เจ้าชายหน้าใส มัดใจ ยัยความจำเสื่อม

8.4

เขียนโดย โมโมะ

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 21.49 น.

  22 ตอน
  5 วิจารณ์
  23.35K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 09.46 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) สับสนกับหัวใจ..ตัวเอง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เหนื่อยจัง TOT เรียนพละนี่เหนื่อยจริงๆ ฉันวิ่งได้ที่สุดท้ายตลอดเลยเลย ก็แน่สิ ! ฉันตัวเตี้ย ! ขาสั้น !

 TOT แง๊ ๆ เหนื่อยๆ ขาฉันจะเดินไม่ได้แล้วอ่ะ ฉันเดินมาที่รถไปจับเข่าของตัวเองไป โอ๊ย ! เจ็บ TOT

   " เอ้า ! นี่เธอเป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ O_o"

   " ป่าว ๆ ไม่มีใครอะไรฉันหลอก ฉันแค่วิ่งมากไปหน่อย TOT เลยเจ็บขา"

   " ไม่ไหวสินะ :)" -0- ยิ้มแบบนั้น

  พึบ / ออสการ์อุ้มฉันไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้า

   " นี่นาย >///< ปล่อยๆ ฉันเดินเองได้ "

   " หึ ! "  ออสการ์ไม่ฟังฉันแล้วเดินไปที่รถ คันหรูของเค้า แล้วเปิดประตู ข้างๆคนขับให้ฉันนั่ง

 

   บนรถ

  " นี่เธอไหวแน่นะ !"

   " อืม..ยังไหว.." ง่วง ๆ =^= ง่วงแล้วอ่ะ

   " เดี๋ยวเราไปหาอะไรกิน ดีไหม "

   " ไป ไป ! >_<" พูดแล้วหิวเลย

   " ฮ่าๆ เธอนี่นะ ^^' นอนก่อนเลยถึงแล้วเดี๋ยวปลุก" อย่าลืมปลุกแล้วไปกินข้าวคนเดี๋ยวล่ะ =^=

ฉันไม่รอช้า ฉันเอนตัวลงนอนทันที ในไม่ช้าก็... zzZZ

   

" นี่ ! ตื่อนได้แล้วๆ "

   " งึมงำ ๆ ~ = =" ถึงแล้ว เหรอเนี้ย โอ๊ย ! /(>O<  )\ /(  >O<)\ บัดซ้าย บัดขวา เฮ้อ ~

   " ฮ่าๆ ดูเธอสิ ^^" 

   " ไม่ตลกเลยนะ =^="

   " ฮ่ะๆ น่ารักเป็นบ้าเลย "

   " บ้า >//<"

   " แล้วเธอเดินไหวแล้วใช่ไหม?"

   " อื้มดีขึ้นมากเลย"

   ผละ ~

ออสการ์เปิดประตูแล้วเดินมาที่ ประตูที่ฉันนั้งแล้วเปิดประตูออก 

   " เชิญครัช ~ ...องค์หญิง ^^ "

   " ได้ค่ะ...เจ้าชาย  -///- " น่าอายจังคนอื่นมองกันใหญ่เลย อยากจะกรี๊ด ~!!!!

   ในร้าน..

  เราสองคนสั่งอาหารเสร็จก็เลยต้องรอเด็กมาเสริฟ เราไม่ได้อยู่โต๊ะธรรมดานะ ออสการ์จองห้อง VIP ไว้ก่อนแล้ว มันเป็นห้องที่ใหญ่มาก มากจนเวอร์ ><' ตกแต่งไว้อย่างดีมีสีสัน (ต่างจากห้องของเค้า ลิบลับ ห้องของเค้าดูทึบๆ อย่างกับคนที่มีนิสัยเย็นชาอยู่)

   

   5 นาที่ผ่านไป

   แล้วเด็กเสริฟก็มาเสริฟอาหาร (ตามที่สั่ง) วางอาหารไว้เป็นระเบียบ

   " เดี๋ยวปล้อน ^^ " 

   " ไม่เป็นไร ><"

   " ขาเธอเจ็บอยู่ ไม่ได้ฉันต้องปล้อนเธอ = =' "

   " เอิ่ม.. =^= เกี่ยวอะไรกับขาล่ะนั้น "

   " เกี่ยวสิ ! "

   " ยัง..." ออสการ์ใช้โอกาสที่ฉันกำลังจะพูด เค้าก็เอาช้อนที่เค้าถืออยู่ ใส่ปากฉัน ตาบ้านี่ 2 รอบแล้วนะ >_< 

   " เป็นไงบ้าง ฮ่าๆ"

   " นายนี่ ร้ายกว่าที่ฉันคิดนะ =^= แต่ก็...อร่อยดี กิน กิน ต่อ >O<" 

 

 

 

บ้างทีฉันก็มีความสุขดี..ที่อยู่กับออสการ์ เค้าทำให้ฉันมีความสุข แล้วทำให้ฉันยิ้มได้ตลอด  ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ทุกทีที่ ' เจอเค้า '  >///< ฉันคิดอะไรของฉันอยู่นะ น่าอายจัง

   

   

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา