แผนรักแผนร้ายมัดหัวใจนายเย็นชา

“เป็นไงบ้างแก พี่เค้าจำแกได้ไหม”ยัยเนยวิ่งเข้ามาถามฉันอย่างตื่นเต้นทันทีที่เห็นฉันเดินเข้ามาในห้องเรียน

“จำได้มากเลยล่ะ-__-”

“ก็ดีดิ แล้วไงต่ออ่ะพี่เค้าว่าไงบ้าง”

“ทำไมฉันจำต้องเธอเธอมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอที่จะให้ฉันจำ วันๆหนึ่งฉันเจอผู้หญิงมากมายจะให้ฉันมานั่งจำเธอนี่นะประสาทรึเปล่า ใช่ฉันจำเธอไม่ได้ แล้วไงฉันต้องเป็นให้เธองั้นเหรอ ฉันเป็นแบบนี้มานานแล้ว ไม่ต้องตามมานะฉันรำคาญ”

“แกพูดอะไรของแก0-0”

“ประโยคพวกนี้เค้าพูดกับฉัน -__-^”

“ทำไมเค้าพูดแบบนี้กับแกอ่ะ-0-”ยัยเนยถามฉันด้วยสีหน้าตกใจ

“เพราะว่าฉันไม่ได้สำคัญพอให้เค้าจดจำไงเนย”

ทั้งๆที่ฉันเฝ้ารอเค้ามาตลอด 7 ปี คอยสืบเพื่อที่จะหาว่าเค้าเรียนที่ไหน สืบจนรู้ว่าเค้าเรียนที่ไหนก็ตามมาเรียนที่เดียวกับเค้าเพื่อที่จะได้เจอหน้าเค้าแต่สุดท้ายพอได้เจอแล้วฉันกลับได้ยินคำพูดที่ออกจากปากคนที่ฉันรอคอยมานานตลอด 7 ปีแบบนี้น่ะเหรอ 

“ฉันว่าพี่เค้าอาจจะความจำเสื่อมไปเฉพาะช่วงเวลานั้นก็ได้นะ แบบประสบอุบัติเหตุไรงี้อ่ะเหมือนในหนังอ่ะแกความจำช่วงเวลานั้นเลยหายไป”

“ไม่จริงหรอกแกถ้าคนเรามันจะจำกันไม่ได้ มันจะต้องพูดประมาณว่าเธอคือใครเธอรู้จักฉันได้ยัง รู้จักกันตอนไหน ฉันไม่เห็นจำเธอได้เลยอะไรประมาณนี้แต่นี่ ทำไมฉันต้องจำเธอเธอมีค่าพอให้ฉันจำงั้นเหรอเค้าพูดแบบนี้กับฉัน”

“แกก็คิดมากอ่ะ ครีม”

“ฉันก็แค่อยากให้พี่เค้าจำฉันได้มันผิดด้วยเหรอ”ฉันถามยัยเนยก่อนจะก้มหน้าลงอย่างหดหู่

“แกอย่าเศร้าดิ เรามากันไกลเกินกว่าที่จะกลับแล้วนะ แกอย่าท้อง่ายๆดิแกบอกฉันเองนิว่าถ้าแกเจอพี่เค้าแล้วแกจะไม่มีวันปล่อยพี่เค้าไปอ่ะ”

“แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงในเมื่อเค้าไม่อยากจะจำฉัน”

“วันนี้ไม่อยากจำ ก็ใช่วันหน้าจะไม่อยากจำนิ ทำให้เค้าอยากจำแกให้ได้”

“ฉันคิดว่าฉันทำไม่ได้”ฉันเงยหน้าบอกยัยเนยก่อนจะฟุ่บลงอีกครั้ง

“แกยังไม่ลองแกจะรู้ได้ยังไง ฉันเชื่อว่าแกทำได้ สู้เพื่อรักแรกของแก”ยัยเนยพูดพลางลูบหลังฉันเป็นเชิงให้กำลังใจ

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน

“เค้านั่งอยู่คนเดียวแล้วแกไปเลย”

“แน่ใจนะว่าฉันจะไม่โดนตะคอกกลับมา -_-^”

“เอาน่า”ฉันพยักหน้าให้ยัยเนยก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่เวกัสที่นั่งเช็ดเหงื่อหยู่

“เห็นพี่เล่นบาสเหนื่อยๆฉันเอาน้ำมาให้อ่ะ”ฉันพูดรัวก่อนจะยื่นขวดน้ำไปให้พี่เวกัส

“เห็นอะไรไหม”พี่เวกัสถามฉันพลางมองข้างๆ ข้างๆตัวเขามีขวดน้ำนับ10 ขวดกองอยู่

“พี่ก็เอาของฉันไปอีกขวดหนึ่งก็ได้นิค่ะจะไม่กินก็ได้ฉันไม่ได้บังคับแค่อยากให้พี่รับไปก็เท่านั้น”

“ได้”พี่เวกัสพูดก่อนจะดึงขวดน้ำจากมือฉันไป

พี่เค้ารับขวดน้ำฉันแล้ว เย้ๆดีใจอ่ะ ^0^ หวังว่าพี่เค้าคงจะเห็นข้อความที่ฉันเขียนไว้นะ

“เฮ้ย!เวมีสาวเอาน้ำมาให้อีกแล้วเหรอว่ะแกนี่ฮอตจริงๆ”ผู้ชายร่างสูงเพียว หน้าตาตี๋ๆหล่อแบบน่ารักๆเดินเข้ามาถามพี่เวกัสพลางมองหน้าฉันแล้วยิ้มให้ ฉันส่งยิ้มกลับไปตามมารยาท

“แกมาก็ดีแล้วเอาไปแจกพวกไอ้ไนท์ดิ”

“แล้วของน้องเค้าอ่ะแกจะเก็บไว้กินเองเปล่า”

“ไม่อ่ะเอาไปด้วย”

“ไม่กินสักหน่อยเหรอเดี๋ยวน้องเค้าจะเสียน้ำใจเอานะ”

“แกกลัวยัยนี่เสียน้ำใจแกก็กินเองดิ”

“ก็น้องเค้าไม่ได้เอามาให้ฉันนิ เฮ้ๆมีข้อความเขียนด้วยวะ สู้ๆนะค่ะพี่เวกัส”พี่หน้าตี๋อ่านจบก็ยื่นตรงที่เขียนข้อความมาให้พี่เวกัสดู

“แล้วไง”

“น้องเค้าตั้งใจให้แกนะเว้ย มันมีข้อความด้วยแกจะเอาไปให้คนอื่นได้ไงวะ”

“ไม่เห็นยากเลย”

แควก!พี่เวกัสดึงขวดน้ำจากมือพี่หน้าตี๋เข้ามาดึงกระดาษออกก่อนจะส่งกลับให้พี่หน้าตี๋

“น้องเค้ายังอยู่นะเว้ยไอ้เวทำไมทำแบบนี้วะ-0-”พี่หน้าตี๋โวยวายก่อนจะมองหน้าฉันอย่างรู้สึกผิดแทน

“ยัยนี่เป็นคนบอกฉันเองว่าจะกินหรือไม่กินก็ได้ขอแค่รับไว้ก็พอ จริงไหม”พี่เวกัสบอกพี่หน้าตี๋ก่อนจะหันมาถามฉัน

“จริงค่ะ พี่เอาไปเถอะฉันให้พี่เค้าไปแล้ว ขอตัวก่อนนะค่ะ”ฉันพูดจบก็รีบเดินออกมา ทำไมเค้าต้องทำกับฉันแบบนี้ T^T

ฉันเดินเข้ามาหายัยเนยที่ยืนดูพี่ชายตัวเองซ้อมบาสอยู่

“เป็นไงพี่เค้ารับน้ำแกไหม”

“รับ”

“แล้วไมทำหน้างั้นอ่ะต้องดีใจดิ ยิ้มๆ”ยัยเนยพูดพลางเอื้อมมือมาดึงแก้มฉันให้ยิ้ม

“แกเห็นขวดน้ำนั่นไหมที่พี่ผู้ชายคิ้วเข้มๆกำลังดื่มอยู่อ่ะ”ฉันชี้ขวดแร่ออร่าที่พี่คิ้วเข้มๆกำลังดื่มอยู่ให้ยัยเนยดู

“อือ เห็น”

“นั่นแหละของฉันพี่เค้าดึงกระดาษออกแล้วก็เอาให้พี่หน้าตี๋มาแจกเพื่อน”

“ทำไมเค้าทำแบบนี้อ่ะ ต่อหน้าแกอ่ะนะ”

“ใช่ ก็อย่างว่าแหละฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าๆจะแคร์ทำไมว่าฉันจะรู้สึกยังไงอ่ะ”ยิ่งพูดมันก็ยิ่งทำให้ฉันเจ็บ พี่เค้ากล้าดึงกระดาษนั่นออกทำราวกับว่ามันไม่ค่าอะไรสักนิด ไม่แคร์ฉันที่ยืนมองอยู่เลยว่าจะรู้สึกยังไงกับการกระทำของเขา

“ไม่อยากจะคิดว่าพี่เค้าจะหยิ่งขนาดนี้”

“ใช่หยิ่งมาก”

“แล้วแบบนี้แกจะไหวเหรอ”

“หยิ่งแบบนี้แหละดี ฉันจะทำให้เค้าสนใจฉันให้ได้แกคอยดูนะเนย”

“ฉันเอาใจช่วย และยินดีช่วยแกทุกเรื่อง”

“ขอบใจนะเนยแกช่วยฉันมาตลอด ขอบใจที่เข้าใจฉัน”

“ฉันเป็นเพื่อนกับแกมาตั้งแต่เด็กๆนะทำไมฉันจะไม่เข้าใจแก”

“ฉันรักแกที่สุดเลย”

“ฉันก็รักแก”ฉันกับเนยโผเข้ากอดกัน

สำหรับฉัน ต่อให้ชีวิตมันจะเลวร้ายมากมากสักแค่ไหน  ฉันจะไม่ท้อเลยสักนิดถ้าข้างๆฉันยังมีมนุษย์ที่เรียกว่าเพื่อนแท้ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ไม่ว่าจะร้อนหรือหนาวฉันก็สู้ตาย ฉันรักแกที่สุดเลยเนย ^^

“เฮ้ย!ไอ้นิกน้องสาวแกเป็นเลสเบี้ยนเหรอว่ะ”ฉันกับยัยเนยรีบผละออกจากกันเมื่อเสียงหนึ่งดังเข้ามาพี่หน้าหวานเพื่อนของพี่นิกนั่นเอง แถมยังมองฉันกับยัยเนยด้วยสีหน้าแปลกๆอีกหวังว่าพี่เค้าคงไม่คิดแบบนั้นจริงๆหรอกมั้ง

“ใช่”พี่นิกตอบก่อนจะแย่งลูกบาสจากพี่หน้าหวานที่ยืนนิ่งอยู่ไปชู้ตแทน ทำไมพี่นิกพูดแบบนั้นอ่าฉันก็เสียหายอ่ะดิ *0*

       เข้ามาอ่านเข้ามาคอมเม้นกันเยอะๆนะค่ะมีตรงไหนให้ปรับปรุงจะแก้ไขทันทีเลยค่ะ