The Cruel Love รักต้องห้ามของนายอันตราย

[คลูเอล part]

 

 

    ดวงตาเรียวคู่นึงกำลังจับจ้องไปที่บุคคลสองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล เป็นภาพของร่างเล็กที่ถูกกุมมือทั้งสองข้างไว้ส่วนใบหน้าเองยังเห็นไม่ชัด ไม่เเน่ว่าอาจจะยิ้มอยู่ก็ได้ ยอมให้จับซะขนาดนั้น...คิดว่าจะใสซื่อจริงๆที่เเท้ก็ร่านใช่ย่อยนี่ทีเเรกคิดว่าจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปเพราะเห็นว่ายังใสซื่อบริสุทธิ์อยู่

 ร่างสูงคิดในใจอย่างสมเพชตัวเองหน่อยๆที่เผลอหลงกับเเววตาเเละท่าทางที่ใสซื่อนั่น ไม่ใช่อะไรหรอกนะ นอกจาก'ธาม'คนที่จับมือร่างเล็กนั่นอยู่วันที่เเข่งบาสเขาเองก็เห็นเดินตามเด็กผู้หญิงคนนึงไปด้วย....หลังจากที่โดนผู้ชายคนนึงหอมเเก้ม ก็ไปหาผู้หญิงอีกคน ทำไมเขาไม่คิดให้ได้ก่อนหน้านี้นะ?? งั้นเขาเองก็ควรจะเอาจริงได้เเล้วล่ะมั้ง?สำหรับ'เกม'ในครั้งนี้

   ตอนนี้ผมกำลังลังเลว่าจะลงไปหาพวกนั้นดีมั้ย ใช่ ผมเองไม่พอใจนักกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ผมเล็งน้องเขาไว้อยู่เเต่จะมาโดนตัดหน้าไปนี่มันก็ใช่เรื่อง อยู่ๆก็มีคนโทรเข้ามา

     /ฮัลโหล คลูอยู่ไหนอ่ะ มารับเราหน่อยสิ น้าา/ เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้น เสียงนี้...หึๆ คลูเอลยิ้มน้อยๆกับเสียงของคนที่โทรมา

    "อืม...อยู่ไหน" คลูเอลละสายตาจากสองร่างตรงหน้ามาจดจ่อกับคนที่โทรมาหาเเทน

    /เราอยู่ที่ห้างxsx อ่ะ นี่เราตาฝาดไปมั้ยเนี่ย เราเห็นรถคลูด้วยอ่ะ/ คลูเอลได้ยินอย่างนั้นก็มองหาร่างของหญิงสาวคนที่โทรเข้ามา...เเล้วสายตาก็บ่ายไปพบกับร่างบางของหญิงสาวในชุดกระโปงสีหวานยืนมองมาที่เขาอยู่...หญิงสาวคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนไกลก็คนที่'เคย'เป็นคู่นอนของคลูเอลเอง เเต่เพราะอะไรไม่รู้ทั้งสองที่เหมาะกันราวกิ่งทองใบหยกกลับเข้ากันในเชิงของคนรักไม่ได้จริงๆ ตอนนี้สถานะเลยเป็นเพื่อนผู้หญิงที่คลูเอลสนิทที่สุด เเม้ใครจะมองเธอในฐานะเเฟนคลูเอลถึงอย่างนั้นมันก็ไม่จริง เเต่ทั้งสองไม่มีปัญหาเพราะความสนิทสนมที่มีต่อกันเลยไม่เเคร์เท่าไหร่

  คลูเอลลงจากรถก่อนจะเดินลงไปหาร่างบางที่ยืนมองเขาอยู่

    "ให้ไปส่งมั้ย หึๆ" คลูเอลถามขำๆ ก็คุณเธอเพิ่งขอให้ช่วยไปส่งนี่นา

    "เเน่นอนค่ะ ฮ่าๆ" ว่าจบเธอก็หัวเราะน้อยๆ

    "อืม มีเรียนป่ะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวจะพาไปเลี้ยงกาเเฟตอบเเทนที่ร้าน" เธอพูดยิ้มๆเเล้วเดินตัวลอยไปขึ้นรถ คลูเอลจึงเดินตามเเละขึ้นรถไป

    "...เออ...ขอบคุณที่ชวนเเต่ไม่ดีกว่า" คลูเอลตอบเเล้วหันมามองหญิงสาวก่อนจะยักไหล่น้อยๆ

    "ง่า...เเย่อ่ะ กะจะเอาไปใช้เรียกลูกค้าซักหน่อย ฮุๆ" เธอพูดขำ

    "ถ้างั้นไม่ไปส่ง" คลูเอลจึงเเกล้งพูดเสียงเย็นทำหน้านิ่งขู่เธอ

    "ง่ะ! พูดเล่นน จริงๆยัยลาเต้มันอยากเจออ่ะ บ่นถึงจนเรารำคาญละ-3-;;" 'กาเเฟ' พูดเเล้วยิ้มเจื่อนๆ

    "หึๆ ไว้ว่างๆนะ" คลูเอลหัวเราะในลำคอก่อนจะตอบกลับหญิงสาวที่ทำหน้าเจื่อน

  คลูเอลขับรถมาได้ซักพักระหว่างทางกาเเฟเอาเเต่มองออกนอกกระจก ทำให้คลูเอลรู้สึกเเปลกๆเเต่ก็ไม่พูดอะไร

    "นี่....เรายังเป็นเเฟนกันอยู่มั้ย?" เสียงของหญิงสาวเอ่ยเป็นประโยคอย่างเเผ่วเบาราวกับกระซิบ

    "...." เมื่อคลูเอลได้ยินก็ตกใจหน่อยๆที่กาเเฟถามอย่างนั้น..ในระหว่างที่พวกเขาเคยคบกันระหว่างนั้นใช่ว่าคลูเอลจะจมอยู่กับกาเเฟเเต่กลับรื่นเริงไปกับหญิงอื่น ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยได้ยินคำบ่น..ด่า...หรือตัดพ้อจากริมฝีปากบางนั่นเลย..

    "มั้ง" คลูเอลพูดตอบสั้นๆโดยไม่คิดอะไรในเมื่อฝ่ายหญิงไม่ได้คิดผูกมัดอะไรอยู่เเล้วเขาเองก็ไม่มีปัญหากับเรื่องนี้...บอกเเล้วไง...ว่าเข้ากันไม่ได้จริงๆ...

    "อ้อหรอ....ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยย" กาเเฟตอบกลับเสียงกวนซึ่งสื่อถึงว่าเธอเองก็'อาจ'จะไม่ได้คิดอะไรกับร่างสูงที่มองตรงไปข้างหน้า

..........

..........................

.........................................

        หญิงสาวหันหน้าไปทางหน้าต่างลอบยิ้มน้อยๆเเต่ภายในใจอยากจะกรี้ดให้รู้เเล้วรู้รอด..ใช่ผู้ชายหน้าตายข้างๆเธอไม่เคยรับรู้อะไรเลย ที่เธอทนมาตลอดกับนิสัยมั่วไปทั่วของเขานั่นก็เพราะรัก..ไม่ใช่ไม่ใส่ใจถึงอย่างนั้นถึงมันจะเจ็บเเต่ได้เห็นคนซึ่งเป็นที่รักมีความสุข..เเค่นั้นหัวใจของเธอก็มีความสุขเเล้ว..เเม้ความสุขเล็กๆนั้นมันต้องเเลกด้วยความเจ็บปวดมากเกินกว่าจะทน...ไม่ใช่สิ...ก็ทนมาถึงขั้นนี้เเล้ว....

  เเล้ววันนี้เขาเองก็ได้ยืนยันในสถานะเเล้วว่าเราเป็น'เเฟน'กันจริงๆ...ก็คุ้มเเล้วสำหรับน้ำตามากมายที่เคยได้หลั่งไหลอาบเเก้มนี้.....

     "ถึงละ" เสียงเย็นๆห้วนๆของคลูเอลดังขึ้นทำให้เธอหลุดจากภวังค์ เธอจึงรวบรวมสติเเล้วปั้นใบหน้ายิ้มเเย้ม

     "อ้อ! งั้นไว้เจอกันบ๊ะบาย" เธอพูดเสียงร่าเริงก่อนจะโน้มตัวลงมากระกบริมฝีปากบางกับเเก้มของชายหนุ่มเเล้วลงจากรถไป

     "...." รถหรูเเล่นลับสายตาของหญิงสาวไป เธอได้เเต่ยิ้มให้กับตัวเองเเล้วย้ำเตือนหัวใจดวงน้อยว่าหลังจากคงจะต้องเจออะไรอีกเยอะ ถึงกระนั้นเธอก็เลือกมอบใจที่เเสนบอบช้ำนี้กับคนที่ไม่เคยสนใจเธอเลย หยาดน้ำสีใสร่วงจากฟากฟ้า..ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังมีเเสงของพระอาทิตย์ส่องสว่างอยูเลย...หยาดหยดน้ำจากฟ้าตกกระทบเเก้มของหญิงสาวเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองฟ้า....

   น้ำฝนที่ร่วงโรยเพราะรับความหนักจากไอน้ำที่รวมตัวกันจนรับไม่ไหว....ดวงตากลมโตนี้ก็พลันมีหยาดหยดเเห่งความเสียใจเเละความดีใจอยู่ลึกๆหลั่งรินมาเช่นกัน...

 

 

 [น้ำpart]

 

   อยู่ๆผมก็ใจหาย...ความรู้สึกมันโหวงเเปลกๆ..เเละสงสัยสีหน้าผมมันคงจะฟ้องความรู้สึกเกินไป

     "น้ำครับ...เป็นอะไรรึเปล่า รู้สึกไม่สบายหรอ?" พี่ธามเอ่ยถามผมที่เหม่อลอย... ตอนนี้พี่เเฮคกลับไปเเล้วไม่รู้ว่าสู้ความกวนพี่ธามไม่ไหวหรืออย่างไร ผมจะขอข้ามเรื่องศึกในร้านไอศกรีมเลยละกันนะ- - มันน่าปวดหัวซะยิ่งกว่าจะรับไหวเมื่อนึกถึงตอนที่สองคนเเย่งกันป้อนไอศกรีมกับผมซึ่ง!ไปๆมาๆจะกลายเป็นป้อนกันเองเพราะเเต่ละคนต่างจะขัดขวางไม่ให้อีกฝ่ายป้อนผม....

    "ว่าไงครับ รู้สึกปวดหัวรึเปล่า?" พี่ธามพูดเสียงค่อยๆใบหน้าค่อยๆหงอยลงเรื่อยๆพลางเอามือมาทาบบนหน้าผากผม

    "อ่า...สบายดีครับๆไม่เป็นไร" ผมพูดพูดยิ้มๆเเล้วมองพี่ธามที่เเสดงสีหน้าห่วงผมเต็มที่....อืม...บางทีก็เยอะไปนะ- -

    "....กลับกัน..." เสียงทุ้มเย็นเฉียบพูดห้วนๆก่อนมือเเกร่งจะจับที่ข้อมือผม

    "พะ..พี่คลู.." ผมเงยหน้ามองคนที่จับมือผมอยู่ก็พบกับพี่คลูที่ก้มหน้ามองผมอยู่ เเววตาที่จ้องตรงมาที่ผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้

    "มึง! ปล่อยน้องน้ำนะ!" พี่ธามพูดพร้อมจะเอื้มมือมาเเกะมือของพี่คลูเเต่ก็ช้าไปพี่คลูใช้เเรงดึงผมจนผมลุกขึ้นยืน..เเน่นอนมันก็เจ็บอยู่เเต่ผมก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร

    "ไป....พีทถามหา.." พี่คลูพูดพร้อมดึงให้ผมเดินตามไป

    "นี่! น้ำครับอย่าไปยอมมันสิ" พี่ธามพูดพร้อมดึงมือผมอีกข้างนึงไว้

    "เอ่อ...พี่ธามครับ ผม..ขอตัวกลับก่อนจะดีกว่าปล่อยเถอะครับ" ผมพูดก่อนจะสลัดมือออกเเต่ก็ไม่ได้เเรงนัก คือผมจะกลับไปหาพีทครับ ใช่ ไปกับพี่ธามก็ได้เเต่...ช่างเถอะผมไม่มีเหตุผลคนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิดอ่ะนะ-.- ไม่มีอะไรหรอกเเบบคือพี่คลูกลับมารับผมไงฮะๆ ผมชนะล่ะสุดท้ายพี่คลุก็ต้องกลับมารับ รู้สึกเหนือกว่ายังไงไม่รู้ฮ่าๆ

    "อ่ะ...อย่างงั้นก็ได้" พี่ธามพูดเเล้วมองผมยิ้มๆเเต่ยิ้มเเปลกๆนะ...ช่างเถอะคงไม่มีอะไรผมหันหลังเเล้วเดินตามพี่คลูไป

  เราเดินมาจนถึงหน้าลิฟต์ คือมันจะมีลิฟต์ลงไปชั้นล่างน่ะหรือพูดง่ายๆคือชั้นสำหรับจอดรถ ก็ลานจอดรถนั่นล่ะ- -;; โดยลงไปทางลิฟต์ได้

    "ตื้งงงง" เสี่ยงลิฟต์ดังพร้อมกับมีคนเดินออกมาก่อนเราผมเเละพี่คลูจะเดินเข้าไป

    "คบกับธามมันอยู่รึไง.." ขณะที่ผมยืนนิ่งอยู่พี่คลูก็ถามคำถามที่ทำเอาผมตกใจ

    "เอ๋..เปล่าๆเปล่าครับ" ผมตอบก่อนจะเหงื่อตกนี่พี่เขาคิดอะไรถึงได้ถามคำถามอย่างนี้นะ??

    "ตื้งงงง" เสียงลิฟต์ดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าถึงชั้นล่างเเล้ว พอประตูลิฟต์เปิดพี่คลูก็เดินตัวลอยออกไปเลย ผมน่ะหรอ ก็เดินตามอ่ะ เเต่ในใจอยากถามนะว่าคิดยังไงถึงถามอะไรแปลกๆอย่างนั้น

   ผมเดินตามพี่คลูมาจนถึงรถผมก็ขึ้นไปตามปกติเเต่เเม้เวลาพี่เขาขับรถออกจากลานจอดรถเเล้วเเอร์ในรถที่เเสนเย็นเฉียบมันก็ไม่ได้ช่วยให้เหงื่อของผมหยุดไหลได้เลย ก็คนมันเกรง พี่เขาถามมาอย่างนั้นนี่อย่าบอกนะว่าพี่เขาเข้าใจว่าผมเป็นเกย์อ่ะ!?? คนหล่อเครียด

    "ชอบธามหรอ?" จู่ๆพี่คลูก็พูดถามผมเล่นเอาผมสะดุ้ง

    "ป่ะ..เปล่าครับ!" ผมตอบพี่เขาไปอย่างจริงจัง

    "ไม่เชื่อ.." พี่คลูพูดเเล้วมองมาที่ผม คืออยู่ๆรถมันก็ติด เฮ้ย!บรรยากาศมันจะเป็นใจไปไหม?

    "จริงครับ!" ผมยังยืนยันคำเดิม พี่ครับผมชายเเท้อย่ายัดเยียดอะไรให้ผมเลย

    "เเน่?" ยังไม่จบนะ

    "ครับ!"

    "จริง?"

    "ครับ!"

    "เเล้วชอบพี่ใช่ไหม?"

    "ครับ! เฮ้ย! หมะ หมายถึงว่าไม่ใช่ครับ!!!" ฮ่วย! ถามอะๆไรเนี่ย! เเล้วรถมันจะติดอีกนานมั้ยยยย

    "จริงหรอ?" พี่คลูพูดพร้อมมองจ้องมาที่ผม

    "พี่ครับ! มันมากไปเเล้วนะผมไม่ใช่เกย์นะ ทำไมจะต้องมาชอบพี่หรือพี่ธามด้วย!" โมโหละนะ!

     "หรอ...ไม่เชื่อ..นายชอบฉันใช่มั้ย?"

     "บอกว่าไม่ไง!!" ผมตะวาดอย่างหัวเสียใส่พี่คลู

     "...ไม่จริง..."

     "จะให้ทำยังไงถึงจะเชื่อ!???" ผมพูดเเล้วทำคิ้วใขมวด

     "เเข่งกัน....ใครบอกรักใครก่อนคนนั้นเเพ้" พูดเป็นเล่น!นี่มันไม่ใช่อย่างในนิยายสาวน้อยนะ!

     "ทำไม...หรือจริงๆนายชอบฉัน" พี่คลูพูดพร้อมมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ผมบอกเลยว่า ขนลุก!

    "เอาสิ! ผมไม่ได้ชอบพี่นี่เเล้วจะกลัวทำไม" ผมพูดเเล้วหันไปทางกระจกเป็นการตัดบท ผมขี้เกียจจะเถียงเเล้ว

     "หึๆ" พี่คลูหัวเราะเบาๆก่อนจะหันไปขับรถต่อเมื่อคันข้างหน้าเริ่มออกตัว

 

 

        ร่างสูงเหลือบมองคนข้างๆที่ทำหน้ามุ่ยคิ้วขมวดจ่อกับกระจกอยู่เเล้วอดขำไม่ได้ เขาสนใจในร่างบางนั่นจริงๆ อยากจะลองเล่นด้วยซักหน่อย...ไม่คิดว่าเเววตาใสซื่อนั่นจะทำให้เขาผิดเเผนตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้ถึงได้ยื่นข้อเสนอเเปลกๆให้ร่างเล็กไป การที่คนอย่างเขาจะพูดอะไรอย่างนั้นมันเเทบจะเป็นไปไม่ได้..เเต่ก็ช่างมันเถอะยังไงๆเขาก็เบื่ออยูเเล้วเล่นสนุกหน่อยเเล้วกัน เพราะที่ผ่านมาอยู่เฉยๆก็มีคนวิ่งเข้าหาพร้อมจะรองรับอารมณ์ใคร่ของเขา เเต่สำหรับคนข้างๆนี่เขาอยากจะสนุกด้วยอีกซักหน่อยก่อนจะลงมือ'กิน' รับรองเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะลงมือ'กิน'อย่างหนำใจ.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

//เชิญคุณลงทัน บรรชาาา จนสมอุราจนสาเเก่ใจ~~~ฮิเมะรยา(?)ยอมให้ลงโทษ>..< ขอโทษจริงๆที่หายไปนาน//กราบ ลืมกันรึยังT^Tฮิเมะขอโทษจริงๆครับบบ ช่วงนี้ฮิเมะต้องเรียนพิเศษเเค่นึกก็เศร้า เเถมยังไปสอยนิยายมาอ่านอีก!!งือออผมจะพยายามอัพนะ จุบุจุบุ เลิฟคนอ่านรักคนเม้นต์

//ไม่น้อยไป...ชะม๊าาา