Magic love รักใสๆของยัยสามสาวกับนายสามแสบสุดเจ๋ง
เขียนโดย 
มอมิ้งเด๋วรุ้จัก
วันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.43 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2557 22.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) การทดสอบสุดท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ปราสาทเมืองเวทมนตร์
"องค์ราชินีเพค่ะ หม่อมฉันมีเรื่องจะมาทูลให้ทราบเพค่ะ"
"เรื่องอะไรงั้นหรอ"
"เรื่องของการทดสอบของพวกพ่อมดแม่มดฝึกหัดเพค่ะ"
"มีอะไรงั้นหรอ"
"องค์ราชินีจะให้การทดสอบต่อไปเป็นอะไรดีค่ะ"
"เราเกรงว่าการทดสอบต่อไปคงจะต้องเป็นการทดสอบสุดท้ายซะแล้วหล่ะเฮนล่า"
"ทำไมล่ะเพค่ะ"
"ก็ดูเหมือนว่าพ่อมดลิโอก็คิดแผนการใหม่ขึ้นมาแล้วหล่ะ"
"หมายความว่ายังไงเพค่ะ"
"ก็มีสายของเรารายงานมาว่าแบร์กับชาล์วน้องสาวของลิโอกลับมาจากหุบเขาสายฟ้าแล้วล่ะ"
"งั้นพวกนั้นก็คงรู้แล้วสินะเพค่ะว่าเราทำการทดสอบให้พ่อมดและแม่มดฝึกหัดแล้ว"
"เราก็ภาวนาอย่าให้เป็นเช่นนั้นแต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว"
"เพค่ะ เดี๋ยวหม่อมฉันจะไปบอกผู้คุมสอบให้เพค่ะ"
"รีบจัดการได้เลยเฮนล่า เราต้องส่งตัวพวกเขากลับไปดูแลโลกมนุษย์โดยเร็วที่สุดมิเช่นนั้นทุกอย่างจะสายเกินไป"
"เพค่ะ"
ทางด้านทิวาที่กำลังบาดเจ็บอยู่แต่ก็มีแดเนียลมังกรน้อยคอยดูแลจึงทำให้แผลไม่ค่อยอักเสบแล้ว
"วาพรุ่งนี้ก็เริ่มทำการทดสอบต่อแล้ว แต่ดูเหมือนคงจะต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอนเลยหล่ะ"
"นายหมายความว่ายังไงหน่ะแดเนียลที่ว่าจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงหน่ะ"
"ก็พวกพ่อมดแม่มดเค้าเริ่มเคลื่อนไหวกันแล้วยังไงล่ะครับวาของผม"
"พูดดีๆนะใครเป็นวาของนายกันแดเนียลเดี๋ยวก็โดนหรอกจากมังกรอยากเปลี่ยนเป็นกบไหมฮะ"
"โห่วาของผมอย่าใจร้ายนักสิครับ ผมเป็นมังกรแหล่ะดีอยู่แล้ว"
"งั้นหรอฉันนึกว่าอยากเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นซะอีก 555+ ^^"
"^^; โห่วาของผมอ่ะใจร้ายมากเลย"
"เอาอีกและใครเค้าไปเป็นวาของนายกันห่ะ"
"หยวนๆน่าวาของผม"
"เอาเหอะนายจะเรียกว่าอะไรก็เรียกไปเถอะฉันไม่ห้ามแล้ว ห้ามไปก็เท่านั้น"
"ครับวาของผมเนี่ยน่ารักจริงๆเลยนะครับเนี่ย" ไม่พูดเปล่าแดเนียลมังกรน้อยก็เอื้อมมือไปจับแก้มทิวาคู่หูของตนส่ายไปมาอย่างเบามือ
"ทำอะไรเนี่ยแดเนียลฉันไม่ใช่เด็กนะจะได้ให้นายมาจับส่ายหน้าเนี่ยเดี๋ยวก็โดนหรอก" ทิวายกมะเหงกให้แดเนียล
"อ้าา วาแกล้งผมอ่ะ"
"มันต้องโดนมากกว่านี้อีกนายหน่ะ"
"ครับๆผมยอมแล้วครับ ไม่กล้าขัดขืนเลยหล่ะครับ"
"งั้นหรอถ้าอีกทีคราวนี้นายโดนแน่แดเนียลคอยดู"
"ครับๆไม่ทำแล้วครับ"
"ให้มันจริงเถอะนายหน่ะ"
"จริงๆนะครับวาของผม"
"หรอออ"
"ก๊าฟป๋ม^^"
"เหอะ =_=;"
"อ้อ วาแล้วนี่วาแผลหายอักเสบรึยังครับ"
"ดีขึ้นเยอะเลยหล่ะ ขอบใจน่ะแดเนียล"
"ไม่เป็นไรครับ วาดีขึ้นก็ดีแล้วหล่ะครับ"
"เรื่องการทดสอบเค้าจะเอายังไงกันเนี่ย"
"นั่นสินะครับ" ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะคุยกันจบผู้คุมก็ประกาศเรียกเข้าห้องประชุมที่ห้องประชุมเวทมนตร์ทันที ทุกคนจึงไปรวมกันที่ห้องประชุมเวทมนตร์ ทิวาและแดเนียลในร่างมังกรมาถึงจึงมาหาที่นั่งและได้พบกับมิล่าและโรส
"เป็นไงมั่งอ่ะวา ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปเยี่ยมเลยอ่ะ" มิล่าพูด
"ไม่เป็นไรหรอกมิล่า" โรสจึงถามทิวาอย่างเป็นห่วง
"แผลหายดีแล้วรึยัง"
"ดีขึ้นเยอะเลยหล่ะ"
"วาแล้วนี่ถ้าเค้าจะให้ทำการทดสอบวาจะไหวหรอ"
"สบายมาก ฉันว่าพวกเราไปหาที่นั่งเถอะเดี๋ยวผู้คุมก็คงจะมาแล้วหล่ะ" ทิวาพูดทั้งสามคนจึงไปหาที่นั่งพร้อมทั้งมังกรทั้งสามด้วย
"วา มิล่า โรส มานั่งตรงนี้สิ" ริวเรียกทั้งสาม ทั้งสามจึงเดินเข้าไปและนั่งที่ที่ริวบอก
"เป็นไงบ้างวา"
"สบายจ๊ะ แค่นี้หน่ะจิ๊บๆ"
"งั้นหรอ ดีแล้วหล่ะ"
'ทุกคนมากันครบแล้วสิน่ะค่ะ ทุกคนคงจะยังไม่ทราบเรื่องที่เราเรียกมาในวันนี้ ที่วันนี้เราเรียกพวกเจ้ามาก็เพราะเรื่องของการทดสอบ เราจะให้ทุกคนทดสอบบทสุดท้ายกันเลย และเมื่อทดสอบบทนี้เสร็จเราก็จะให้พวกเจ้ากลับไปยังโลกมนุษย์ การทดสอบที่ว่าก็คือ หาเขายูนิคอนที่หุบเขาหิมะ นี่คือบททดสอบสุดท้าย ขอเชิญทุกคนเข้ารับการทดสอบได้เลยค่ะ' เมื่อผู้คุมพูดจบทุกคนจึงแยกย้ายกันไปที่หุบเขาหิมะ ทิวาและเพื่อนๆเมื่อมาถึงหุบเขาหิมะทุกคนจึงแยกย้ายกันออกตามหายูนิคอน
"วาครับ" แดเนียลเรียก
"มีอะไรหรอแดเนียล"
"ผมอยากรู้ว่าถ้าเราผ่านแล้วถ้าวาต้องไปโลกมนุษย์แล้วผมล่ะครับ"
"อันนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เดี๋ยวเราหายูนิคอนแล้วเอาเขาไปได้แล้วค่อยถามผู้คุมแล้วกันนะ"
"ครับ ถ้างั้นเราไปตามหายูนิคอนกันเถอะครับ"
"^^ อืมๆไปกันเถอะ"ทั้งคู่จึงไปตามหายูนิคอนกันต่อ ทางด้านผู้คุม
"ผู้คุมเฮนล่าค่ะทำไมวายังไม่มาอีกล่ะค่ะ"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่บททดสอบของทิวาคงจะยากกว่าของคนอื่น"
' เท่าที่จำได้ทุกๆครั้งก็ได้รับแต่บททดสอบที่เสี่ยงอันตรายกว่าทุกคนเลยนี่หน่า ' เฮนล่าคิด
"แล้วจะเอายังไงดีล่ะค่ะคุณเฮนล่า"
"เราทำได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้นแหล่ะโรส มิล่านั่นก็คือเชื่อใจทิวายังไงล่ะ"
ด้านทิวาและแดเนียล
"หิมะแรงชะมัดเลย"
"นั่นสิครับ จะเอายังไงต่อดีล่ะครับวา"
"ยังไงพวกเราก็ต้องหายูนิคอนให้พบให้ได้เลยหล่ะ อดทนหน่อยนะแดเนียล"
"พวกเธอหน่ะมีความอดทนมากเลยนะเพื่อที่จะตามหาฉันหน่ะ ยอมทนมาถึงขนาดนี้เลยงั้นหรอ สำหรับเด็กอย่างพวกเธอทำได้ถึงขนาดนี้ก็เยี่ยมมากแล้วหล่ะ"ยูนิคอนพูด
"ฉันต้องการเขาของนาย ขอเถอะนะพวกเรามาไกลกันถึงขนาดนี้ก็เพราะว่าพวกเราต้องการที่จะมานำเขายูนิคอนของนายกลับไปนะ"
"ว้า ขอกันง่ายๆอย่างนี้เลยงั้นหรอ"
"แล้วจะให้พวกเราทำยังไงห่ะ!"
"ใจเย็นสิมังกรน้อย เราไม่ได้หมายความว่าจะไม่ให้พวกเจ้าซะหน่อยเพียงแต่เราต้องการของแลกเปลี่ยนเท่านั้น"
"ของแลกเปลี่ยนงั้นหรอ แล้วอะไรล่ะคือของแลกเปลี่ยนที่ว่าหน่ะ"
"ของสิ่งนั้นพวกเจ้ามีอยู่แล้วหล่ะ ของสิ่งนั้นก็คือลูกกวาดสีรุ้งยังไงล่ะ"
"อย่างนี้นี่เอง นี่สินะเป็นเหตุผลที่การตามหาลูกกวาดสีรุ้งเป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่อาจตัดออกไปได้"
"ใช่แล้วหล่ะ เจ้าเข้าใจถูกแล้วหล่ะ ตามจริงก็ไม่ค่อยจำเป็นหรอก แต่เพราะมันเป็นสิ่งที่หาง่ายที่สุดมันจึงจำเป็น"
"อย่างนี้นี่เอง"
"ถ้างั้นแค่ต้องการลูกกวาดสีรุ้งอย่างเดียวใช่มั้ย" ยูนิคอนพยักหน้า ทิวาจึงหยิบลูกกวาดสีรุ้งให้กับยูนิคอน
"ขอบใจพวกเจ้านะ"
"ไม่เป็นไรหรอกมันเป็นหน้าที่"
"งั้นหรอ ^^"
"อืม"
"อ่ะนี่เขาของฉันเอง" พูดจบยูนิคอนจึงส่งเขาให้ทิวา
"ขอบคุณนะ"
"มีอีกเรื่องที่พวกเจ้าต้องรู้นะ"
"มีอะไรงั้นหรอ"
"เรื่องของเขายูนิคอนที่เธอได้ไปเมื่อกี้นี้หน่ะ"
"ทำไมหรอ"
"ก็มันจะสามารถกลายเป็นอาวุธคู่ตามแต่ใจพวกเจ้าต้องการ แค่นึกอาวุธมาตามที่ใจปรารถนาแต่อาวุธนั้นจะไม่สามารถกลับมาเป็นเขาได้อีกและก็ไม่อาจกลายเป็นอาวุธอื่นได้เช่นกัน"
"อืมเข้าใจแล้วหล่ะ"
"แล้ววาอยากได้อาวุธแบบไหนหรอ"
"นั่นสินะ ถ้างั้นครั้งนี้ฉันให้นายเลือกแล้วกันนะ"
"จริงหรอ วาให้ผมเลือกจริงๆหรอ"
"อืม ^^"
"ถ้างั้นก็ต้องเอาแบบที่วาของผมใช้ได้ด้วย อ๋อ นึกออกแล้วหล่ะครับ ถ้างั้นก็เอาล่ะนะ" พูดจบแดเนียลจึงกลายร่างเป็นมนุษย์และร่ายเวทตามที่ยูนิคอนบอกพร้อมกับนึกอาวุธ พร้อมๆกับที่ร่ายคาถา เมื่อร่ายเวทเสร็จทิวาก็ต้องอึ้งกับอาวุธที่แดเนียลนึก
"ธนูกับดาวกระจายเวทมนตร์งั้นหรอ มาเป็นคู่เลยแฮะ"
"ผมนึกเอาอันที่วาของผมสามารถใช้ได้ง่ายๆแล้วก็อาวุธที่ผมอ่านใจวาได้หน่ะ วาหน่ะชอบธนูใช่มั้ยล่ะ" ทิวายิ้มให้แดเนียล
"อืม ^//^ ขอบใจนะ"
"ครับผม"
"ถ้างั้นพวกเราต้องขอตัวก่อนนะ แล้วก็นะ การทดสอบของที่นี่ง่ายที่สุดเลยหล่ะ"
"งั้นหรอสงสัยต้องทำให้มันยากกว่านี้แล้วหล่ะมั้งครับ"
"แบบนี้อาจจะดีแล้วก็ได้ค่ะ"
"อืม"
"ถ้าอย่างงั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ" ทิวาพูด
"บ๊ายๆแล้วเจอกัน" แดเนียลกล่าวลา
"อืม โชคดีนะ ยังไงเราต้องได้เจอกันอีกแน่" ทิวาและแดเนียลจึงกลับไปหาผู้คุม
ด้านของผู้คุม
"ทำไมยังไม่มากันอีกนะหนูรู้สึกเป็นห่วงยังไงก็ไม่รู้ค่ะคุณเฮนล่า" มิล่าถาม
"มาแล้วค่ะ ผู้คุมวามาแล้วหล่ะค่ะ"โรสพูด ทุกคนจึงหันไปมอง
"วาเป็นไงบ้าง"
"ไม่เป็นไรเลยสบายมากง่ายสุดๆเลยหล่ะ"
"อืมดีแล้วหล่ะ ว่าแต่ของวาเลือกอาวุธแบบไหนมาหรอ ขอดูหน่อยสิ"
"ได้สิ"
"ว้าว ยอดไปเลย มีทั้งธนูทั้งดาวกระจายเลย ว่าแต่เข็มขัดอันนี้มันคนละอันกับที่ใส่มารึเปล่าวา"
"อืม เข็มขัดอันนี้คุณยูนิคอนให้มาหน่ะ พร้อมกับกระเป๋าใส่ดาวกระจาย ส่วนธนูอันนี้ถ้าไม่ได้ใช้มันก็จะกลายเป็นเหมือนกระบองอ่ะแต่แค่อันมันเล็กกว่า"
"งั้นหรอ วาเนี่ยเข้าใจคิดเนอะ"
"อันที่จริงฉันก็ไม่ได้คิดหรอกนะ แดเนียลคิดหน่ะ"
"งั้นหรอสุดยอดไปเลยนะเนี่ย ของฉันให้ซาโต้คิดให้เหมือนกัน นี่ไงดาบของฉัน ตรงที่จับเป็นรูปมังกรด้วยหล่ะ แล้วก็นะมีอีกอย่างนึงนะนี่ไงแซ่ของฉัน"
"สุดยอดเลย"
"ของฉันก็มีนะมิล่า ทิวา นี่ไงมีดพกแล้วก็เข็มอาบยาพิษ"
"เล่นแรงนี่หน่าโรส" มิล่าพูด
"พวกเธอหน่ะเลือกอาวุธกันได้ยอดมากเลยนะ"
"ริว" ทั้งสามพูดพร้อมกัน
"แล้วอาวุธนายล่ะ"
"ของฉันหรอ กรงจักรแล้วก็ดาบหน่ะ"
"ยอดเลยพวกเธอทุกคนหน่ะ"
"ผู้คุมเฮนล่า"
"ทุกคนช่วยมารวมกันตรงนี้หน่อยนะจ๊ะ ฉันจะขอชี้แจงเรื่องนี้อีกเรื่องก่อนที่ทุกคนจะต้องไปรวมตัวกันที่ห้องประชุมเวทมนตร์ เรื่องที่ฉันจะแจ้งนั่นก็คือในวันพรุ่งนี้ทุกคนจะต้องกลับไปที่โลกมนุษย์ซึ่งที่ห้องประชุมเขาก็จะแจ้งเรื่องนี้อยู่แล้วนั่นก็คือทุกคนจะต้องช่วยกันปกป้องมนุษย์ให้ปลอดภัยจากพ่อมดลิโอและเมื่อเรื่องนี้จบเมื่อไหร่เราก็จะเรียกพวกเธอกลับมาหรือหากว่ามีเหตุสุดวิสัยอะไรเราถึงจะเรียกแต่หากว่าจะมาที่นี่ก็ต้องได้รับอนุญาตก่อนและที่สำคัญคือมังกรของพวกเธอต้องอยู่ฝึกที่นี่สองวันแล้วจึงจะไปที่โลกมนุษย์ได้ แค่นี้แหล่ะที่ฉันจะคุย เชิญทุกคนไปที่ห้องประชุมเวทมนตร์ได้เลยค่ะ" ทุกคนจึงไปรอที่ห้องประชุมเวทมนตร์
"วาครับ" แดเนียลในร่างชายหนุ่มพูด
"มีอะไรหรอแดเนียล"
"คือผมหน่ะอยากไปพร้อมกับวานี่หน่า"
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวค่อยไปก็ได้"
"แต่ว่าผมอยากไปพร้อมกับวาของผมจริงๆนะ"
"นายเนี่ยชอบทำตัวเหมือนเด็กจริงๆนะ"
"ก็ได้ผมจะตั้งใจฝึกจะได้ไปหาวาได้แบบภาคภูมิใจสุดๆเลย"
"อืม ดีแล้ว"
"ครับ" ทิวาและแดเนียลจึงตามทุกคนไปที่ห้องประชุมเวทมนตร์
'ทุกคนมากันแล้วน่ะค่ะ ถ้างั้นพวกเราจะขอแจกคทาและกำไลให้กับทุกคนเลยน่ะค่ะ' เมื่อพูดจบทุกคนจึงไปรับคทาและกำไลรูปหัวใจ
"วาของวาได้คทารูปอะไร"
"ของฉันหรอรูปหัวใจสีชมพูหน่ะ"
"ของฉันรูปดาว"
"ของฉันรูปดอกกุหลาบ"
"ของผมรูปหัวใจสีขาว"
"พวกเราคงต้องกลับโลกมนุษย์แล้วหล่ะ ไปเหอะมิล่า โรส ไปก่อนนะริว"
"เดี๋ยววา"
"มีอะไรหรอริว"
"เออคือว่าไว้ว่างๆผมขอไปเที่ยวบ้านวาได้มั้ย"
"อืมได้สิ"
"ขอบคุณนะ"
"จ๊ะๆถ้างั้นวาขอตัวก่อนนะริวไม่ได้ไปโรงเรียนนานแล้วคิดถึง"
"คิดถึงโรงเรียนหรือว่าคิดถึงคนที่อยู่โรงเรียนกันแน่"
"0//0 บ้าหรอชั้นจะไปคิดถึงใครกันเล่า ไปได้แล้ว ไปก่อนนะริว"
"ครับ"
"ไปนะริว" โรสและมิล่าพูด ริวจึงพยักหน้าให้ทั้งคู่
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
