Christmas Eve ส่งหนุ่มหน้าใสทักทายหัวใจยัยจอมเพ้อ

9.3

เขียนโดย มิซากิจัง

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 22.35 น.

  15 chapter
  81 วิจารณ์
  22.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 23.04 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) ไอ้บ้า ♥

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 13

ไอ้บ้า ♥

        “อย่ามาหลอกหลอนฉันเลย ฮือ~T^T”   ฉันเอามือปิดหน้าปิดตาด้วยความหวาดกลัว  ใครก็ได้ช่วยสาวน้อยน่ารักๆด้วย~

        “ผมเอง...ธีร์ดี ทำไมต้องกลัวขนาดนั้นด้วย (‘ ^ ‘)  ”

ฉันมองหน้าเจ้าภาพหลอนลอดผ่านนิ้วมือที่ปิดหน้าไว้  ทำไมถึงสมจริงขนาดนี้น้ำเสียงที่แสนออดอ้อน  ปากที่ตอนนี้ยู่ยี่ด้วยความงอน  หน้าตาที่หล่อเท่าๆป๋าแจจุง คิดไปคิดมานี่อาจเป็นเขาตัวจริงก็ได้

        “อืม...” ฉันมองสำรวจใบหน้าหล่อๆด้วยความเคลิ้ม  จะตัวจริงหรือภาพหลอน แต่ถ้าหล่อ แม่จะไม่แคร์และไม่สน  รับได้หมด โฮะๆ  >3< 

        อ๊ะ! ลืมตัว  ฉันเอามือไปจับไหล่คนตรงหน้าแล้วพลิกไปมา  หันซ้ายหันขวา  ทีลังกา หันหน้าหันหลัง 

        “งอนแล้วนะ  (‘ ^ ‘) ห่างกันไม่ถึงวันก็จำไม่ได้แล้วเหรอ”

        ใช่เลย! สำเนาถูกต้องค่า  ไม่มีผู้ชายที่ไหนขี้งอนขนาดนี้หรอก

        “ไม่ได้ลืมสักหน่อย”

        “คนอุตส่าห์คิดถึง ♥”

        O///O 

        ฉันก้มหน้าด้วยความขวยเขิน สติเตลิดเปิดเปิง คิดไปไกล ฟุ่งซ่าน >_<♥  ไม่นะ!  แต่คำพูดไม่กี่คำเราจะมาหวั่นไหวไม่ได้!   แต่พอจะเงยหน้าไปมองเขา  กลับทำไม่ได้ซะงั้น เพราะหัวใจที่เต้นรัว ไม่เป็นจังหวะ  มีหวังถ้ามองหน้าผู้ชายคนนี้  หัวใจต้องวายตายแน่ๆ 

        แกล้งตายเลยดีมั้ย  U-U   เขินเกิ๊น

        “…” 

        “วินนี่ไม่เอาของไปเก็บเหรอ”   ธีร์ดีชี้มาที่กระเป๋าสีชมพูใบโปรดที่นอนตายอย่างเหงาหงอย  จริงด้วย ยืนคุยกันแบบนี้เกิดใครมาเห็นแล้วซวย  ครอบครัวฉันก็อยู่ห้องข้างๆ ถ้าเปิดมาเจอธีร์ดี ฉันขอโกหกว่าเป็นพนักงานทำความสะอาดดีไหม  Y^Y

       เพราะนายนั่นแหละที่ทำให้ฉันลืมทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้  (เขินจนพาล)

รู้ดังนั้นฉันก็รีบเปิดประตูเอาสัมภาระไปเก็บ   เหนื่อยจะแย่  นั่งในรถจนก้นเปื่อยไปหมดแล้ว  แม่จะนอนให้ตายไปเลย

        แต่รู้สึกเหมือนจะมีเจ้าตัวประหลาดตามเดินตามหลังฉันมาหน้าตาเฉย

        “นายตามมาทำไม”

        “อาว แล้วจะให้ผมนอนไหนล่ะ”

        “ก็เรื่องของนายสิ!...เอ๊ะ! จะว่าไป นายมาที่นี่ได้ไง”   หรือว่าหายตัวมา  ไม่จริง (><  )(  ><)

        “คิมมาส่ง ผมคอยติดตามเธอมาตลอดแหละ แต่เธอก็ไม่รู้ตัว (‘^’)”  ว่าแล้วเชียว  แล้วไอ้ผู้ชายบ้าที่ทำท่าซารังเฮโยก็เป็นหมอนี้สินะ! (ติดใจเรื่องนี้ เพราะมันติ๊งต๊องสุดๆ)

       “เฮ้อ~~ ฉันเหนื่อยกับนายจริงๆเลย ชีวิตของฉันทั้งปั่นป่วน ยู่ยี่ บู่บี่ ปู่ปี่ก็เพราะนายเข้ามาก่อกวน” ฉันบ่นอย่างเหนื่อยอ่อนกับหมอนี่  พร้อมกับเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงที่แสนนุ่ม กระโดดทีเด้งดึ่งทะลุหลังคาเลยนะ ><

        “อย่าเพิ่งนอนสิ”  ธีร์ดีเดินดุ่มๆเข้ามาฉุดกระชากลากถูฉันให้ลุกขึ้น  แขนจะหลุดแล้วโว้ย!

        “อะไรของนายเนี่ยขอนอนพักหน่อยไม่ได้รึไง ”  ฝ่ามือที่แสนนุ่มนิ่ม(แต่หนัก)ของฉันฟาดลงบนแขนล่ำๆขาวๆของเขาจนเกิดรอยแดง  มารบกวนเวลานอนของฉันต้องเจอดี!

        “ไปเที่ยวกันก่อน”

        “จะบ้าเหรอ เหนื่อยจะแย่ นายอยากไปก็ไปคนเดียวสิ”

        “ใจร้าย L”  ธีร์ดีเบ้ปากเหมือนที่เขาชอบทำบ่อยๆเวลางอน

       ไม่พอหมอนี่ยังอุ้มฉันพาดหลังเหมือนกำลังลักพาตัว  ฉันโวยวายใส่เขา แล้วก็ต้องรีบหุบปากโดยด่วนเพราะที่นี่คือโรงแรม (พอดีเป็นคนมีมารยาท)

        ตุบๆ

        ฉันทุบหลังเขารัวๆ และพยายามดิ้น  แต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยแต่อย่างใด  เป็นเดอะฮัครึไง!   เริ่มเดือดจวนจะระเบิดแล้วนะ  โกรธๆ

        จะว่าไปทำไมหมอนี่ถึงแข็งแรงจัง  O,,O  ดูสีหน้าเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลย  สมแล้วที่เป็นลูกมาเฟีย (ที่น่ารักและติ๊งต๊องที่สุดในสามโลก) 

        “ปล่อยเลยนะ”

        “ถึงแล้ว”

        เราสองคนมาหยุดที่หน้ารถเฟอรารี่ เอนโซ่สีเลือดนก ถ้าให้เดาคงเป็นรถของเขาที่ขับตามฉันมาตลอดทาง  -_-+

        “แล้วบอร์ดี้การ์ดของนายหายไปไหน (-  )(  -)”

        “ผมสั่งให้นั่งรถเมล์กลับไปแล้วล่ะ”

        เอิ่ม...มีอะไรจะฮากว่านี้อีกมั้ย! บอร์ดี้การ์ดผู้น่าเกรงขาม กล้ามล่ำๆ  หน้าตาโหดๆ นิสัยโฉดๆเลวๆ (ขอหลอกด่าหน่อยเถอะ) มานั่งรถเมล์  รับไม่ได้ >_<

        “นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย”  ธีร์ดีวางฉันลงบนเบาะนุ่มๆ  จากนั้นก็เดินไปที่ฝั่งคนขับ  หน็อย! นับวันหมอนี่ชักเอาแต่ใจ  ฉันเป็นตุ๊กตาหรือไง  ที่เขาจะพาไปไหนมาไหนก็ได้  -*-

        “เถอะน่า >_O” แน่ะ! มีการขยิบตามาให้อีก  คิดว่ามันน่ารักมากรึไง...หึ! ยอมรับว่าใช่ -_-

        บรื้น~~

 

        ธีร์ดีพาฉันมาเดินซื้อเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว -[]- เหตุเพราะหมอนี่ไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลยนอกจากเงิน โทรศัพท์และรถสุดไฮโซของเขา 

        ตอนนี้เราก็มาหยุดที่ร้านไอศกรีมแสนอร่อย

       ไม่ได้อยากกินเลยสักนิด  แต่ของฟรีอ่านะ -..-

        อ้ำ!

        อื้ม~

        ฟินเว่อร์

        รู้สึกเคลิบเคลิ้มกับไอศกรีมรสโยเกนเบอร์รี่เย็นๆ วีปกรีมนุ่มๆ  บรรยากาศแสนสงบ มีคนอยู่บ้างเล็กน้อย  เหตุเพราะคงจะดึกแล้วล่ะมั้ง  ผู้ชายหล่อๆตรงหน้าที่มองมาทางฉัน แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี

        “^_^”

        “ยิ้มอะไรของนาย -_-^”

        “วินนี่น่ารักจังเลยน่า อย่างกับเด็กแน่ะ”   ธีร์ดียื่นมือมาลูบผมฉันเบาๆ ฉันไม่ใช่เด็กนะ! 

        “ผมฉันยุ่งหมดแล้ว -///-”

        “มันเขี้ยว”  ยังไม่หยุดอีก คราวนี้เขาเอามือมาหยิกแก้มฉัน เดาว่ามันคงบวมและแดงเหมือนลูกเชอรี่ที่อยู่ในถ้วยไอศกรีม

        “ฉันเจ็บนะ”

        ‘ผู้ชายคนนั้นน่ารักจังเลย เสียดายมีแฟนแล้ว’

        ‘หล่อโฮก จับกินดีมั้ย แผล็บๆ -,,-’

        พนักงานสาวมองเขาอย่างเพ้อฝัน  นางคงลอยไปดาวพลูโตแล้วแหงๆ  ส่วนพนักงานชาย (ที่ฉันเพิ่งรู้ว่า...)  ส่งสายตาหวานเยิ้ม พร้อมกับเลียปากเหมือนกำลังกลืนกินธีร์ดีเขาไปทั้งตัว  ยี่~ขนลุก

        “ไอบ้า! หยุดหยิกแก้มฉันสักที” 

        “อย่าโวยวายสิ...ไอ้บ้า~~~ -///-”

        กรี๊ดๆ หมอนี่ด่าฉันว่า ‘ไอ้บ้า’  เขากล้าถึงขนาดนี้เชียว!  แล้วทำไมต้องมาทำแก้มแดงด้วย โรคจิตชะมัด

        “นายว่าฉันเหรอ...โกรธแล้วนะ-*-”

        “วินนี่ไม่เคยดู MV เพลง‘ความรักดีๆอยู่ที่ไหน’เหรอเนี่ย (ขออนุญาตโปรโมตเพลงค่า)”

        “ฉันเป็นติ่งเกาหลีย่ะ...แล้วทำไมฉันต้องฟังเพลงนี้ด้วย มันเกี่ยวอะไรกัน???”

        “ฮ่าๆ”

        “กรี๊ดดดดด...ไอ้บ้า”  ฉันกรีดร้องเสียงแหลมอย่างตกใจเมื่อจู่ๆวิปครีมสีขาวก็มาประทับบนหน้าอันแสนงดงามของฉัน  เป็นฝีมือใครไปไม่ได้ นอกจาก...ธีร์ดี!  วันนี้เขาต้องบ้าแล้วแหงๆ  แกล้งอยู่นั้นแหละ

“ไอ้บ้า -///-”  ถามหน่อย แกจะเขินทำไม!  ฉันมึนงง สับสน เครียด คล้ายจะเป็นลม ยาดมด่วน!! นี่ฉันด่าเขานะ ไม่ได้บอกรักทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น  ฉันไม่เข้าจายยยย  คนสวยเพลียค่า!

        “หน้าฉันเลอะหมดแล้วนะ”

       น้ำเสียงสุดจะทนของฉัน มันทำให้เขาถึงกับ...หัวเราะ =[]=

         “ฮ่าๆ โอ๋ๆ” เขายื่นมือมาเช็ดวีปครีมออกจากหน้าฉัน จากนั้นก็...เอาเข้าปากตัวเอง -///- “อื้ม~~~อร่อยจัง”

        จังจะมีหน้ายิ้มอีก!  ปั่นป่วนหัวใจคนอื่นสนุกมากรึไง

        “ไอบ้า!!!!!!”

        “อื้ม รู้แล้ว....ไอ้บ้าๆๆๆๆ J”

        ใครก็ได้ช่วยด้วย ธีร์ดีของฉันโดนผีเข้าจ้า  ทำร้ายฉันไม่พอยังมาด่าฉันด้วยหน้าตาอิ่มเอมใจอีก แถมพอฉันด่า เขาไม่งอแงหรืองอนนะเคอะ!  เขากลับเขิน!  มีความสุข!  แถมหน้างี้ฟินสุดๆ! เพราะอะไร?  ใครรู้บอกฉันที~~  T^T

 

 

 

 

 

 

มิซากิ: สวัสดีค่าาา ^/\^ นักอ่านที่น่ารักทุกคน ตอนนี้อย่าหาว่าธีร์ดีประสาทเลยน้า เข้าไปดู MV เพลง‘ความรักดีๆอยู่ที่ไหน’ ก่อน แล้วจะรู้ว่าฮีน่ารัก น่ากอดขนาดไหน>3< รักนางหนูธีร์ดีให้มากๆนะคะ ฮีงอนแล้วมิซากิไม่ช่วย 5555

 

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่า

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา