไก่ต้มเค้าไม่รู้หรอนั้น
"555555555 ตลกง่ะ คิดว่าชามะนาวคือเป๊ปซี่"
"แล้วมันจะซื้อกรัฟมาให้ครูตลอดเลยนะ ครูก้งงกับมัน แค่แก้วนำ้มันก็ไม่เหมือนกัยแล้วอ่ะ มันแยกไม่ออกหรอเนี่ย"ครูบ่นยาวว. แต่ก้ดีนะ ไม่เหงาดี
"แล้วครุไม่กินหน่อยเลย พี่ไก่ต้มอุตส่าห์ซื้อมาให้" คือคนูยังไม่แกัหลอดเลย ฉันเกรงว่าพี่ไก่ต้มจะเสียนำ้ใจ
"กำลังจะกินนไงง แต่ขอบ่นก่อน555 "ครูฉันน่านักชังง
"หนิ นั่งด้วยได้ป้ะ "เสียงพี่ไก่ต้มหันมาถาม
"ไม่ได้อีะ จะสอนเด็ก เดี่ยวเธอวุ่นวาย"ครุพูดแบบไร้เยื่อใยมากก สงสัยจะเคือง555
"โธ่. ทำไมใจร้ายยจังห้ะ ว่าแต่นักเรียนหนูชื่อว่าอะไนหรออ" พี่ไก่ต้มทำหน้าบึ่งแล้วหันมาคุยกับฉันแทน ฉันเลยยิ้มและตอบว่า
"ชื่อโซดาค่ะ"
"อ๋อ ชื่อโซดา โซดาดูครูเธอใจร้ายเนอะ "
พี่ไก่ต้มพูดฟ้องฉันและทำหย้าบูด
"แล้วนี่แกทำไมไม่กลับบ้านห้ะ"ครูฉันพูดไร้เยื้อใยได้อีกกก
"ก็เรานั่งเป็นเพื่อนเธอไงจ้ะ "พี่ไก่ต้มน่ารักจังเลยย รอครูด้วยอ่ะ
"ไม่ต้องรอหรอก มีเด็กนั่งเป็นเพื่อนด้วยอยุ่ล้ะ"ครุตอบหน้าตายมากกก
"โซดาาาาาา ครูเธอใจร้ายยมากเลยนะ. เวลาสอนเธอเต้าใจร้ายไหมเนี่ย"พี่ไก่ต้มพูดล้ะทันมาถาม อ้าวสแล้วฉันจะตอบไงดีล่ะคราวนี้ ฉันไม่พูด แต่ฉันพยักหน้าแทนว่า ครูฉันใจร้าย5555
"เนอะๆ ครูเธออ่ะใจร้ายยย"พี่ไก่ต้พูดแล้วทำแก้มป่องเค้าก็น่ารักดีเนอะ
"ไม่ต้องมาพูดมากเลยนะแกอ่ะ"ครูก็โหดจังง เยื่อใยมีไหมฮ้าาาา
"แต่...อุัยยย สองทุ่มล้ะนะ"นั่งเพลินนนจนลืมดูเวลาา นี่มันสองืุ่มล้ะนี่นาา เห้ยย ฝนนก็ เปรี้ยงงงง!!!! ซ่าซ่าาซ่าาาาาาาา ฝนก็ยังตกเหมือนเดิมสินะ มันจะหยุดตกไหมเนี่ยยย
"จะกลับได้ไหมวันนี้อ่ะ หนูดาาา "ครูแซววว
"ไม่เป็นไร ดาว่าลมใกล้จะสงบล้ะมั้งค่ะ"พูดปลอบใจตัวเองไปงั้นแหละ ฉันเกรงใจครูมากกว่าเนี่ยยย
"ครูรอไหวไหมค่ะ" ฉันถามเพราะเกรงใจมากกแต่ฉันก็ไม่อยากนั่งคนเดียวนะ
"ไหวสิจ้ะ ครูยังขี้เกียจกลับหออยู่เลย"ครูพูดจริงใช่ไหมมม ซาบซึ้งมากกกกก
"โอเคค่ะ *^*"
"ครูว่าโซดากลับกับพี่ชายดีกว่าไหมล้ะ จะได้ไม่ต้องมากังวล"ครูถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ดา ก็อยากกลับนะแต่ถ้ากลับด้วย ดาไม่แน่ใจว่าพี่เบียร์เอารถตัวเองมาหรือเปล่า"ฉันตอบด้วยความจริง
"ครุว่าถ้าอีกแป๊ปนึงยังไม่ซาสักทีก็ลองโทรไปหาพี่ชายล้ะกันนะโซดา" เฮ้อออยังไงดีเนี่ยฉัน
"ค่ะ "ฉันก็ภาวนาให้มันรีบหยุดอีกนั่นแหละ เพราะส่วนมาก2ทุ่มครึ่งรถมันจะไม่มีแล้วอ่ะ เห้อออ
"สงสัยวันนี้ จิ๋วคงต้องสอนถึงเที่ยงคืนล่ะมั้ง5555"พี่ไก่ต้มพูดแซวเล่น อ๋อครูของฉันชื่อครูจิ๋วค่ะ
"ไม่ย่ะ ฉันสอนถึงตี2เธอไม่รู้ไง"ครูก็เลยตอบกลับไปป ดีนะมีพี่ไก่ต้มอยู่ด้วยไม่งั้นเหงาตายเลย
"เธอก็ไม่กลับบ้านสักทีนะ "ครูถามด้วยความสงสัย
"ก็เราบอกแล้วไง ว่าเรารอเธอ...^^"พี่ไก่ต้มนี่เป็เพื่อนที่ดีจริงๆ
"- - เอ่อ...จ้ะ" ครูจิ๋วทำหน้าเหมือนเอือมๆ ทำไมครูแลจะชอบว่าเพื่อนจังง555 หลังจากที่นั่งมองครูและพีาไก่ต้มนั่งเถียงแล้วฉันก็หันไปถามครูว่า
"ข้อนี้มันคิดถูกไหม ทำไมคำตอบมันแปลกๆอ่ะค่ะ"ฉันถามไปเพราะนั่งแก้เท่าไหร่ก็ยังไม่ถูกสักที
" อ๋อ ข้อนี้หรอออ ฮ่าฮ๋า ก็นี่ไงถอดรูทแล้วก็...บลา บลา บลา~~"เอิ่บบบ ครูอธิบายผิดข้อ ฉันจะพูดก็ไมทันล่ะ ไม่กล้าพูดแทรกอีก -.,- รอจนครูอธิบายจบ
"ฮ่าาาาาา นี่ไงคำตอบบ " เอิ่บบบบคีะ
"ครู ครูทำให้ผิดข้อค่ะ" ฉันก็ไม่อยากจะทำให้ครูเสียเซลฟ์หรอกก
"อะอ้าวเหรออ 555555 5555555 คือครูมักจะคึกคักตอนดึก5555555 "เอิ่บ ครูเริ่มไม่น่าไว้ใจซะล้ะ
"ครูไหวไหมค่ะ "คือครูหัวเราะแบบคลั่งไปไหม
"คือครูแบบบบ 55555555 แบบบ55555 คึกคึกคึก "ครูฉันไม่ไหวแล้วมั้งงงงง
"ครู เป็นอะไรเนี่ยยยย โอ่ยยย "
อยู่ครูฉันเกิดเป็นขึ้นขึ้นเนี่ย
"ครูโอเคล้ะๆ นี่ใกล้จะสองทุ่มครึ่งล้ะนะ โทรหาพี่ชายดีกว่า"ครูหายยแล้วใช่มั้ยยย
"โอเคเลยยค่ั ครูโอเคนะ?"
ครูจิ๋วพยักหน้าตอบรับ ฉันเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาพี่ดบียร์ทันที
"ติ๊ดดดดดด~ ติ๊ดดดดดดด~ "ปัดโธ่วรับสักทีสิ้
"ฮัลโหล"ฟู่ รับสักที
"พี่เบียร์กลับด้วยดิ มารับด้วยนะ"ฉันคงขอความล่วยเหลือล้ะแหละ เพราะว่า ซ่าาาาาซู่ววววเปรี้ยงงงง. นั่นแหละฝนก้ก็ยังหนักเหมือนเดิมแถมหนักกว่าเก่าด้วยนะ เห้อออ ฝนจกที่ยาวนานมากก
"อืม โอเค แค่นี้ก่อนนะ กินอยู่"เชื่อสิ ตอนนี้พี่เบียร์คงเอือมฉันมากกก เสียงมันบ่งบอกกก
"โอเคเลย. เจอกันค่ะ "ฉันรีบตัดบทก่อนที่พี่เบียร์จะรำคาญไปมากกว่านี้
"อืมมม ติ๊ด."พี่เบียรฺก็กดวางสายไป เห้อฉันต้องนั่งอยู่ที่นี้อีกมั้ยไหมเนี่ยยยน
"55555555555 คึกคึกกก555555555555" ครูเป็นอะไรอีกเนี่ยยยยยยย ฮรื่อออออ
พี่เบียร์ช่วยด้วยยยยยย มารับเร็วเร็ววววววว
"ครูจิ๋วค่ะ ใจเย็นๆนะ"ฉันไม่รู่ว่าจะพูดยังไงดีให้ครูหยุดคลั่งง
"ครูโอเคคคคค่ะ. ไม่เชื่อหรอ555555 "อาการไม่น่าจะเชื่อเลยสักนิดอ่ะปัดโธ่วเอ้ย ทำไมนะวันนี้มันคือวันอะไรรร
"ครุเมากรัฟใช่ไหใเนี่ยย"ครูเป็นอะไรกันแน่เนี่ย เดี๋ยวคึกเดี๋ยวสงบฉันกลัวล้ะนะ เฮ้อถึงจะบ่นนแต่ตอนนีเฉันก็นั่งยาวไปถึงเกือบๆสามทุ่มล้ะ พี่เบียร์เมื่อไหน่จะมาเนี่ยยยยยย ครูก็ไม่ค่อยโอเคอยู่ด้วย แต่ดีจากเมื่อกี้เยอะแล้วนะ รู้สึกโล่งขึ้นเยอะมากเลย.
"ไหนๆ ข้อนนี้นี่มันแบบนี้นะโซดาา ทำมาจำผิดดด ฮิฮิ " ครูคงมึนจริงๆแหละ
"ครู อันนี้ถูกแล้วค่ะครูทำอ่ะ ลืมเอารูทออกค่ะ"
ฉันว่าครูคงจะมึนไปเยแะมากเลยนะ.
"เฮ้ยยยยย ครูขอโทษนะ 55555555555"เอาอีกแล้วนะ หัวเราะอีกแล้วว.
"พี่เบียร์อยู่ไหนนน ทำไมยังไม่มารับอีกค้าาา "
ฉันเริ่มจะโวยวายล้ะ ดนื่องจากเกิดความกลัวจากครูจิ๋วนี่แหละ
"หนิ ทำไมเธอถึงหัวเราะอยู่ได้ห้ะ มีเรื่องอะไรตลกงั้นหรออ "พี่ไก้ต้มช่วยชีวิตตตฉันไว้
"พี่ไก่ต้มมม ช่วยด้วยยย *^* " ตอนนี้ฉันเริ่มจะกลัวกลับสิ่งรอบข้างล่ะ ครูจิ๋วนะครูจิ๋วว
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะๆ ยัยจิ๋วจิ๊ดดด เธอเลิกแกล้งเด็กได้แล้ววว" พี่ไก่ต้มมมคนดีสุดๆ
"ฮ่า ฮ่าาาา โอเคๆ ฉันตั้งสติแป๊ปปป ตั้งสติ ตั้งสติ ฮึ๊บบบบ"เหมือนครูจิ๋วจะมีสติขึ้นมาบ้างแล้วนะ ขอบคุณพระเจ้า คิดว่ามันเป้นเหตุการณ์ที่น่าช็อคอยู่นะ แต่ครูจิ๋วก็พยายามคุมอาการจนมาสอนปกติ มองเวลาดูนี่ก็สามทุ่มล้ะนะ ฉันเริ่มมองไปรอบๆ และมองไปตรงที่ลานจอดรถ ก็ไม่เห็นมีรถพี่เบียร์มาสักทีเลยนย รอยานแล้วน้าาา ต้องนั่งอยู่กับครูจิ๋วที่สติค่อยๆจางหายนี่ ฉันแอบหวั่น และแล้ว เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น
'ตื๊ดตือื๊ดดดตืออออตือดี่ตะดิ๊ดติ๊ดตือตะดือ'
'พี่เบียร์'
เย้พี่เบียร์โทรมาแล้วว ใกล้ถึงแล้วใช่มัเยเนี่ยยย *^* ฉันรีบรับด้วยความดีใจแต่
"ฮัลโหล.."
"ฮัลโหลล พี่ดบียร์อยู่ไหนหรอ"ฉันถามด้วยความอยากกลับบ้านไวไวเพราะนี่มัน3ทุ่มแล้ว
"พี่กำลังจะออกจากเซ็นแล้ว"ห้ะ ตั้งนานอ่พน้ะ พึ่งออก นี่ออกตอนห้างปิดเลยหรอเนี่ย ToT
แล้วฉันต้องรอใช่มั้ยเนี่ยยยยย
"อ๋ออ โอเคเดี๋ยวดารอที่แคนทีนนะ"ถึงขะรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ไม่กล้าพูดอยู่ดีแหละ ก็แหม่ เค้าอุตส่าห์จะมารับหนินา
"เออๆ เดี๋ยวรีบไป แล้วครูอยู่หอป้ะ ไปรอหอครูได้ไหมม พี่ไม่อยากให้อยู่แคนทีน หอครูอยูาไหนอ่ะ เดี๋ยวพี่ไปรับ" เอิ่บบ จะบ้าหรอออ จะไปหอครูเลยหรอ
"อ่อ เดี๋ยวถามครูแป๊ปนะ ครูจิ๋วหอครูอยู่ตรงไหนค่ะ"ถึงขะบ่นแต่ก็ต้องถามมมม
"หอครูอยู่ซอยkจ้ะ" ห้ะ ซอยkถ้าจะไปซอยkฉันว่ารอที่แคนทีนแหละ
"อยู่ซอยkอ่ะ"
"อยู่ซอยเคหรองั้น รอที่แคนทีนเหมือนเดิมนะ"
ฉันก็คิดว่างั้นแหละ
"โอเคๆ พี่เบียร์มาถึงแล้วโทรหานะ"
"อืมมม ติ๊ด"ตัดสายใส่ด้วยย -.,- โอเคค ชีวิตที่แสนวุ่นวายกำลังจะเข้าสู่โหมดปกติสักที พี่เบียร์รีบมาน้าา
--------เอ๊ะ นี่มันน่าจะ3ทุ่มกว่าแล้วน่า---------
น่าจะมาได้แล้วนะ
ว่าแล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา
'ตื๊ดตือื๊ดดดตืออออตือดี่ตะดิ๊ดติ๊ดตือตะดือ'
'พี่เบียร์'
เย้พี่เบียรฺโทรมาพอดีเลยยยย นำ้ตาจะไหลสงสัยจะใกล้ถึงแล้วว สิ้นสุดการรอคอนน ฮิฮิ
"ฮัลโหลวววพี่เบียร์ ว่าไง"
"ฮัลโหล พี่กำลังจะออกจากเซ็นล่ะนะ" แง่วววว ตั้งนานนี่พึ่งออกหรอห้ะ อุตส่าห์ดีใจตั้งนาน ฮื่อ
"อ่ออออ โอเชชๆรอได้"นั่งรอต่อไปเถอะ โซดา
ปลอบใจตัวเองเบาๆ
"รอก่อนนะพี่กำลังรีบไป"
"ค่าาาา ติ๊ดดด~"สุดท้ายก็ต้องรอต่อไป
"พี่ใกล้ถึงแล้วล่ะเส้ะ" ครูจิ๋วถาม
"เง้อออ ครูจิ๋วว พี่เบียร์พึ่งออกจากเซ็น"ฉันตอบแล้วทำหน้ายู่ๆ
"5555 งั้นนั่งรอต่อไป"ครูจิ๋วให้กำลังใจฉันใช่มั้ย
"เอ๊ะ แต่ฝนหยุดตกแล้วนี่ครูจิ๋ว. งั้นกลับบ้านเองก็ได้แล้วละสิ" ว้ายย จะได้ไม่ต้องพึ่งพี่เบียร์ที่ไม่รุ้เอารถตัวเองมารับน้องหรือเปล่า
"ถึงหยุดตกก็กลับไม่ได้ล้ะ รถมันหมด" เอออ จริงด้วยลืมไปเลย มันจะมีรถมารับฉันหรอห้ะ
"จะจะจริงด้วยยย สุดท้ายก็ต้องพึ่งพี่เบียร์สินะคะ" ฉันพูดด้วยความเอือมมมม
"โธ่ กลับกับพี่เบียร์แหละดีแล้วว ปลอดภัยหายห่วง" แต่ว่าา
"ดา ไม่รู้ไงว่าเค้าเอารถตัวเองไปหรือรถเพื่อน เพราะช่วงนี้ เค้าไม่ค่อยเอารถตัวเองออกไปเท่าไหร่" ถ้าต้องนั่งรถไปโดยไม่ใช่ฉันรถตัวเองแถมเค้ายังต้องมารับฉันอีกนะ โอ้ยย. อึดอัดด
"เอาน่าา ถือว่าได้กลับบ้านไวไว" ฮื่ออออ
"คือถ้าเอารถเพื่อนมานี่ ดาต้องหน้าด้านนั่งกลับใช่มั้ยเนี่ยย"พูดไปเถอะ ฉันยิ่งทำตัวไม่ค่อยถูกอยู่นะ
"ใช่!!! แต่ครูว่าอาจจะเอารถตัวเองมาก็ได้หนิ"ที่ครูพูดก็ถูกหนินา
"หวังว่าวั้นนะคะ555"
"หนิๆ 3ทุ่มกว่าล่ะนะ จะนอนกันที่นี่เลย?? "พี่ไก่ต้มเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยย
"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าสอนถึงตี2 โฮะโฮะ" ครูจิ๋วตอบพี่ไก่ต้มม
"โซดา เธอหิวมั้ยน่ะ" พี่ไก่ต้มถามได้น่ารักมากก
"ไม่ค่อยหิวอ่ะค่ะ" เพื่อเป็นการไม่ให้ผู้ใหญ่ห่วงฉันจึงต้องแอ๊บว่าไม่หิวววว
"โอ้ อึดแหะ" ชมใช่มั้ยนี่
"เธอนั่นแหละ ทำมาป๋วนเปี๋ยนนะ ทำไมไม่กลับไปนอนเนี้ย"ครูจิ๋วถามด้วยความสงสัยอย่างเอาจริงเอาจังมาก เอ...แต่ฉันก็สงสัยนะ พี่ไก่ต้มรออะไร
"ก็เราบอกไง เรารอกลับพร้อมเธอ" พี่ไก่ต้มพูดเล่นพูดจริงฟ่ะ
"ไม่ต้องมารออ ฉันก็กลับของฉันได้ป้ะ"ครูจิ๋วคง งงๆกับพี่ไก่ต้มเหมือนฉันนะ
"ก็อยากรออ่ะ"พี่ไก่ต้มพูดพร้อมทำสีหน้างอนๆ
"อะไรของเธอเนี่ย บลาๆๆๆๆๆ"แล้วครูจิ๋วกับพี่ไก่ต้มเค้าก็เถียงกันเถียงกันมา ฉันได้แต่หันไปมองรถว่าเมื่อไหร่จะมีรถพี่เบียร์ขับเข้ามาสักที
รถคันนั้นก็ไม่ใช่ ผ่านไปหลายคันล่ะนะ การบ้านก็ทำจนเสร็จหมดแล้ว
"คันนี้ใช่ป้ะ นู่นอ่ะๆ "หือออ ครูจิ๋วถามพร้อมชี้ให้ดู
"ไม่ใช่ๆ รถของพี่เบียร์สีดำ"รถสีเบียร์อ่ะสีดำนะ แต่นั้นมันรถสีขาว
"เฮ้ยย. ก็นั่นอ่ะใช่ป้าว. มีคนลงมาจากรถด้วยนะ"พี่ไก่ต้มถามอีกครั้ง ไหนๆหันไปดูดิ จะใช่ได้ไงเล่า
"ไหนนน"พอหันไปดูก็เลยรู้ว่า นั่นพี่เบียร์จริงด้วย เฮ้ยยย เอารถเพื่อนมาใช่มั้ยนันนน โธ่ววส
"เอิ่บบบ ใช่จริงๆด้วย งั้นเดี๋ยวโซดาขอตัวก่อนนะคะ" แล้วฉันก็หันไปหยิบกระเป๋า แล้วมองหน้าครูจิ๋วว ครุจิ๋วก็มองหน้าฉัน ฉันเลยพูดว่สา
"ช่วยเดินไปเป็นเพื่อนหน่อยค่ะ" ก็มันเกร็งหนินา
"ปะๆๆ "แล้วครูจิ๋วก็พาเดินไปหาพี่เบียร์
"พี่เบียร์...มาแล้วว"เมื่อเจอพีาเบียร์ฉันก็วิ่งเข้าไปหาพี่เบียร์ทันที
"ไงเนี่ย "พี่เบียร์ถามพร้อมจับหัวฉันโยกเล่น พี่เบียร์ตัวสูงมาก ฉันเลยกลายเป็นเด็กน้อยไปเลย
"T^T" ฉันทำหน้าแบบอยากกลับมากกจนพี่เบียร์ขำเลยทีเดียว
"แล้วคุณกลับยังไง"พี่เบียร์ตะโดนถามครูจิ๋ววได้แข็งมากก พูดไม่น่ารักเลย ฉันเลยหันควับไปมอง แต่พี่เบียร์ก็ไม่ได้สะถกสะท้านน
"ครูเค้าเอารถมาค่ะ พี่เบียร์"ฉันเลยตอบแทนครูจิ๋วเพราักลัวครูเค้าตกใจ
"อ๋อ"พี่เบียรพยักหน้า
"แล้วกลับได้ไหมเดี๋ยวไปส่ง" โฮ้วว.
"เอารถมาหรอ กลับได้ไหม เดี่ยวไปส่ง"ใครยื่นหน้ามาจากรถฟ่ะ ฉันพึ่งสังเกตุว่ามีรถมาจอด2คัน รถสีขาวและสีเทา พี่คันรถสีเทานี่เป็นคนยื่นหน้ามาถาม
"ได้ค่ะ เอารถมา"ครูจิ๋วตอบ
"โอเค กลับได้นะ ขอบคุณนะครับ"พี่เบียร์ตอบแล้วยิ้มให้ อื้อหื้ออ อย่างหล่ออ
"ค่ะ ไม่เป็นไร"ครูจิ๋วยิ้มให้อย่างน่ารั
"บ๊ายบายย"ฉันโบกมือให้ครูจิ๋วและครูจิ๋วก็เดินไปหาะี่ไก่ต้มที่แคนทีน
"พี่เบียร์ต้องขึ้นรถคันไหนง่ะ" ฉันหันไปหาพี่เบียร์ แล้วถามตาแป๋วๆ
"คันนี้ คันสีขาวเนี่ย"พี่เบียร์พูดพร้อมเดินนำไปที่รถแล้วเปิดประตุให้ฉันนั่งใจดีจังฟ่ะ
พอฉันนั่งลงปุ๊บพี่เบียร์ก็ปิดประตูให้และเดินไปคุยกับพี่รถสีเทา ในขณะเดียวกัน เพื่อนพี่เบียร์ก็หันหน้ามามอง ผู้ชายอะไรน่าตาน่ารักจัง หน้าขาวๆแถมแก้มยังแลแดงๆอีก ปากสวยได้รูป หัวก็ตัดผมทรงสกีนเฮด ใส่เสื้อสีขาวกับกางเกงยีนขายาวสีซื๊ดๆขาดขนาดฉันมองด้านหลังแบบนี้ยังหล่อและแลเถื่อนๆในคราวเดียวกัน ทำไมเหมือนมีอะไรมากระชากใจอย่างนี้ แต่เพื่อความไม่อึดอัดฉันเลยผูกมิตรด้วยการ
"หวัดดีค่ะ"สะสวัสดีนั่นเอง ฉันสวัสดีและยิ้มให้พี่เค้าอย่างสุดซึ้งที่อุตส่าห์ให้ฉันกลับด้วย พี่เค้ายิ้มให้อีกครั้งพร้อมกับ
"หวัดดีครับบผม" กริ๊ดดดดเสียงอย่างน่ารักเลยอ่ะ ทำไมเสียงหล่อแบบนี้
"เฮ้ย ไอซ์ไป ออกรถ"และแล้วเวลาแห่งความสุขก็หมดลงเพราะพี่เบียร์ขึ้นรถมา แล้วพี่ไอซ์เค้าก้เนิมออกรถพีาเค้าชื่อไอซ์นี่เอง

จบลงไปแล้วนะคะกัแชปเตอร์วัน ตอนนี้ไรท์เตอร์มาอัพช้าหน่อย แต่อยากขอบคุณทุกคนที่เข้ามาสนับสนุนไรท์เตอร์นะคะ แล้วพบกัใหม่ตอนหน้านะคะ