Irritate !! ไอ่หน้ากวนชวนมารักกัน

ณ เวลา 03.45 น.
     โอ้ยยยยย แฮ่กๆ นี่ฉันวนไปวนมาเข้าห้องน้ำเป็นรอบที่สามร้อยแล้วนะเนี่ย T^T เพราะแซนวิซของหมอนั่นแท้ๆเลย ฮือๆๆ นิคเนม!!! นายตายยยยยย [แต่ไว้ให้ฉันหายจากท้องเสียก่อนนะ T^T ลำพังตอนนี้พยุงตัวเองไปที่ห้องนอนยังไม่ได้เลย >0<]

เวลา 07.59 น.
     ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆ ตึก ปุก! เสียงนาฬิกากระทบกับโต๊ะอยากแรงเพราะมันมาจากมือของฉันเอง นาฬิกาบ้านี่ก็ปลุกอยู่ได้  คนจะหลับจะนอนโว้ยยยย !! ว่าแต่...ตอนนี้กี่โมงแล้วน้า กี่โมงแล้ววว -0-??
​     "เฮือกกกกก!!" 
     ตายๆๆๆๆ สายแล้วปั้นชา สายแน่ๆเลย T^T โว้ยยยยยย นี่เมื่อคืนฉันวนไปวนมาที่ห้องน้ำเป็นพันกว่ารอบกว่าจะไำด้หลับก็ปาไปตีห้ากว่าๆแล้ว T^T นิคเนม! เพราะนาย นายคนเดียว ฮึ่ยยยยย!!
     ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว มัดผมทุกอย่างเสร็จสรรพภายใน 10 นาที พอทำธรุะเสร็จเรียบร้อยก็รีบลงมาดูว่าอาหารที่แม่เตรียมไว้มีอะไรบ้าง (ก็ยังจะห่วงกิน) ฮ๊า ฉันรีบถือแฮมเปล่ามากินและรีบวิ่งออกจาบ้านอย่างเร็วที่สุด (อันที่จริงมันมีแซนวิซกับแฮมอ่ะนะ แต่ฉันยังไม่ลืมเรื่องเมื่อวานและเมื่อคืน อ๊ากกก T^T สยองแซนวิซไปอีกนานค่ะ)

ปึ้งงงง!!! 
     ​"(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )(- - )"
​     "ปั้นชา เธอรู้ตัวไหมว่าเธอทำให้เพื่อนตกใจ"
​     "ขอโทษค่ะอาจารย์ หนูไม่ได้ตั้งใจ (_ _)" สายตาสำนึกผิด (มากกกก)
​     "ทำไมวันนี้ถึงมาสาย" 
     ​"มีเหตุขัดข้องนิดนึงค่ะ แฮ่ๆ ^^" ไม่นิดแล้วแหล่ะ
​     "เอาเป็นว่าครูจะให้อภัยเธอ เพราะนี่เป็นครั้งแรก ไปนั่งที่ได้แล้ว"
​     "ขอบคุณค่ะอาจารย์" ฟิ้วววววววว
พอหลังจากที่ฉันหย่อนก้นลงนั่งที่ตัวเองเรียบร้อยแล้ว อีพอลล่าก็หันมาซุบซิบกับฉันทันที
     ​"ปั้นชา ทำไมวันนี้แกมาสายอ่ะ"
​     "เพราะแซนวิซของหมอนั่นน่ะสิ"
​     "หมอนั่น หมอนั่นคือใคร?"
     ​"ก็ใครซะอีกล่ะ ก็อีตานิคเนมน่ะสิ บ้าเอ๊ย! พูดชื่อแล้วรมณ์เสีย"
     ​"โอเคงั้นฉันไม่พูด"
     ดีแล้วล่ะพอลล่าเอ๋ย เพราะอีพอลล่าเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเวลาฉันโมโหหรือเส้นความอดทนขาดปุ๊ปเนี่ย ฉันน่ากลัวแค่ไหน หึหึ

กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงง
     ฮ๊าาาา เสียงสวรรค์ ฉันชอบเสียงออดตอนเลิกเรียนมากที่สุดเลย >0< วันนี้โชคดีจังไม่ได้เจออีตานิคเนมนั่นด้วย เห็นว่าต้องไปถ่ายแบบนิตยสารบ้าบอไรสักอย่างไม่รู้ ฉันอยากจะถามโปรดักชั่นว่า 'พี่คะ พี่ใช้อะไรดูคะ ตาหรือตาตุ่ม? ถึงเลือกหมอนั่นไปถ่ายแบบ' ฮ่าๆๆ คิดแล้วก็อดขำไม่ได้
​     "ยัยปั้นชา เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อดี >0<"
​     "กลับบ้าน" ก็ถามมาได้เนาะ -_-
     ​"แกไม่ไปเที่ยวมั่งหรอ"
     ​"ไม่ไปอ่ะ"
     ​"ปั้นชา!!!"
     ​"อ้าวว่าไงจีน่า"
     ​"จะกลับบ้านแล้วหรอ"
​     "อ๋ออื้มใช่แล้ว แล้วแกจะไปไหนต่ออ่ะ"
​     "​ยัยตัวกินมดนี่มาอีกละ ฉันล่ะเกลียดขี้หน้าจริง..." พอลล่าหันมากระซิบข้างๆหูฉันฉันเลยกระทุ้งศอกไปทีนึง
     ​"ก็ฉันว่าจะกลับแล้วล่ะ แหวนที่ห้อยคออยู่ สวยดีนะ"
     ​"อ๋อ อื้ม คงงั้นมั้งฮ่าๆๆ" ตั้งแต่ตอนที่นิคเนมให้มา ฉันก็ไม่รู้เอาไว้ไหนเลยเอาห้อยที่คอไว้
     ​"ใครให้หรอ?"
     ​"แล้วแกคิดว่าใครล่ะยะ ก็นิ...อุ๊บส์! :X" ฉันรีบเอามือปิดปากอีพอลล่าไว้ทันที่ก่อนที่มันจะหลุดชื่อหมอนั่นออกมา
     ​"ไม่มีไรหรอกจีน่า ฉันเก็บได้นะ เห็นสวยดี ^^"
​     "อ๋อจ้า งั้นฉันกลับแล้วนะ บาย"
     ​"โอเค บาย" ฟู่ววว ไปซะที เกือบไปแล้วไหมล่ะ
     ​"ชิ! ทำเป็นใสซื่อ"
​     "คือ...แกไม่ได้ด่าฉันใช่มั้ย?"
     ​"เออ หรือจะให้ฉันด่าแก"
     ​"ก็ลองดูสิ หึหึ​"
​     "เหยแก ไม่เอาน่า ฉันล้อเล่น ฉันกลับแล้วนะ บาย"  ฟิ้วววววว
​อีพอลล่าวิ่งหลบรองเท้านักเรียนของฉันก่อนจะหายวับไปกับตา -_-

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงเหมือนใครเดินตาม?
     ตึก ตึก ตึก ตึก ลองหยุดซิ ตึก ตึก ตึก
     อ๊าาาา ใช่เลยมีคนตามฉันมา ขวับ! ฉันหันขวับไป...
     มีนักเรียนหญิงรวมๆแล้วประมาณ 5-6 คน (รู้สึกว่าน่าจะอยู่ซัก ม.4) ยืนเท้าสะเอวมองมาที่ฉันโดยส่งสายตาอำมหิตมาให้ (ฉันรู้สึกแบบนั้น)
​     "พวกเธอตามฉันมาทำไม" ฉันถามเสียงเรียบ
​     "แหวนนั่น ฉันขอนะ" ว่าแล้วผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดก็เดินตรงมาทางฉันก่อนจะเอื้อมมือมาจับแหวนที่คอ
หมับ พลั่บ อ๊ากกกกกก!!!
     ยังไม่ทันที่มือยัยนั่นจะมาถึงคอฉัน ฉันก็จับมือแล้วบิดแขนยัยนั่นพาดไว้ที่หลัง
​     "ฉันถามอีกครั้งนะว่า พวก-เธอ-ตาม-ฉัน-มา-ทำ-ไม !!" ฉันย้ำเสียงอย่างดุเดือด
​     "แกเป็นอะไรกับนิคเนม แกคงไม่ได้เป็นแฟนของนิคเนมใช่มั้ย เพราะน้ำหน้าอย่างเธอน่ะ นิคเนมเค้าไม่สนใจหรอกย่ะ! แกก็คงเป็นได้แค่ของเล่นของเขาเท่านั้นแหล่ะ จำไว้ด้วย"
​     "ว่าไงนะ! ปิ๊ดดดดด!" เสียงเส้นความอดทนของฉันขาดซะแล้ววว มันยิ่งทำให้ฉันบิดแขนยัยนั่นแรงขึ้นไปอีก
     ​"โอ้ย! นี่พวกแกมาช่วยฉันสิ๊!!" สิ้นเสียงยัยนั่น พวกที่เหลือก็กรูเข้ามาที่ฉัน
     ตุ้บ พลั่ก ตึก เพี๊ยะ !!
     ...
     ..
     .
     ​"ฉันถามอีกคำถามนะว่า ใคร-ส่ง-พวก-เธอ-มา!!" ตอนนี้ฉันในสภาพเสื้อนักเรียนหลุดลุ่ยออกจากชายกระโปรง แต่ถ้าถามถึงสภาพของพวกที่มาหาเรื่องฉันล่ะก็ หึหึ
​     "ฉันไม่บอกแกหรอก!"
​     "ไม่บอกใช่มั้ย!!!" ฉันเตรียมตัวจะกระทืบเด็กนักเรียหญิงคนนั้นอีกครั้งแต่ทว่า..
​     "โอเคๆ ฉันบอกแล้วๆ"
     ​"บอกมา!"
     ​"ฉันเป็นแฟนคลับของนิคเนม แล้ว...แล้ว.."
​     "แล้วอะไร"
​     "แล้ว...จีน่าก็นำข่าวของเธอมาบอกพวกเรา แถมยังยุยงให้พวกฉันมารุมตบเธออีก"
เฮือกกกก! แค่นั้นแหละ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยล่ะ ว่าจีน่าเป็นคนทำ เพื่อนที่ฉันสนิทที่สุด นี่หรอ? การกระทำของเพื่อน บ้า บ้าที่สุด!!! ไม่ใช่ ไม่จริง!! ยัยนี่โกหก นั่นเพื่อนของฉันนะ ไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก
     ​"เธอโกหก!"
     ​"ฉันไม่ได้โกหกนะ จีน่าเป็นคนสั่งพวกเราเอง"
     ​"โว้ยยยยยย! ตุ้บบบ" ฉันกระทิบเท้าลงไปที่นักเรียนหญิงคนนั้นอีกครั้ง
​     "นี่เป็นการเอาคืนที่เธอตบหน้าฉัน"
     ​​"อ๊ากกกกกกกก"
​     "ตุ้บบ และนี่เป็นการสั่งสอนว่า รุ่นน้องควรจะเคารพรุ่นพี่บ้าง และสุดท้าย..." ฉันก้มหน้าลงต่ำพร้อมง้างมือขึ้น ​"เพี๊ยะะ!" เสียงฝ่ามือฉันลงไปกระทบหน้าของผู้หญิงคนนั้นอย่างเต็มแรง ​"และนี่! ฉันฝากให้จีน่า"

My home
​     "ปั้นชา กลับบ้านมาแล้วหรอลูก แล้วนั่นเป็นอะไร ทำไมหน้าตามีแต่รอยแบบนั้นล่ะ"
     ​"ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ^^"
     ​"มีเรื่องอะไรอีกล่ะ ไหนสัญญากับแม่แล้วไงว่าจะไม่มีเรื่องอีก"
     ใช่แล้วล่ะ ฉันเคยสัญญากับแม่ไว้ว่า ฉันจะไม่มีเรื่องอีกแล้ว เพราะตอนมัธยมต้น ฉันมีเรื่องแทบทุกวัน ผู้ชายบ้าง ผู้หญิงบ้าง   จนใครๆที่อยู่ในโรงเรียนนั้นต่างกลัวฉัน แต่ละคนต่างก็เรียกฉันว่า 'ยัยโหดปั้นชา' จะมีก็แต่พวกที่เพิ่งย้ายเข้ามาตอน ม.4 ใหม่ๆเนี่ยแหละที่ยังไม่รู้จักฉันดี
​     "มีเหตุจำเป็นนิดหน่อยน่ะแม่"
     ​"อื้ม งั้นเดี๋ยวแม่ขึ้นไปทำแผลให้นะ"
​​     "ไม่เป็นไรค่ะแม่ นิดเดียวเองเรื่องเล็กน้อย" ฉันเอี้ยวตัวไปหอมแก้มแม่ ​"เดียวปั้นชาไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
​     "จ้า"

Rrrr Rrrr Rrrr
     เสียงริงโทนในโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันตอนนี้ในสภาพ หัวกำลังยุ่งเหยิงจากการที่เพิ่งสระผมเสร็จ นั่งเช็ดหัวอยู่บนที่นอน
     ​"ฮัลโหลมีไรยัยพอลล่า"
     ​(ฉันมีเรื่องอะไรที่อยากจะให้แกรับรู้ และแกก็ต้องรู้ด้วย)
​     "อื้ม"
     (เดี๋ยวฉันส่งให้นะ ทางเฟสบุ๊คเลย)
     ​​"..."
     (แกฉันส่งไปแล้วนะ)
ฉันรีบวิ่งไปดูที่เฟสบุ๊คทันที ยัยพอลล่าส่งคลิปวิดีมา คลิปวิดีโองั้นหรอ?

     'อ่ะนี่! เงิน แล้วอย่าลืมไปจัดการเรื่องที่ฉันเตรียมไว้ให้นะ'  เสียงผู้หญิงคนนึงในวิดีโอกำลังยื่นเงินให้ผู้หญิงอีกคน ใช่แล้วฉันจำเสียงได้ เสียงนั่นเป็นของ จีน่า
     'แต้งกิ้วค่ะรุ่นพี่ ^^'
     ​'แล้วอย่าลืมนะ เอาพวกไปจัดการเยอะๆ ยิ่งเยอะยิ่งดี ฉันได้ยินประวัติของนังปั้นชามาว่า ตอนสมัย ม.ต้น มันมีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน ใครๆก็ต่างหวาดกลัวมัน' มัน? จีน่าใช้สรรพนามที่เรียกฉันว่า มัน
     'ค่ะรุ่นพี่ แล้ววันนี้มีข่าวอะไรเกี่ยวกับนังปั้นชากับรุ่นพี่นิคเนมบ้างมั้ยคะ'
​     'เรื่องแหวน เธอทำยังไงก็ได้เอาแหวนนั้นมาให้ฉันก็ได้'
     'แหวน? แหวนไหนคะ'
     'ก็แหวนที่ห้อยตรงคอของมันไง เอามาให้ฉันให้ได้นะ'
     'โอเคค่ะรุ่นพี่ เดี๋ยวจะจัดให้ตามคำขอเลยค่า'

     (ดูจบยังแก?)
​     "อื้ม จบแล้ว"
     (เป็นไงล่ะแก ฉันสังหรณ์ใจแต่แรกอยู่แล้ว เห็นม้ะทีนี้เป็นไงล่ะ)
​     "ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยอ่ะแก ฉันอุตส่าห์ไว้ใจและก็เชื่อใจจีน่า.... มากๆด้วย"
     (ไม่เป็นไรหรอกแก อย่างน้อยก็ยังมีฉันอยู่ทั้งคน เดี๋ยวฉันจะเป็นเพื่อนสาวให้แกเองน้า)
     ​"อื้ม ก็คงมีแค่แกเนี่ยแหละมั้ง รักแกว่ะพอลล่า"
     (ยึ้ย ฉันขนลุกวะแก อ่าช่างเหอะ ฉันก็รักแกน้า ปั้นชาเพื่อนสาวสุดสวยและโหดของฉัน)
​     "โหดบ้าไรล่ะ"
          (ไม่โหดได้ไง ขนาดพวกเด็กผู้หญิง 5-6 คนพวกนั้น ยังสู้แกไม่ได้เลย)
​     "แกรู้?"
​     (อ้อใช่ ฉันรู้ฉันเข้ามาเห็นตอนแกตะคอกใส่ยัยเด็กพวกนั้นพอดีน่ะ แต่ฉันก็ไม่กล้าเข้าไปหาแกอ่ะ ฉันกลัว)
​     "ดีแล้วล่ะ ตอนนั้นฉันโมโหมาก"
     (คงงั้นอ่ะ)
     ​"เอ้อ แล้วแกไปเอาคลิปนี้มาจากไหน"
     (ก็ตอนที่ยัยนั่นบอกว่าจะกลับบ้านน่ะเห็นท่าทางแปลกๆ เลยตามไปดู ก็เห็นตามแบบในคลิปเลย แล้วก็ถ่ายมาให้แกดูเนี่ย)
     ​"อื้ม แกอย่าเพิ่งลบคลิปนะ"
​     (แกจะทำอะไร?)
     ​"เอาน่า ไม่นานเกินรอหรอก"

to be continued...