ลุ้นรักเจ้าหญิงเย็นชา

"นี้แกรู้เรื่องของเจ้าหญิงเย็นชากับคิวยัง"

"ทำไมหรอสองคนนั้นเขามีเรื่องกันหรอ"

"ตรงกันข้ามเลยล่ะเดี๋ยวนี้น่ะ มีแต่คนเห็นว่าพวกเขาน่ะอยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น"

"เขาคบกันหรอ!!!???"

"ไม่มีทางหรอกนะเจ้าหญิงเย็นชาเนี้ยนะ  จะเปิดใจให้ใครแล้วที่สำคัยนะ ฉันไม่เคยเห็นคิวคบใครเลยด้วยซ้ำ"

เสียงของเราเด็กสาวที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นนินทากันอย่างสนุกปากแต่แน่ล่ะ  เจ้าของชื่อที่อยู่ในการสนทนาทั้งสองคนดูเหมือนจะเมินข่าวลือนั้นทั้งหมดทั้งมวล  คิวหนุ่มสุดออตของโรงเรียนและชา  เด้กสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงเย็นชาตอนนี้ทั้งคู่กำลังมุ่งหน้าไปที่ดาดฟ้าของโรงเรียน

"ชา ได้ยินข่าวลือไหม"เด็กหนุ่มที่อยู่ในหัวข้อสนทนาเอ่ยถามสาวที่อยู่ในหัวข้อขึ้น

"ไม่ได้ยินก็แปลกแล้ว"เธอตอบ  แม้มันอาจจะยังคงดูราบเรียบไร้ความสดใสแต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อนแล้วมันดีขึ้นเยอะ

"มีคนบอกว่าเราคบกันด้วยล่ะน่ะ"

"มันก้แค่ข่าวลือ"

"แค่ข่าวลือหรอ"เด้กหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วลง  ใช่  เขายอมรับว่าตอนนี้เขาคงเป็นได้แค่เพื่อนของเธอวึ่งมันก้มากกว่าทุกคนแต่ว่าในใจของเขากลับอยากให้มันเป็นมากกว่านั้นมาตลอด

"นายอยากเป็นอะไรล่ะ"

"เป็นเพื่อนที่ดีของเธอนั้นแหละ"ร่างสูงยิ้มตอบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ถ้าขืนเขาบอกเธอไปว่าต้องการมากกว่านี้  เขาเกรงว่าจะเสียเะอไปอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ฉันก็หวังให้เป็นอย่างนั้น"เธอตอบก่อนยกหลอดน้ำขึ้นมาดุดต่อ  ทั้งที่ใจจริงแล้วทั้งเธอและเขาไม่มีใครที่ิยากจะแค่เพื่อน

"ฉันไปหาอะไรกินเพิ่มก่อนนะ  นายรออยู่ที่นี้แหละ"เด็กสาวที่เคยได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเ้าหญิงเย็นชาตอนนี้เธอเปลี่ยนไปกลับกลายว่าเธอจะทำอะไรจะไปไหนเธอต้องบอกร่างสูงที่อยู่ตรงหน้านี้ตลอด  ร่างบางเปิดประตูดาดฟ้าออกก่อนเดินลงบันไดไปโผล่ที่ตึกที่เธอเรียนอยู่ทุกวัน แต่จู่ๆก้เหมือนมีแรงกระชากมากระชากแขนเธอไปอย่างแรงจนเธอทรุดลงไปกองกับพื้น

"อะไรอีกแนน!!"เธอตะโกนถามคนที่ทำร้ายเธอสุดเสียง  และแน่นอนคนนี้ก็ยังเป็นคนเดิมกลับคนที่หาเรื่องทำร้ายเธอมาโดยตลอด

"ฉันต้องถามว่าเธอทำแบบนี้ทำไม!!"แม้เสียงที่ออกมาจากคนที่หาเรื่องเธอจะดูหนักแน่นแต่เธอก็แอบเห้นความอ่อนแอในแววตา

"ฉันทำไม..."เด้กสาวพยายามคุมเสียงตัวเองให้เรียบเฉยแบบที่เธอเคยจะเป็นให้มากที่สุด

"คิว!!!"

"คิว??"ดูเหมือนเธอจะงงเล็กน้อยว่าตัวต้นเหตุมาจากคนที่เธอคาดไม่ถึง"

"ฉันชอบเขามาตั้งนานแล้วทำไมคนอย่างเะอแค่สวยนิดสวยหน่อยถึงได้เขาไปล่ะ!!!"เจ้าหญิงเย็นชาเข้าใจต้นเรื่องมากขึ้น

"ฉัน...ไม่รู้"

"ตอแหล!!!"

เพี๊ยะ!!!  มือขาวใสของเพื่อนเก่าของเธอมาจรดอยู่บนใบหน้าของเธออย่างแรงจนเกิดรอยแดงบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด

"แนนเกินไปแล้วนะ"เด้กสาวที่ไร้อารมณ์เริ่มหงุดหงิด  เธอไม่เข้าใจว่าทำไมกับเรื่องผู้ชายคนเดียวทำให้เพื่อนเก่าของเธอต้องทำขนาดนี้

เพีียะ  เพี๊ยะ  เพีียะ!!!!

แรงกระแทกจากมือของเพื่อนเก่าเธอยังคงมาจรดที่หน้าของเธออย่างต่อเนื่องครั้งแล้วครั้งเล่า  เด็กสาวที่ถูกทำร้ายรู้สึกชาที่หน้าไปทั้งสองข้าง  เด็กสาวยังไม่คิดจะตอบโต้เพราะหากหากเธอตอบโต้ไปลุกสมุนที่อยู่ข้างหลังเธออีกสองคนคงเข้ามาทำร้ายเธอแน่ๆ

"แกมันตัวซวย!!!"แนนตะดกนก่อนเงื้อมมือเตรียมจะกระแทกหน้าของคนที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

ปึ้ก!!!

แต่กลับมีเรียวแขนแข็งแรงมาสะกัดเธอไว้ได้ทัน

"อิคคิว!!!"

ทันทีที่เด้กสาวคนทำร้ายเห็นบุคคลที่มาห้ามเะอไว้  หน้าของแนนก็ซีดเผือกและถอยหลังไปกองรวมกับลูกสมุนของเะอ  ร่างสูงที่เข้ามาช่วยเหลือเดินตรงไปหาคนที่ถูกทำร้าย

เด็กสาวที่เคยเข้มแข็ง

ตอนนี้....ร่างกายเธอสั่นเทา

เด็กสาวที่ไม่หน้าเคยเรียบเนียน

ตอนนี้...มีรอยแดงอย่างเห้นได้ชัดเกิดบนใบหน้า

เขารู้สึกว่าตัวเองในตอนนี้สั่นไปด้วยความโกรธ เขาหันไปมองคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ด้วยสายตาเย็นชาที่ไม่เคยเป้นมาก่อนเตรียมจะทำร้ายแต่ทว่า....

"อย่า..."เสียงแผ่วเบาดังมาจากเสียงของร่างบางพร้อมกับแรงเบาๆจากมือน้อยๆของเธอที่ดึงเขาเอาไว้  เขาละความสนใจจากตัวต้นเหตุที่ตอนนี้วิ่งหนีออกไปแล้วมานั่งคุกเข่าอยุ่หน้าเธอ แล้วเอื้อมมือไปปาดรอยน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าเธอกอดดึงเะอเข้ามากอดไว้อย่างแนบแน่น

"ฉันขอโทษ....ฉันไม่น่าปล่อยเธอมาคนเดียวเลย"

"ฉันขอโทษที่เป็นคนทำให้เธอโดนทำร้าย"

"ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ"

"ขอโทษที่ดูแลเธอไม่ดีพอ..."

ครั้งนี้อ้อมแขนเรี่ยวเล้กจากคนที่เขาโอบกอดอยุ่ตวัดมารอบเขาไว้ทั้งร่างเธอไม่พุดอะไรทั้งสิ้นนอกจากพยักหน้าเบาๆพร้อมเสียงสะอื้นเบาๆที่ออกมาจากตัวเธอเป้นระยะๆ

"นายไม่ผิดหรอกนะ....ขอบคุณที่มาช่วย"เะอพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทำให้เขากอดเธอแน่นโดนไม่ห่วงว่าเธอจะเจ็บหรือไม่....