Christmas Eve ส่งหนุ่มหน้าใสทักทายหัวใจยัยจอมเพ้อ

       แอด~

       เสียงเปิดประตู พร้อมกับร่างสูงที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องของสาวน้อยจอมเพ้อ  เขาตั้งใจมาปลุกเธอเพราะไม่อยากให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงไปโรงเรียนสาย

       “วินนี่ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก”  ธีร์ดีปลุกวินนี่เบาๆ

       “ค่อก~~ งำงัม”  แต่ทะว่าเสียงที่ตอบกลับมานั้นเป็นเพียงเสียงกรนเบาๆเท่านั้น

       ธีร์ดีย่องเบาๆ ไปนั่งข้างเตียงนอนของวินนี่ เขามองใบหน้าขาวใสแบบเป็นธรรมชาติ  ริมฝีปากบางที่ตอนนี้อมยิ้มนิดๆ เวลานอนคงมีความสุขน่าดู J  ธีร์ดีเห็นอย่างนั้นก็แอบหัวเราะกับความมุ้งมิ้งของเธอ ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้นะ ‘ยัยเด็กน้อยขี้เซา’

       ธีร์ดีเอามือลูบหัววินนี่เบาๆด้วยความมันเขี้ยว  เมื่อมองแก้มใสๆอมชมพูนั่นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะ

       จุ๊บ!

       ปกติเขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่ชอบฉวยโอกาสหรอกนะ 

       เป็นเพราะสาวน้อยจอมเพ้อที่นอนบนเตียงต่างหากล่ะ  ยัยนี่น่ารักเกินห้ามใจ!!!

       ฉันลืมตาขึ้นมา  เพราะความขวยเขิน  เขินทำไมหนะเหรอ?  ฉันฝันว่าคริส  EXO  แอบจุ๊บแก้มฉันตอนหลับน่ะสิ  >///<  ฉันรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มๆ มาสัมผัสแก้มฉันเลยล่ะ กรี๊ดดดด >.<  มันคงเป็นฝันสามมิติสินะ  เหมือนจริงมากๆ  (นางเอกยังใสๆค่ะท่านผู้ชม)

       “ตื่นแล้วเหรอ”

       อะไรเนี่ยตอนหลับก็เจอคนหล่อ พอตื่นก็เจอคนหล่อ >.< ปลื้มๆ

       “นายเข้ามาได้ยังไง”  แถมมานั่งบนเตียงอันเลอค่าของฉันด้วย

       “ก็เข้ามาปลุกวินนี่ไง แต่เธอตื่นพอดี”

       ฉันสังเกตเห็นแก้มของธีร์ดีที่เหมือนมีใครเอาสีแดงมาทา  หมอนี่เป็นอะไรเนี่ย?

       “ฉันฝันว่า คริส  EXO แอบหอมแก้มฉันด้วยแหละ เขินจัง >///<  ”

       “-///-  อื้ม”  หมอนี่เป็นอะไรท่าทางจะบ้า ฉันสิที่ต้องเขิน เขามาเขินแทนฉันทำไมห่ะ  -_-++

       ฉันดูนาฬิกาปลุกข้างเตียง ซึ่งตอนนี่เพิ่งหกโมงเอง  เสียความเป็นตัวเองที่สุดอ่ะ ปกติฉันจะตื่นตอนเจ็ดโมง  แต่จะนอนต่อ ก็ไม่ง่วงแล้ว คงเป็นเพราะเมื่อคืนที่ฉันอนเร็วกว่าปกติสองชั่วโมง

       “ขอบใจนะ แต่คราวหลังไม่ต้องก็ได้ ฉันตื่นเองได้”

       “วินนี่ขี้เซา แบร่ :P รีบๆล่ะ ผมเตรียมอาหารไว้แล้ว”

       “จ้าๆ”  เขาเหมือนเด็กเลย ขี้เล่นจริงๆ น่ารักมากด้วย ^^

       ฉันนั่งทานอาหารเช้ากับธีร์ดีอย่างเอร็ดอร่อย นับวันน้ำหนักของฉันยิ่งเพิ่มขึ้น  อาหารอร่อย คนทำก็หล่อ ทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจในการกิน (การกินต้องมีแรงบันดาลใจด้วย?)  จนกระเพาะไม่สามารถรับปริมาณอาหารที่ฉันกินในแต่วันได้  T.T   

      ฮั้ลโล่ สวัสดี๋ กระผมจะบอกว่าวันนี้ผมมีความสุข ผมนั้นมีความสุข ไม่เคยจะทุกข์

      มันสนุกกว่าเขาเพื่อน โอ โอะโอ้ โอ ~♬  (เพลง Shinchan-Ver.Thai)

      ใครโทรมานะ  เสียงริงโทนฉันน่ารักม่ะ  (น่ารักจริง -*-)

      ‘เค’

      หมอนี่โทรมาทำไมนะ  -_-?

      “ฮัลโหล”

      “ฉันรออยู่หน้าบ้านนะ”

      “นายมาทำไม”

       “ก็รับเธอไปโรงเรียนน่ะสิ ถามมากจริง แค่นี้แหละ” ฉันเพิ่งถามไปคำถาม       เดียวเองนะ -*-

      ร้อยชาติพันชาติหมอนี่ไม่เคยมารับฉันไปโรงเรียน  วันนี้คงเป็นวันที่เลย์เต็มห่อสินะ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สุดๆ

       ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ก็พบรถเฟอร์รารี่สีแดงสุดหรูจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว  ฉันเลยรีบจัดการอาหารที่เหลือตรงหน้าให้หมด

       “ฉันไปก่อนนะธีร์ดี  พอดีเคมารับแล้ว”

       “ปกติเธอไปรงเรียนกับเคเหรอ”

       “ไม่ใช่หรอก วันนี้วันแรก ไม่รู้หมอนั้นเป็นบ้าอะไรขึ้นมา”

       “งั้นโชคดีนะ”  พอฉันพูดถึงเค ธีร์ดีดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่แฮะ 

       “อื้ม แล้วเจอกัน”

       วันนี้ทั้งวันอีตาเคจอมจุ้นเกาะฉันหนึบหนับอย่างกับเหาฉลาม ตอนเช้าก็มารับฉันไปโรงเรียน พักเที่ยงก็มาทานข้าว อ่านหนังด้วยกัน  ตอนเย็นก็ว่าจะไปส่งฉันที่บ้าน  นี่มันอะไรกันเนี่ย เกิดนึกพิศวาสฉันขึ้นมาเหรอ ฉันก็ดีใจอยู่หรอนะ  แต่ก็ไม่รู้สินะ ฉันเป็นห่วงธีร์ดี ดูเขาจะอารมณ์ไม่ดี  เฮ้อ~~ยัยน้ำผึ้งก็อีกคนแซวฉันอยู่ได้  อ๋อ! ยัยนี่เป็นคนเดียวที่รู้ว่าฉันแอบชอบเค

       “ฉันไปส่งนะ”

       “นายเป็นอะไร  รีบไปหาหมอเถอะ”

       “อะไรของเธอวินนี่ =_=^^”

      “ก็วันนี้นายตามฉันตลอดอย่างกับกาวตราช้าง แถมมาทำดีกับฉัน ชอบฉันรึไง”

      “บ้านา!!! เออ เธออยากกลับเองก็เชิญ”  เคตะโกนเสียงดัง พร้อมกับเดินจ้ำออกไปเลย

      อาว -_-++ เงิบเลยฉัน  กะจะเล่นตัวสักหน่อย  หมอนี่กลับไม่ง้อซะงั้น  คนสวยเซ็งค่ะ

8.        18.00  น.

       หลังเลิกเรียนฉันนั่งทำรายงานกับเพื่อนในกลุ่มสองสามคน  ทำเสร็จพวกเราต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน  ตอนนี้ฉันก็ต้องเดินกลับบ้านคนเดียว แงๆ Y.Y   ฉันไม่อยากนั่งรถแท็กซี่แล้ว  ประสบการณ์อันเลวร้ายนั้นเป็นบทเรียนอันล้ำค่า   โชคดีที่บ้านฉันอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก

       น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย แถวนี่ไม่ค่อยมีคนอยู่  แถมท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว  เอาว่ะ!! ตื่นเต้นดี

       ตึกๆๆ

       ชักจะไม่ตื่นเต้นแล้วสิ  ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าคน เอ๊ะ!หรือว่าไม่ใช่คน ดังตามฉันมา  อาจจะเป็นคนแถวนี้ก็ได้  อย่าคิดมาก  ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่หันไปมองด้านหลัง  แต่แล้วเสียงฝีเท้าก็ก้าวเร็วขึ้นและเข้ามาใกล้ฉันทุกที  ใจฉันเต้นระทึก  ได้แต่ภาวนาว่า ไม่มีอะไร...ไม่มีอะไร

       หมับ!

       O_O มีมือปริศนามาปิดปากฉันจากด้านหลังและโอบเอวฉันไว้ไม่ให้ฉันดิ้น

       “อ่อยอั๋ยอ๊ะ” (ปล่อยฉันนะ)  ฉันพูดผ่านฝ่ามือที่ปิดปากฉันอยู่  แต่เสียงที่ออกมากลับเป็นเพียงเสียงอู้อี้ฟังไม่รู้เรื่อง

       “อย่าเสียงดัง ถ้าไม่อยากตาย” ผู้ชายอีกคนท่าทางน่ากลัวพูดกับฉัน บอกฉันทีว่านั่นกล้ามของเขา  เอาลูกบอลลูนยัดเข้าไปมั้ยเนี่ย  ฉันอยากถามว่าพวกมันเป็นใคร?  จะพาฉันไปไหน?  จับฉันทำไม? แต่พอนึกถึงคำขู่นั่นแล้ว คำถามทั้งหมดก็กลืนกลับไปทันที

        ผู้ชายที่อยู่เยื้องด้านหลังของฉันเอาผ้ามาปิดตาทั้งสองข้างฉันไว้ ทำให้ตอนนี้ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย  แถมมีอะไรหนึบมาปิดปากด้วย  

       ร่างของฉันลอยสูงขึ้น ยะฮู้ฉันบินได้  T0T (ไม่ใช่เวลามาเล่นมุก)  เดาได้ไม่ยากคงเป็นผู้ชายหนึ่งในนั้นที่อุ้มฉัน  ในใจของฉันตอนนี้เต็มไปด้วยคำถามและความกลัว  พวกมันจะพาฉันไปไหนเนี่ย~~

       ใครก็ได้ ช่วยคนสวยที  TT__TT  พลีสสสส~~

ว่ะฮ่ะฮ่า  ไรเตอร์แอบสะใจที่วินนี่โดนจับตัวไป  หึๆ เพราะตอนนี้พ่อพระเอกของมิซากิแอบไปจุ๊บแก้มคุณเธอซะงั้น  กรี๊ด~~~ ไม่ยอมๆ อิจฉานางเอกค่า >.,<

อร้างงง~~ ตอนนี้แต่งเองแอบเขิน >///<  นี่แค่เริ่มต้นค่าาา แล้วคุณจะตกหลุมรักธีร์ดี ฮิ้วๆ

 ปกติเขาไม่ได้เป็นผู้ชายที่ชอบฉวยโอกาสหรอกนะ 

 เป็นเพราะสาวน้อยจอมเพ้อที่นอนบนเตียงต่างหากล่ะ  ยัยนี่น่ารักเกินห้ามใจ!!!