Oh my girl รักนะครับ ยัยนักร้องตัวแสบ

บทนำ

“พี่คะ ตื่นได้แล้วนะ!!” เสียงหวานๆของหญิงสาวนามว่า “คิมูระ มาซามิ” ปลุกพี่สาวฝาแฝดของตน แต่ว่า “คิมูระ มาซาโกะ” กับยังนอนเหมือนเดิมแต่ก็ขยับปากพูดพอได้ใจความว่าออกมาว่า “ขอเวลาอีกสิบนาทีน้า”

“ แต่พี่ซูซี่ให้เวลาแค่ห้านาทีเองนะ พี่ต้องตื่นเดี๊ยวนี้ไม่งั้นไปแสดงคอนเสิร์ตไม่ทันแน่” มาซามิก็ยังปลุกต่อ เห็นเธอหงุมหงิมอย่างนี้แต่เธอถือคติว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลกเชียวนะ

“งั้นออกไปก่อนเดี๊ยวพี่ตามไป”มาซาโกะกล่าวออกไปด้วยเสียงเรียบๆน้องสาวฝาแฝดจึงรีบพยักหน้าทันทีแล้วรีบวิ่งออกไปพลางคิดในใจว่าน้ำเสียงเรียบๆแบบนั้นใครอยู่ก็บ้าแล้ว สงสัยจะหงุดหงิดจริงอะไรจริง

‘ปัง!!’

ทันทีที่ประตูห้องปิดลงมาซาโกะก็ยกมือขึ้นเสยผมที่เกะกะอยู่บนหน้า

“เฮ้อ~” เหนื่อย คือคำแรกที่เธอนึกได้ ใช่เธอเหนื่อยมากๆด้วย พักหลังมานี้เธอรู้สึกว่างานเยอะขึ้นยังไงยังงั้นไหนจะเรื่องงานของนักร้อง/นักแสดงแล้ว ยังมีงานธุรกิจสาขาของครอบครัวเธออีก ทำให้เธอไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวเท่าไร คิดไปคิดมาเธอพึ่งจะรู้ตัวเอ๊ะ!แล้วพี่ชายเธอละ รายนั้นฉลาดกว่าเธอเยอะ แต่เดี๊ยวนะรายนั้นรู้สึกว่าจะ ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านี่นา ถ้าให้ดูแลธุรกิจแล้วมีหวังล้มละลายแน่เพราะ เอาเงินไปแจกผู้หญิงหมด เฮ้อ~คิดแล้วก็เครียด แต่ถ้าเกิดเป็นยัยน้องสาวจอมจุ้นของเธอละ ไม่ไหวๆถ้าให้ยัยนั้นทำมีหวังเอาเงินไปชอปปิ้งหมดแน่ เธอคิดแล้วคิดอีกจนในหัวยุ่งไปหมด สรุปแล้วเธอนั้นแหละดูแลธุรกิจดีที่สุด(แล้วจะคิดให้ปวดหัวเพื่อ?)

Masako Say:

‘แอ๊ด’ ปึง!!

ฉันหันไปทางเสียงประตูเพื่อดูต้นตอที่ทำให้ประตูเปิด

ผ่างง เวรแล้วมิซาหรือมาซาโกะเข้ามาด้วยใบหน้าบึ้งตึงซะด้วยใครๆก็รู้ว่ายัยนี้โกรธร้าย

“พี่จะไปพรุ่งนี้รึไง!! นี้มันเลยมา 3 นาทีแล้วนะ พี่ซู่ซี่รอจนตะคริวกินขาแล้วแถมยังอาระวาดใส่ฉันอีก ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วเนี๊ย” มาทีรัวเป็นชุดเลยน้องสาวใครวะ

“งั้นก็รีบไปกันเถอะ” แหะๆใจดีสู้เสือไว้ เอ๊ะ!แล้วน้องฉันเป็นเสือเมื่อไรเนี๊ย จะว่าไปฉันนี้ขี้สงสัยแฮะ

“ก็ไปสิ”มิซาพูดกับฉัน

ณ หลังเวที

Writer say:

“พี่บอกกี่ครั้งแล้วห๊ะว่าให้ตรงเวลาหน่อย มีครั้งหน้าอีกพี่จะไม่คอยช่วยแก้ตัวแล้วนะ และบลาๆๆๆ” ซู่ซี่บ่นพลางทำหน้ายักษ์ใส่มิโกะหรือมาซาโกะ

“เฮ้อ~พี่ก็อยู่กับพวกหนูมานานน่าจะรู้นิสัยหนูนิ”มิโกะพูดพร้อมทำหน้าเซ็งๆใส่บุคคลตรงหน้า

“ที่พี่บ่นเพราะหวังดีหรอกนะไม่ห่วงไม่บ่นหรอก” ร่างบุรุษตรงหน้าทำหน้าเอือมๆใส่มิโกะ ถึงแม้ว่าเธอจะมีร่างเป็นชาย แต่ใจเธอก็เป็นหญิงร้อยเปอร์เซ็นเลยนะต้องมีบ่นตามประสาผู้หญิงบางแหละ

“คะๆรีบจัดการแปลงโฉมพวกหนูเถอะเหลือเวลาไม่ถึงชั่วโมงไม่ใช่หรอ” มิโกะกับมิซาเอ่ยออกมาพร้อมกัน

หลังจากแสดงคอนเสิร์ตเสร็จ จากเวลา 1 ทุ่มก็ล่วงเลยมาถึง 5 ทุ่มสองสาวพี่น้องฝาแฝดจึงขาอ่อนทันทีที่ถึงเตียง

“พี่คะพรุ่งนี้ผู้ใหญ่เขาเรียกพบนะคะ เขามีงานใหม่ให้นะค่ะ” มิซาเอ่ยขึ้นหลังจากพยายามเงยหน้าขึ้นมาจากเตียง

“อืมมZZZ” มิโกะส่งเสียงผ่านลำคอเพื่อให้น้องสาวได้รู้ว่าตัวเธอทราบแล้ว

รุ่งขึ้น

ตึกๆๆๆ

โอ๊ย นี่มันวันซวยอะไรของฉันเนี๊ย หลังจากผู้จัดการโทรตามฉันยิกๆแล้ว ฉันก็รีบวิ่งลงมาถึงชั้นล่าง ยังไม่พอฉันยังลื่นตกบันไดตรงหน้าอาเฮียอีก ส่วนเฮียนะหรอขำกลิ้งตั้งแต่ฉันลื่นบันไดขั้นแรกแล้ว

“กลับมาเมื่อไรฉันคิดบัญชีกับเฮียแน่!!>o<” ฉันตะโกนขึ้นหลังจากลงถึงพื้นแบบสันติ (?)แล้ว

“แล้วเฮียจะรอนะอาหมวยสุดเลิฟ^^” ฮึย ฝากไว้ก่อนเหอะ

“คุณหนูคะเช้านี้จะทานอะไรคะ” แม่นมถามฉันหลังจากเห็นวิ่งตาเหลือกมาทางห้องครัว

“ขอแค่ขนมปังแผ่นเดียวพอคะ”ฉันตอบนม แต่เวลามันไม่ให้อะดิ เลยรีบบอกปัดก่อน

“ไม่เอาแล้วคะนมหนูไปก่อนนะคะ เดี๊ยวไม่ทัน จุ๊บ>3<”ฉันบอกลานมพร้อมกับหอมแก้มท่าน ก่อนจะรีบใส่เกียร์ห-ม-ารีบออกมาเพื่อขึ้นรถสปอร์ตคู่ใจแล้วรีบบึงไปสำนักงานใหญ่ทันที เล่นเอาฉันเหนื่อยเลยเพราะต้องขับเฉียวรถคันนู้นไป คันนี้มา พอมาถึงฉันก็รีบวิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อชั้นที่ 15 หรือที่ที่เรานัดกันประชุมงาน พอมาถึงฉันก็รีบวิ่งไปที่ประตูทันที พอเปิดปุ๊บสายตาทุกคนก็แบบว่า

( =)=)=)=)++++(^^’’)++++(=(=(=(= )

ทำไมต้องมองเค้าด้วยสายตาแบบนั้นละตัวเอง เค้าเสียวสันหลังนะ สายตาแต่ละคนก็ดูอำมหิตเหลือรับอย่างกับว่าฉันไปทำลูกเขาท้องยังไงยังงั้นแหละ แล้วอีกอย่างฉันจะไม่โกรธเลยถ้ายัยตัวต้นเรื่องมันไม่นั่งหัวเราะ กลับไปพี่จะคิดบัญชีเธออย่างสาสมแน่ มิซาา==++ จะว่าไปฉันยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อเช้าเลยแฮะ แต่เราก็มีส่วนผิดนี่หว่า เดี๊ยวจะย้อนให้ฟังนะ

“มิซาปล่อยพี่ออกไปจากห้องเดี๊ยวนี้นะ!!”

“ไม่มีทาง!!”

“พี่ไปทำอะไรให้เธอห๊ะ!”

“พี่ถีบหนูตกเตียง!”

“เป็นไปไม่ได้เรานอนคนละเตียงกันนะ พี่จะไปถีบเธอได้ไง”

“ก็ใครใช้ให้พี่ละเมอมานอนกับหนูล่ะ เราก็อุตส่าห์ให้นอนด้วยแท้ๆเชอะ!!”

“เรื่องแค่นี้ถึงกับขังพี่ไว้ในห้องเลยเหรอ”

“หนูไม่สน ไปก่อนหละไม่สนพี่แล้ว”

“มิซา!! มิซา!! กลับมาปล่อยพี่ก่อน~TT”

รู้มั๊ยกว่าฉันจะออกมาได้ก็อีก 1 ชั่วโมงให้หลังถ้าไม่ได้ลุงเวกช่วยไว้ฉันคงมาไม่ทันแน่ๆ

“เอ่อ...หน้าดิฉันมีอะไรติอยู่คะจ้องกันจัง” ฉันพูดออกมาหรือแทบจะตะโกนด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่ามีท่านประธานนั่งอยู่ด้วยอะนะ

“เปล่าๆเชิญนั่งเถอะคุณมิซาโกะ”ท่านประธานกล่าวออกมา

“คะ”

“ว่าแต่ทำไมคุณถึงมาสายละ” ท่านประธานถามออกมาด้วยใบหน้างุนงงส่วนฉันนะหรอแสยะยิ้มจนเขี้ยวโผล่แล้ว เพราะเห็นยันน้องสาวตัวดีเหงื่อแตกพลั่กๆๆเลยล่ะ หึหึ

“อ้อไม่มีอะไรมากหรอกคะ เผอิญหนูดันโดนสุนัขแถวบ้านไล่อ่ะคะ ก็เลยมาช้า” ฉันแก้ตัวแต่สายตาเหลือบไปมองหน้าน้องสาวเป็นระยะระยะ แอบเห็นยัยนั้นแยกเขี้ยวใส่ฉันด้วย

“งั้นหรอ เอาล่ะทุกคนที่ผมเรียกทุกท่านมาวันนี้เพื่อจะให้ทุกท่านเป็นพยานกับงานที่ผมจะมอบหมายให้ในวันนี้และผมจะได้รู้ความเห็นของทุกท่านด้วย”ประโยคแลกท่านประธานพูดกับฉัน ส่วนประโยคที่สองท่านพูดกับทุกคน ว่าแต่งานที่ว่านี่คืองานอะไรอะ

“งานนั้นก็คือ.....”

“อึก”

“คือ...ให้วงBfs (ย่อมาจากButterfly solitarily) สอนแนวทางการเป็นนักร้องให้กับวงDragonterrify หรือวง Dtf ยังไงละ^^”

หา!!!ว่าไงนะ