แลกเปลี่ยนหัวใจกับนายตัวร้ายสุดฮอต

7.8

เขียนโดย poppysuk

วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 00.19 น.

  23 ตอน
  7 วิจารณ์
  22.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2557 01.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

8) สเป็คของคลาส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

พอเข้ามาในห้องของตัวเองฉันเปิดโน๊ตบุ๊คเพื่อจะเข้าไปดูเฟชบุ๊คของคลาสซะหน่อย เพื่อให้มั่นใจว่าตอนนี้เขาโสดจริงๆ ฉันเลื่อนๆไปดูก็เจอวีดีโอที่คลาสอัพผ่านโซเชี่ยลแคมหัวข้อว่า สเป็คของสาวของพวกผม

“ติ๊ด”ฉันกดเข้าไปดูทันที วีดีโอนี้น่าจะถ่ายกันที่บ้านของคลาสนะ พวกนี้คงว่างกันมากถึงได้มานั่งอัดวีดีโอเล่นกันแบบนี้ หน้าจอโพกัสเข้ามาที่ เรย์คนแรก “ตามคำขอของพวกสาวๆที่ถามกันว่าสเป็คของสาวๆของพวกเราเป็นแบบไหนวันนี้ครับพวกเราจะมาบอกให้สาวๆได้หายคับข้องใจกัน เริ่มจากผมก่อนเลยนะ ถามว่ามีสเป็คไหมเอิ่ม…ผมชอบผู้หญิงผมยาวตัวเล็กๆขาวๆจมูกโด่งๆและก็เป็นลูกครึ่งครับเพราะผมคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กจะมีเสน่ห์ดึงดูดผมมาก”น้องไอด้าชัดเลย!! จอค่อยๆเลื่อนมาโฟกัสที่ ไพน์เป็นคนที่ 2 “ผมชอบผู้หญิงตัวสูงๆหุ่นดีๆหน้าตาสวยๆครับเพราะผมคิดว่าผู้หญิงหุ่นดีจะต้องเป็นผูหญิงที่ดูแลตัวแลตัวเองดี และก็ใส่ใจสุขภาพคงจะดูแลผมได้ด้วย ฮ่าๆ ไอ้ไพน์แกอ่ะต้องดูแลเค้าโว๊ยไอ้นี่นิ”เสียงคลาสดันแทรกเข้ามาก่อนที่ไพน์จะหัวเราะชอบใจ จอเลื่อนมาโฟกัสที่ คลาส “ผมชอบผู้หญิงเซ็กซี่ครับ ตาโตๆหน้าขาวๆจมูกโด่งๆตัวไม่ต้องสูงมากแบบกำลังดีแล้วสิ่งที่ผมชอบมากที่สุดคือผู้หญิงที่ดัดผมลอนสีทองๆครับเพราะว่ามันทำให้ผมคิดถึงคุณแม่ของผมเวลาเห็นผมจะได้มีกำลังใจเพราะว่าแม่ผมไม่ได้อยู่กับผมครับ คลิปนี้สเป็คสาวนะไอ้คลาสไม่ใช่หาคนให้มาเป็นแม่คนที่ 2 อ่ะฮ่าๆ มันก็เหมือนๆกันแหละโธ่วไอ้เรย์”คลาสพูดก่อนจะพลักหัวเรย์แล้วทั้งคู่ก็แกล้งกันไปกันมาคนสุดท้ายคงไม่ใช่ใครฉันไม่ต้องดูให้เสียเวลาหรอก  ฉันกดออกแล้วเลื่อนดูอย่างอื่นไปเรื่อยๆคลาสถ่ายรูปได้น่ารักมากเลยฉันชอบรอยยิ้มของเขาจังมองทีไรแล้วรู้สึกดีสดใสชะมัด^^

ตือดึง!เสียงเฟชดังพี่มิ้วนี่เองก็ว่าอยู่ปกติออนไม่เคยจะมีใครทักสักคน

พี่มิ้ว  : เป็นไงบ้างแอปทำใจได้ยัง พี่ขอโทษนะที่มีส่วนทำให้แอปต้องเสียใจอ่ะถ้าไม่ใช่เพราะพี่แอปก็คงไม่เป็นแบบนี้

ฉันเอง :แอปไม่คิดอะไรแล้วค่ะพี่มิ้วไม่ต้องโทษตัวเองหรอก แล้วพี่เป็นไงบ้างเมื่อวันเสาร์ที่แล้วไม่เห็นกลับมาเลย

พี่มิ้วอายุแก่กว่าฉัน 2 ปีตอนนี้เรียนมหาลัยชื่อดังอยู่ปี 2 แล้วมั้งพี่มิ้วอยู่หอพักใกล้ๆมหาลัยเลยเพราะว่ามหาลัยที่พี่มิ้วเรียนอยู่ไกลจากหมู่บ้านพอสมควรครั้งแรกพี่มิ้วก็อยู่บ้านนี่แหละแต่เพราะว่าทำโปรเจกต์มันต้องกลับดึกทุกวันและส่วนมากก็ต้องทำเป็นงานกลุ่มอีกพี่มิ้วก็เลยขอพ่อแม่อยู่หอซะเลยจะกลับบ้านที่ก็เสาร์อาทิตย์ฉันจะเจอพี่เค้าก็ช่วงๆนั้นๆแหละ

พี่มิ้ว : พี่งานเยอะมากอ่ะ ยุ่งมากเลยตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลาว่างเลย อืม..พี่ว่าปริ้นซ์มันไม่น่าทำแบบนี้เลยนะ พี่ว่ามันดูใส่ใจแอปดีออกพี่ไม่ค่อยเห็นมันจะใส่ใจใครมากเท่าแอปเลยนะ

ฉันเอง:หมอนั่นก็แค่เล่นละครให้พี่มิ้วดูก็เท่านั้นแหละค่ะ หมอนั่นไม่เคยชอบแอปเลยที่ทำทั้งหมดก็เพราะว่าเกรงใจพี่มิ้วไงค่ะ จริงๆแล้วหมอนั่นฝืนใจจะตายที่จะต้องมาทำดีกับแอป

พี่มิ้ว : สงสัยเสาร์นี้พี่ต้องกลับบ้านซะหน่อยแล้ว

ฉันเอง: ปล่อยหมอนั่นไปเถอะค่ะ แอปทำใจได้แล้ว

พี่มิ้ว : พี่มีอะไรหลายๆอย่างที่จะต้องถามมัน พี่เชื่อว่ามันมีเหตุผลพอที่จะทำแบบนี้

ฉันเอง : เหตุผลก็เพราะว่าเบื่อไงค่ะ หมอนั่นก็ทิ้งผู้หญิงเป็นประจำอยู่แล้ว L

พี่มิ้ว : พี่ไม่รู้ว่าบอกไปแอปจะเชื่อพี่ไหม แต่ปริ้นซ์มันเคยมาถามพี่ว่าแอปชอบอะไรไม่ชอบอะไรซึ่งตอนแรกพี่ตกใจนะไม่คิดว่าคนอย่างมันจะใส่ใจเรื่องแบบนี้ด้วย แอปเดี๋ยวพี่ต้องรีบนอนแล้ว เราน่ะนอนได้แล้วนะไว้เจอกัน กู๊ดไนท์จ้ะ

ฉันเอง:กู๊ดไนท์ค่ะพี่มิ้ว  ส่งสติ๊กเกอร์รูปน้องบ๊อกๆกำลังส่งจูบ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา