Alice! เทพนิยายรักในฝัน [Session 1]

         อลิส...

         อลิส...

         อลิส...

         "นั่นเสียงใครหน่ะ!?"ฉันตะโกนออกมาแล้วลุกนั่งบนเตียง

         คงเป็นแค่ฝัน...

         ฉันนอนหลับอย่างสบายใจแต่อยู่ดีๆ ก็มีเสียงประหลาดเกิดขึ้น ฉันไม่รู้หรอกว่าเสียงนั้นมาจาก

ไหนฉันก็สนใจเสียงเหล่านั้นเพราะฉันคิดว่าอาจจะเป็นเสียงแว่วมาในหูก็ได้

         อลิส...

         อลิส...

         เสียงนั่นอีกแล้ว! เสียงนั่นอยู่ในหัวสมองของฉัน ฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้วสิ...

         ตามเสียงมาสิ อลิส...

         เสียงนี่ดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะสะกดจิตยังไงก็ไม่รู้ และฉันไม่ได้ชื่ออลิสด้วย!

         ฉันลุกจากเตียงของฉัน แล้วลงไปยังห้องโถงใหญ่ ซึ่งไกลสุดลูกหูลูกตา ที่นี่ไม่ใช่บ้านเล็กๆ

แต่เป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุด พ่อแม่ของฉันเป็นคนสร้างเมืองเล็กๆนี้ขึ้นมาว่า'เมืองวอนเดอร์

แลนด์'หลังจากที่เมืองของพ่อแม่ฉันเริ่มขยายไปเรื่อยๆท่านทั้งสองก็เสียชีวิตเพราะประสบอุบัติเหตุ

และทุกคนก็แต่งตั้งให้ฉันเป็นคนปกครองเมืองเล็กๆแห่งนี้

         ฉันเปิดประตูบานใหญ่ซึ่งแกะสลักเต็มไปด้วยรูปเทวดา นางฟ้า และเทพเจ้า พ่อฉันเป็นคน

นับถือสนาคริสต์ส่วนแม่ฉันนับถืออิสลาม

         ฉันเดินไปยังสวนดอกไม้ของฉันที่ฉันสร้างมันขึ้นมาเอง ฉันเดินตรงไปต้นไม้ใหญ่ ฉันกำลัง

จะหยิบหนังสือในโพรงต้นไม้แต่ฉันสังเกตได้ว่ามีหลุมขนาดใหญ่ใกล้เท้าฉัน ฉันนั่งคุกเข่าแล้วมอง

ไปที่หลุมที่มืดมิด ฉันก้มลึกลงไปเรื่อยๆแต่ทว่า... 

          ฉันโดนใครบางคนผลักลงไปในหลุมใหญ่!

          ตุ้บ!

          "โอ้ย~~ เจ็บๆ"

          "ขึ้นไปไม่ได้แล้วอ่ะ มันสูงเกินไป"ฉันบ่นพึมพำ

          "ใครก็ได้ช่วยด้วยค้า!!"

          ฉันตะโกนไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา

          กริ้ง!~ กริ้ง!~

          ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังมาจากข้างหลังฉัน ตัวฉันเย็นไปทั้งตัวแล้ว ฉันหันหลังไปแล้ว

เจอแค่โทรศัพท์เครื่องเก่าของฉันและแสงไฟที่ส่องมาทางโทรศัพท์

          ฉันเดินไปอย่างกล้าๆกลัวๆและหันซ้ายขวาหน้าหลังว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

          "ฮะ..ฮัลโหล"

          "เดินตามแสงไฟมาสิ..."เสียงใครก็ไม่รู้แต่เป็นเสียงผู้ชาย

          ฉันมองไปข้างหน้า มีโคมไฟวางเรียงรายเต็มไปหมด และโคมไฟก็ติดทีละดวง

          "ละ..แล้วนายเป็นใคร!"

          ตู้ด~ ตู้ด~

          ฉันวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมและเดินตามแสงไฟที่เขาบอกฉัน ฉันเดินไปเรื่อยๆและแสงไฟก็

หยุดได้ประมาณกลางทางและฉันรู้สึกเหมือนแผ่นดินกำลังจะแตกที่ฉันกำลังยืนอยู่

          และฉันก็เห็นแสงจากไกลๆและกำลังมาหาฉันและมาหยุดตรงที่ฉันยืนอยู่ และพื้นก็แตก

เป็นเสี่ยงๆ ฉันได้แค่ถอยหลังและฉันก็ตกลงไปในหลุมลึกอีกครั้งหนึ่ง

          ฉันเห็นภาพและความทรงจำของฉัน และที่เปลี่ยนไปคือ จากชุดนอนฉันกลายเป็นชุดแม่

บ้านเหมือนกับเทพนิยายเรื่องไหนนี่แหละ ฉันลงด้วยกระโปรงของฉันมันบานเหมือนกับร่ม ทำให้ลง

อย่างช้าๆ พอฉันมาถึงพื้นแล้ว ฉันเห็นภาพป่าเต็มไปด้วย'เลือด'เป็นภาพที่ฉันไม่น่าจดจำเอาซะเลย

ฉันเดินตรงไปตรงน้ำตกสีเลือด ซึ่งฉันไม่ค่อยชอบเลย มีกลิ่นคาวเลือดติดอยู่ตรงกระโปรงของฉัน

ด้วย ฉันพยายมเช็ดออกแต่ก็ไม่สำเร็จ

          "ที่นี่มีใครอยู่มั้ย!!!"ฉันจะโกนออกไปก็มีแต่เสียงสะท้อนกลับมา

          แล้วจากนั้นก็.....

     (ขอคุณที่ติดตามนะคะ^^ )