พบรัก ณ china

โธ่... ทำไมผมถึงได้ซวยอย่างนี้ต้องมาเป็นคนแบกกระเป๋าอย่างนี้(ให้มันน้อยๆหน่อย ผู้ชายสะเปล่า)

"พี่จอมค้ะ วางไว้ตรงนี้เลยค่ะพวกหนูจะไปแต่งตัวก่อนช่วยเฝ้าอันนี้ให้หน่อยนะ จุกับพีช่วยกันถือเร็ว"

น้องทั้งสองคนดูจะเบื่อๆ สักหน่อยแต่ก็ช่วยยกไป

ตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว

"กลุ่มเด็กไทยก็หน้าจะออกมาแสดงได้แล้วน..."

ผมพูดไม่ทันขาดคำเสียงดนตรีก็เริ่มต้นขึ้นได้เวลาที่ผมจะถ่ายรูปให้พวกน้องๆ เค้าแล้วสินะ

ในที่สุดการแสดงเสร็จผ่านไปอย่างราบรื่น(เร็วจังเลยเนอะ)

ผมก็ต้องไปช่วยพวกน้องเค้าเก็บของอยู่ดีแหล่ะ เมื่อผมเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว ผมไม่พบใครเลย...ยกเว้นมาเรนที่กำลังนั้งรออะไรสักอย่าง ผมกะจะเดินเข้าไปตามเค้าดีไมเนี่ย แต่เท้าผมก็ไม่รอเกล้าออกไปเฉยเลย

"เอ่อ...มาเรนว่าไง รออะไรอยู่เหรอ"

"อ๋อกะจะมาขอถ่ายรูปกับนางรำไทยหน่อยน่ะ เนี่ยก็ถ่ายเสร็จแล้วแต่จะรอให้ออกมาถ่ายต่ออีกตอนที่แต่งตัวธรรมดาด้วย"

ผมเลยมองหาเก้าอี้สักตัวมานั้งข้างๆ เขา...

"หนาวจัง... ทำไมตรงนี้มันหนาวอ่ะ"

ผมถามไปด้วยความสงสัยและก็รู้สึกหนาวขึ้นมาแล้วเหมือนกัน

"ก็ในห้องนี้มันเปิดแอร์ แต่ลืมปรับมั้งเลยหนาวอย่างนี้... อ่ะเสื้อคลุมฉันเอาไมล่ะ ผมไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่น่ะ"

ผมหันไปหามาเรนเมื่อได้ยินคำที่จะให้เสื้อคลุม แต่มาเรนก็ไม่รอคำตอบจับเสื้อคลุมของตัวเองมาคลุมให้ผมทันที อ่อ...นี่มันอะไรกันเนี่ย ร่างเล็กเริ่มหน้าร้อนออกมาจนแดงขึ้นเลย

"อ้าวไม่หนาวแล้วเหรอ...หน้าแดงเชียว"

ชายตรงหน้าเขามองด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้ร่างเล็กเขินได้มากมายเหมือนกัน

"คงแค่ปรับอุณหภูมิไม่ทันมั้งเลยเป็นแแบบนี้"(แก้ตัวน้ำคุ่นๆถ้าปรับอุณหภูมิไม่ทันน่ะ เค้าต้องหูแดงโว้ย...)

"อ๋อ เหรอ..." (แม่งไอมาเรนก็เชื่ออีก)

ผมอุ่นจังเลยอยากนอนมากเลยอ่ะระหว่างรอสาวๆ แต่งตัวกลับมาเหมือนน่ะ ผมขอนอนก่อนเถอะง่วงจริงๆ และร่างเล็กก็พิงไหล่มาเรนนอนหลับไป

"เฮ้ย...พี่จอมตื่น...ตื่นได้แล้ว"

"งึมๆ... มีอะไรเหรอ"

"จะอะไรล่ะก็หลับไปเก็บของไงล่ะแล้วเดี๋ยวไปเรียนกังฟูต่อ"

ผมสะดุ้งสักพักหันหาคนที่ผมเคยพิงนอน เขาหายไปแล้วเขาไปอยู่ไหนนะ

"มองหาอะไรอยู่"

"มาเรน"

"อ๋อเค้ามาขอพวกหนูถ่ายรูปแล้วก็มีเพื่อนมาเรียกเค้าเลยไปเลย และก็ฝากปลุกพี่เนี่ยแหล่ะ"

มาเรนฝากปลุกเรางั้นเหรอ... ทำไมรู้สึกดีจังเลย

"จะไปได้ยังพี่จอม เดี๋ยวต้องไปเก็บของแล้วก็เตรียมตัวกินข้างกลางวันและก็เรียนกังฟูกับพู่กันจีนและก็กินข้าวเย็น(ซึ่งมันเย็นตามชื่อ)แล้วก็กลับที่พัก จบ"

น้องพีพูดออกมาเป็นชุดเกี่ยวกับตารางของวันนี้ เฮ้ย...

ก็นะหลังจากที่ห่างหายไปแปดวันมั้งเพราะขี้เกลียดแล้วก็ลืมไปแล้วด้วยว่าแต่งเรื่องนี้พอมีคนที่รู้จักมาทักว่าทำไมไม่แต่งต่อ ก็นึกได้เลยหาเวลามาแต่งนี่ก็ได้เพลาแล้วที่ฉันจะนอนสักทีเหนื่อย ใครก็ได้ช่วยให้โรงเรียนฉันหยุดทีเถอะจะได้มีเวลาว่างๆ กะเค้ามั้ง