daeker

             ผม ริน และซะกาโมโต้ได้มาถึงที่บ้านแล้ว ผมก็สงสัยว่า รินมาเรียนได้ไง ก็เพราะว่าถ้ามีเพื่อนมาแกล้งริน รินก็จะไม่มาโรงเรียนในวันพรุ่งนี้และอีกหลายวัน "นี้ริน เธอมาที่โรงเรียนแล้วจะไม่เป็นไรเหรอ ถ้าเพื่อนฉันแกล้งจะทำยังไงล่ะ?"  "ก็โซระอยู่ที่โรงเรียนนี้ ฉันไม่กลัวเหรอนะ"  "งั้นเหรอ  นี้!ซะกาโมโต้ช่วยไปทำข้าวให้ทีสิ"  "ชิ! ก็ได้ๆ"   "นี่ ต้องพูดว่าได้ครับนายท่านเซ่"  "กรอด.....ได้ครับ น..นา..นาย...ท..ทา...ท่าน"แล้วซะกาโมโต้ก็ได้จากไป

15 นาทีต่อมา

               "นี้อาหารครับ น..นา..นาย..ทา..ทา่น"   "อืม  นายก็มากินด้วยกันสิฉันไม่ว่าเหรอ"  "มันจะดีเหรอ?"   "อืม ก็ฉันไม่บังคับนี่"   "พวกนายใจดีกว่าองค์กรนั่นอีก ทำเหมือนผมเป็นหนูทดทองหรือไม่ก็ทาส แต่ว่าองค์กรนั่นจับคนมาทรามาณเล่นๆเพื่อทดลองว่าเข้ากับยีนหรือเปล่า"   "งั้นเหรอ ยังโหดเหมือนเดิมเลยฮ่ะ"  "นี่นายรู้จักองค์กรนั่นด้วยเหรอ"   "อือ รู้จักสิ รู้ดีด้วย รินไปทำการบ้านได้แล้ว" สีหน้าของผมกับรินเป็นเหมือนไก่ต้มเลยล่ะ   "เดี๋ยว! นี่นายรู้อะไรที่เกี่ยวกับองค์กรนั่นนะ !?"   "ไป-ทำ-การ-บ้าน-ซะ!"  "ก..ก็ได้" และซะกาโมโต้ก็ไปที่ห้องของเขา ผมและรินไม่สามารถพูดอะไรได้ในตอนนี้เพราะว่าซะกาโมโต้ได้ไปปลุกอดีตของผมและรินที่เจ็บปวดขึ้นมา.......