The nearness..ความใกล้ชิด

  "อืมมมมมมมม------"  แตงกวาทำเล่นตัวหน่อยๆ////พร้อมยิ้มแหย่

"เอาดีดีดิ๊...น้าาาาาา...แตงกวาน้าาาาา"  คิมจับมือแตงกวาขึ้นมาสูงขึ้นถึงหน้าอกของเค้า/////และจับมือข้างขวาของแตงกวาจับที่หน้าอกข้างซ้ายของเค้าและมืออีกข้างเค้าก็จับมืออีกข้างของแตงกวาอย่างแน่นและอบอุ่น  " แตงกวารู้มั้ยว่าในใจของเค้าตอนนี้มันไม่สามารถมีใครได้อีกแล้วนอกจากแตงกวาคนเดียว  ให้โอกาสคนคนนี้ได้มั้ย"  แตงกวาเขินเบ้หน้าหลบไปอีกทาง/////ทั้งสองไม่รู้เลยใ่ามีคนกำลังแอบมองอยู่โดยอีกฟากนึงคือกลุ่มเพื่อนๆของเค้าที่กำลังลุ้นว่าแตงกวาจะตอบเช่นไร/////และอีกฟากนึงคิอปริญที่กำลังแอบดูด้วยความโมโหแต่ก็ทำอะไรได้////ตาของปริญคลอไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากตา///พร้อมกับทุบกำแพงด้วยอารมณ์ที่โมโหตัวเองอย่างขีดสุด....

.

.

"บ้า!!!!....><!!!"แตงกวาทุบหน้าอกคิมเบาๆ  "รับไว้พิจารณากรณีพิเศษ" แตงกวาตอบแบบเขินอายหน่อยๆ

"โหว......"  คิมหน้าหงอยหน่อยๆ//////กลุ่มกองเชียร์เพื่อนก็เช่นกันแต่ละคนต่างคอตกเป็นแถว////แต่ก็ยังรู้สึกดีที่ได้รับไว้พิจารณาขั้นพิเศษ

"แต่ถ้าทำตัวดีดีอาจจะเป็นแฟนก็ได้นิ"  แตงกวาพูดต่อพร้อมยิ้มหน่อย////คิมดึงแตงกวาเข้าไปกอดไว้แน่น////

"ฮิ้วววววววววว>_<" กลุ่มเพื่อนออกมาจากที่ซ่อน/////ทั้ง2ผงะแต่ก็ยังกอดกันอยู่แล้วหันมายิ้มให้กัน////ภาพเหล่านั้นมันช่างบาดใจคืมเหลือเกินเค้าจึงเดินออกมาทั้งน้ำตา/////ตอนที่ปริญเดิยออกไปการกระทำนั้นไปสะดุดตาของบัวพอดี/////บัวเริ่มเป็นห่วงปริญถึงบัวจะแสดงออกว่าไม่ชอบขี้หน้าปริญแต่ในใจลึกๆของบัวนั้นก็ชอบปริญอยู่เหมือนกัน

" เฮ้ย !!!!แปบนะเดี๋ยวมา" บัวเดินออกมาหาปริญ/////เห็นปริญนั่งอยู่ที่ม้าหินใต้ต้นไม้////บัวยืนอยู้ตรงหน้าปริญที่กำลังก้มหน้าปาดน้ำตาอยู่

.

.

.

"ร้องไห้ทำไม" บัวถามเสียงเรียบๆ////ปริญเงยหน้าขึ้นมาพอเห็นเป็นบัวปริญก็เลยพูดออกมาว่า

"พี่ก็รู้"  ปริญพูดแบบไม่มองหน้าบัว

"ใช่พี่รู้"  บัวพูดพร้อมเดินมานั่งข้างปริญ  "แต่การรักใครซักคนมันคงมันจะเป็นหรอกนะที่จะต้องอยู่ด้วยกันในฐานะแฟนก็ได้หนิแค่รักโดยปล่อยเค้าไปให้เค้ามีความสุขและตอนนั้นเราก็จะมีความสุขเหมือนกัน" บัวยิ้มให้คิม////และคิมก็ยิ้มตอบพร้อมพยักหน้ายิ้มรับ

"งั้นพี่ไปก่อนนะ"  บัวพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วเดินไป////แล้วหันมาโบกมือให้ปริญ

"พี่วันปี่ใหม่ฟังผมร้องเพลงด้วยนะ"  ปริญพูดบอกดังๆ