Key lover กุญเเจรักสื่อหัวใจ

     ฉันคือใคร....?

     คำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงสีขาวโพลน ภายในห้องพยาบาลแบบพิเศษ

     เธอมองไปรอบๆห้องสีขาวที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยดอกไม้นานาชนิด การจัดวางสิ่งของอย่างดูดีมีระเบียบ จอโทรทัศน์ขนาดยักษ์สีขาวนวลอยู่ตรงหน้าเธอ เตียงที่มองยังไงก็ไม่ใช่เตียงของห้องพยาบาล น่าจะเป็นเตียงในโรงแรมหรูเสียมากกว่า...

     ที่นี่ที่ไหน....?

     คำถามที่สองผุดขึ้นมาในหัวของเธอ และแน่นอนย่อมมีคำถามที่สามตามมาด้วย

     ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร...?

     ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้ ไม่มีใครสามารถให้คำตอบเธอได้...

     ภายในหัวมีแต่ความว่างเปล่า คิดอะไรก็คิดไม่ออก...

     อย่างกับเด็กพึ่งเกิด...

     .........................................

     [ตอนนี้ไรเตอร์ก็ขอมาบรรยายเองนะคร้า จิได้แกล้งตัวละครแล้วอิๆ>w<]

     "นี่ๆ มิวสิค เธอว่าแพทเทิ่นจะเป็นไงบ้าง"

     "ไม่รู้สิ เห็นว่ายังไม่ฟื้นเลยนิ"

     "อืมเป็นห่วงจังเลยนะ ไม่รู้พอตื่นมาจะเป็นไงบ้าง"

     "แต่ที่ต้องปวดหัวก็คือยัยไรเตอร์นั่นนะ"

     ยัยลูทรพี กล้านินทาฉันกันเรอะ=___=

     "นั่นสิ วุ่นวายชะมัด ฉันว่ายัยไรเตอร์นั่นจะต้องทำให้ชีวิตของพวกเราี่แสนจะสงบสุข วุ่นวายและปวดหัวแน่ๆ แค่คิดก็สยองละ>0<"

     "หวังว่า sheจะไม่ได้ยินสิ่งที่เรานินทานะ..."

     'แล้วก็หวังอย่างสูงด้วยว่า ถ้าsheได้ยินสิ่งที่พวกเธอนินทาshe sheจะไม่ฆ่าเอานะ...^__^++++' 

     "กรี๊ดดดดดดดด ผีหลอกกกกกก"

     สีหมอกและมิวสิคกระโดดกอดกันทันที ที่ไรเตอร์คนสวยและมีอำนาจคนนีได้กล่าววาจาไป(มองงง= =)

     'ว่าไงจ้ะ ^______________________________________^++'

     "พวกเราผิดไปแล้วคร่าา"

     'วันนี้ฉันใจดี จะไม่ฆ่าหนึ่งวัน ขอบคุณไรเตอร์คนสวยคนนี้สิ โฮ๊ะๆๆๆๆ'

     "มาแบบนี้นะ จะต้องมีเรื่องเป็นแน่แท้"

     'ว้าวว มิวสิคเดาถูกเสียด้วย ใช่แล้วละ'

     "แล้วมีเรื่องอะไรงั้นเหรอ ฉันว่าต้องเป็นเรื่องของแพทเทิ่น"

     'ปิ๊งป๊องจ้ะ สีหมอก^0^'

     "มีอะไรให้ช่วยงั้นเหรอ"

     'ก็ช่วยอย่าให้แพทเทิ่นเจอกับสายสิบและลูซิเฟอร์สัก2วันน่ะจ้ะ'

     "เอ๋!!!"

     'นะจ้ะ^^'

     แล้วก็หายไปว์.........................................